ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

Ο Γιώργος Αρναούτογλου, συνταξιούχος τραπεζικός, βράδυ Μεγάλου Σαββάτου, λίγο πριν την Ακολουθία της Ανάστασης, του σωτηρίου έτους 1913, ανέβηκε, αν και υπέφερε από παραμορφωτική αρθρίτιδα, που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια, τα εκατό σκαλιά της εκκλησίας του Αγ. Δημητρίου, κοινότητας Περαχώρας, χωρίς καμιά βοήθεια από τους συμπολίτες του. Η ακαμψία των ποδιών του δεν στάθηκε εμπόδιο στην απρόσκοπτη άνοδό του στον πρόναο της εκκλησίας, σαν μια μυστική δύναμη να τον κρατούσε ευθυτενή κι ανάλαφρο, βοηθώντας τον ν'ανέβει τα σκαλιά, με τη λάμψη του ανθρώπου που επελέγη από το Θεό να ενσαρκώσει τη Θεία Θέληση.

Βέβαια ορισμένοι αυτόπτες μάρτυρες, κατά δήλωσή τους, επεκτείνουν το θαύμα μέχρι την υπερβολή, αν υπάρχει υπερβολή στο θαύμα, υποστηρίζοντας ότι ο Γιώργος Αρναούτογλου είχε κομμένα και τα δύο του πόδια.

Ο πίνακας : The staircase"  είναι του Fernand Leger

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

Κάθε χρόνο, την Μεγάλη Πέμπτη, έβαφε περισσότερα αυγά απ’όσα χρειαζόταν. Αυτή ήταν η μοναδική  γενναιοδωρία της, η απλοχεριά της. Φέτος , όμως, εκατό κόκκινα αυγά είναι υπερβολικός αριθμός για κάποιον που ζει μόνος.

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΜΕΘΕΝΙΤΗΣ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΣ

Ο Πέτρος Μεθενίτης, ερασιτέχνης θαυματοποιός, μπουφετζής στο επάγγελμα, μετά το 100ο θαύμα του, αποσύρθηκε, ας την ονομάσουμε ενεργό δράση, δίχως να δώσει καμιά εξήγηση για την απόφασή του.

Ο πίνακας "Miracles Of Each Moment" είναι του  KAZUAKI TANAHASHI 

Ο ΣΑΝΤΣΟ ΒΛΑΣΤΗΜΑΕΙ

Άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου....

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/2016/04/17/spyros-paylou-o-santso-blastimaei/

ΣΧΟΛΙΟ ΤΡΙΤΟ ΓΙΑ ΤΟ "ΕΚΑΤΟ"

Ο Τζον Μόρτιμερ, πρωταθλητής Αγγλίας στο αγώνισμα 5000 μέτρων, στον τελικό του αγωνίσματος, κατά τη διάρκεια  των  Ολυμπιακών Αγώνων στο Καράκας, εκατό μέτρα πριν τον τερματισμό, ενώ βρισκόταν στη δεύτερη θέση, τουλάχιστον 15 μέτρα πίσω από τον προπορευόμενο Κενυάτη, Κινουσάου Αμπέλε, άρχισε, από την  υπερπροσπάθεια στο ντεμαράζ, να πλησιάζει τον αντίπαλό του,  χωρίς πια να πατά στο ταρτάν του στίβου, αλλά να ίπταται πάνω απ' το έδαφος, σαν δυο αόρατα φτερά να τον ταξίδευαν, λίγο πάνω από τον αγωνιστικό διάδρομο, και να τον έσπρωχναν, αβαρή, στην πρώτη θέση του αγωνίσματος.

ΣΧΟΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Έφτασε στο παράθυρό μου κι άρχισε να το κτυπά, επιτακτικά, με το ράμφος του. Το λυπήθηκα και του άνοιξα  να περάσει  μέσα. Αν και στην αρχή ήταν διστακτικό, μετά από κάποιες ανιχνευτικές κινήσεις, άρχισε να πετά, με περίτεχνους, ευρηματικούς σχηματισμούς, σαν να εκτελούσε κάποιο ακροβατικό νούμερο σε αγώνες επιδεξιότητας. Κεντούσε, αυτοσχεδιάζοντας, σχέδια με ομαλές καμπύλες και άναρχες ευθείες στον αέρα, περνώντας από το σαλόνι στην κρεβατοκάμαρα, μετά στην κουζίνα, το μπάνιο, επιθεωρώντας την ευταξία της μοναχικής ζωής μου. Μέχρι που έφυγε από το παράθυρο, που είχα αφήσει ανοιχτό, για να συναντήσει  τ’ άλλα εκατό πουλιά, που το περίμεναν, υπομονετικά, πάνω στα ηλεκτροφόρα σύρματα.  

ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ "ΕΚΑΤΟ"

Εκατό πουλιά ήρθαν στο παράθυρο κι άρχισαν να το κτυπούν, επιτακτικά, με τα ράμφη τους. Το άνοιξα και το σπίτι γέμισε πουλιά. Άρχισαν να πετούν όλα μαζί, με περίτεχνους σχηματισμούς, σαν να εκτελούσαν κάποιο ευρηματικό, ακροβατικό πρόγραμμα, περνώντας από το σαλόνι στις κρεβατοκάμαρες, μετά στην κουζίνα, το μπάνιο, επιθεωρώντας την ευταξία της μοναχικής ζωής μου, μέχρι που χάθηκαν, φεύγοντας από το παράθυρο που είχα αφήσει ανοιχτό για την έξοδό τους.