Τετάρτη, Ιανουαρίου 27, 2016

Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ(ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ)



 ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ Α

-Τον βρήκαμε να κολυμπά στα ανοιχτά του λιμανιού, εξουθενωμένο. Εκτός από κάποιες μελανιές στα πλευρά, μάλλον από το πέσιμο στο νερό, εγώ δεν είμαι γιατρός για να κάνω διάγνωση, δεν είχε τίποτα άλλο σοβαρό.
Μας παραξένεψε, όμως, το γεγονός πως όταν τον ανασύραμε απ' το νερό, δεν ήταν βρεγμένος.



ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ Β

-Τον βρήκαμε να κολυμπά ανοιχτά του λιμανιού, στην περιοχή που εμείς ονομάζουμε "Βαθιά νερά",   εξουθενωμένο. Εκτός από κάποιες εκδορές στα πλευρά, μάλλον από το πέσιμο στο νερό, γιατρός δεν είμαι για να το αποφασίσω, δεν είχε τίποτα άλλο σοβαρό.
Μας παραξένεψε, όμως, πως όταν τον τραβήξαμε
 απ' το νερό, δεν ήταν βρεγμένος. Πώς να το πω; Ήταν στεγνός.


4 σχόλια:

Rosa Mund είπε...

Αυτοψία



Όταν τον έβγαλαν απ’ τη θάλασσα

Έκανε μέρες να στεγνώσει



Σαν το χταπόδι τον χτύπησαν

Να μαλακώσει κάπως η ψυχή του

Αλλά αυτός δεν έβγαζε απ’ το στόμα του

Την τελευταία του λέξη

Δεν έλεγε να καθαρίσει

Από τη στερνή του επιθυμία



Κι η αρμύρα στο κορμί του

Λες και ιδρώτας ήταν της θάλασσας

Καθώς μπήκε και βγήκε μέσα της

Με τη σφοδρότητα των εραστών

Που ξέρουν πως κάθε φορά

Μπορεί να ‘ναι κι η τελευταία



Ανάμεσα στα δόντια του

Πεισματικά κρατούσε ένα κοχύλι

Από εκείνα που μάζευε παιδί



Ενθύμιο των βυθών

Φυλαχτό για όσους

Θέλησαν να περπατήσουν

Πάνω στη θάλασσα


Θωμάς Ιωάννου, Ιπποκράτους 15, (Σαιξπηρικόν, 2011)

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Πολύ ωραία! Παραμένει η απορία. Πού τα βρίσκετε; Σας θαυμάζω!

Rosa Mund είπε...

Επιτέλους, απόκτησα τον πρώτο μου θαυμαστή.
Θαύμα, θαύμα!

Αντιστρέφω την απορία: Εσείς πού τα βρίσκετε όσα γράφετε;
Και η απορία του Μόντη:


«Προς ποιητήν»

Δεν είχες τίποτα να πεις, κύριε.
Γιατί ηνώχλησες τις λέξεις,
γιατί τις ηνώχλησες;

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ, «Στιγμές» 1958-1975. Κέδρος, 1978. 28.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Τώρα το καταλάβατε, μετά από τόσα χρόνια; Τα χειροκροτήματα, τις ζητωκραυγές δεν τις ακούγατε μέσα από τα λόγια μου; Εντάξει, τα επιφωνήματα θαυμασμού τα αφήνω, μην φανώ υπερβολικός.
Με ρωτάτε πού τα βρίσκω αυτά που γράφω. Μα δίπλα μας είναι, συμβαίνουν τώρα, που λένε τα έκτακτα δελτία ειδήσεων, μόνο που πρέπει κάποιος να τα ανακαλύψει και να τα αποκαλύψει. Όπως καταλαβαίνετε έχω καλά φιλαράκια: τους αφηγητές μου. Μεγάλοι μαρτυριάρηδες. Ότι δουν, φανταστούν, αισθανθούν, μου το λένε. Φυσικά κι εγώ δεν πάω πίσω. Χαρτί και καλαμάρι μεταφέρω τις ιστοριούλες τους.