ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΠΙ

Αναρωτιέμαι αν τα blogs, είναι μια διέξοδος για τη δημιουργία, εννοώ μια πόρτα εξόδου στη μοναχικότητα του δημιουργού ή ένα ακόμη καταναλωτικό προιόν με το ελκυστικό περιτύλιγμα της ελεύθερης δημόσιας κατάθεσης της εκφραστικής αναγκαιότητας.
Με λίγα λόγια, η γραφή στα blogs, είναι μια εσωτερική παρόρμηση απαραίτητη για την ισορροπία ή την τρέλλα του δημιουργού, ή το μέσον δημιουργεί ανάγκες, οι οποίες, ίσως, δεν θα είχαν γεννηθεί στο μυαλό μας ούτε σαν έκφραση αλλά ούτε ως υπαρξιακές προτεραιότητες;
Ακόμα πιο απλά: Αν δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα , αυτά που γράφονται κάθε μέρα που θα είχαν πάει; Στο καλάθι των αχρήστων ή δεν θα είχαν υπάρξει ποτέ;