ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΗΤΑ ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ "ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΝΑΤΟ"
Εκδόσεις ΚΙΧΛΗ
1) Η δοκιμή περιπλάνησης είναι ένα βιβλίο επίμονων γλωσσικών εξάρσεων, που με τη δημαγωγική εκκένωσή τους ακυρώνουν τον φιλοσοφικό και ποιητικό στοχασμό, τον οποίο επιλέγει ο συγγραφέας ως υποστηρικτικό υλικό της αφήγησής του.
2) Η "Λεωφόρος ΝΑΤΟ" πάσχει από ακαδημαϊκή επιτήδευση, η οποία εκφράζεται με εγκεφαλικές, νοηματικές και γλωσσικές κατασκευές.
3) Το κείμενο εκφράζει μία κατ'επίφασιν παραβατική ποιητικότητα, ως είδος εκφραστικής ευρεσιτεχνίας, η οποία αντί να προσδώσει στο κείμενο λογοτεχνικότητα, απωθεί την αναγνωστική ευμένεια.
4) Είναι ένα κείμενο που δεν αναπνέει αφηγηματικά. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί λογοποιητικό αναπνευστήρα, για να μπορέσει να διατηρήσει το λογοτεχνικό σώμα σε αναγνωστική υποστήριξη.
5) Είναι γραμμένο σε μια γλώσσα που κυριαρχείται από έλλειψη έμπνευσης και πρωτοτυπίας, παρόλο που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί επίπλαστες εκφράσεις διεγερτικής επινοητικότητας, που, δυστυχώς, λειτουργούν ως ακυρωτικά λεκτικά υποστηρίγματα του συγγραφικού χειρισμού.
6) Η διακειμενικές αναφορές δεν είναι ζωοποιός δύναμη υποστήριξης της πρωτοτυπίας, αλλά δεκανίκι για τον βηματισμό μιας συμβατικής αφηγηματικής αδυναμίας.
7) «Η λεωφόρος ΝΑΤΟ» είναι ένα αφήγημα το οποίο από ανάγκη νεωτερικής έκφρασης, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την «ιερότητα» ακαδημαϊκών συντεταγμένων, αδυνατώντας να υποστηρίξει μια συγκροτημένη και στοχευμένη αφήγηση, που θα αναδιατάσσει, στο μέτρο του δυνατού, τη λογοτεχνική παράδοση.
8) Οι καταληκτήριες προτάσεις του αντί να είναι απελευθερωτικές του κειμένου, καταλήγουν σε εντυπωσιασμό και επίδειξη γλωσσικών εκπυρσοκροτήσεων.
9) Ο συγγραφέας δεν υποστηρίζει το αφηγηματικό υλικό από την περιπλάνησή του, αλλά από την εκ των προτέρων υποστήριξη της «αλήθειας» του αφηγητή. Η έλλειψη επινοητικής αυθεντικότητας καθορίζει τον ηχηρό, κομψευόμενο συγγραφικό λόγο.
10) Η περιπλάνηση δεν είναι αφορμή, αλλά αποτέλεσμα της προϋπάρχουσας πνευματικής επενέργειας του συγγραφέα, ο οποίος αναζητά τον τόπο που θα χτίσει τον αφηγηματικό του λόγο. Ο συγγραφέας βαδίζει προετοιμασμένος, δεν συναντά, αλλά ορίζει τον τόπο, όπου θα καταθέσει την αφηγηματική ευαρέσκειά του για αυτήν την προμελετημένη συνάντηση.
