ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

146) Xρειάζεται κάπου κάπου να κάνουμε την ανασκόπηση του μέλλοντός μας.


Διορθωμένο Σάββατο πρωί.



Ο πίνακας "The future man" είναι του Paul Klee

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

145) Λατρεύω το συντακτικό της ερωτικής πράξης. Σ' αυτή τη νοηματική υπερβολή, το οικοδόμημα της συντακτικής δομής καταρρέει. Η λεκτική εξουσία δεν βρίσκεται στη γλώσσα, αλλά στο σώμα.  Η περίτεχνη σπατάλη των λέξεων καταργείται. Η ιδιωτική αλήθεια γίνεται το κέντρο του κόσμου. Απεριφράστως και άνευ επιφυλάξεων γλωσσοτεχνούμε, ελευθεροδομώντας.
Ατέχνως γλωσσολαλούμε πειθόμενοι.


Σε διαρκή ανανέωση.



Ο πίνακας "Te faruru" είναι του Paul Gauguin

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

144) Δεν έχω πρόβλημα, αν μου ζητηθεί,  να προσφέρω, μετά θάνατον, το πνεύμα μου στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, για να το αξιοποιήσει όπου αυτή κρίνει απαραίτητο.



Διορθωμένο τα μεσάνυχτα της Πέμπτης, γύρω στις δώδεκα και τρία λεπτά.



Ο πίνακας "Spirit in the sky" είναι του Ronnie Landfield

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

143) Λογαριασμό θα σου δώσω, γιατί φοράω τα βαπτιστικά μου όταν μένω μόνος; απάντησε στην έσχατη ερώτηση, κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέφτη.

Διορθωμένο



Ο πίνακας είναι του Γιώργου Μπουζιάνη

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

142) Η λογοτεχνική μου μεταμόρφωση εντυπωσιάζει. Πολλοί που με γνωρίζουν,  με πλησιάζουν για να διαπιστώσουν αν είμαι ζωντανός.



Ο πίνακας "Earth bound" είναι του Conroy Maddox

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

141) Δεν έχω γόητρο.

Ο πίνακας «Торс в желтой рубашке» είναι του казимир малевич(Kazimierz Malewicz)

ΑΥΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

140) Όταν λύνω σταυρόλεξο  και χτυπάει το τηλέφωνο, μου παρουσιάζεται  ένας ανέλπιστος τρόπος να βρω λύση στο αδιέξοδό μου. Μετά τον αρχικό, αναγνωριστικό  διάλογο με τον καλούντα, τον ρωτάω  αν γνωρίζει τη λέξη με έξη γράμματα, από τα οποία το πρώτο είναι το «Β» και το τρίτο είναι το «ν».  Ορίζω το χρονικό όριο,  εντός του οποίου πρέπει να  απαντήσει, του αναφέρω τον αριθμό των προσπαθειών που έχει στη διάθεσή του, συνδυάζω τις λέξεις που μου προτείνει με τα αντίστοιχα γράμματα των λέξεων,  που έχω ήδη βρει στις κάθετες και οριζόντιες στήλες του σταυρόλεξου, και ανάλογα της  απάντησης, αν είναι σωστή ή λάθος, συνεχίζω ή σταματάω τη συνομιλία μαζί του.

Είναι κι αυτός ένας τρόπος επωφελούς  χρήσης του τηλεφώνου.



Ο πίνακας "Landscape with telephone on a plate" είναι του Salvador Dali

ΔΟΚΟΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

Κάπου κάπου κάνω  καμιά επίσκεψη σε φίλους. Αν με δεχθούν καλώς. Αν δεν με δεχθούν, πάλι καλώς. Σπίτι τους είναι, όποιον θέλουν φιλοξενούν. Έχω φάει πόρτα εγώ!

http://www.thraca.gr/2017/06/blog-post_61.html

Το κείμενο εδώ, ελαφρώς διορθωμένο.

"Εγώ, ο Μίλτος Δοκός, φαναρτζής στο επάγγελμα, οδός Δευκαλίωνος 10, πριν ανοίξω το συνεργείο μου, περνάω από το σπίτι του οδοντίατρου Γεράσιμου Λιβιτσάνου, και κάνω τις ασκήσεις μου στη δοκό ισορροπίας, για 1:30 λεπτά. Όσα δηλαδή έχει ορίσει η Παγκόσμια Ομοσπονδία Γυμναστικής για την εκτέλεση του προγράμματος.

Το σπίτι, ένα δυόροφο κτίριο βρίσκεται λίγο έξω από το αστικό χώρο της πόλης, λίγα μέτρα από τον κεντρικό δρόμο, ανάμεσα σε πορτοκαλιές και λεμονιές που το στολίζουν περιμετρικά. Ο ιδιόκτητος χώρος ορίζεται από έναν τοίχο, που σε ορισμένα σημεία φτάνει τα 2,5 μέτρα ύψος, αλλά στην ανατολική πλευρά χαμηλώνει, εκεί που ο δρόμος γίνεται επικληνής, φτάνοντας στο τέρμα του μέχρι τα μάρμαρα του Πελαρδή. Ο τοίχος έχει περίμετρο 150 μέτρα, περίπου, αλλά εγώ έχω σημαδέψει, νοητά, τα πέντε μέτρα, εντός των οποίων επιτρέπεται να κάνω την άσκησή μου. Η άσκηση πρέπει να τηρεί τους κανόνες, διαφορετικά δεν έχει ενδιαφέρον και λόγο εκτέλεσης. Αυτό που δεν μπορώ να αλλάξω είναι το ύψος του τοίχου, ο οποίος σύμφωνα με τις προδιαγραφές πρέπει έχει ύψος 1,25μ. κι εδώ το ύψος φτάνει τα 1,60μ. Αυτό βέβαια κάνει την άσκησή μου να έχει βαθμό δυσκολίας γύρω στα 8,80. Εκεί που συμπίπτουμε με τις προδιαγραφές της Ομοσπονδίας στις διαστάσεις είναι το πλάτος. Στο σημείο αυτό ο τοίχος είναι δέκα εκατοστά. Αυτός είναι ο καθοριστικός λόγος για τον οποίο επέλεξα αυτόν τον τοίχο, μετά από ενδελεχή έρευνα στην γύρω περιοχή. Εδώ που τα λέμε δεν είναι πολλά τα σπίτια που διαθέτουν περιτοίχια περίφραξη.

Φτάνω στο τοίχο γύρω στις επτάμιση τα πρωί. Το χειμώνα φόρμα, το καλοκαίρι σορτσάκι και φανελάκι αθλητικό. Ξεκινώ το πρόγραμμά μου περπατώντας στις μύτες των ποδιών μου, μέχρι το τέλος της δοκού. Κρατάω τα χέρια μου ανοιχτά και ψηλά, με τις παλάμες προς τα έξω, τη σπονδυλική μου στήλη όρθια. Μόλις φτάσω στο τέρμα της δοκού γυρίζω το σώμα μου. Περπατώ ισορροπώντας, και στο μέσο της διαδρομής λυγίζω τον κορμό μου προς τα εμπρός, επεκτείνω αργά το αριστερό μου πόδι πίσω, μέχρι τον κορμό μου, οριζόντια. Την ίδια στιγμή τεντώνω τα χέρια μου προς τα πλάγια. Επανέρχομαι σε κάθετη θέση, δίνω ένα μικρό άλμα για να αλλάξω τη θέση των ποδιών, επιστρέφω στην άκρη της δοκού και αναλαμβάνω θέση. Τώρα πια έχω φτάσει στην κορύφωση του προγράμματός μου. Δεν βαδίζω , αλλά τρέχω στη δοκό και την κατάλληλη στιγμή κάνω ανάποδο άλμα, περιστρέφοντας το σώμα μου 360ο και προσγειώνομαι στη δοκό, δονούμενος ελαφρά στην προσγείωση. Απόλυτη ησυχία. Είμαι έτοιμος για την έξοδό μου. Τρέχω με ταχύτητα στην τσιμεντένια δοκό, και κάνοντας διπλή περιστροφή στο αέρα, προσγειώνομαι με τα δύο πόδια ενωμένα, ακίνητος.

Το πρόγραμμά μου με τον καιρό έγινε γνωστό στην περιοχή, γι’αυτό όταν φτάνω με περιμένουν, αναλόγως καιρικών συνθηκών, αρκετοί συμπολίτες μου για να παρακολουθήσουν το πρόγραμμά μου. Όταν με ένα ζεστό χειροκρότημα επιβραβεύουν την προσπάθειά μου, τους χαιρετώ με μια μικρή υπόκλιση. Ντύνομαι με τα ρούχα της δουλειάς και παίρνω το δρόμο για το μαγαζί, για να είμαι εκεί στην ώρα μου, συνεπής στις επαγγελματικές υποχρεώσεις."

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

141) Όταν κάποτε έστειλα τα ποιήματά μου σ' ένα αναγνωρισμένο ποιητή για να τα κρίνει, στην απαντητική του επιστολή έγραφε: «Δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ ποτέ μαζί σου».


Ο πίνακας "Le poete" είναι του Henri Martin

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

140) Αχ! Ας με δάγκωνε μια γυναίκα-αράχνη κι ας πέθαινα.

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

139) Ενώ οι αντίπαλοί μου κλέβουν στην εκκίνηση, εγώ κλέβω στον τερματισμό.



Ο πίνακας "The athlete of the future" είναι του Kazimir Malevich

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

138) Έχω δει περισσότερες υστερίες απ' ό,τι αστερίες.


Ο πίνακας "Starfish" είναι του Christo Coetzee

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

137) Σε κάποια ιδιωτική μας συζήτηση, ο φίλος μου Πέτρος Ασφαλής, γιατρός αστραγαλοθεραπευτής, μου αποκάλυψε, ότι παρόλο που ο αστράγαλος μας δέχεται το περισσότερο βάρος απ’όλα τα σημεία του σώματος δεν φθείρεται. Βέβαια υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις, αλλά αυτές, όπως καταλαβαίνεις, επιβεβαιώνουν τον κανόνα, μου τόνισε . Διαφορετικά, αν δεν το είχε προβλέψει η φύση, θα αναγκαζόμασταν να περπατάμε με τα τέσσερα, μετά από ορισμένα χρόνια, συμπλήρωσε τη σκέψη του, καταληκτικά.



Ο πίνακας «Scarecrow And Birds» είναι του Jean David

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

136) Φτάνω πιο γρήγορα και με ασφάλεια στον προορισμό μου ταξιδεύοντας με την Air Vodka.

Διορθωμένο αργά το βράδυ.

Ο πίνακας "The drinker" είναι του Paul Cezanne

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

135) Αποφεύγω να κάνω φίλο ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας, ο οποίος μπορεί να με συμβουλεύει: “Προσγειώσου, προσγειώσου».



Ο πίνακας "Twittering Machine" είναι του Paul Klee

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

134) Όποια φωτογραφία μου κι αν κοιτάξω είμαι ζωντανός.



Ο πίνακας " Interior, My Wife And Myself" είναι του Léonard Tsugouharu Foujita

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

133) Όταν ράβω ή κεντάω τις ελεύθερες ώρες μου, χρησιμοποιώ πάντα δαχτυλήθρα Prym ergonomic, μεγέθους large, χρώματος βιολετί. 

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

132) ) Φοράω παπούτσια δύο νούμερα μεγαλύτερα  από το κανονικό. Αντί 42 νούμερο, που εφαρμόζει τέλεια στο πόδι μου, αγοράζω 44, για να μπορώ να τα βάζω και να τα βγάζω εύκολα.

Διορθωμένο ξανά Παρασκευή απόγευμα, πριν από τα ψώνια του super market.


Ο πίνακας " A pair of shoes" είναι του Vincent van Gogh 

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

131) Δεν πάω στο θέατρο, γιατί συχνά αντιμιλάω στους ηθοποιούς, αν δεν μου αρέσουν αυτά που λένε.



Ο πίνακας "Place du theatre Francais rain effect' είναι του Camille Pissarro

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

130) Όταν βαριέμαι τη μέρα περνάω στη νύχτα.


Ο πίνακας "Natt i St.Cloud" είναι του Edvard Munch

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

129) Για να περάσει η νύχτα κοιμάμαι.


Ο πίνακας "Sleeping nude with hat" είναι του Pierre-Auguste Renoir

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΥΙΩΤΗ

Υπάρχει, λοιπόν, ελπίδα. Εκεί που η απογοήτευση ήταν κυρίαρχη στη σκέψη μου, πέφτω πάνω στα ποιήματα της κ. Κατερίνας Αγυιώτη, και κυριολεκτικά σπάω τα μούτρα μου από την έκπληξη που μου προξένησαν. Τα ποιήματά της είναι το αδιαμόρφωτο ακόμα μονοπάτι, που οδηγεί στη λεωφόρο της αληθινής  λογοτεχνίας. Είναι  η διαφορετική αντίληψη για τη λογοτεχνία, που έχει την δυνατότητα να αντιστρέψει τη προδιαγραμμένη πορεία της, που με τόσο πείσμα και ελαφρότητα καλλιεργούν εκδοτικοί οίκοι, περιοδικά,  επηρμένοι φεισμπουκιστές , οδηγώντας την μακριά από το τέλμα της θεματικής ομοιομορφίας. Αυτές οι πρωτότυπες ποιητικές προτάσεις,  πρέπει να αποτελούν παράδειγμα, για το που μπορεί να φτάσει η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, αν αποδεσμευτεί από την αναγκαιότητα να είναι αρεστή στη λογοκρατική ασφάλεια μιας κυρίαρχης, εξουσιαστικής γλωσσικής κατοχής, που δεν έχει τίποτα πια να προσφέρει, εκτός από επανάληψη και αφυδατωμένη συνεργατική μονομέρεια.

Ξαναδιορθωμένο Δευτέρα πρωί.


Ο πίνακας "Poema I"  είναι του Joan Miro

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

128) Μια γυναίκα με εγκατέλειψε, όταν επιβεβαίωσα τις επιφυλάξεις της.

Ο πίνακας "Modern" είναι του Rene Magritte

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

127) Μου αρέσουν τα κουφέτα μόνο  όταν τα φοράω.

 Ο πίνακας ""Die Zwitscher-Maschine" είναι του Paul Klee