Μια συνέντευξη με το
Βασίλη Λαλιώτη είναι μια περιπέτεια(sic) του λόγου και παράλληλα μια άσκηση στη
σιωπή(!!!). Χειμαρρώδης και ορμητικός(αυτονόητο, δίχως «και»), αιρετικός και
νομιμόφρων(ωραίος συνδυασμός!) απέναντι στη γραφή και την ποίηση δεν
μηρυκάζει(sic) έτοιμες απαντήσεις, μα σκάβει βαθιά μέσα του(όπα κι η
συγκίνηση!) και το αντίδωρο των ερωτήσεων, είναι
δοκίμια(!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) που σε υποχρεώνουν να σκεφτείς.(άλλη μια άδολη
προσφορά στον κόσμο των ιδεών!)
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Β.ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ ΣΤΟ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «bibliotheque».
http://bibliotheque.gr/?p=15960
http://bibliotheque.gr/?p=15960
3 σχόλια:
Μάταια έψαξα τις απαντήσεις στα πομπώδη λόγια της εισαγωγής μέσα στη συνέντευξη.
Άνθρακες ο θησαυρός.
Ή, μάλλον, είμαι (πολύ) πτωχή τω πνεύματι...
κ.κ.
κ.κ
Εγώ αναφέρομαι στην παρουσίαση. Τέτοιο λιβάνισμα, τέτοιες λιλιπούτειες υποκλίσεις, μάλιστα από φορείς του αντικομφορμισμού, σπάνια έχουμε διαβάσει. Ή μάλλον διαβάζαμε κάποια χρόνια δίσεκτα.
Οι απαντήσεις με νύσταξαν. Δεν είχα κοιμηθεί και καλά το βράδυ....
Το περίμενα αλλά δεν μπορώ να ξεφύγω από τον αναγνωστικό αυνανισμό.
Tέλος σχολίων.
Μουσική καληνύχτα.
http://www.youtube.com/watch?v=bmkP7TX2r70
κ.κ.
Δημοσίευση σχολίου