Υπάρχουν πράγματα που δεν γνωρίζουμε ούτε θα τα μάθουμε ποτέ. Υπάρχουν πράγματα που γνωρίζουμε και δεν υπήρξαν ποτέ. Υπάρχουν πράγματα που θα τα μάθουμε έστω και αργά.
Εκεί που αναρωτιέσαι για πράγματα που για πρώτη φορά αντικρίζεις για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουν πια περάσει για πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα για πράγματα που έλεγες δε θα συμβούν ποτέ και τώρα συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου γι’ άλλα που επαναλαμβάνονται μ’ ελάχιστες παραλλαγές για πράγματα που πουλιούνται μόλις πιάσουν κατάλληλη τιμή για πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού ή που ήσαν σάπια απ’ την αρχή και δεν το έβλεπες εκεί που απορείς για πράγματα που μπόρεσες να κάνεις για πράγματα σοβαρά ή ανόητα που ρίσκαρες τη ζωή σου για πράγματα σημαντικά που τα κατάλαβες αργότερα για πράγματα που τα φοβήθηκες κι απέφυγες ν’ αναλάβεις για πράγματα που τα προγραμμάτισες και δε σου βγήκαν γι’ άλλα που τα σχεδίασαν άλλοι και βγήκαν διαφορετικά για πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες και κάποτε, μία στις χίλιες πραγματώθηκαν…
Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση.
Εκεί που συλλογίζεσαι ποιος είσαι και τι έκανες πόσο ανοίχτηκες στους άλλους για να σε δεχτούν πόσο επιδείχτηκες στο κοινό για να του αρέσεις πως κλείστηκες τόσο πολύ για να προστατευτείς σε τι έφταιξες σ’ εκείνους που σε απέρριψαν για πόσο το ανέβαλλες κι εσύ να τους απορρίψεις πότε έδωσες ένα στήριγμα σε κάποιον που το χρειαζόταν πότε εγκατέλειψες τον άνθρωπο που σε είχε ανάγκη πόσο αντέδρασες όταν έβλεπες να πλουτίζουν αυτοί που έλεγαν ότι μάχονται για τους φτωχούς όταν άκουγες να δημηγορούν υπέρ των αδικημένων εκείνοι που αδικούσαν έχοντας πάντα δίκιο πόσο ενίσχυσες αυτούς που τους προσφέρθηκες να σε δυναστεύουν πόσο με τη δράση σου βοήθησες να ανατραπούν ως πότε απόλυτα δεχόσουν τις μονολιθικές αλήθειες πόσο αντιπάλεψες την κάθε φορά ακράδαντή σου πίστη για πόσο φερόσουν σαν πιστός ενώ πια δεν πίστευες πόσο αφέθηκες στα παρορμήσεις σου, πόσο τις δάμασες πόσο προχώρησε η γνώση σου, πόσο δοκιμάστηκε ως που κατόρθωσε να φτάσει η πράξη σου, πού στόμωσε πόσο άργησες ή πόσο βιάστηκες για μια κρίσιμη απόφαση…
Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.
Τίτος Πατρίκιος «Σε βρίσκει η ποίηση» (Απόσπασμα) Εκδόσεις Κίχλη
4 σχόλια:
Εκεί που αναρωτιέσαι για πράγματα
που για πρώτη φορά αντικρίζεις
για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουν πια περάσει
για πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα
για πράγματα που έλεγες δε θα συμβούν ποτέ
και τώρα συμβαίνουν μπρος στα μάτια σου
γι’ άλλα που επαναλαμβάνονται μ’ ελάχιστες παραλλαγές
για πράγματα που πουλιούνται μόλις πιάσουν κατάλληλη τιμή
για πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού
ή που ήσαν σάπια απ’ την αρχή και δεν το έβλεπες
εκεί που απορείς για πράγματα που μπόρεσες να κάνεις
για πράγματα σοβαρά ή ανόητα που ρίσκαρες τη ζωή σου
για πράγματα σημαντικά που τα κατάλαβες αργότερα
για πράγματα που τα φοβήθηκες
κι απέφυγες ν’ αναλάβεις
για πράγματα που τα προγραμμάτισες και δε σου βγήκαν
γι’ άλλα που τα σχεδίασαν άλλοι και βγήκαν διαφορετικά
για πράγματα που σου έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις
για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες
και κάποτε, μία στις χίλιες πραγματώθηκαν…
Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση.
Εκεί που συλλογίζεσαι ποιος είσαι και τι έκανες
πόσο ανοίχτηκες στους άλλους για να σε δεχτούν
πόσο επιδείχτηκες στο κοινό για να του αρέσεις
πως κλείστηκες τόσο πολύ για να προστατευτείς
σε τι έφταιξες σ’ εκείνους που σε απέρριψαν
για πόσο το ανέβαλλες κι εσύ να τους απορρίψεις
πότε έδωσες ένα στήριγμα σε κάποιον που το χρειαζόταν
πότε εγκατέλειψες τον άνθρωπο που σε είχε ανάγκη
πόσο αντέδρασες όταν έβλεπες να πλουτίζουν
αυτοί που έλεγαν ότι μάχονται για τους φτωχούς
όταν άκουγες να δημηγορούν υπέρ των αδικημένων
εκείνοι που αδικούσαν έχοντας πάντα δίκιο
πόσο ενίσχυσες αυτούς που τους προσφέρθηκες να σε δυναστεύουν
πόσο με τη δράση σου βοήθησες να ανατραπούν
ως πότε απόλυτα δεχόσουν τις μονολιθικές αλήθειες
πόσο αντιπάλεψες την κάθε φορά ακράδαντή σου πίστη
για πόσο φερόσουν σαν πιστός ενώ πια δεν πίστευες
πόσο αφέθηκες στα παρορμήσεις σου, πόσο τις δάμασες
πόσο προχώρησε η γνώση σου, πόσο δοκιμάστηκε
ως που κατόρθωσε να φτάσει η πράξη σου, πού στόμωσε
πόσο άργησες ή πόσο βιάστηκες για μια κρίσιμη απόφαση…
Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.
Τίτος Πατρίκιος «Σε βρίσκει η ποίηση» (Απόσπασμα) Εκδόσεις Κίχλη
Ακριβώς όπως τα λέει ο ποιητής. Μα είναι δυνατόν να κάνουν λάθος οι ποιητές; Και καλά οι ποιητές, αλλά το ποιήματα;
Καλό βράδυ
Πολύ ωραίο
@Ανώνυμος
Θέκνς!
Δημοσίευση σχολίου