Έβαλε το κλειδί στην κλειδαριά και ξεκλείδωσε. Άνοιξε την
πόρτα και μπήκε στο σαλόνι. Άναψε τα φώτα, όλα οικεία, όπως τα άφησε. Πήγε στο
υπνοδωμάτιο, έβγαλε τα ρούχα του, τα κρέμασε στην κρεμάστρα, έβαλε τις
παντόφλες του. Φόρεσε τη φόρμα του για να αισθάνεται άνετα. Πέρασε στο σαλόνι
και άνοιξε την τηλεόραση. Κανείς δεν τον εμπόδισε. Γέμισε whisky το old fashioned ποτήρι του, έριξε πάγο αρκετό και χαλάρωσε στην πολυθρόνα. Παρακολούθησε ειδήσεις,
χάζεψε ένα σήριαλ, μετά το επόμενο. Κανείς δεν τον εμπόδισε. Έκλεισε την
τηλεόραση, πήγε στο μπάνιο, έπλυνε τα δόντια του, γύρισε στο υπνοδωμάτιο,
έβγαλε τη φόρμα του και ξάπλωσε. Σκεπάστηκε, μέχρι το ύψος του στήθους, διάβασε
τη συνέχεια ενός ενδιαφέροντος μυθιστορήματος. Κανείς δεν τον εμπόδισε. Μετά
από λίγο, μισή ώρα περίπου, ο ύπνος βάρυνε τα βλέφαρά του. Άφησε το βιβλίο στο
κομοδίνο και γύρισε στη βολική του θέση για να κοιμηθεί. Κανείς δεν τον
εμπόδισε. Τόσα χρόνια κανείς δεν τον εμπόδιζε.
Ο πίνακας "A splendid Superior Home" είναι του Howard Arkley
5 σχόλια:
όμως τίποτε δεν εμπόδιζε, παραδείγματος χάριν, στην άκρια της λίμνης
τον βρεγμένον όσιο Ναούμ, να συμφιλιώνει ζεύοντας την άρκτο
με τον αμνό, τους φιλόσαρκους αετούς με τα περιστέρια. μόνο η καρα-
κάξα στις κορφές των θάμνων χλεύαζε τον κόσμο τάχα τραγουδώντας
αλλά τώρα, πες μου να χαρείς, ποιος έμεινε όρθιος και πιστεύει;
ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ, Μεταμορφώσεις, απόσπασμα
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ
΄Ενας-ένας οι Ποιητές βρυκολακιάζουν.
Όταν πλησίαζε φιλικά η ασχήμια τότε αγαπούσες τα φτερά του
πάρε με, φώναζες, στα ορεινά κρύα νερά στους άγνωστους Γαλαξίες•
ό,τι δεν πρόλαβε να τελειώσει χίλιες σταγόνες στο βουνό χίλιες
πηγές, το ξωτικό γαλάζιο πουλί μια στιγμούλα, λάμψεις και αστραπές
της θυμωμένης μπόρας, μαχαίρια λάμπουν, τα μαστίγια στον αέρα•
όμως τίποτε δεν εμπόδιζε, παραδείγματος χάριν, στην άκρια της λίμνης
τον βρεγμένον όσιο Ναούμ, να συμφιλιώνει ζεύοντας την άρκτο
με τον αμνό, τους φιλόσαρκους αετούς με τα περιστέρια. μόνο η καρα¬-
κάξα στίς κορφές των θάμνων χλεύαζε τον κόσμο τάχα τραγουδώντας
αλλά τώρα, πες μου να χαρείς, ποιος έμεινε όρθιος και πιστεύει;
Σήμερα ξάφνου νεκραναστημένα κυπαρίσσια σήμερα λάμπει ουρανός
(μαζί με τους αρουραίους)• κι αν ξυπνήσεις κάποιαν αυγή μαρμα-
¬ρωμένος γνώριζες όλα τα βάσανα του τέλους, τάξερες. ΄Όσα ντέρτια
έχουν τα πουλιά τα λένε πρωΐ — μετά όνειρα και συγκοπή• μοναδικοί
θαμώνες της σιωπής σου οι χλωμές ανταύγειες οι παραπονεμένες.
Λοιπόν, μια φορά κι έναν καιρό, στον ύπνο οι μάγισσες ξυπνούσαν
τα καημένα να ξαγρυπνήσουν τον έρωτα και τους νεκρούς. Άραγε
τόθελαν; Α, πόσον ωραίο το φεγγαράκι πού αρμενίζει σιωπηλά, τα
χελιδόνια τιτιβίζοντας στον αέρα! Αν τύχει και δεις στον δρόμο
άλογο δίχως αναβάτη, αύριο-μεθαύριο, πέρασε κι εσύ να πληρωθείς…
ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ (Χαιρετισμοί, 1995)
ΥΓ. Και τώρα που το ξανασκέφτηκα, γιατί όχι ολόκληρο το ποίημα;
Πολύ καλά κάνατε και το ξανασκεφτήκατε. Τα ποιήματα δωρίζονται ολόκληρα.
Μεταμορφώσεις εσείς, Μεταμόρφωση εγώ.
Η μεταμόρφωση
Ξάφνου
ξυπνά στο στήθος σου ο νεκρός
- ο εσταυρωμένος
άγνωστος
εαυτός σου -
πετάει το σάβανο
τα χώματα
τις ρίζες
κι έτσι αμιγής κι αστραφτερός σαν χιόνι
τη φοβερή του λάμψη εξακοντίζει
Κι εσύ
- το σκιερό του τμήμα -
που εξορισμένος απ' το φως
χρόνια και χρόνια
λαθροβιούσες στο
νεκρό του σώμα
μαζεύεις τώρα τα τυφλά πουλιά σου
τα κεραυνόπληκτα κλαδιά σου
τα ματωμένα νυχτολούλουδά σου
και σιωπηλός στα υπόγεια καταφεύγεις
- στην πιο κρυφή τής ύπαρξής σου κατακόμβη -
καθώς Εκείνος
σ' όλη του τη δόξα
το σκοτεινό σαρκίο σου καταυγάζει
ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)
[Το ποίημα είχε αρχικά συμπεριληφθεί στη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)]
http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,16399.msg201294.html#msg201294
Όμορφα δώρα... :-)
@Eros and Psyche
Ευτυχώς που βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι, ελάχιστοι ομολογώ, που τα εκτιμούν και τα αποδέχονται. Μου δίνετε μεγάλη χαρά που είστε μία εξ αυτών. Το εκτιμώ βαθύτατα.
Καλή σας μέρα.
Δημοσίευση σχολίου