NO COMMENT

Διάβαζε και μη σχολιάζεις.

Το σιγάν εστί κρείσσον του λιλείν 

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

"Αιωνιότητα και πάλι αιωνιότητα, ρε κουφάλες", φώναξε. Το ζοφερό του βλέμμα καρφώθηκε πάνω μου και στους γύρω, όσοι, τουλάχιστον, βρίσκονταν στο οπτικό του πεδίο και συνωστίζονταν, περιέργως, δίπλα μου. Προσπάθησα να τον αποφύγω, αλλά το μετάνοιωσα. "Δίκιο έχει", σκέφτηκα. Συνέχισα να τον παρακολουθώ, όσο αυτός συνέχιζε να επαναλαμβάνει την επιτυχημένη του ατάκα, γεγονός που τον γέμιζε, σιγά-σιγά, αυτοπεποίθηση. Σιγουρεύτηκα ότι τον άφηνα σε καλά χέρια και του γύρισα την πλάτη με αποφασιστικότητα.

ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ

Πάντα στη ζωή αναθεωρούμε τις λογοτεχνικές μας προτεραιότητες. Σ’αυτό, ελπίζω, να συμφωνούν οι ομοούσιοι αναγνώστες, ζηλωτές της αενάου έλξης της ευμορφίας. Διαβάζοντας μια ιστορία, εκείνο που μας προκαλεί ενδιαφέρον, εκτός αν είμαστε φιλόλογοι ή «επαγγελματίες» παντογνώστες, είναι οι αναγωγές  στη ζωή μας. Έτσι ένα βιβλίο που κρίνουμε εξαιρετικό, το κριτήριο της αξιολόγησής του δεν είναι η λογοτεχνική του αρετή, αλλά η συνάφεια του με την ιδιαιτερότητά μας. Ο αναγνώστης σαν εγωιστικό πλάσμα, την ώρα της ανάγνωσης, διαβάζει εκείνο που προσδοκά, που ορίζει η «δυσμορφία» της ιδιοτυπίας του, αδιαφορώντας για την έγκυρη αποτίμηση και την κατάταξη του βιβλίου στον «λογοτεχνικό κανόνα».
Ο ευδαιμονισμός των κριτηρίων τα οποία έχω προκρίνει για την ανάγνωση ενός βιβλίου, αρκετές φορές με εμποδίζει να βρω βιβλία, που θα αμφισβητούν και θα ανατρέπουν τα κριτήρια αυτά, που η πνευματική μου αυτογνωσία έχει κατατάξει στο απυρόβλητο. Το κακό είναι ότι η εμμονοληπτική αυτή στάση, με οδήγησε να διαβάσω αρκετά βιβλία για τα οποία έκλαιγα τα λεφτά μου και να μη διαβάσω άλλα που, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, θα βελτίωναν την κομψότητα της ευπρεπείας μου απέναντι στη ζωή.
Ευτυχώς που, κάπου-κάπου, ανακαλύπτω βιβλία που σαρκάζουν αλλά επανακαθορίζουν την "αναγνωστική μου ωριμότητα".

ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ "STRANGER THAN PARADISE"

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Το κάθε βιβλίο είναι ένας βωμός, όπου δεν θυσιάζεται η αταξία του κόσμου , αλλά τα ψώνια του Super Market.
13.01.2010
Αργά βράδυ.

ΔΟΚΤΩΡ ΖΙΒΑΓΚΟ!

Αναρωτιέμαι γιατί το επίμετρο της Jaqueline de Proyart δεν συμπεριλήφθηκε στην έκδοση του «Βήματος». Ήταν μια ευκαιρία για τους αναγνώστες, να πληροφορηθούν για την ιστορία της έκδοσης του βιβλίου, την αντιμετώπισή του στη Σοβιετική Ένωση, και, δειλά δειλά το γράφω, για τη στάση του ίδιου του Πάστερνακ απέναντι στη Σοβιετική λογοκρισία.
Μια ευκαιρία, ακόμη, να διορθωθεί η απαράδεκτη ορθογραφική επιμέλεια του επίμετρου των εκδόσεων «Ποταμός», όπως έγραψα παλαιότερα εδώ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ(2)

Ήταν επίσης ο Στελλάκης ο Φούσκας, ο Γιάννης ο Τρυπάνης, ο Μανωλάκης ο Φίτζις, η Γιάννα, η γυναίκα του Βίδα, ο Σπύρος ο Πηρούνιας, οπωσδήποτε, ο Τάκης ο Πατάτας, η Ρένα η Εσωτερικού, η Βάσω το Πέτρινο λουλούδι, ο Νικολάκης ο Ρήτορας, ο Στέλιος ο «Γαβαλάς», χωρίς τη «Ρία Κούρτη», δυστυχώς, ο Πέτρος ο Νταβάριτς, ο Νίκος ο Θάμνος, η Αννούλα η Τετράγωνη . Έλειπε μόνο η φλύαρη, μα αβρότατη επιφάνεια της μνήμης

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Παράξενο, αλλά ήταν εκεί, ο Λάλος, το "κρεμμύδι".