ΧΑΡΤΙΝΟ ΕΙΔΥΛΛΙΟ

Εν συντομία και εκ του προχείρου παραθέτω το χρονικό της γνωριμίας της χαρτοσακούλας και του χαρτοδόντη, οι οποίοι σύμφωνα με την αφήγησή μου της 31ης Δεκεμβρίου 2019, δεν παραβρέθηκαν στην ετήσια συνάντηση φίλων στο σπίτι μου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αλλά αποφάσισαν να περάσουν την τελευταία μέρα του χρόνου μαζί, στο σπίτι του χαρτοδόντη, νεοερωτευμένοι καθώς ήταν, απολαμβάνοντας τον έρωτά τους, που έκλεινε δυο μήνες πάθους και ευτυχίας,

Η χαρτοσακούλα ερωτεύτηκε τον χαρτοδόντη από τον τρόπο που μασούσε την τσίχλα του, την οποία είχε διαρκώς στο στόμα, ακόμη κι όταν κοιμόταν, που λέει ο λόγος, κι απ’το χαμόγελό του, που αποκάλυπτε μια σειρά χάρτινα μαργαριτάρια, που στόλιζαν το στόμα του, τα οποία για τον υπόλοιπο κόσμο τα ονομάζουμε δόντια.

Τον συνάντησε ένα πρωινό του Οκτώβρη στο χαρτοπωλείο «Το χαρτοφυλάκιο», την ώρα που εκείνος αγόραζε χαρτομπογιές, για μια χάρτινη κατασκευή, δικής του έμπνευσης και κατασκευής. Την χαρτοσακούλα την εντυπωσίασε ο τρόπος που χειριζόταν την τσίχλα στο στόμα, της θύμιζε χορογραφία, που παιζόταν μόνο για κείνη, σε μια ροζ, σάρκινη σπηλιά, διακοσμημένη με λευκά χάρτινα σκηνικά. Χορογραφία που συνδύαζε πειθαρχία και αυτοσχεδιασμό, ελευθερία και καταναγκασμό, συναίσθημα και ψυχρότητα, πάθος, κίνηση, δύναμη, ακρίβεια, χάρη, έμπνευση, εκφραστικότητα. Μια κινητική εικόνα που όποιος είχε την ικανότητα να αντιληφθεί την ευρηματικότητά της έμενε για πάντα αιχμάλωτος της. Ένας απ’αυτούς ήταν η χαρτοσακούλα, που ευτυχώς για την ίδια, ήταν η μοναδική που είχε φτάσει σ’αυτή την αποκάλυψη.

Τη στιγμή που γλίστρησαν από το χέρι της οι φωτοτυπίες και φτερούγισαν στον διάδρομο, ο χαρτοδόντης, που έπιανε πουλιά στον αέρα,τις πρόλαβε με χορευτικές κινήσεις πριν φτάσουν στο πλακάκια του χαρτοπωλείου και τις επέστρεψε, με μια κίνηση αβροφροσύνης και ευγένειας, στη φωλιά τους, τα λευκά σαν κρίνος χέρια της χαρτοσακούλας, προσφέροντάς της ένα χαμόγελο που αποκάλυψε τα εξαίσια χάρτινα δόντια του. Από τη στιγμή που τα αντίκρυσε η χαρτοσακούλα δεν τον έβγαλε απ' το μυαλό της, όχι τόσο ως σωματική παρουσία, αλλά σαν το πεπρωμένο που θα μπορούσε, έστω και αργά, να αλλάξει τη ζωή της.

Η ευκαιρία να ξανασυναντηθούν δόθηκε όταν η χαρτοσακούλα ήρθε μαζί με την χαρτοσήμανση, γυναίκα του χαρτογιακά, επιστήθιου φίλου μου παιδιόθεν, σε μια προγραμματισμένη οινοποσία, η οποία επαναλαμβανόταν κατά τακτά διαστήματα σε σπίτια φίλων, εις μνήμην του χαρτοσουγιά, εκλεκτού μέλους της παρέας, ο οποίος «έφυγε» ένα βράδυ Παρασκευής του Μάη του 2015 σ’ένα καυγά, στον οποίο δεν πήρε ουσιαστικά μέρος, περιέργως, αλλά κατέληξε ως παράπλευρη απώλεια, με δύο νεκρούς και ένα τραυματία.

Εν μέσω οινοφλεγών βλεμμάτων, αλκοολούχων εκφράσεων και υπονοουμένων, ο χαρτοδόντης και η χαρτοσακούλα δέθηκαν με την αόρατη κλωστή της ερωτικής έλξης, με την προοπτική ενός βίου που προσφερόταν ως αντίδοτο στην μονοτονία του μέχρι τώρα παρελθόντος και παρόντος τους, ενός μέλλοντος αρκούντως ανταποδοτικού των επιθυμιών που άνθιζαν στην καρδιά τους, και αποφάσισαν να δωρίσουν ο ένας στον άλλον.

Ο χαρτοδόντης προσφέρθηκε να την συνοδεύσει στο σπίτι της με το αυτοκίνητό του, ένα Ford Ka πραγματικό χαρτόκουτο, λόγω μέθης της χαρτοσακούλας, πραγματικής ή θεατρικής, δεν γνωρίζουμε, είναι ένα θέμα που χρίζει διερεύνησης, το οποίο δεν μας αφορά στην παρούσα διήγηση, και η άμεση ανταπόκρισή της, ως έτοιμη από καιρό, δεν άφηνε την παραμικρή αμφιβολία γι’αυτό που θα επακολουθούσε. Γεγονός που δεν διαψεύστηκε από την εξέλιξη της νυχτερινής συνάντησης. Ο χαρτοδόντης έφυγε από το σπίτι της αργά το πρωί, αφού κατανάλωσε δυο εσπρέσσο και δύο τοστ με πίκλες, λες και ήταν στη Σάντα Τερέσα του Μπολάνιο. Από τότε εγκατέλειψαν τις κοσμικές συναντήσεις, έτσι αποκαλούσαν τώρα πια τις συναντήσεις μας, ζώντας ένα χάρτινο, ονειρικό παραμύθι έρωτα και πάθους, που με την συγκατάθεσή τους σας εξιστόρησα.

 "Keep in line with 2 light sensitive plates - photogravure print",

Hubertine Heijermans