ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΟΥΝΤΙΑΛ "ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΚΑΤΗ ΕΚΤΗ"

                                                                   
                                                                         Η ΑΠΟΝΟΜΗ

             Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Η απονομή του παγκοσμίου κυπέλλου θα γινόταν από τον πρόεδρο της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρου. Η στιγμή που περίμενε ένα ολόκληρο έθνος έφτασε. Ο Ροντρίγκο Κουαρόν σε λίγα λεπτά θα κρατούσε το κύπελλο στα χέρια του και θα το σήκωνε ψηλά στο ουρανό. Οι συμπατριώτες του, στο γήπεδο και την πατρίδα, ήταν έτοιμοι να πανηγυρίσουν. Ο πρόεδρος, αφού έδωσε συγχαρητήρια στον αρχηγό της ομάδας, του πρόσφερε το βαρύτιμο έπαθλο. Ο Κουαρόν πήρε το κύπελλο χαρούμενος στα χέρια του. Προσπάθησε να το φέρει στο ύψος του στήθους, να το φιλήσει, και μετά να το σηκώσει ψηλά, όπως επιβάλλει το τυπικό, αλλά η προσπάθειά του είχε αντίθετο αποτέλεσμα. Όση ενέργεια κι αν κατέβαλε, δεν μπορούσε να το συγκρατήσει. Τα χέρια του λύγιζαν από το βάρος του. Λίγο ακόμα και θα το ακουμπούσε στο έδαφος. Σε βοήθειά του έσπευσε ο συμπαίκτης του Αλφόνσο Κάμπος, που έβλεπε την αδυναμία του αρχηγού του, απορημένος, αλλά και η δική του προσπάθεια ήταν αποτυχημένη. Η αμηχανία και η έκπληξη έγινε έκδηλη στα πρόσωπα των επισήμων, των θεατών, των ποδοσφαιριστών, όλων όσοι παρακολουθούσαν την τελετή της απονομής. Οι προσπάθειες των άλλων ποδοσφαιριστών της παγκόσμιας πρωταθλήτριας είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Το τρόπαιο για το οποίο πάλεψαν, ίδρωσαν, μάτωσαν,  δεν μπορούσαν τώρα να το κρατήσουν στα χέρια τους. Η  ονειρεμένη στιγμή που περίμεναν με τόση ανυπομονησία είχε χαθεί.
          Ο Εστραγκόν μετά την πρώτη έκπληξη, αποφάσισε να δράσει. Κατέβηκε τρέχοντας από την κερκίδα, έφτασε στο χώρο των επισήμων, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις και το κυνηγητό των φυλάκων, άρπαξε το κύπελλο από το βάθρο, όπου είχε τοποθετηθεί ξανά, απωθώντας τον πρόεδρο της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, που τον κοιτούσε οργισμένος για το θράσος του, και μέσα σε αποθέωση, από σαράντα χιλιάδες θεατές, το ύψωσε θριαμβευτικά στον ουρανό.
Η ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας του είχε στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου. Ο Εστραγκόν με το κύπελλο στα χέρια, απρόσμενος  ήρωας ενός ολόκληρου λαού, έκανε το γύρο του θριάμβου, χειροκροτούμενος, ενώ οι ποδοσφαιριστές της χώρας του, κοιτούσαν με ανυπομονησία τον πρόεδρο της παγκόσμιας ομοσπονδίας, που εξακολουθούσε να κρατάει το πολυπόθητο τρόπαιο στα χέρια , καθυστερώντας να τους το παραδώσει, βλέποντας κι αυτός, έκπληκτος, μαζί με τις ογδόντα χιλιάδες θεατές, την πορεία θριάμβου του Εστραγκόν.