ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΡΜΑΣ

Μετάφραση Γιάννης Μπεράτης

Λίγες μέρες μετά το θάνατο της Κλέλιας υπόγραψε πολλές πράξεις που εξασφάλιζαν μια σύνταξη από χίλια φράγκα σε κάθε του υπηρέτη, προβλέποντας και για τον ευατό του ακριβώς το ίδιο ποσό. Παραχωρούσε διάφορα χτήματα, που θάχαν 100.000 φράγκα περίπου εισόδημα, στην κόμισσα Μόσκα. Ένα όμοιο ποσό στη μαρκησία ντελ Ντόγκο, τη μητέρα του, και ό,τι θ’απόμενε απ’την πατρική περιουσία, σε μιαν απ’τις αδελφές του που είταν κακοπαντρεμένη. Την άλλη μέρα, αφού υπέβαλε την παραίτηση του απ’την αρχιεπισκοπική του έδρα, κι απ’όλες τις θέσεις που μ’αυτές τον είχε τιμήσει η εξαιρετική εύνοια του Ερνέστου V και η φιλία του πρωθυπουργού, αποσύρθηκε στο Μ ο ν α σ τ ή ρ ι τ η ς Π ά ρ μ α ς, που βρίσκεται μες στα δάση που συνορεύουν με τον Πάδο, δυο λεύγες μακριά απ’τη Σάκα.
Η κόμισσα Μόσκα είχε εγκρίνει να ξαναγυρίσει στην πρωθυπουργία ο άντρας της, αλλά ποτέ της δε θέλησε να γυρίσει στις χώρες του Ερνέστου V. Ζούσε στο Βινιάνο, ένα τέταρτο λεύγας πέρα απ΄το Κοζάλ Ματζόρε, στην αριστερή όχθη του Πάδου και συνεπώς σε αυστριακό έδαφος. Σ’αυτό το μεγαλόπρεπο μέγαρό της του Βενιάνο, που της τόχε χτίσει ο κόμης, δεχόταν κάθε Πέμπτη όλη την ανώτατη κοινωνία της Πάρμας, και κάθε μέρα πολυάριθμους φίλους. Δεν περνούσε μέρα που να μην έρθει ο Φαμπρίτσιο στο Βινιάνο. Η κόμισσα, με μια λέξη, συγκέντρωνε όλες τις επιφάσεις της ευτυχίας, αλλά πολύ λίγο επέζησε ύστερ’απ’ το θάνατο του Φαμπρίτσιο που τον λάτρευε. Ο Φαμπρίτσιο δεν είχε προφτάσει να μείνει παρά μονάχα ένα χρόνο στο μοναστήρι του.
Οι φυλακές της Πάρμας είταν άδειες, ο κόμης αφάνταστα πλούσιος, ο Ερνέστος V το λατρεμένο ίνδαλμα των υπηκόων του, που σύγκριναν τη διακυβέρνησή του με τη διακυβέρνηση των μεγάλων δουκών της Τοσκάνης.

ΤΕΛΟΣ