Παρασκευή, Δεκεμβρίου 13, 2013

ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ


«Ειδικός είναι αυτός που κατά κοινή παραδοχή έχει ειδικευτεί σε συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο ή είναι έμπειρος σε μια τέχνη ή τεχνική και θεωρείται αυθεντία στη δουλειά του» (Μπαμπινιώτης). Η ερμηνεία αυτή ενώ ταιριάζει απόλυτα σε διακριτούς κλάδους της επιστήμης,της τέχνης και του συνόλου της παραγωγικής διαδικασίας, παρουσιάζει, όμως, δυσκολίες όσον αφορά την εφαρμογή της στο χώρο της λογοτεχνίας. Εδώ ποιος μπορεί να θεωρηθεί ειδικός; Από που αντλεί την τεκμηρίωσή του ως ειδικός. Από την επικυρωμένη γνώση του και την αποτελεσματικότητα του έργου του, είναι η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό. 
 Εξηγούμαι. Αν πάω σ’έναν χειρούργο ή οδοντίατρο δεν του ζητώ να δω το πτυχίο του, γιατί υπάρχουν κανόνες που απαγορεύουν τον οποιοδήποτε να εξασκήσει το επάγγελμά τους. Εντάξει, εδώ παίζει ρόλο ο ανθρώπινος παράγοντας. Κανείς δεν διακινδυνεύει να κάνει τον χειρούργο, τον οδοντίατρο ή τον φαρμακοποιό. Ας έρθω στον υδραυλικό ή τον ηλεκτρολόγο. Και δω δεν ζητώ τα πτυχία του πριν εκτελέσει κάποια εργασία στο σπίτι μου αλλά η κοινωνική του αποδοχή ως ειδικό με κάνει να νοιώθω ασφάλεια ως προς το αποτέλεσμα της εργασίας του . Γνωρίζω ή οι άλλοι γνωρίζουν το έργο του, την αποτελεσματικότητά του και τον εμπιστεύομαι. Τα ενδεικτικά αυτά παραδείγματα συμπυκνώνουν το πλήθος των ειδικοτήτων και των επαγγελμάτων που διαχειρίζονται τον καθημερινό μας βίο. Οι δυσκολίες αρχίζουν όταν ψάχνω να βρω από που ο κριτικός λογοτεχνίας αντλεί την ικανότητα να κρίνει ένα λογοτεχνικό έργο. Τι είναι αυτό που του δίνει ειδικότητα, τι είναι αυτό που τον τοποθετεί ως ξεχωριστή επαγγελματική κατηγορία. Το πτυχίο του, που δεν υπάρχει, αλλά κι αν υπήρχε ποιος θα του το ζητούσε; Η λογοτεχνική κριτική διδάσκεται ή είναι μια εμπειρία που αποκτάται από την διαρκή επαφή με το λογοτεχνικό έργο; Τι είναι αυτό που θα με κάνει τον άνθρωπο αυτό να τον εμπιστευτώ; Είναι ο καθένας που γράφει ή διαβάζει εν δυνάμει κριτικός και η εμπειρία του δίνει τη δυνατότητα να εκφράζει εκτός την αφηγηματική και την κριτική του ικανότητα; Είναι ένας συγγραφέας επαρκής κριτικός και το αντίστροφο; Πως είναι δυνατόν τα εργαλεία του ενός να χρησιμοποιηθούν για τη δουλειά του άλλου; Ποια είναι τα κριτήρια που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα του κριτικού έργου; 
Και γιατί στην τελική, κανείς δεν είχε γράψει πόσο υπέροχα είναι τα διηγήματα του Καπότε; Γιατί δεν μίλησαν για τον Ρούφους Μακφέρσον, τον Χαμουραμπί, τον κύριο Μάρσαλ, τον Απλσιντ και την Μίντ από το «Η κανάτα με το ασήμι» Την Μίριαμ και την κυρία Μίλερ. Την Μαρτζ, και την Ολίβια-Ανν από το «Η πλευρά του ζητήματος». Την δεσποινίδα Μπόμπιτ, την αδελφή Ροζάμπλα, τον Μπίλυ Μπομπ και τον Πρίτσερ. Τον κύριο Σέφερ και τον Τίκο Φέο, τον Μπάντυ και την Κουίνι, τον Άιβορ Μπελ και την Μαίρη Ο Μίγκαν(Ανάμεσα στα μονοπάτια προς την Εδέμ), τον Οντ και τη δεσποινίδα Σουκ, τον Τζώρτζ Σμιντ, την έρημο Μοχάβε, την Άιβορι, τον Τζωρτζ Ουαιτλόου.
Ε;

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν, διάβασα κάποτε τον Καπότε στο "Εν ψυχρώ" και μου έκανε φοβερά καλή εντύπωση. Αργότερα διάβασα το "Πρόγευμα στου Τίφφανυς", είδα και την ομώνυμη ταινία, επίσης και την τελευταία βιογραφική ("Καπότε").
Αυτό είναι όλο που ξέρω για τον ιδιόρρυθμο τύπο.

Τώρα είμαι αλλού. Διαβάζω Τόμας Μπέρνχαρντ (Ξύλευση) και απολαμβάνω λογοτεχνία. Με τα δικά μου κριτήρια πάντα.

ΥΓ. Xρόνια είχα να ακούσω μια πολύ-πολύ γνωστή χαρούμενη μελωδία. Σας τη χαρίζω με αγάπη.

http://www.youtube.com/watch?v=MFEJulQgfo

κ.κ.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Φτου! Δεν υπάρχει το βίντεο!!!
Ελπίζω ν'απολαμβάνετε τον Μπέρνχαρντ(όνομα κι αυτό)!
Εγώ διαβάζω τα διηγήματα του Κάρβερ(Καθεδρικός ναός). Θα γράψω κάτι, αν μου βγει.

Σας στέλνω ένα τραγούδι που άκουσα στην ανάρτηση της Έλενας Σταγκουράκη και μου άρεσε.
http://www.youtube.com/watch?v=rDqjgeikSg8#t=192

Ανώνυμος είπε...

Συμπτωματικά σκεπτόμουνα να διαβάσω Κάρβερ κι εγώ, μετά τον υπέροχο Μπέρνχαρντ. Τα μεγάλα πνεύματα...
Έχω δυο συλλογές: "Αρχάριοι" και "Όποιος κι αν ήταν σ' αυτό το κρεβάτι".

Ξαναγράφω σωστά το λινκ:
http://www.youtube.com/watch?v=MFEJulQgfoE

Τώρα είμαι εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=2jcMAXo90eQ

κ.κ.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Το "Όποιος κι αν ήταν σ' αυτό το κρεβάτι" δεν το γνωρίζω. Πρέπει να είναι τη συλλογή "Καθεδρικός ναός" που κυκλοφορεί από το Μεταίχμιο. Το λέω γιατί δεν είχα ακούσει για αυτό το βιβλίο. Έψαξα και βρήκα ότι ο πρωτότυπος τίτλος είναι "Where I'm Calling from" ο οποίος είναι επίσης τίτλος ενός διηγήματος από το "Καθεδρικός ναός" συγκεκριμένα το διήγημα "Από που τηλεφωνώ". Αλλά ενώ στη συλλογή που έχετε τα διηγήματα είναι εννιά στον "Καθεδρικό ναό" είναι δώδεκα.
Η μουσική σας υπέροχη!

Ανώνυμος είπε...

Με βάλατε σε σκέψεις όσο κοιτάζω το βιβλίο μου, που είναι και εξαντλημένο. Έτσι είναι, όπως τα λέτε.
Μόνο που δεν υπάρχει το "Από πού τηλεφωνώ" στη συλλογή, αν και το βιβλίο έχει αυτόν τον τίτλο στο πρωτότυπο! Ιδού τα περιεχόμενα:

Η γυναίκα του φοιτητή
Αυτοί δεν είναι ο άντρας σου
Κιβώτια
Όποιος κι αν ήταν σ' αυτό το κρεβάτι
Οικειότητα
Menudo
Ελέφαντας
Κοτσυφόπιτα
Το θέλημα

Πάντως, τα τρία πρώτα που είχα διαβάσει παλιότερα, ήταν εξαιρετικά, γι' αυτό ήθελα να επιστρέψω οπωσδήποτε στον Κάρβερ.

Τι; Να σας αφήσω χωρίς μουσική; Αααα, αυτό δεν γίνεται...

http://www.youtube.com/watch?v=B4b5xpTyBoU

κ.κ.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

Απ'ότι είδα υπάρχει μια συλλογή διηγημάτων του Κάρβερ με τον τίτλο "Where I'm Calling from" στα Αγγλικά η οποία περιλαμβάνει 37 διηγήματα που τα βρίσκουμε σε βιβλία του που κυκλοφορούν μεταφρασμένα στα Ελληνικά.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά και ν'απολαύσουμε τη μουσική σας!