O ανήλικος γέροντας σπρώχνει το λευκό χάπι του, προσπαθώντας να το ισορροπήσει, κυλώντας το προσεχτικά στο πεζοδρόμιο της οδού Κάλλιστου Βλαστού.
- Γιατί δεν το πίνετε, τον ρωτάω, καθώς τον πλησιάζω και διαπιστώνω αυτό που υποψιαζόμουν˙ ότι ο άνθρωπος με την αρτιότητα της μοναξιάς του είναι ο ανήλικος γέροντας. Δεν προσέχετε την υγεία σας;
Συνέχισε την πορεία του συγκεντρωμένος στην προσπάθειά του, δίχως να δώσει την παραμικρή σημασία στην ερώτησή μου, ικανοποιημένος από το μέχρι τώρα αποτέλεσμα. Τον ακολούθησα για να δω αν καταφέρει να φτάσει στον προορισμό του, τον οποίο φυσικά δεν γνώριζα. Είχα ακόμη είκοσι λεπτά να ανοίξω το μαγαζί, αν αργούσα λίγο δεν χάθηκε ο κόσμος. Ας περίμενε η Ουρανία, τα αφεντικά δεν απολογούνται στους υπαλλήλους για την καθυστέρησή τους,
-Εσείς, κύριε, ασχοληθείτε με τα νυφικά σας, γυρίζει και μου λέει, μην σας ενδιαφέρει η δική μου ίαση, υπάρχουν καταλληλότεροι να με συμβουλέψουν. Χάιδεψε το χάπι του, που τον περίμενε σταματημένο, σαν αφοσιωμένο σκυλάκι, και πέρασαν στο απέναντι πεζοδρόμιο, όταν άναψε το πράσινο φανάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου