ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Άνθη φυτρώνουν σαν κερασένια μαλλιά
Προσμένοντας ψηλά το χέρι
Θεσπέσιων ενδόξων κυριών
Το λίκνισμά τους ελαφρύ σαν θρόισμα αγέρα
Εξιστορώ ονειροφόρος επισκέπτης σε κήπο
Χορευτριών στο μέλι της αιθρίας
Ο ζέφυρος στάζει το χάδι του
Ηλιοφλεγή φτερά λογχίζουν ατέρμονα
Σαρκώδεις ουρανούς
Φλέβες πάλλουσες πλήρους ακμαζούσης φωτοχυσίας
Συνοδοί τ’άστρα φωνούλες τ’ουρανού
Όλα λευκά σαν ένστικτα στουθοκαμήλου καθώς
Αμέριμνος τσιμπά το χιόνι απόμακρων κορυφών
Άλογα αχαλίνωτα δαγκώνουν τους κλώνους της θαλάσσης
Ελεύθερα, εαρινά, στη στέγη εκνόμου κόρης
Τα πόδια τους κεριά ευώδους εκκλησίας
Το μολυβένιο μου πρόσωπο δροσίζει ο κορυδαλλός
Στ’αφρισμένα ακροδάχτυλα ελαφροκυμάντου ποταμού
Όταν στο στόμα μου μπροστά σκάζουν
Κρυστάλλων ανύπαρκτων οι χρυσαλλίδες