Δευτέρα, Απριλίου 19, 2010

ΜΕ ΕΝΑΝ ΖΟΛΑ ΞΕΧΝΙΕΣΑΙ(του κ. Ηλία Κανέλλη)

Αφού συνομιλήσαμε με τους γείτονες των "τρομοκρατών", μάθαμε σε ποιο μήνα εγκυμοσύνης βρίσκεται η Παναγιώτα Ρούπα, διαβάσαμε τις συνομιλίες των «τρομοκρατών» στα κινητά τους, φιλοξενήσαμε τον αδελφό του Μαζιώτη, που ευτυχώς για μας, είναι παπάς, στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου, την σκυτάλη παρέλαβαν οι διανοούμενοι δημοσιογράφοι, αναλαμβάνοντας το μερίδιο που τους αντιστοιχεί για την ενημέρωσή μας. Επειδή ο ρόλος τους απαιτεί να είναι αντισυμβατικοί, παράλληλα όμως ελκυστικοί στο ευρύ ακροατήριό των μέσων που τους απασχολούν, η πνευματική συγκρότησή τους επιβάλει, να επιλέγουν το μέσο, όπου καταθέτουν τον στοχαστικό σχολιασμό τους, ώστε ο λόγος τους να αποκτά την εγκυρότητα του διαμεσολαβητικού μέσου.
Ο κ. Ηλίας Κανέλλης, στην έγκριτη εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», Σάββατο 17.04.2010 αισθάνθηκε την ανάγκη να μας πληροφορήσει για την βιβλιοθήκη των υπό κατηγορία τρομοκρατών. Με τον γαργαλιστικό τίτλο «Με έναν Ζολά ξεχνιέσαι», γράφει ότι «Αν τα βιβλία καθρεφτίζουν την ταυτότητα των αναγνωστών τους», για φαντάσου να την καθρέφτιζαν, θα είμασταν όλοι ήρωες του Τζορτζ Ρομέρο, οι Ρούπα και Μαζιώτης «διάβαζαν με σύστημα». Συνεπώς οι «τρομοκράτες» είναι συγκροτημένοι πολιτικά και ιδεολογικά, αλλά από λογοτεχνία τίποτα. Ισως η λογοτεχνία να τους απέτρεπε από τις πράξεις τους, λόγω του παιδευτικού χαρακτήρα της. Χάθηκε ο κόσμος, να διάβαζε κι ο Μαζιώτης περισσότερη λογοτεχνία, μπας και γλύτωνε η κοινωνία από τις επιθέσεις; Τι τον ήθελε τον Προυντόν, το Ροβεσπιέρο και το Μάρεϊ Μπούκτσιν; Δεν έμεναν στον Ζολά, τον Μπαλζάκ,τον Έκο, άντε και τον Γκαλεάνο. Ποιος είπε ότι η λογοτεχνία δεν διαπαιδαγωγεί και συμμορφώνει;
Εντάξει κ. Κουνέλι-συγγνώμη Κανέλλη ήθελα να πω- μακριά από μας η Λούξεμπουργκ, γιατί αναλύει «τους οικονομικούς νόμους της καπιταλιστικής παρακμής», "όπως γίνονταν κατανοητοί εκατόν τόσα χρόνια πριν", ο Κροπότκιν, Μπουχάριν, Τσόμσκι, Σαμίρ Αμίν, μέσα η λογοτεχνία, μα πολύ λογοτεχνία.
Ν’ανασάνει κι ο κόσμος από τις τρομοκρατικές επιθέσεις βρε αδελφέ!





12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συνήθως όσοι διαβάζουν πολλά λογοτεχνικά βιβλία (καλά) έχουν μια άλλου είδους ευαισθησία απέναντι στον άνθρωπο και τις αδυναμίες του.

Η πολιτική σκέψη υπάγεται στον αγώνα για επιβίωση, η λογοτεχνία είναι ένας ωραίος τρόπος για να πλησιάσεις το θάνατο λίγο πιο ήρεμα ή να προσπαθήσεις να τον καταλάβεις.

ρ.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...


Μακάρι να πλησιάζαμε το θάνατο με ηρεμία ή να τον καταλαβαίναμε. Έλα όμως που, ο πούστης, δεν πλησιάζεται ούτε γίνεται κατανοητός, εν ζωή.
Καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορείς να πεις ότι τον πλησιάζουμε και κατατρομαγμένοι όμως. Ετσι δεν είναι;

ρ.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...


Κοιτάξτε, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πως αντιμετωπίζεται ο θάνατος από τους αυτούς που γράφουν γι'αυτόν. Γιατί άλλο να γράφεις για κάτι κι άλλο να το παθαίνεις. Πόσο μάλλον για τον θάνατο. Ποιος μου λέει πως τον αντιμετώπισαν αυτοί που διάβασαν ή έγραψαν γι'αυτόν. Είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα και δεν χρειάζεται να γενικεύουμε. Γνωρίζω όμως ανθρώπους που δεν άνοιξαν βιβλίο στη ζωή τους και βρέθηκαν στο κατώφλι των "σκοτεινών βουνών" όπως γράφει ο φίλος μου ο Τζίμης, με απόλυτη ηρεμία.

Ανώνυμος είπε...

όλη η διαπλοκή σ' αυτόν τον χώρο γίνεται κ εσείς μιλάτε για λογοτεχνικές αξίες, την ιστορία την γράφουν οι χουντικοί όσο για τα ψάρια και τις ιδεολογίες που φουσκώνουν τα κεφάλια είναι μόνο τα συμφέροντα ρωτήστε εδώ τους φίλους σας πόσα κεφάλια έχουν πουλήσει.

Johnny Panic είπε...

Στιχομυθία ανάμεσα σ'έναν νεκρό και στον βαρκάρη του Αχέροντα...

-Φαντάζομαι με πόση αξιοπρέπεια θα πρέπει να αντιμετώπισαν τον θάνατο όλοι αυτοί οι ήρωες και οι σοφοί που πέρασαν απ'τη βάρκα σου.

-Μπα!..Αυτά τα έλεγαν όσο ζούσαν.Όταν πέθαναν άλλαξαν γνώμη...Ο Αχιλλέας,λόγου χάρη,μου έλεγε ότι ήταν βλακεία του που δε φορούσε κλειστά παπούτσια.Και ο Σωκράτης μου είπε ότι θα έπρεπε να κάνει ότι το πίνει και όταν δεν έβλεπαν,να το χύσει στη γλάστρα...

ΑΡΚΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Μιλάω για αυτούς που διαβάζουν κι όχι για αυτούς που γράφουν.

Και φυσικά υπάρχουν και μη αναγνώστες που είναι συμφιλιωμένοι με την ιδέα του θανάτου, ήρεμοι απέναντί του, για αυτό ίσως και δε χρειάστηκε και να διαβάσουν.

ρ.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...

@ανώνυμος χωρίς ρ
Δεν κατάλαβα τίποτα.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...

@Ετερώνυμος
Να δούμε εμείς τι δικαιολογία θα βρούμε. Και το κυριότερο αν θα πιάσει.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...


Εγώ το μόνο που δεν σκέφτομαι όταν αποφασίσω να διαβάσω είναι ο θάνατος.

Ανώνυμος είπε...

εγώ αντιθέτως τον σκέφτομαι συνεχώς, διαβάζω δε διαβάζω

ρ.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...


Κακώς!