Ορατό και κινητό, το σώμα μου συμπεριλαμβάνεται στον αριθμό των πραγμάτων, είναι ένα απ’αυτά, εμπεριέχεται στο υφάδι του κόσμου και η συνοχή του δεν είναι παρά η συνοχή ενός πράγματος. Επειδή όμως κινείται και βλέπει, τοποθετεί τα πράγματα σε κύκλο γύρω του. Τα πράγματα αποτελούν ένα παράρτημα ή μια προέκταση του ευατού του, είναι κολλημένα στη σάρκα του, μετέχουν του πλήρους ορισμού του. Όσο για τον κόσμο, αυτός είναι φτιαγμένος από την ίδια τη στόφα του σώματος. Αυτές οι ανατροπές, αυτές οι αντινομίες, συνιστούν διαφορετικούς τρόπους για να πούμε ότι η όραση εμπεριέχεται ή επισυμβαίνει στο μέσον των πραγμάτων, εκεί όπου ένα ορατό αρχίζει να βλέπει και να γίνεται ορατό δι’εαυτό και μέσω της όρασης όλων των πραγμάτων. Εκεί όπου, όπως το νερό το εγκλωβισμένο μες στο κρύσταλλο, εμμένει η αδιαιρετότητα του αισθανόμενου και του αισθητού.
Από το βιβλίο του Μωρίς Μερλώ - Ποντύ "Το μάτι και το πνεύμα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου