ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΒΛΕΨΙΕΣ

Όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα, αν υπάρχει επίμετρο, ξεκινώ την ανάγνωση πάντα από κει. Δεν νοιώθω τον εαυτό μου ικανό να αντιμετωπίσει το κείμενο, χρειάζομαι την βοήθεια ενός επαρκούς αναγνώστη, άσχετα αν ο υπογράφων το επίμετρο, λειτουργεί σαν κριτικός. Κάτι θα ξέρει περισσότερο από μένα σκέφτομαι. Με προετοιμάζει γιαυτό που θα επακολουθήσει, την ανάγνωση δηλαδή.
Πιάνοντας το «Δόκτωρ Ζιβάγκο», με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, η παρουσία του τίτλου «Η υπόθεση Πάστερνακ» της Jaqueline de Proyart, μ’έκανε ακόμα πιο ανυπόμονο. Η ανάγνωση του έργου μπορεί να περιμένει, σκέφτηκα, άλλωστε τόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που το διάβασα πρώτη φορά, δεν χάθηκε ο κόσμος.
Τα ντοκουμέντα που παρουσιάζονται στο κείμενο αυτό, αποτελούν μοναδική μαρτυρία για τη λειτουργία ενός αυταρχικού καθεστώτος στο ιδεολογικό πεδίο, αλλά φανερώνουν με την αυθεντικότητα του ντοκουμέντου, τη στάση ενός συγγραφέα του διαμετρήματος του Πάστερνακ, απέναντι στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους.
Ειδικά η στάση του Πάστερνακ απέναντι στις αστυνομικές μεθόδους τρομοκράτησής του, μ’έκανε να σκεφτώ έκπληκτος, μέχρι που μπορεί να φτάσει η φιλοδοξία ενός συγγραφέα να δει το έργο του δημοσιευμένο.
Γράφω, όμως, σήμερα για την ορθογραφική προχειρότητα του επίμετρου. Πρέπει ο επιμελητής ή να ήταν τυφλός ή να λούφαρε. Δεν δικαιολογούνται τόσα πολλά οφθαλμοφανή λάθη, σε τόσες λίγες σελίδες.
Αντιγράφω λοιπόν:
πρωσοπικότητες σ 575
επναναλαμβανόμενα σ.577
στγκέντρωσης σ.577
ανακοιναθεί σ.677
μεσκοπό σ.578
πνβευματικά σ.580
προιστορλία σ.580
ανέθεσε τη μοίρα σ.580
καταπίσεη σ.586
καινούριος; σ.597
χειρίγραφα σ.599
Πάστερνακτ σ.599
κόπης οριστικά σ.612
στόχαστρό με ... σ.615
Αν ναλογιστούμε σ.652