Δευτέρα, Οκτωβρίου 13, 2008

ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ

Οι λέξεις είναι ίχνη, που αφήνει ο συγγραφέας διασχίζοντας τα λευκά δάση του χαρτιού. Ίχνη που ακροβατούν στο γκρεμό της ανέφικτης αρμονίας. Κάτι αδιόρατο μας κάνει να παρακολουθήσουμε την πορεία της επικείμενης πτώσης. Οι υποθέσεις που κάνει ο συγγραφέας, γίνονται παραδοχές, κατανόηση, προθέσεις αλλά και απώλεια. Ο αναγνώστης οδηγημένος από τα ίχνη πάνω στο χαρτί, παρακολουθεί ασφαλής από τον ιδιωτικό χώρο του, την αγωνία του συγγραφέα να ξεφύγει από το λευκό δάσος. Από παρατηρητές οι αναγνώστες γινόμαστε συμμέτοχοι, οικείοι με τον συγγραφέα. Όχι όμως με τον ήρωα της ιστορίας. Τελειώνοντας το βιβλίο φτάνουμε στο ξέφωτο του πραγματικού κόσμου. Προσοχή όμως, όχι απαραιτήτως και αληθινού . Τους ήρωες τους αφήνουμε στην αδιάκοπη επαναλαμβανόμενη ουτοπία τους. Τα ίχνη λοιπόν που ακολουθήσαμε, μας οδηγούν στην εξαπάτηση. Γιατί το επαναλαμβάνουμε;

2 σχόλια:

Lapsus digiti είπε...

Ο Σοάρες λέει στο "Βιβλίο της ανησυχίας" πως "πλεονέκτημα της ανάγνωσης είναι να απολαμβάνουμε όσα οι άλλοι δεν είπαν".
Το πλεονέκτημα της γραφής απ΄την άλλη είναι να επαναλαμβάνουμε όσα (και) οι άλλοι σκέφτηκαν.
Διαβάζουμε (αλλιώς: δεχόμαστε την κατ' επανάληψιν εξαπάτηση), όχι γιατί είμαστε αθώοι, αλλά γιατί θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για την τέχνη του απατηλώς επαναλαμβάνειν!

Χαίρετε!

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@lapsus digiti
Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω μαζί σας.
Υγιαίνετε ευτυχέστατα!