Το σώμα είναι για την ψυχή ο γενέθλιος τόπος της και η μήτρα κάθε άλλου υπαρκτού χώρου. Έτσι, η όραση διχάζεται: υπάρχει η όραση πάνω στην οποία στοχάζομαι και την οποία δεν μπορώ να σκεφτώ διαφορετικά παρά μόνο ως σκέψη, διευρεύνηση του πνεύματος, κρίση και ανάγνωση των σημείων. Και υπάρχει και η όραση εκείνη η οποία η οποία γίνεται, σκέψη επίτιμη ή θεσπισμένη, συνθλιμμένη μέσα σ’ένα οικείο σώμα, για την οποία δεν μπορούμε να σχηματίσουμε την παραμικρή ιδέα παρά μόνον εξασκώντας την και η οποία εισάγει, ανάμεσα στο χώρο και τη σκέψη, την αυτόνομη τάξη του συνθέματος ψυχής και σώματος. Το αίνιγμα της όρασης λοιπόν δεν απαλείφεται: παραπέμπεται από τη «σκέψη του οράν» στην όραση εν δράσει.
Από το βιβλίο του Μωρίς Μερλώ-Ποντύ "Το μάτι και το πνεύμα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου