Αλήθεια λέω. Προσπαθώ να θυμηθώ τα χείλη της. Μόνο τα μάτια της έχω, διαρκώς, μπροστά μου. Δυο πράσινα μήλα φτιαγμένα με τη φαντασία μου. Δώρο άδωρο θα μου πείτε, αλλά αυτό μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή. Όλα τ'άλλα που σκέφτεστε, κι αυτά που έχω στο μυαλό μου, μπορούν να περιμένουν. Υπομονή, γιατί δεν ξέρεις, καμμιά φορά αυτά που κατέχεις, μπορείς να τα χάσεις. Πόσοι και πόσοι, από επιπολαιότητα ή εγωισμό, δεν έχασαν ό,τι με κόπο είχαν καταφέρει ν'αποκτήσουν. Εγώ δεν θα την πάθω σαν κι αυτούς, εγώ θα κρεμάσω την εικόνα της, που με τόση προσπάθεια έφτιαξα, πολύ ψηλά, ώστε να μην μπορώ να την φτάσω, ακόμη κι αν χρειαστεί, κάποτε, ν'ανέβω στη σκάλα για να την αποκαθηλώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου