-Θα αργήσεις;
-Όχι, μέχρι να πεις μπλε γύρισα.
-Εσύ μικρέ δεν θα πεις τίποτα;
-Σαν τι;
-Οτιδήποτε. Αρκεί να πεις κάτι, ν’ακούσουμε τη φωνούλα σου.
-Μπλε.
-Σοβαρά μιλάς τώρα, μπλε;
-Ναι, δεν το πιστεύεις;
-Πρώτη φορά συμβαίνει.
-Για τα πάντα υπάρχει πρώτη φορά.
-Έχετε δίκιο, σας τα είπα μπερδεμένα αλλά δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής.
-Σας καταλαβαίνω, αλλά βρεθείτε στη θέση μου. Πρέπει να γίνω κατανοητός, λεπτομερής όταν καταθέσω την πρότασή σας για έγκριση στην εταιρεία. Δεν μπορώ να τους λέω συνέχεια μπλε και μπλε.
Τι συμβαίνει; Γιατί κλαις;
-Να, καλέ μαμά, ο Θανάσης πήρε το μπλε και με φοβίζει.
-Ποιό μπλε; Δεν έχει όνομα;
-Όχι.
-Πες το να σε ακούσω.
-Δεν θα το ξανακάνω, μανούλα μου.
-Δεν το είπες όλο. Ξαναπές ολόκληρη τη φράση
-Δεν θα το ξανακάνω, μανούλα μου, μπλε
-Έτσι μπράβο!
-Όχι αυτό δεν θα το πάρεις. Τα πήρες σχεδόν όλα και δεν έφερα καμία αντίρρηση.
-Γιατί, σε τι θα σου χρησιμεύσει; Για σένα είναι άχρηστο.
-Δεν το βλέπεις ότι είναι μπλε;
- Τι θα έλεγες να γράψεις κάτι για το μπλε; Τόσο καιρό διαμαρτύρεσαι πως βρίσκεσαι σε πνευματική κόπωση και συγγραφικό αδιέξοδο. Να ένα ωραίο θέμα για να ανανεωθείς.
-Μας πρόλαβε άλλος, Κωστάκη μου.
-Ποιος είναι αυτός ο άλλος, Μίμη μου;
Ο Σπύρος Παύλου, Κώστα. Ο Σπύρος Παύλου!
-Τι είναι;
-Δεν ξέρω, είναι όμως μπλε
-Μη ξεχάσεις όταν φτάσεις να κοιμηθείς. Το ταξίδι είναι πολύωρο και κουραστικό. Να σκεπαστείς καλά, κάνει πολύ κρύο εκεί. Οι κουβέρτες είναι στη ντουλάπα. Διάλεξε την μπλε. Ζεσταίνει πιο πολύ και προστατεύει από τα κακά πνεύματα.
-Εντάξει, φεύγω τώρα.
-Ήρθα να πάρω ένα κουστούμι και δύο πουκάμισα. Μου είπατε ότι θα είναι έτοιμα την Πέμπτη το απόγευμα.
-Το όνομά σας παρακαλώ και το νούμερο που σας δώσαμε.
-Θεμιστοκλής Θεμιστοκλέους. Ορίστε το νούμερο.
-Περιμένετε ένα λεπτό να σας τα φέρω.
-Ευχαριστώ.
-Ορίστε τα ρούχα σας. Αλλά γιατί φοράτε συνέχεια μπλε;
-Δεν θα το ξαναπώ άλλη φορά, κατάλαβες; Μπλε!
Νταπ! Ντουπ! Νταπ!Ντουπ!(Οργισμένα χτυπήματα με κοντάρι σκούπας στο ταβάνι).
-Θα σταματήσετε καμιά φορά; Κοιμόμαστε!
Ντριν! Ντριν!(ήχος ηλεκτρονικού κουδουνιού)
-Παρακαλώ.
-Έλα μέσα που σε θέλω.
-Έρχομαι αμέσως.
-Κάθισε σε παρακαλώ. Η δουλειά που έκανες είναι περίφημη, Περίφημε. Η ιδέα σου να τα βάψεις μπλε ήταν καταπληκτική. Πρωτότυπη και ουσιαστική.
-Σας ευχαριστώ, κύριε Μεταβιβαστή.
-Μην ευχαριστείς εμένα. Τον κύριο
Φιλοτομαριστή να ευχαριστήσεις. Εγώ απλώς τα λόγια του μεταφέρω.
-Βλέποντας ότι πλησιάζει η αστυνομία μπήκε στο αμάξι του, πάτησε γκάζι και έγινε καπνός.
- Μήπως ο καπνός ήταν μπλε;
-Ναι, πώς το ξέρεις;
-Κάπου το διάβασα.
-Μα γιατί επιμένεις να φύγουμε; Εσύ δεν το διάλεξες όταν είδες ότι λέγεται «Μπλε και Μπλε»;
-Ναι, αλλά πού να φανταστώ ότι όλα εδώ μέσα θα είναι διπλά;
-Από πότε σταμάτησε να γαβγίζει;
-Από τότε που του αλλάξαμε μπαταρία.
-Τι μπαταρία χρησιμοποιήσατε;
-Την μπλε
-Τους βλέπεις εκείνους εκεί;
-Ποιους;
-Αυτούς που παίζουν ποδοσφαιράκι.
-Ναι τους βλέπω. Τι θέλεις να πεις;
-Δεν σταματάνε.
-Γιατί να σταματήσουν;
-Έληξε ο αγώνας. Λήξε το, ρε! Λήξε το!
-Γιατί φωνάζεις; Θέλει ακόμα τρία λεπτά.
-Δεν βλέπεις; Νικάνε οι μπλε!
-Εγώ στη θέση σου θα άλλαζα το όνομα. Θα τo έκανα πιο επικοινωνιακό. Το όνομα μιας εταιρείας είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να λαμβάνει κανείς υπόψη του.
- Το γνωρίζω, αλλά συνέχισε, τι θέλεις να πεις;
-Τι θα έλεγες να την ονόμαζες «Μπλε»;
-Πρέπει να φεύγουμε. Μας διώχνει η Βάσω Παρδαλού, η επιμελήτριά μας. Κλείνοντας, να σας υπενθυμίσουμε ότι η επόμενη εκπομπή μας είναι αφιερωμένη.... Πού είναι αφιερωμένη Νάσο;
-Στο μπλεεεε!
-Πώς σου φαίνομαι;
- Εσύ άλλαξες τελείως. Δεν σε αναγνωρίζω. Οι μπλε βλεφαρίδες σού πάνε πολύ. Αλλά γιατί δεν τις φοράς στα μάτια;
-Έλα ρε, έξω είσαι;
-Ναι, δεν μπόρεσαν να δέσουν την υπόθεση.
-Δηλαδή;
-Τα δακτυλικά αποτυπώματα ήταν μεν δικά μου αλλά μπλε.
-Με προσκάλεσε ο δούκας Μισέλ ντε Σαντιγί στο κάστρο του να τον επισκεφτώ.
-Λοιπόν;
-Είχε κάνει ανακαίνηση και με παρακάλεσε να πω τη γνώμη μου. Ο διακοσμητής του, ο Περσινί, άλλαξε τα πάντα. Από επισκευή εσωτερικών χώρων, αλλαγή επίπλων και χρωμάτων.
-Όμορφα;
-Τι να σου πω, Νίνα μου; Υπέροχα! Όλα μπλε!
-Τι ακούγεται απ' το σαλόνι;
-Μη δίνεις σημασία. Ο Σπύρος είναι που διυλίζει τον κώνωπα. Αυτός ο ήχος ακούγεται όταν το δυστυχές έντομο είναι μπλε
-Εσύ πέταξες την πέτρα;
-Ναι εγώ.
-Το ξέρεις ότι έσπασες το τζάμι;
-Συγνώμη, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου.
-Τότε ποιος ήταν;
-Το μπλε, αλλά αστόχησα.
-Ο μπλε κομήτης που ανακαλύφθηκε από τηλεσκόπιο της Καλιφόρνιας τον Μάρτιο του 2022, ο C/2022 E3 (ΖΤF), θα περάσει σχετικά κοντά από τη Γη στη διάρκεια του Ιανουαρίου του νέου έτους και μπορεί να γίνει ορατός ακόμη και με γυμνά μάτια έως το τέλος του μήνα. Θα πλησιάσει τον πλανήτη μας, όπου αναμένεται να φθάσει στην πλησιέστερη απόστασή του (περίγειο) των 42 εκατ. χλμ. την 1η ή 2α Φεβρουαρίου.
-Μα ο κομήτης δεν έχει τέτοιο χρώμα.
-Α, τότε διάβασα λάθος.
-Σε ενοχλούσε;
-Ναι, πονούσε μάλιστα.
-Τι έκανες;
-Πήγα στον γιατρό και το έβγαλε.
-Τι σου είπε;
- Ότι είναι μπλε.
-Τον πίστεψες;
-Αφού μου το έδειξε.
-Μπλε.
-Προχώρα μπροστά. Σταμάτα! Τώρα;
-Μπλε
-Πήγαινε δεξιά. Στοπ! Ακίνητος! Άλλαξε τίποτα;
-Όχι
-Τώρα αριστερά. Μείνε εκεί που βρίσκεσαι. Πώς τα βλέπεις;
-Μπλε
-Άρχισε να βαδίζεις. Το ίδιο;
-Ναι
-Μια τελευταία προσπάθεια. Μπορείς να
πετάξεις;
-Εδώ έχουμε κάποιες φωτογραφίες. Εάν θα σου τις δείξουμε μπορείς να τον αναγνωρίσεις;
- Αν φοράει μπλε.
-Βρέθηκε;
Είμαι βυθισμένος στην ανάγνωση του βιβλίου «Η κοκκινοσκουφίτσα παντού» του Ζιλμπέρ Λασκό. Έξω χιονίζει. Απολαμβάνω τις πίτες, αλειμμένες με βούτυρο, που μου έφερε η εγγονή μου και δεν ακούω το κτύπημα στην πόρτα.
Τοκ!Τοκ! Τοκ!
Ευτυχώς η κλειδαριά δεν έχει μάνταλο ούτε σφηνούλα. Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας.
Όταν η ανάγνωση τελειώνει, σηκώνω τα μάτια μου να ξεκουραστούν. Από την έξαψη και την ένταση των «ευρηματικών παραλλαγών και ευφάνταστων διαστρεβλώσεων» βλέπω πεταλούδες να πετούν μπροστά μου. Ακούω τριχωτά βήματα να απομακρύνονται.
*Το μικροδιήγημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fractal. Είναι όμως τόσο ανεπιμέλητο οπτικά, που αναγκάζομαι να το δημοσιεύσω εδώ, για να αποκαταστήσω αυτό που φαντάστηκα.