Αισθανόμαστε ίσως τώρα καλύτερα τι σημαίνει αυτή η μικρή λέξη: βλέπω. Η όραση δεν αποτελεί έναν ορισμένο τρόπο σκέψης, ούτε και αυτοπαρουσία: είναι το μέσον εκείνο που μου επιτρέπει να απουσιάζω από τον ίδιο τον εαυτό μου, να παρίσταμαι από τα μέσα στη διάσπαση του Είναι, στο τέρμα της οποίας και μόνο κλείνομαι στον εαυτό μου.Από το βιβλίο του Μωρίς Μερλώ-Ποντύ "Το μάτι και το πνεύμα"
4 σχόλια:
Και τα 7 αποσπάσματα ήταν υπέροχα.
Το τελευταίο όμως εκπληκτικό.
Κάνω λάθος που αισθάνομαι πνευματική συγγένεια μαζί σας;
Με την ευγένεια που χαρακτηρίζει τις απαντήσεις σας, υποθέτω ότι αφήνετε τη φαντασία μου να οργιάζει...
κ.κ.
@κ.κ
Νοιώθω υπέροχα όταν κάποιος αισθάνεται καλά ακούγοντας ή διαβάζοντας τις σκέψεις μου. Αλλά, παράλληλα, περίεργα σκεπτόμενος ότι αυτά που με βασανίζουν μπορεί να βρουν ανταπόκριση σε κάποιον άλλον.
Τι ωραία, όμως!
Αφήστε τη φαντασία σας να οργιάζει! Κανείς δεν έπαθε τίποτα από τον καλπασμό της φαντασίας.
Με τον αρμόζοντα σεβασμό σας χαιρετώ, εκ μακρόθεν.
Νομίζω ότι εδώ ταιριάζουν τα λόγια του H. Broch:
"Το μάτι θα αποκτήσει την όρασή του
μόλις του πρωτόρθουν δάκρυα ...
μόνο όταν πονέσει το μάτι
θα γίνει μάτι που βλέπει,
μόνο όταν τα δάκρυά του γίνουν
όσα και τα δάκρυα του κόσμου,
μόνο τότε η ξεχασμένη υγρασία θα έλθει
κι από το έσχατο μόριο υπάρξεως
και θα το γιομίσει αλήθεια"
"Βιργιλίου Θάνατος" - Hermann Broch
(μετάφραση Γ. Κεντρωτής)
Υ.Γ. Σκέτη ποίηση δε νομίζετε;
κ.κ.
κ.κ
Βεβαίως και είναι ποίηση.
Μην ξεχνάτε ότι στον επίλογό του, ο μεταφραστής έχοντας για μπούσουλά του, όπως αναφέρει, τις "Τεχνικές Παρατηρήσεις" του Μπρόχ, γράφει ότι ο ίδιος ο συγγραφέας απαγορεύει στο μεταφραστή να ξεχάσει έστω και για μια στιγμή την ποιητική φύση του έργου του.
Να 'στε πάντα καλά και να μας επισκέπτεστε.
Δημοσίευση σχολίου