ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Η αφήγηση μιας ιστορίας είναι ο μάρτυρας υπεράσπισης σ'ένα ανύπαρκτο δικαστήριο.

30.10.2009

Μεσημέρι.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Ο συγγραφέας αν και φαίνεται σαν κουτσομπόλης μιας επινοημένης πραγματικότητας, στην ουσία είναι ένας κουτσομπόλης της ύπαρξής του.
28.10.2009
Πρωί

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Η νίκη της οργής μπορεί να είναι φαντασμαγορική, αλλά δεν παύει, ουσιαστικά, να είναι μια νίκη.
26.10.2009
Βράδυ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Η ατέρμονη επανάληψη απειλεί τας σώας φρένας.

24.10.2009
Βράδυ.

ΦΡΑΝΥ ΚΑΙ ΖΟΥΙ -D.J Salinger

Διαβάζω για τη Νιόβη Λύρη που της αρέσουν οι θεότητες.

|

Tra

|

eSnips Social DNA

"ΦΡΑΝΥ ΚΑΙ ΖΟΥΙ" D.J SALINGER
Μετάφραση: Αλάτσης Κώστας
Εκδόσεις "Επίκουρος"

ΜΑΓΙΑΚΟΒΣΚΗ-ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

Στον κ.Κεντρωτή που μου θυμίζει με τις αναρτήσεις του παλιές, καλές εποχές.



Μεις, με τη δόξα, θα λογαριαστούμε αλλιώς –

δικιά μας δα κι αυτή έχει λάχει –
ας γίνει για όλους μας ένα μνημείο κοινό
ο σοσιαλισμός
που εδραιώσαμε στη μάχη.
Απόγονοι,
ελέγξετε καλά τα λεξικά σας :
μες απ’ τη Λήθη
θ’ αναδυθούν
φάσματα λέξεις σαν αυτές :
«πορνεία»,
«φυματίωση»,
«αποκλεισμός», όχι άλλες.
Για σας,
τους σβέλτους
και γερούς, για δες,
ο ποιητής
έγλειψε με τη γλώσσα των πλακάτ
τις φθισικές ροχάλες.
Όσο μακραίνει
των χρόνων η ουρά,
τόσο θα μοιάζω
με τ’ απολιθωμένα εκείνα τέρατα.
Άντε, λοιπόν, συντρόφι,
να τη διαβούμε πιο γοργά
όση ζωή μας μένει
με πεντάχρονα.
Τα γραφτά μου
κέρδος δε μου’φεραν
ούτε ένα ρούβλι για μισό,
ούτε, βεβαίως, από μαόνι
έπιπλα λεία,
κ’ εξόν από φρεσκοπλυμένο
ένα πουκάμισο,
λόγω τιμής
δεν έχω τίποτ’ άλλο χρεία.
Όταν θα παρουσιαστώ
στου φωτεινού σας
μέλλοντος
την Κ.Ε
θα’ ρθω, πάνω απ’ τη συμμορία της ποίησης
των πλεονεχτών και σαλταδόρων,
σείων
σα μπολσεβίκικη ταυτότητα
κομματική,
τους εκατό τόμους μαζί
όλων μου των
κομματικών βιβλίων.

Τους στίχους τους βρήκα στο  stixoi.info και τους δημοσιεύω με κάποιες αλλαγές βασισμένες στο βιβλίο "Μαγιακόβσκη-Ποιήματα" σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ

Δύο νέα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα σημειώθηκαν χτες σε Χαλκιδική και Σαλαμίνα αυξάνοντας τον αριθμό των εργατών που σκοτώνονται στον χώρο δουλειάς εξαιτίας των ελλιπών συνθηκών ασφαλείας. Στα μεταλλεία χρυσού στην Στρατονίκη Χαλκιδικής, ένας εργάτης σκοτώθηκε, ένας ακρωτηριάστηκε και αρκετοί κινδύνευσαν όταν, στις 10 το πρωί, υπόγεια στοά κατέρρευσε και τους καταπλάκωσε. Και πριν δύο χρόνια είχε γίνει ατύχημα με νεκρό εργάτη στα συγκεκριμένα μεταλλεία που εκμεταλλεύεται η "Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.". Συγχρόνως στην Σαλαμίνα ο 43χρονος οικοδόμος Αν. Βραχάμης έχασε την ζωή του από ηλεκτροπληξία, όταν το μηχάνημα που χειριζόταν ακούμπησε ηλεκτροφόρα καλώδια κατά την διάρκεια εργασιών από την εταιρεία σκυροδέματος στην οποία δούλευε.

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Ο συγγραφέας είναι ο νομοθέτης μιας επινοημένης πραγματικότητας.  

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω maitre d’hotel. Βέβαια το μειονέκτημα που διακρίνω πάνω μου, ορατό δια γυμνού οφθαλμού, είναι το παρουσιαστικό μου. Φορώ γυαλιά από μικρό παιδί και πολύ φοβάμαι ότι οι βαθμοί μυωπίας θα αυξηθούν μέχρι να φτάσω στο κρίσιμο σημείο των είκοσι ενός χρόνων, στο οποίο, όπως λέγεται, η μυωπία σταθεροποιείται. Το θεωρώ μειονέκτημα γιατί τα γυαλιά θα κρύβουν, όπως και να το κάνουμε, τη σιγουριά του προσώπου μου, την εκφραστικότητα των ματιών μου, την επιθυμία να εκπληρώσω οποιαδήποτε απαίτηση του πελάτη, αν θέλουμε να τον ξαναδούμε την επόμενη τουριστική σαιζόν. Οι φακοί επαφής είναι μια λύση αλλά απ’ότι βλέπω από τη μητέρα μου, που τους φορά για να τονίζει τα γαλάζια μάτια της, μετά από τρεις τέσσερεις ώρες, η λάμψη δίνει τη θέση της σ’ένα έντονο κόκκινο που κυριαρχεί στα αστραποβόλα μάτια της και την αναγκάζει, εκτός το συνεχές ανοιγόκλειμα των βλεφάρων της, να κουβαλά όπου πηγαίνει το κολλύριό της για να το απομακρύνει. Βέβαια όλα αυτά αντικαθίστανται από τις κινήσεις του υπολοίπου σώματος, ελπίζοντας ότι ο υπεύθυνος για την πρόσληψή μου, κατ’αρχήν, θα έχει την ικανότητα να τις διαβάσει.
Ευελπιστώ τα μαλλιά μου να διατηρηθούν στη θέση τους, γιατί είναι απαραίτητο στη συνέντευξη που θα δώσω για να την πρόσληψή μου, να δείχνω την εντύπωση στον συνεντευξιαστή, εκτός της σωματικής μου παράστασης, ότι η νεανικότητά μου θα διατηρηθεί αναλλοιώτη επ’ άπειρον. Τα μαλλιά είναι δείγμα νεανικότητας και ζωντάνιας, ανεξαρτήτου ηλικίας, ώστε η ικανότητα επικοινωνίας με τους πελάτες να συμπληρώνεται, εκτός της fashion statement στυλιστικής ενδυματολογικής εμφάνισης, παντελόνι που σταματά εκεί ακριβώς που ξεκινά το τακούνι του παπουτσιού, σακάκι που το μανίκι του σταματά ελαφρώς κάτω από τον καρπό, πουκάμισο σε αντίθετο χρώμα με το κουστούμι, γραβάτα με διπλό ή μονό κόμπο ανάλογα με το πάχος της γραβάτας, με σωματική επιβεβαίωση. Γιατί τι να τα κάνεις τα κουστούμια του Hugo Boss και του Armani, την σχεδόν καθημερινή παρουσία στο γυμναστήριο του «Paradise», όταν σε προδίδει το ανώτερο σημείο του καλοδιατηρημένου σώματός σου, η κορωνίδα της ύπαρξής σου.
Λαμβάνω λοιπόν στο μέτρο του δυνατού τα μέτρα μου, όσον αφορά την εμφάνισή μου από τώρα, για να μην αισθάνομαι τύψεις ότι δεν φρόντισα τον ευατό μου, όταν οι συνθήκες ωριμάσουν και αφοσοιωθώ στο αγαπημένο μου επάγγελμα. Αν τώρα η φύση, στην περίοδο που απομένει, μέχρι την επαγγελματική μου αποκατάσταση με αδικήσει, νίπτω τας χείρας μου.
Φυσικά στηρίζομαι στις ικανότητές μου που μάλλον είναι ανεπτυγμένες, διότι έχω ήδη καταστρώσει την εκπαιδευτική μου πορεία, σ’αυτή την ηλικία. Είμαι υποχρεωμένος, σύμφωνα με την κοινωνικά αποδεκτή διαδικασία να τελειώσω το Λύκειο, να φοιτήσω στην Ανωτέρα Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων Ρόδου, την επίσημη και εγκεκριμένη σχολή στελεχών τουριστικών επιχειρήσεων. Παράλληλα μου χρειάζεται η στοιχειώδης γνώση δυο τουλάχιστων ξένων γλωσσών, αγγλικών και γερμανικών. Γι’αυτό παρακάλεσα τον πατέρα μου να με γράψει εκτός των Αγγλικών και Γερμανικά. γιατί καθυστερούσε, και εγώ ήμουν ανυπόμονος. όχι όμως και πολύ μελετηρός, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Διότι πρέπει να ομολογήσω ότι το επάγγελμα του maitre δεν μου έχει γίνει έμμονη ιδέα, ευτυχώς δηλαδή, γιατί παραμονεύει ο κίνδυνος να χαρακτηριστώ σπασίκλας σ’αυτή την ηλικία, αλλά πάντα όταν με ρωτούν, τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, απαντώ maitre. Τις τεμπέλικες ώρες μου, σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να αποφύγω την εκπαιδευτική οδό και να ακολουθήσω την επαγγελματική σταδιοδρομία. Τι εννοώ; Να ξεκινήσω από σερβιτόρος β’, μετά σερβιτόρος και αφού θα έχει διαγνωστεί από την εργοδοσία η εργατικότητά μου, οι γνώσεις μου, η υπακοή μου, ο συμβιβαστικός χαρακτήρας μου, η προσαρμογή μου στις απαιτήσεις του maitre, που θα με καθοδηγεί στο συγκεκριμένο διάστημα, θα κάνω το άλμα στην αγαπημένη μου επαγγελματική θέση. Παράλληλα αν δεν συμβεί κάτι απρόοπτο στο επόμενο διάστημα της ζωής μου στη σωματική μου κατασκευή και το ομολογουμένως ευχάριστο πρόσωπό μου, οι εφήμερες σχέσεις με τις ανυπομονούσες να με γνωρίσουν πελάτισσες είναι κάτι παραπάνω από βέβαιες. Συνεπώς οι ξένες γλώσσες που θα έχω μάθει με τις μεθόδους γρήγορης εκμάθησης θα βελτιωθούν, από τα χειμερινές διακοπές στην Ελβετία, Γερμανία, Αγγλία, που θα μου προσφέρουν οι εκστασιασμένες, ας τις πούμε ερωμένες μου, φυσικά όχι αφιλοκερδώς.
Προς το παρόν όμως ακολουθώ τους κανόνες της κοινωνικής ιεραρχίας, και εντάσσομαι στο εκπαιδευτικό σύστημα με όλες τις συνέπειες. Οι θυσίες που κάνω τώρα θα βρουν την δικαίωσή τους όταν με το λουσάτο κουστούμι μου θα υποδέχομαι τους πελάτες του ξενοδοχείου στην είσοδο του εστιατορίου, χαμογελαστός και σίγουρος ότι μόνο εγώ είμαι αυτός που διοργανώνει την ιεροτελεστία του σερβιρίσματος του φαγητού, με τους εκπαιδευμένους σερβιτόρους να ρολάρουν κάτω από την καθοδήγηση της μπαγκέτας μου. Πελάτες που θα ανυπομονούν να απολαύσουν το αποτέλεσμα της προσπάθειας μου, στημένοι τουλάχιστον δέκα λεπτά στο χώρο έξω από το εστιατόριο, τάχαμου ότι επιβραβεύουν τις προσπάθειες τού προσωπικού εστιάσεως του ξενοδοχείου, παραλλήλως δε η λόρδα να σαρώνει τα σωθικά τους.
Μετά την υποδοχή των πελατών θα είμαι υποχρεωμένος να περνώ από τα τραπέζια των πελατών με τα ηλιοκαμένα πρόσωπα, στα χείλη, ίσως, υπολλείματα τροφής, διαθέσιμους, τώρα πια, να συνομιλήσουν μεταξύ τους και οσονούπω μαζί μου. Θα αναπτύσσω όλο το επικοινωνιακό μου χάρισμα. που απέκτησα από την αυτοπεποίθηση που θα εκπέμπει το φουσκωτό καλογυμνασμένο σώμα μου, η σιγουριά του βαδίσματός μου μέσα στα Bruno Magli παπούτσια μου, τα καλοχτενισμένα μαλλιά μου, η εβδομαδιαία απολέπιση προσώπου, τα καθαρισμένα αυτιά και μύτη από την παρουσία ανεπιθύμητων τριχών. Με τη βοήθεια κάποιας Γεωργίας, βοηθού εμπίστου, καρφί δηλαδή, με ζωγραφιστά χείλη, ελαφρώς κρεμασμένα, τα τοξωτά φρύδια μου θα είναι πάντα περιποιημένα από τα χεράκια της, το αρρενωπό μου πρόσωπο περιποιημένο από την καθημερινή φροντίδα της Clinique για την γήρανση και την λέπτυνση των ρυτιδών από την Vichy, ένα αρμονικό σύνολο που θα επικυρώνει την μοναδική παρουσία μου.
Αφού λοιπόν οι παρέες μου που παίζουμε τώρα δεν με κάνουν αρχηγό, για να μην πω ότι δεν με βάζουν να παίξω στην ομάδα ποδοσφαίρου, ούτε μπασκετ, εδώ βέβαια έχουν λίγο δίκαιο γιατί προς το παρόν είμαι πιο κοντός από όσο απαιτεί η ηλικία μου, αλλά σ’αυτό δεν κολώνω, γιατί όπως λέει και η μάνα μου θα δώσω απότομα μπόι, κανείς από το σόι μας δεν είναι κοντός, λέω λοιπόν, ότι η αρχηγική μου εμφάνιση θα πάρει σάρκα και οστά όταν θα μαζεύω τους καλόμοιρους σερβιτόρους, καλόμοιρους γιατί θα βρίσκονται υπό την καθοδήγησή μου, γιατί κατά τ’άλλα βράστα, και θα τους επισημαίνω τα λάθη τους, θα διορθώνω τις ατέλειες τους, θα δίνω κατευθύνσεις για το στρώσιμο των τραπεζιών, μεγαλόψυχος καθώς είμαι, θα ακούω τις ανάγκες τους και θα τους δίνω τα ρεπό τους συμβιβάζοντας τα ασυμβίβαστα, με το αζημίωτο φυσικά, ενώ εκείνοι θα με κοιτούν έμπλεοι σεβασμού στα εκφραστικά μου μάτια, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να αμφισβητήσουν την αυθεντία μου.
Όταν λοιπόν θα πηγαίνω στη δουλειά το πρωί, με τα τρία κουμπιά του πουκαμίσου μου ξεκούμπωτα, ώστε να ξεπροβάλει το ευρύστερνο στήθος μου, στεφανωμένο από το δάσος των τριχών, δεν θα χτυπάω κάρτα, αυτό το δυσβάσταχτο προνόμιο των εργαζομένων, θα πίνω τον καφέ στο γραφείο μου, ήδη έτοιμο από την Σοφία, την μπουφετζού, που θα γνωρίζει την ώρα άφιξής μου. Όλα αυτά με δυο τρεις παρατηρήσεις που θα έχω κάνει μέχρι η πρώτη σταγόνα του Λουμίδη αναπαυθεί στον καταπιόνα μου, γοητευμένος από την ελευθερία να τσιμπάω από τα ρεσώ με τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλά μου, την ευχαρίστηση να μου σερβίρουν γεύματα της επιλογής μου οι δύστροποι μάγειροι, υποχρεωμένοι όμως, αφού θα έχουν παρακολουθήσει το τηλεφώνημα του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου που θα με καλεί για «ενημέρωση» στο γραφείο του. Παραλλήλα με τη άκρη του ματιού τους θα έχουν παρακολουθήσει, δια ζώσης, τις συνομιλίες μου με τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου στην αίθουσα του εστιατορίου, όταν θα επισκέπτεται τους πληβείους μια φορά, και αν, το χρόνο, στο χώρο εργασίας τους. Τα γεύματα μου θα γίνονται σε αξιοπρεπείς χώρους, και όχι στους χώρους εστιάσεως του προσωπικού, με τις πλαστικές βρώμικες καρέκλες, έτοιμες να σπάσουν και να σε αδειάσουν στη στιγμή στο πάτωμα, την ανυπόφορη ζέστη και τις γάτες στα πόδια σου να εκλιπαρούν για την γενναιοδωρία σου.
Αναγνωρίσιμος λοιπόν από πελάτες και προσωπικό, θα επεκτείνω την επωνυμία μου σε χώρους εκτός ξενοδοχείου. Ποιο είναι το σχέδιο μου; Θα διοργανώνω εκδηλώσεις στην αίθουσα του ξενοδοχείου ή σε κάποιον άλλο χώρο που αν δεν υπάρχει θα επιβάλω να δημιουργηθεί, γιατί θα πω στον ιδιοκτήτη ότι οι γάμοι φέρνουν λεφτά. Θα του παρουσιάσω το μπάτζετ μιας εκδήλωσης, το κόστος και την αναμενόμενη είσπραξη, και βέβαιος ότι θα συμφωνήσει, θα επεκτείνω την αναγνωρισιμότητά μου και την τσέπη μου. Τι το όνομά μου σε διαφήμηση πρώτη σελίδα φάτσα στις τοπικές εφημερίδες, τι επαφές με μελλοντικούς, επικυρωμένους ενώπιον θεού και ανθρώπων οικογενειάρχες, πολιτικούς μηχανικούς, κυρίως εμπόρους, ανθρώπους που θα στηρίζονται στα λεγόμενά μου για να ικανοποιήσουν τους ανυπόμονους για μάσα και χορό καλεσμένους, τι υποδοχές στον προθάλαμο δεξιώσεων, τι διαρρύθμιση αίθουσας, ούτε ντεκορατέρ νάμουνα. Ευθυτενής και αποφασιστικός θα κατευθύνω το σέρβις με την μαεστρία που με διακρίνει, ώστε όταν έρθει η στιγμή της πληρωμής, το φιλοδώρημα, αποκλειστικά για μένα, να ικανοποιεί τις οικονομικές μου ανάγκες.
Αν με λέγανε Αλέξη ακόμα καλύτερα.

ΣΤΟΥΣ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΜΟΥ!

Η δημοκρατία σε αδιέξοδο θεσμικό
Tου Χρηστου Γιανναρα
Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 καλλιεργείται στην
Ελλάδα μεθοδικά το δόλιο μύθευμα ότι «η Δημοκρατία
δεν γνωρίζει αδιέξοδα». Το μύθευμα ενισχύει την
υποβολιμαία ψευδαίσθηση ότι στη χώρα λειτουργεί
Δημοκρατία. Και μάλιστα, τις τρεις τελευταίες
δεκαετίες, υποδειγματικά!
Η ανίσχυρη, όλο και πιο ισχνή μειονότητα των με
σκέψη και κρίση πολιτών, ξέρει ότι η Δημοκρατία
είναι άθλημα και σε κάθε άθλημα υπάρχουν
επιδόσεις, άρα και ενδεχόμενα αποτυχίας. Είναι
σαφώς συνάρτηση η Δημοκρατία τής κατά κεφαλήν
καλλιέργειας, αδύνατο να εφαρμοσθεί από κάφρους
έστω και με υψηλούς δείκτες καταναλωτικής
ευχέρειας. Αναπόφευκτο λοιπόν το αδιέξοδο της
Δημοκρατίας όταν στον πολιτικό στίβο πλεονάσει η
αλογία, ο πρωτογονισμός της ιδιοτέλειας. Δεν είναι
Δημοκρατία να πιθηκίζουμε θεσμούς που αποτέλεσαν
επιτεύγματα του Διαφωτισμού, συντηρώντας το
κέλυφος, την επίφαση και διαστρέφοντας τους
στόχους. Δεν είναι κατάκτηση του Διαφωτισμού ο
λαϊκισμός της ισοπέδωσης όλων προς τα κάτω, η
δικτατορία της μετριότητας και οι ρεβεράντζες στην
αναίδεια της ασημαντότητας. Ναι, σεβασμός και
κατοχύρωση των δικαιωμάτων κάθε πολίτη, αλλά η
θεσμική εξασφάλιση του σεβασμού και της
κατοχύρωσης δεν μπορεί να αυτονομείται από τη
λογική της κοινωνικής συνοχής, τον ορθολογισμό των
κανονιστικών αρχών που ελέγχουν (και τιμωρούν) την
αντικοινωνική συμπεριφορά.
Από καταγωγής του ελλαδικού κρατιδίου και κατ’
εξοχήν μετά τη μεταπολίτευση του 1974, πηγή
παρανομίας, φαυλότητας και διαφθοράς, αιτία
κοινωνικής υπανάπτυξης, ευτελισμού και διαστροφής
των θεσμών της Δημοκρατίας, είναι στην Ελλάδα το
πολιτικό σύστημα. Δεν υπάρχει θεσμός ή τρόπος που
να υποχρεώνει το αυτοθωρακισμένο στην αυθαιρεσία
του σύστημα εξουσίας να τηρεί τους νόμους, να
λογοδοτεί στη Δικαιοσύνη, να πειθαρχεί με
στοιχειώδη συνέπεια στο «κοινωνικό συμβόλαιο»,
δηλαδή στο Σύνταγμα. Ολες αυτές οι υποχρεώσεις της
εξουσίας ίσως έχουν θεσμικά προβλεφθεί, αλλά με
θεσμούς κατ’ επίφασιν, a priori υπονομευμένους,
προορισμένους να μη λειτουργήσουν.
Δεν υπάρχει τρόπος ή δυνατότητα στην Ελλάδα να
ελεγχθεί ρεαλιστικά και να τιμωρηθεί έμπρακτα η
κλοπή κοινωνικού χρήματος από τους διαχειριστές
του κρατικού κορβανά. Να ελεγχθεί και τιμωρηθεί η
ραδιοτηλεοπτική ασυδοσία: η πλύση εγκεφάλου των
πολιτών από την ιδιοτέλεια κομμάτων και
μεγαλεμπόρων, η σκόπιμη παραπλάνηση, η μεθοδική
υποβάθμιση της νοημοσύνης, της αισθητικής, της
ηθικής ευαισθησίας, του πατριωτισμού. Δεν υπάρχει
δυνατότητα στην ελλαδική «Δημοκρατία» να οδηγήσουν
οι πολίτες στη Δικαιοσύνη ένα κόμμα που
προπαγανδίζει και οργανώνει την κατάλυση της
έννομης τάξης, την προγραμματισμένη βία, τις
απόπειρες δολοφονίας από πρόθεση ένστολων
κοινωνικών λειτουργών. Να εγκαλέσουν οι πολίτες,
κάποιοι πολίτες, ενώπιον δικαστηρίου (και όχι
περιμένοντας τις οψέποτε φαλκιδευμένες από τους
«επικοινωνιολόγους» εκλογές) μια κυβέρνηση ή ένα
κόμμα που εγκληματεί ανήκεστα στη διαχείριση
συνόρων και κοιτίδων του Ελληνισμού, που
κατασυκοφαντεί την Ιστορία στη συνείδηση της νέας
γενιάς των Ελλήνων, που ασκεί πολιτική καθ’
υπαγόρευσιν αλλότριων συμφερόντων – αποκλείεται να
εγκαλέσει ο πολίτης πολιτικούς για «προδοσία» όπως
το Σύνταγμα την προβλέπει.
Τριάντα χρόνια τώρα καλλιεργείται το δόλιο μύθευμα
ότι, επιτέλους, έχει παγιωθεί στη χώρα η
Δημοκρατία, ο λαός εκλέγει τους διαχειριστές της
εξουσίας, δεν κινδυνεύει από τη φιλοπάτριδα
αυθαιρεσία οποιουδήποτε συνταγματάρχη ή λοχία.
Ομως, κάποιων πολιτών τα μάτια κάποτε ανοίγουν,
ξεθολώνουν, οσφραίνονται οι πολίτες το δόλιο
μύθευμα. Πρέπει να είναι κανείς μειωμένης
νοημοσύνης ή ψυχανώμαλα φανατισμένος για να μην
αντιλαμβάνεται ότι παγιωμένη τώρα είναι η
αυθαιρεσία, επαγγελματικά ιδιοτελής και καθόλου
φιλόπατρις. Οτι ζούμε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα
ένα κατεστημένο διαρκές πραξικόπημα, που ακυρώνει
στην πραγματικότητα το Σύνταγμα «ερμηνεύοντάς» το
με νόμους αναιρετικούς των στόχων και της λογικής
του.
Εξόφθαλμη πραγματικότητα, αδιόρατη από τα
ευνουχισμένα παράγωγα της υποβαθμισμένης παιδείας
και του ραδιοτηλεοπτικού κρετινισμού: το πολίτευμα
στην Ελλάδα είναι ολοκληρωτικού χαρακτήρα
φεουδαρχία, τα δήθεν «κόμματα» είναι φέουδα που
μεταβιβάζονται κληρονομικά, ο εκάστοτε φεουδάρχης
είναι απόλυτος μονάρχης, οικογένειες «βαρόνων»
ραδιουργούν στην «αυλή» του και ελέγχονται με
παροχές. Κάθε αξίωμα πηγάζει από τον φεουδάρχη,
την ανεξέλεγκτη βούλησή του – κάθε θώκος υπουργού,
βουλευτή, δήμαρχου, νομάρχη, κρατικού τιμαριούχου.
Πιόνια οι βουλευτές, points στο προσωποπαγές
παιχνίδι του φεουδάρχη, και το παιχνίδι «στημένο»
από έμπειρους μαγείρους εκλογικών νόμων, με τον
λαό κομπάρσο.
Οπτική συγκεφαλαίωση του αδιεξόδου της
«δημοκρατίας» οι έξι θλιβερές προσωποποιήσεις της
ασημαντότητας στο προεκλογικό «ντιμπέιτ»:
συντριπτικά υποδεέστεροι οι ερωτώμενοι από τους
ερωτώντες, οι δημοσιογράφοι ήξεραν τι ρωτάνε, οι
«αρχηγοί» ούτε που καταλάβαιναν πόσο
αυτοδιασύρονται με τα άλλα αντ’ άλλων που
απαντούσαν. Θλιβερά έκγονα της μεταπολίτευσης,
όλοι φορείς του κενού, της απουσίας κάθε
«νοήματος», στόχου ή άξονα της κοινωνικής
συνύπαρξης και συνοχής, βλαστήματα της
αναξιοκρατίας, της οικογενειοκρατίας, της
ηγεμονίας των «επικοινωνιολόγων». Ολοι
βοσκηματωδώς αδιάφοροι για την ποιότητα ζωής που
εγγυάται η «ευγένεια» καταγωγής, δηλαδή η Ιστορία
και ο πολιτισμός ως κατά κεφαλήν καλλιέργεια. Να
μην σπιθίζει τίποτα, ούτε ένα λεκτικό επιτέλους
εύρημα, ούτε ένα ευφάνταστο πρόταγμα.
Τον ένα, τον καινοφανή, τον ανέβασε στο πάλκο των
«αρχηγών» η επιπόλαιη αγανάκτηση των ψηφοφόρων για
τα μεγάλα κόμματα, στις ευρωεκλογές. Και ο
θλιβερός εισέπραξε τη συγκυρία σαν λαϊκή
συγκατάθεση να πρακτορεύει το κόμμα του τη
διαστροφή της Ιστορίας και ο ίδιος να μας εμπαίζει
αποφαινόμενος ότι «άλλο η πολιτική, άλλο οι περί
Ιστορίας απόψεις»!
Δίπλα του ο δεξιοτέχνης του λαϊκισμού, ικανός να
«αξιοποιεί» πολιτικά το κοινωνικό περιθώριο: τη
διαστροφή της ελληνικής πρότασης πολιτισμού σε
επαρχιώτικο εθνικισμό και του εκκλησιαστικού
γεγονότος σε θρησκευτικό ιδεολόγημα. Ευτυχώς η
αλίευση στελεχών από τηλεοπτικές ζώνες ντροπής και
οι αδαήμονες δηλώσεις του περί «εκκλησιαστικής
περιουσίας» αποκάλυψαν την πραγματική εικόνα του
ανδρός.
Παραδίπλα η μουσειακή «θεούσα» του παλαιού
πολιτικού ημερολογίου, κολλημένη στο αναμηρύκασμα
του σταλινικού της οράματος, έρμαιο της
συνδικαλισμένης ιδιοτέλειας. Εθαβε, ως παρουσία
και μόνο, κάθε ελπίδα να αρθρωθεί στον τόπο μας
αριστερός λόγος, τίμια και μαχητικά
κοινωνιοκεντρικός.
Ανάλογης συντήρησης φιγούρα και ο γηραιόγλωσσος
νεανίας, ηγέτης των «ανανεωτικών» αγκυλώσεων του
συνασπισμένου, τάχα και αριστερού, καριερισμού.
Καταλύτης σήμερα ο νεανίας, ευτυχώς, διάλυσης της
καλοστημένης φενάκης και της τριαντάχρονης
ιδεολογικής τρομοκρατίας που άσκησε και ασκεί η
φενάκη.
Συμπληρωνόταν ο θίασος στο πάλκο από τους γνωστούς
κορυφαίους του εμπαιγμού μας: Εναν πρωθυπουργό που
μας ζητάει, δίχως ντροπή, την ευκαιρία, λέει, να
πραγματοποιήσει τα όσα, επί πέντε χρόνια,
βαρέθηκε, αμέλησε ή στάθηκε εξευτελιστικά ανίκανος
να προσπαθήσει. Και από το πολιτικό του έκγονο,
τον αντίπαλο που ο ίδιος ανάστησε εκ νεκρών και
τον έφτασε να διεκδικεί τώρα την πρωθυπουργική
μοναρχία – φτωχοπροδρομικό μουστακάκι κάτω από
ανύπαρκτο βλέμμα, δίχως διόλου ντροπή, να εκθέτει
σε κοινή θέα την ασημαντότητα των επαγγελιών του
και της παρουσίας του. Ποτέ, μα ποτέ άλλοτε το
αδιέξοδο της δημοκρατίας δεν ήταν στην Ελλάδα τόσο
στεγανό.
 Καθημερινή 04.10.2009

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΠΙ

Έχω μαζέψει κάτι λέξεις, μούρλια! Τι να τις κάνω;