Στην αρχή δεν έδωσα σημασία. Ένας ακόμη καλλιτέχνης του δρόμου σκέφτηκα ειρωνικά. Δεν είχα ακούσει τη φωνή μου από κάποιον άλλο εκτός από μένα. Αυτό με παραξένεψε, αλλά όσο προχωρούσε το τραγούδι εξοικειωνόμουν με τη φωνή μου. Πλησίασα τον αυτοσχέδιο συναυλιακό χώρο κι έριξα με μια γενναιόδωρη κίνηση ένα πεντάευρο στο δίσκο που είχε αφημένο μπροστά στα πόδια του κι απομακρύνθηκα. Συνέχισε το τραγούδι α καπέλα, ενώ ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί χειροκροτούσε με ενθουσιασμό. Από σεμνότητα δεν θέλησα να εισπράξω την αναγνώριση, αν αποκάλυπτα την αλήθεια στους θεατές του υπαίθριου χάπενινγκ. Μου αρκούσε ότι τα τραγούδια που ερμήνευα στην περιορισμένη επικράτεια του ιδιωτικού μου χώρου είχαν γίνει αποδεκτά από το κοινό της οδού Δημοκρατίας. Έστω δια αντιπροσώπου.
«Song of Summer» 1979
Kit Williams
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου