Σάββατο, Αυγούστου 03, 2013

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια την κυρία κ.κ (αγνώστων λοιπών στοιχείων) για την πρόταση της ταινίας.
Υ.Γ Βέβαια την πρότεινε στον κύριο που πηγαινοερχόταν στην προηγούμενη ανάρτησή μου, αλλά η ανοιχτή πρότασή της ήταν δελεαστική. Γνωρίζοντας την αισθητική της ποιότητα, έτρεξα να παρακολουθήσω την ταινία, σαν να απευθυνόταν σε μένα, και δεν βγήκα ζημιωμένος.

4 σχόλια:

ναυτίλος είπε...

Το αριστούργημα της προπέρσινης χρονιάς! Κρίμα που πέρασε απαρατήρητο... Όσο για το όμώνυμο τραγούδι, ουδέν σχόλιο.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ για την ...εύφημον μνείαν. Πιστέψτε με, δεν χρειάζεται.
Χρειάζεται όμως να μοιραζόμαστε τα όμορφα πράγματα (με όσους θέλουν να τα δουν).

Βέβαια, κάποιοι φίλοι μου λένε πως η ταινία του 1952 (βασισμένη στο βιβλίο του Χέμινγουέι) με Άβα Γκάρντνερ-Γκρέγκορι Πεκ είναι αξέχαστη.
Δεν μπορώ να κάνω τη σύγκριση, γιατί τυχαίνει να μην την έχω δει.
Ο κριτικός Στράτος Κερσανίδης λέει ότι δεν έχει καμία σχέση με την κλασική ομώνυμη ταινία.

Η σύγχρονη ταινία, πάντως, είναι χωρίς κραυγές και συνθήματα αλλά με ανοιχτό πνεύμα, ανθρωπιά και έμπρακτη αλληλεγγύη.
Μια ξεκάθαρη, χωρίς υπονοούμενα και σημεία προς διευκρίνιση, πολιτική ταινία. Μια ταινία αληθινή και αισιόδοξη. Με συγκίνησε βαθιά.

κ.κ.

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...

Ακριβώς, αγαπητέ Ναυτίλε
Αριστούργημα! Τι να κάνουμε που πέρασε απαρατήρητο; Τουλάχιστον ας είμαστε ευχαριστημένοι που το είδαμε εμείς. Να νοιώσουμε λίγο προνομιούχοι, έστω και προσωρινά.
Να περνάτε καλά!

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ είπε...

κ.κ
Φυσικά και δεν έχει σχέση με την ταινία του 52 και το διήγημα του Χεμινγουέη. Δηλώνεται στην ταινία ότι είναι εμπνευσμένο από ένα ποίημα του Ουγκό!
Τι ρυθμός! Τι βάδισμα! Αυτό που μου άρεσε στην ταινία ήταν το περπάτημά του. Κανένα βιασμός, ένταση, προσπάθεια. Όλα ταχτοποιημένα, οργανωμένα.
Αυτό που χρειάζεται ένα έργο για να ξεχωρίσει.
Μου θύμισε, τηρουμένων των αναλογιών τον αγαπημένο μου Ερίκ Ρομέρ
Καλό απόγευμα!