Ο Tony Basketa είναι αρκετή ώρα που βρίσκεται στο δρόμο. Στέκεται
με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο, τα χέρια του στις τσέπες του μπουφάν, το
γιακά ανασηκωμένο και το τσιγάρο, σβηστό, κρεμασμένο στα χείλη. Από τη βαλίτσα,
αφημένη δίπλα του, κρέμεται το μανίκι ενός μπλε πουκάμισου και τα κορδόνια από
τις μπότες του. Κάπου-κάπου ρίχνει ματιές, απέναντι, στο φωτισμένο διαμέρισμα
του δευτέρου ορόφου. Τον έχει πετάξει έξω από το σπίτι η γυναίκα του, μετά από
άγριο καυγά, με την απειλή να μην τολμήσει να γυρίσει πίσω, στον αιώνα τον
άπαντα.
Ο Tony Basketa δεν έχει να πάει πουθενά. Αφού δεν έχει άλλη
επιλογή, δεν το σκέφτεται καθόλου. Δεν πάει πουθενά. Μένει εκεί να περιμένει,
στον αιώνα τον άπαντα.
2 σχόλια:
Αναμονή
Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί.
Μη ρωτάς γιατί περιμένει εκείνος
που δεν έχει τι να περιμένει
και όμως περιμένει.
Γιατί σαν πάψει να περιμένει
είναι σα να παύει να βλέπει,
σα να παύει να κοιτά τον ουρανό,
να παύει να ελπίζει,
σα να παύει να ζει.
Αβάσταχτο είναι, πικρό είναι
να σιμώνεις αργά στ’ ακρογιάλι
χωρίς να είσαι ναυαγός
ούτε σωτήρας
παρά ναυάγιο.
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Μέγας Λουντέμης!
Σας ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου