tag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post6230942649971707687..comments2023-09-09T13:17:42.156+03:00Comments on ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣhttp://www.blogger.com/profile/07072367328787408298noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post-45319288644614227312015-10-24T12:35:25.770+03:002015-10-24T12:35:25.770+03:00@Eros and Psyche
Ευτυχώς που βρίσκονται κάποιοι ά...@Eros and Psyche<br /><br />Ευτυχώς που βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι, ελάχιστοι ομολογώ, που τα εκτιμούν και τα αποδέχονται. Μου δίνετε μεγάλη χαρά που είστε μία εξ αυτών. Το εκτιμώ βαθύτατα.<br />Καλή σας μέρα.ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣhttps://www.blogger.com/profile/07072367328787408298noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post-22240724829604718992015-10-24T09:49:14.633+03:002015-10-24T09:49:14.633+03:00Όμορφα δώρα... :-)Όμορφα δώρα... :-)Eros and Psychehttps://www.blogger.com/profile/00861403352977151833noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post-42111958331929675392015-10-21T22:24:39.194+03:002015-10-21T22:24:39.194+03:00Πολύ καλά κάνατε και το ξανασκεφτήκατε. Τα ποιήματ...Πολύ καλά κάνατε και το ξανασκεφτήκατε. Τα ποιήματα δωρίζονται ολόκληρα.<br />Μεταμορφώσεις εσείς, Μεταμόρφωση εγώ.<br /><br />Η μεταμόρφωση<br /><br />Ξάφνου<br />ξυπνά στο στήθος σου ο νεκρός<br />- ο εσταυρωμένος<br />άγνωστος<br />εαυτός σου -<br /><br />πετάει το σάβανο<br />τα χώματα<br />τις ρίζες<br /><br />κι έτσι αμιγής κι αστραφτερός σαν χιόνι<br />τη φοβερή του λάμψη εξακοντίζει<br /><br />Κι εσύ<br />- το σκιερό του τμήμα -<br />που εξορισμένος απ' το φως<br />χρόνια και χρόνια<br />λαθροβιούσες στο<br />νεκρό του σώμα<br /><br />μαζεύεις τώρα τα τυφλά πουλιά σου<br />τα κεραυνόπληκτα κλαδιά σου<br />τα ματωμένα νυχτολούλουδά σου<br /><br />και σιωπηλός στα υπόγεια καταφεύγεις<br /><br />- στην πιο κρυφή τής ύπαρξής σου κατακόμβη -<br /><br />καθώς Εκείνος<br />σ' όλη του τη δόξα<br /><br />το σκοτεινό σαρκίο σου καταυγάζει<br /><br />ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ<br /><br />Από τη συγκεντρωτική έκδοση Υπήρξε (1999)<br />[Το ποίημα είχε αρχικά συμπεριληφθεί στη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)]<br /><br />http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,16399.msg201294.html#msg201294ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣhttps://www.blogger.com/profile/07072367328787408298noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post-88718605208792573682015-10-21T18:20:31.242+03:002015-10-21T18:20:31.242+03:00ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ
΄Ενας-ένας οι Ποιητές βρυκολακιάζου...ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ<br /><br />΄Ενας-ένας οι Ποιητές βρυκολακιάζουν.<br /><br />Όταν πλησίαζε φιλικά η ασχήμια τότε αγαπούσες τα φτερά του<br />πάρε με, φώναζες, στα ορεινά κρύα νερά στους άγνωστους Γαλαξίες•<br />ό,τι δεν πρόλαβε να τελειώσει χίλιες σταγόνες στο βουνό χίλιες<br />πηγές, το ξωτικό γαλάζιο πουλί μια στιγμούλα, λάμψεις και αστραπές<br />της θυμωμένης μπόρας, μαχαίρια λάμπουν, τα μαστίγια στον αέρα•<br /><br />όμως τίποτε δεν εμπόδιζε, παραδείγματος χάριν, στην άκρια της λίμνης<br />τον βρεγμένον όσιο Ναούμ, να συμφιλιώνει ζεύοντας την άρκτο<br />με τον αμνό, τους φιλόσαρκους αετούς με τα περιστέρια. μόνο η καρα¬-<br />κάξα στίς κορφές των θάμνων χλεύαζε τον κόσμο τάχα τραγουδώντας<br />αλλά τώρα, πες μου να χαρείς, ποιος έμεινε όρθιος και πιστεύει;<br /><br />Σήμερα ξάφνου νεκραναστημένα κυπαρίσσια σήμερα λάμπει ουρανός<br />(μαζί με τους αρουραίους)• κι αν ξυπνήσεις κάποιαν αυγή μαρμα-<br />¬ρωμένος γνώριζες όλα τα βάσανα του τέλους, τάξερες. ΄Όσα ντέρτια<br />έχουν τα πουλιά τα λένε πρωΐ — μετά όνειρα και συγκοπή• μοναδικοί<br />θαμώνες της σιωπής σου οι χλωμές ανταύγειες οι παραπονεμένες.<br /><br />Λοιπόν, μια φορά κι έναν καιρό, στον ύπνο οι μάγισσες ξυπνούσαν<br />τα καημένα να ξαγρυπνήσουν τον έρωτα και τους νεκρούς. Άραγε<br />τόθελαν; Α, πόσον ωραίο το φεγγαράκι πού αρμενίζει σιωπηλά, τα<br />χελιδόνια τιτιβίζοντας στον αέρα! Αν τύχει και δεις στον δρόμο<br />άλογο δίχως αναβάτη, αύριο-μεθαύριο, πέρασε κι εσύ να πληρωθείς…<br /><br />ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ (Χαιρετισμοί, 1995)<br /><br /><br />ΥΓ. Και τώρα που το ξανασκέφτηκα, γιατί όχι ολόκληρο το ποίημα;Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5739749228462845748.post-84379486533027379832015-10-21T18:14:29.492+03:002015-10-21T18:14:29.492+03:00όμως τίποτε δεν εμπόδιζε, παραδείγματος χάριν, στη...όμως τίποτε δεν εμπόδιζε, παραδείγματος χάριν, στην άκρια της λίμνης<br />τον βρεγμένον όσιο Ναούμ, να συμφιλιώνει ζεύοντας την άρκτο<br />με τον αμνό, τους φιλόσαρκους αετούς με τα περιστέρια. μόνο η καρα-<br />κάξα στις κορφές των θάμνων χλεύαζε τον κόσμο τάχα τραγουδώντας<br />αλλά τώρα, πες μου να χαρείς, ποιος έμεινε όρθιος και πιστεύει;<br /><br />ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ, Μεταμορφώσεις, απόσπασμαRosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com