Ο Ραφαήλ Δελμούζος είναι καθισμένος στο γραφείο του και
ακούει Mendelssohn. Συγκεκριμένα,
Songs Without Words Op.30 no.6 in F
sharp Minor. Η γραμματέας του, η κυρία Βίβιαν, περιμένει υπομονετικά, να
τελειώσει η μουσική για να σημειώσει τις εντολές του προϊσταμένου της. Ο Ραφαήλ
Δελμούζος δείχνει σαν να μην έχει
αντιληφθεί την παρουσία της, αν και την έχει καλέσει,
επειγόντως, στο γραφείο του. Ακολουθεί τον ρυθμό της μουσικής, χτυπώντας τα
δάχτυλα τού δεξιού χεριού στο γραφείο του.
Μέχρι να τελειώσει η μουσική, μπορώ να σας πληροφορήσω, ότι
ο Ραφαήλ Δελμούζος κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι. Όχι, δεν είναι από κάποια
παράλυση των κάτω άκρων, αποτέλεσμα γενετικής ανωμαλίας ή από κάποιο ατύχημα. Ο
Ραφαήλ Δελμούζος δεν έμαθε ποτέ να περπατάει. Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν, από
τους γονείς του, όπως είναι φυσικό ή από γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, δεν είχαν
αποτέλεσμα. Ο Ραφαήλ Δελμούζος δεν μπορούσε να κάνει ούτε ένα βήμα. Το μόνο που μπόρεσε, ήταν να σταθεί όρθιος, με σχετική ευκολία, στην προβλεπόμενη ηλικία.
Στεκόταν ακίνητος και κοίταζε τον κόσμο, που τον καλούσε να τρέξει στην αγκαλιά του. Ό,τι
κατάφερε στη ζωή του, είναι αποτέλεσμα επίμονης δουλειάς, δικής του, δεν είναι
λίγο να γίνει πρόεδρος του διοικητικού
συμβουλίου της εταιρείας λιπασμάτων ΕΛΕΤΕΛ, αλλά και της φαντασίας του αφηγητή. Γιατί κανείς άλλος δεν μας διαβεβαιώνει, ότι ο Ραφαήλ Δελμούζος βρίσκεται στο γραφείο του, είναι πρόεδρος της εταιρείας λιπασμάτων, ακούει Mendelssohn, με τη γραμματέα του να
περιμένει τις αποφάσεις που θα της ανακοινώσει.
Η μουσική τελειώνει, ο Ραφαήλ Δελμούζος, επιτέλους επιστρέφει από την ονειροπόληση,
στρέφει τα μάτια στη γραμματέα του, κι αρχίζει να της υπαγορεύει: «Προς το διοικητικό συμβούλιο...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου