Έριξα μια ματιά στις μεταφράσεις του Νίκου Μπακόλα και του Παύλου Μάτεσι. Επειδή νομίζω ότι δεν συμπίπτουν οι δυο μεταφράσεις, και γιατί άλλωστε, προτείνω στους ενδιαφερόμενους το κέιμενο του Faulkner για να γίνουν οι αναγκαίες συγκρίσεις. Ένα ενδιαφέρον site http://www.usask.ca/english/faulkner/main/index.html που θα λύσει πολλές απορίες όσον αφορά την προσέγγιση του έργου. Αν και ο Μάτεσις έπρεπε να πλεονεκτεί, γιατί κοιτάζει το έργο αρκετά χρόνια αργότερα, η ματιά, η ερμηνεία, η αντίληψη του Μπακόλα φαίνεται πιο φρέσκια.Για να τελειώνω, το έργο το αγάπησα από τη γλώσσα του Μπακόλα. Ευτυχώς, γιατί αν το γνώριζα από τον Μάτεσι, δεν θα το τελείωνα, όπως δεν τελείωσα το "Καθώς ψυχορραγώ" στην μετάφραση του Κουμανταρέα.
4 σχόλια:
Συμφωνώ απόλυτα. Μετάφραση Μάτεσι για τα μπάζα. Του δε Μπακόλα, ευπρεπέστατη. Απ΄αυτήν έμαθε η κλάση μας τον Φώκνερ. Την καλημέρα μου ξανά.
νομίζω οτι γενικοτερα οι μεταφράσεις
Μάτεση (στις θεατρικές κυρίως αναφέρομαι)ειναι για κλάματα.
Μποντζόρνο. Ο Μπακόλας ήταν σε όλα του ωραίος. Και στον Φώκνερ. Ο Μάτεσις έχει μεταφράσει υπέροχα τα ποιήματα του Μπρεχτ που τραγούδησε η Φαραντούρη.
Βεβαίως και ήταν σπουδαίος ο Μπακόλας. Δυστυχώς ο χώρος της βιβλιοθήκης μου είναι μικρός και δεν μπόρεσα να κρατήσω δυο βιβλία του που μου άρεσαν, "Η μεγάλη πλατεία" "Η ατελείωτη γραφή του αίματος" και τα δάνεισα στην Ροδιακή Έπαυλη. Υπάρχει μια εξαιρετική συνέντευξη στην εφημερίδα 'Μακεδονία"
http://www.macedonia.org.uk/bakolas/html/last%20interview%20compl.
όπου εκεί γνωρίζουμε ότι έχει μεταφράσει και τον "Μεγάλο Γκάτσμπυ" και φυσικά τον Χένρρυ Τζέημς.
Δημοσίευση σχολίου