Τετάρτη, Οκτωβρίου 07, 2009

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ


Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω maitre d’hotel. Βέβαια το μειονέκτημα που διακρίνω πάνω μου, ορατό δια γυμνού οφθαλμού, είναι το παρουσιαστικό μου. Φορώ γυαλιά από μικρό παιδί και πολύ φοβάμαι ότι οι βαθμοί μυωπίας θα αυξηθούν μέχρι να φτάσω στο κρίσιμο σημείο των είκοσι ενός χρόνων, στο οποίο, όπως λέγεται, η μυωπία σταθεροποιείται. Το θεωρώ μειονέκτημα γιατί τα γυαλιά θα κρύβουν, όπως και να το κάνουμε, τη σιγουριά του προσώπου μου, την εκφραστικότητα των ματιών μου, την επιθυμία να εκπληρώσω οποιαδήποτε απαίτηση του πελάτη, αν θέλουμε να τον ξαναδούμε την επόμενη τουριστική σαιζόν. Οι φακοί επαφής είναι μια λύση αλλά απ’ότι βλέπω από τη μητέρα μου, που τους φορά για να τονίζει τα γαλάζια μάτια της, μετά από τρεις τέσσερεις ώρες, η λάμψη δίνει τη θέση της σ’ένα έντονο κόκκινο που κυριαρχεί στα αστραποβόλα μάτια της και την αναγκάζει, εκτός το συνεχές ανοιγόκλειμα των βλεφάρων της, να κουβαλά όπου πηγαίνει το κολλύριό της για να το απομακρύνει. Βέβαια όλα αυτά αντικαθίστανται από τις κινήσεις του υπολοίπου σώματος, ελπίζοντας ότι ο υπεύθυνος για την πρόσληψή μου, κατ’αρχήν, θα έχει την ικανότητα να τις διαβάσει.
Ευελπιστώ τα μαλλιά μου να διατηρηθούν στη θέση τους, γιατί είναι απαραίτητο στη συνέντευξη που θα δώσω για να την πρόσληψή μου, να δείχνω την εντύπωση στον συνεντευξιαστή, εκτός της σωματικής μου παράστασης, ότι η νεανικότητά μου θα διατηρηθεί αναλλοιώτη επ’ άπειρον. Τα μαλλιά είναι δείγμα νεανικότητας και ζωντάνιας, ανεξαρτήτου ηλικίας, ώστε η ικανότητα επικοινωνίας με τους πελάτες να συμπληρώνεται, εκτός της fashion statement στυλιστικής ενδυματολογικής εμφάνισης, παντελόνι που σταματά εκεί ακριβώς που ξεκινά το τακούνι του παπουτσιού, σακάκι που το μανίκι του σταματά ελαφρώς κάτω από τον καρπό, πουκάμισο σε αντίθετο χρώμα με το κουστούμι, γραβάτα με διπλό ή μονό κόμπο ανάλογα με το πάχος της γραβάτας, με σωματική επιβεβαίωση. Γιατί τι να τα κάνεις τα κουστούμια του Hugo Boss και του Armani, την σχεδόν καθημερινή παρουσία στο γυμναστήριο του «Paradise», όταν σε προδίδει το ανώτερο σημείο του καλοδιατηρημένου σώματός σου, η κορωνίδα της ύπαρξής σου.
Λαμβάνω λοιπόν στο μέτρο του δυνατού τα μέτρα μου, όσον αφορά την εμφάνισή μου από τώρα, για να μην αισθάνομαι τύψεις ότι δεν φρόντισα τον ευατό μου, όταν οι συνθήκες ωριμάσουν και αφοσοιωθώ στο αγαπημένο μου επάγγελμα. Αν τώρα η φύση, στην περίοδο που απομένει, μέχρι την επαγγελματική μου αποκατάσταση με αδικήσει, νίπτω τας χείρας μου.
Φυσικά στηρίζομαι στις ικανότητές μου που μάλλον είναι ανεπτυγμένες, διότι έχω ήδη καταστρώσει την εκπαιδευτική μου πορεία, σ’αυτή την ηλικία. Είμαι υποχρεωμένος, σύμφωνα με την κοινωνικά αποδεκτή διαδικασία να τελειώσω το Λύκειο, να φοιτήσω στην Ανωτέρα Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων Ρόδου, την επίσημη και εγκεκριμένη σχολή στελεχών τουριστικών επιχειρήσεων. Παράλληλα μου χρειάζεται η στοιχειώδης γνώση δυο τουλάχιστων ξένων γλωσσών, αγγλικών και γερμανικών. Γι’αυτό παρακάλεσα τον πατέρα μου να με γράψει εκτός των Αγγλικών και Γερμανικά. γιατί καθυστερούσε, και εγώ ήμουν ανυπόμονος. όχι όμως και πολύ μελετηρός, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Διότι πρέπει να ομολογήσω ότι το επάγγελμα του maitre δεν μου έχει γίνει έμμονη ιδέα, ευτυχώς δηλαδή, γιατί παραμονεύει ο κίνδυνος να χαρακτηριστώ σπασίκλας σ’αυτή την ηλικία, αλλά πάντα όταν με ρωτούν, τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, απαντώ maitre. Τις τεμπέλικες ώρες μου, σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να αποφύγω την εκπαιδευτική οδό και να ακολουθήσω την επαγγελματική σταδιοδρομία. Τι εννοώ; Να ξεκινήσω από σερβιτόρος β’, μετά σερβιτόρος και αφού θα έχει διαγνωστεί από την εργοδοσία η εργατικότητά μου, οι γνώσεις μου, η υπακοή μου, ο συμβιβαστικός χαρακτήρας μου, η προσαρμογή μου στις απαιτήσεις του maitre, που θα με καθοδηγεί στο συγκεκριμένο διάστημα, θα κάνω το άλμα στην αγαπημένη μου επαγγελματική θέση. Παράλληλα αν δεν συμβεί κάτι απρόοπτο στο επόμενο διάστημα της ζωής μου στη σωματική μου κατασκευή και το ομολογουμένως ευχάριστο πρόσωπό μου, οι εφήμερες σχέσεις με τις ανυπομονούσες να με γνωρίσουν πελάτισσες είναι κάτι παραπάνω από βέβαιες. Συνεπώς οι ξένες γλώσσες που θα έχω μάθει με τις μεθόδους γρήγορης εκμάθησης θα βελτιωθούν, από τα χειμερινές διακοπές στην Ελβετία, Γερμανία, Αγγλία, που θα μου προσφέρουν οι εκστασιασμένες, ας τις πούμε ερωμένες μου, φυσικά όχι αφιλοκερδώς.
Προς το παρόν όμως ακολουθώ τους κανόνες της κοινωνικής ιεραρχίας, και εντάσσομαι στο εκπαιδευτικό σύστημα με όλες τις συνέπειες. Οι θυσίες που κάνω τώρα θα βρουν την δικαίωσή τους όταν με το λουσάτο κουστούμι μου θα υποδέχομαι τους πελάτες του ξενοδοχείου στην είσοδο του εστιατορίου, χαμογελαστός και σίγουρος ότι μόνο εγώ είμαι αυτός που διοργανώνει την ιεροτελεστία του σερβιρίσματος του φαγητού, με τους εκπαιδευμένους σερβιτόρους να ρολάρουν κάτω από την καθοδήγηση της μπαγκέτας μου. Πελάτες που θα ανυπομονούν να απολαύσουν το αποτέλεσμα της προσπάθειας μου, στημένοι τουλάχιστον δέκα λεπτά στο χώρο έξω από το εστιατόριο, τάχαμου ότι επιβραβεύουν τις προσπάθειες τού προσωπικού εστιάσεως του ξενοδοχείου, παραλλήλως δε η λόρδα να σαρώνει τα σωθικά τους.
Μετά την υποδοχή των πελατών θα είμαι υποχρεωμένος να περνώ από τα τραπέζια των πελατών με τα ηλιοκαμένα πρόσωπα, στα χείλη, ίσως, υπολλείματα τροφής, διαθέσιμους, τώρα πια, να συνομιλήσουν μεταξύ τους και οσονούπω μαζί μου. Θα αναπτύσσω όλο το επικοινωνιακό μου χάρισμα. που απέκτησα από την αυτοπεποίθηση που θα εκπέμπει το φουσκωτό καλογυμνασμένο σώμα μου, η σιγουριά του βαδίσματός μου μέσα στα Bruno Magli παπούτσια μου, τα καλοχτενισμένα μαλλιά μου, η εβδομαδιαία απολέπιση προσώπου, τα καθαρισμένα αυτιά και μύτη από την παρουσία ανεπιθύμητων τριχών. Με τη βοήθεια κάποιας Γεωργίας, βοηθού εμπίστου, καρφί δηλαδή, με ζωγραφιστά χείλη, ελαφρώς κρεμασμένα, τα τοξωτά φρύδια μου θα είναι πάντα περιποιημένα από τα χεράκια της, το αρρενωπό μου πρόσωπο περιποιημένο από την καθημερινή φροντίδα της Clinique για την γήρανση και την λέπτυνση των ρυτιδών από την Vichy, ένα αρμονικό σύνολο που θα επικυρώνει την μοναδική παρουσία μου.
Αφού λοιπόν οι παρέες μου που παίζουμε τώρα δεν με κάνουν αρχηγό, για να μην πω ότι δεν με βάζουν να παίξω στην ομάδα ποδοσφαίρου, ούτε μπασκετ, εδώ βέβαια έχουν λίγο δίκαιο γιατί προς το παρόν είμαι πιο κοντός από όσο απαιτεί η ηλικία μου, αλλά σ’αυτό δεν κολώνω, γιατί όπως λέει και η μάνα μου θα δώσω απότομα μπόι, κανείς από το σόι μας δεν είναι κοντός, λέω λοιπόν, ότι η αρχηγική μου εμφάνιση θα πάρει σάρκα και οστά όταν θα μαζεύω τους καλόμοιρους σερβιτόρους, καλόμοιρους γιατί θα βρίσκονται υπό την καθοδήγησή μου, γιατί κατά τ’άλλα βράστα, και θα τους επισημαίνω τα λάθη τους, θα διορθώνω τις ατέλειες τους, θα δίνω κατευθύνσεις για το στρώσιμο των τραπεζιών, μεγαλόψυχος καθώς είμαι, θα ακούω τις ανάγκες τους και θα τους δίνω τα ρεπό τους συμβιβάζοντας τα ασυμβίβαστα, με το αζημίωτο φυσικά, ενώ εκείνοι θα με κοιτούν έμπλεοι σεβασμού στα εκφραστικά μου μάτια, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να αμφισβητήσουν την αυθεντία μου.
Όταν λοιπόν θα πηγαίνω στη δουλειά το πρωί, με τα τρία κουμπιά του πουκαμίσου μου ξεκούμπωτα, ώστε να ξεπροβάλει το ευρύστερνο στήθος μου, στεφανωμένο από το δάσος των τριχών, δεν θα χτυπάω κάρτα, αυτό το δυσβάσταχτο προνόμιο των εργαζομένων, θα πίνω τον καφέ στο γραφείο μου, ήδη έτοιμο από την Σοφία, την μπουφετζού, που θα γνωρίζει την ώρα άφιξής μου. Όλα αυτά με δυο τρεις παρατηρήσεις που θα έχω κάνει μέχρι η πρώτη σταγόνα του Λουμίδη αναπαυθεί στον καταπιόνα μου, γοητευμένος από την ελευθερία να τσιμπάω από τα ρεσώ με τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλά μου, την ευχαρίστηση να μου σερβίρουν γεύματα της επιλογής μου οι δύστροποι μάγειροι, υποχρεωμένοι όμως, αφού θα έχουν παρακολουθήσει το τηλεφώνημα του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου που θα με καλεί για «ενημέρωση» στο γραφείο του. Παραλλήλα με τη άκρη του ματιού τους θα έχουν παρακολουθήσει, δια ζώσης, τις συνομιλίες μου με τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου στην αίθουσα του εστιατορίου, όταν θα επισκέπτεται τους πληβείους μια φορά, και αν, το χρόνο, στο χώρο εργασίας τους. Τα γεύματα μου θα γίνονται σε αξιοπρεπείς χώρους, και όχι στους χώρους εστιάσεως του προσωπικού, με τις πλαστικές βρώμικες καρέκλες, έτοιμες να σπάσουν και να σε αδειάσουν στη στιγμή στο πάτωμα, την ανυπόφορη ζέστη και τις γάτες στα πόδια σου να εκλιπαρούν για την γενναιοδωρία σου.
Αναγνωρίσιμος λοιπόν από πελάτες και προσωπικό, θα επεκτείνω την επωνυμία μου σε χώρους εκτός ξενοδοχείου. Ποιο είναι το σχέδιο μου; Θα διοργανώνω εκδηλώσεις στην αίθουσα του ξενοδοχείου ή σε κάποιον άλλο χώρο που αν δεν υπάρχει θα επιβάλω να δημιουργηθεί, γιατί θα πω στον ιδιοκτήτη ότι οι γάμοι φέρνουν λεφτά. Θα του παρουσιάσω το μπάτζετ μιας εκδήλωσης, το κόστος και την αναμενόμενη είσπραξη, και βέβαιος ότι θα συμφωνήσει, θα επεκτείνω την αναγνωρισιμότητά μου και την τσέπη μου. Τι το όνομά μου σε διαφήμηση πρώτη σελίδα φάτσα στις τοπικές εφημερίδες, τι επαφές με μελλοντικούς, επικυρωμένους ενώπιον θεού και ανθρώπων οικογενειάρχες, πολιτικούς μηχανικούς, κυρίως εμπόρους, ανθρώπους που θα στηρίζονται στα λεγόμενά μου για να ικανοποιήσουν τους ανυπόμονους για μάσα και χορό καλεσμένους, τι υποδοχές στον προθάλαμο δεξιώσεων, τι διαρρύθμιση αίθουσας, ούτε ντεκορατέρ νάμουνα. Ευθυτενής και αποφασιστικός θα κατευθύνω το σέρβις με την μαεστρία που με διακρίνει, ώστε όταν έρθει η στιγμή της πληρωμής, το φιλοδώρημα, αποκλειστικά για μένα, να ικανοποιεί τις οικονομικές μου ανάγκες.
Αν με λέγανε Αλέξη ακόμα καλύτερα.

4 σχόλια:

Pellegrina είπε...

..εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω σκέτη μετρ..

(το θηλυκό του μετρ είναι μετρέσα;)

(υπάρχει κάποιο γνωστό ανέκδοτο με παραδείγματα σαν το παραπάνω..)

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...

Pellegrina
Μπορείτε να γίνετε ότι θέλετε, για το καλό της ανθρωπότητας.

Johnny Panic είπε...

Το κείμενό σας είναι χιουμοριστικότατο,αλλά πίσω από το χιούμορ μορφάζει η πικρία.Αν παραμερίσουμε το πέπλο της σάτιρας,αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα είναι απελπιστικά ή ακόμα και τρομακτικά,αφού κατ'ουσίαν μιλάτε για τους νέους "μύθους"(με την μπαρτική έννοια)και την υποδουλωτική τους λειτουργία πάνω στο άτομο.Κοντολογίς,για γέλια και για κλάματα...

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...

@Ετερώνυμος
Αν δεν το έγραφα το βάρος του θα γινόταν βαρύτερο. Τα είπα και ξελάφρωσα, όπως τόσα άλλα.