Ο Βαγγέλης Αστερωπός περπατάει στους δρόμους της πόλης
μόνο τις νύχτες με ξαστεριά. Κοιτάζει κάπου-κάπου τον ουρανό, αλλάζοντας ρυθμό στο βάδισμά του. Επιταχύνει,
επιβραδύνει, κοντοστέκεται, σκανάρει με τη ματιά του το χώρο, επιστρέφει το
βλέμμα του στο σημείο εκκίνησης, τον φεγγαροφώτιστο ουρανό, σαν να
προσανατολίζεται, και συνεχίζει το νυχτερινό του περίπατο .
Όταν επιστρέφει σπίτι του, μπορείς να διακρίνεις στα παπούτσια του ίχνη
από αστερόσκονη.
Ο πίνακας "Moon Night" είναι του Konstantin Korovin
2 σχόλια:
ΑΣΤΡΑ
Καπνίζουν κ’ οι άγγελοι, είπε.
Άμα σηκώσετε τη νύχτα
το κεφάλι σας θα τις ιδείτε
τις κάφτρες των τσιγάρων τους.
Τι καφενείο τι ουρανός
ντουμάνι και φτυσιές
κι αέρας σάπιος
(κι ο κάτω κόσμος
στάχτες κι αποτσίγαρα).
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΡΑΒΟΣ
***
Η ΕΝΑΣΤΡΗ ΦΩΤΕΙΝΟΤΗΤΑ
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἰσόρμησε πιὰ στὴν ἀπώτερη θλίψη
μὲ δίχως ἔστω ἕνα τριαντάφυλλο
μ᾿ ἐκεῖνα τ᾿ ἀκατέργαστα στὴν ὤχρα μεινεσμένα μάτια
στὸ μισοσκέπαστο ἐρημόκκλησο σέρνοντας
τὴ μεγάλη ἀνάπηρη σιωπὴ στὸ καροτσάκι τῆς ὁμιλίας
ἀνέκαθεν ἤξερε τὴν ἄσωστη κατάσταση-: πὼς εἴμαστε
καθημαγμένοι ἐρασιτέχνες τοῦ Πραγματικοῦ
μ᾿ ἕνα μυστήριο ποὺ βεβηλώνει τὴ διάνοια διχάζοντας
πρὶν ἡ δορὰ τῆς θάλασσας σηκώσει τὸ ἀνάστημα τοῦ Ἅδη.
Πολύκρουνη ἡ θύελλα σπάζει τὰ ματογυάλια της κι ὁ μέγας
τρόμος ἀδράχνει τὰ μελλούμενα
σχηματίζοντας ἀποστήματα στὴ μνήμη.
Κατάχαμα τῆς ἀσίγαστης σιγῇς ἕνα κινούμενο
κειμήλιο-σκουλῆκι.
Ἡ ζωὴ ποὺ μικραίνει: ἡ μεγάλη ἀλήθεια.
Στὸν ὁποὺ πιάνει τὸ τσαπὶ γίνεται τσάπισμα
στὸν ὁποὺ πίνει τὸ νερὸ γίνεται πιόμα.
Ἔρχεται ἔαρ ἀειπάρθενο προφέροντας ἀρώματα
κρατεῖ μία κατάμαυρη λεπτότατη κλωστὴ
στὰ ὕπαιθρα τῆς νύχτας
τὸ σημεῖο τοῦ γκιώνη ποὺ εἶν᾿ ἄγνωστο πέρα.
NIKOΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
FRAGILE (Like tears of a star)
https://www.youtube.com/watch?v=lB6a-iD6ZOY
Με συγκινείτε με τις επιλογές σας.
Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου