Έφτασε στο παράθυρό μου κι άρχισε
να το κτυπά, επιτακτικά, με το ράμφος του. Το λυπήθηκα και του άνοιξα να περάσει μέσα. Αν και στην αρχή ήταν
διστακτικό, μετά από κάποιες ανιχνευτικές κινήσεις, άρχισε να πετά, με περίτεχνους, ευρηματικούς
σχηματισμούς, σαν να εκτελούσε κάποιο ακροβατικό νούμερο σε αγώνες
επιδεξιότητας. Κεντούσε, αυτοσχεδιάζοντας, σχέδια με ομαλές
καμπύλες και άναρχες ευθείες στον αέρα, περνώντας από το σαλόνι στην
κρεβατοκάμαρα, μετά στην κουζίνα, το μπάνιο, επιθεωρώντας την ευταξία της
μοναχικής ζωής μου. Μέχρι που έφυγε από το παράθυρο, που είχα αφήσει ανοιχτό,
για να συναντήσει τ’ άλλα εκατό πουλιά,
που το περίμεναν, υπομονετικά, πάνω στα ηλεκτροφόρα σύρματα.
4 σχόλια:
Ξέρετε ήδη ότι λατρεύω τον Ευσταθιάδη από τα "Γραμμένα φιλιά" και μετά. Δεν έχω διαβάσει (ακόμη) το Εκατό του. Ωστόσο, η προσέγγισή μου σ' αυτό θα είναι ποιητικώ τω τρόπω πάλι, μέχρι να μου βάλετε τις φωνές.
Αρχίζω τη ...διατριβή με λίγους στίχους από τα "Εκατό Ερωτικά Σονέτα" του Πάμπλο Νερούδα, σε μετάφραση Ηλία Ματθαίου:
...Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια :
σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο,
παρά μ’ ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι...
Συνεχίζω κάνοντας μνεία στα "Εκατό χρόνια μοναξιά", γιατί έτσι γνώρισα το Μάρκες και αγάπησα το μαγικό ρεαλισμό του.
Και καταλήγω:
«Οι Εκατό Γλώσσες των παιδιών»
Το παιδί αποτελείται από εκατό.
Το παιδί έχει:
εκατό γλώσσες,
εκατό χέρια,
εκατό σκέψεις,
εκατό τρόπους σκέψης
παιχνιδιού και ομιλίας.
Εκατό πάντα εκατό
τρόπους να ακούει και να αγαπά.
Εκατό χαρές
να τραγουδά και να καταναλαβαίνει.
Εκατό κόσμους
να ανακαλύψει.
Εκατό κόσμους
να εφεύρει.
Εκατό κόσμους
να ονειρευτεί.
Το παιδί έχει
εκατό γλώσσες
(και εκατό εκατό εκατό περισσότερες…)
Αλλά κλέβουν τις ενενήντα εννέα…
το σχολείο και ο πολιτισμός!
Διαχωρίζουν το κεφάλι από το σώμα.
Λένε στο παιδί:
να σκεφτεί χωρίς χέρια,
να το κάνει χωρίς κεφάλι,
να ακούει και να μην μιλάει,
να μαθαίνει χωρίς χαρά.
Να αγαπά και να θαυμάζει
μόνο το Πάσχα και τα Χριστούγεννα
Λένε στο παιδί:
να ανακαλύψει τον κόσμο που ήδη υπάρχει.
Και από τις εκατό
κλέβουν τις ενενήντα εννέα.
Λένε στο παιδί:
Αυτό είναι το έργο και το παιχνίδι,
η πραγματικότητα και η φαντασίωση,
η επιστήμη και η φαντασία,
ο ουρανός και η γη,
η λογική και το όνειρο
είναι πράγματα
που δεν πάνε μαζί.
Και έτσι, λένε στο παιδί
ότι οι εκατό δεν υπάρχουν
Και το παιδί λέει: «ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Οι εκατό υπάρχουν!!!!»
Loris Malaguzzi
Να διαβάσετε το "Εκατό" γιατί, νομίζω, ξεφεύγει από τα προηγούμενα βιβλία του Ευσταθιάδη, τα οποία επαναλαμβάνουν τα θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα.
Βέβαια δεν μπορώ να σας βάλω τις φωνές γιατί μένω άφωνος από τις δώρα που μου στέλνετε. Και εξηγούμαι: Το ποίημα του Loris Malaguzzi είναι εξαιρετικό. Για το Νερούντα δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Ούτε για το "Εκατό χρόνια μοναξιάς".. Διαβάζω αυτές τις μέρες τα διηγήματα του Μάρκες και τελειώνοντας την συλλογή «Μάτια γαλάζιου σκύλου», που περιέχει διηγήματα από το 1947-1955, απορώ πως ο συγγραφέας αυτών των διηγημάτων έγραφε ταυτόχρονα το αριστούργημά του.
Προτείνω, μαζί μαζί με αυτά που γράφετε, το «Κεντουρία, Εκατό μικρά μυθιστορήματα-ποταμός» του Τζιόρτζιο Μανγκανέλι, το "Ένας, κανένας και εκατό χιλιάδες' του Πιραντέλο, και φυσικά το "Σημειώσεις εκατό ημερών" του Πεντζίκη.
Φυσικά και θα δω το "Πατέρας αφέντης' σήμερα στην ΕΡΤ3, αν και δεν μου το προτείνατε
Νομίζετε ότι ήξερα το ποίημα; Μέγα λάθος. Προκειμένου να γράψω κάτι, ψάξε-ψάξε το βρήκα και έμεινα κατάπληκτη από τους στίχους του.
Μπήκατε στο πνεύμα μου, αν κρίνω από τα βιβλία που προτείνετε. Τρε μπιεν.
Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί παρέλαβα επιτέλους το "Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ", που ξέρετε ότι το ψάχνω χρόνια. Πλέον είμαι πλήρης βιβλίων, γιατί έχω ήδη τρία από διαδικτυακές ανταλλαγές συν τρεις Εσενόζ (Προπαντός όχι Σοπέν-Ραβέλ-14), τέσσερα δανεικά από τη βιβλιοθήκη και αρκετά άλλα. Μέχρι τώρα είχα πέσει στα βικτωριανά (Ζοφερός Οίκος, Αρματέιλ). Τι απληστία, θα σκέφτεστε. (Και θα έχετε δίκιο.)
Ο γέρο-υπολογιστής μου χτες τρελάθηκε. Άρχισε μόνη της η εγκατάσταση των windows 10, χωρίς να μπορώ να την ακυρώσω και τότε μπλόκαρε το πληκτρολόγιο. Μάλλον κάτι πάτησα που την ενεργοποίησε. Προς το βράδυ επιτέλους είχα μια επιλογή ακύρωσης. Την πάτησα χωρίς να την πολυεμπιστευτώ. Ευτυχώς, σήμερα φαίνεται να τσουλάνε όλα καλά. Ας μην πω μεγάλη κουβέντα όμως.
Με ζάπινγκ έπεσα πάνω στην ταινία, χωρίς να ξέρω ποια είναι. Όταν όμως είδα το ξυλοφόρτωμα μέχρι λιποθυμίας, δεν άντεξα άλλο. Θα τη δω όμως κάποια στιγμή on line.
Ορίστε, σας είπα όλα τα νέα μου, σα να έγραφα επιστολή.
Με την ευκαιρία, σας ευχαριστώ τα μάλα που διαθέτετε γενναιοδωρία και υπομονή, ώστε να αντέχετε την ακατάσχετη φλυαρία μου.
Να τους προσέχετε τους γερο-υπολογιστές. Μπορεί στην ηλικία τους να παραδώσουν το πνεύμα δίχως προειδοποίηση. Προτιμήστε κάποιον νεότερο. Λειτουργεί όπως ακριβώς τον χρειαζόμαστε. Είναι γρήγορος, όπως απαιτεί η καθημερινότητά μας, προβλέπει τις ανάγκες μας, και το κυριότερο τις εκπληρώνει δίχως μεμψιμοιρίες και αναβολές.
Πολύ χαίρομαι που κρατάτε στα χέρια σας το "Αβεσαλώμ, Αβεσαλώμ". Επιτέλους! Να περνάτε καλά!
Αλλά κι ο Εσενόζ αγαπημένος. Αν και το "Προπαντός όχι Σοπέν" με απογοήτευσε λίγο. Το περίμενα καλύτερο.
Η "φλυαρία" σας είναι λυτρωτική. Μήπως βλέπετε κανέναν άλλο εδώ που να είναι έστω λακωνικός;
Δημοσίευση σχολίου