Σε αμέριμνους καιρούςΤο γαλάζιο πουλί πεθαίνει
Το πανί της νύχτας ματώνει στον αφρό της σελήνης
Στην τσέπη ένα παλιό ρολόι ξεχασμένο
Βαραίνει το σχήμα
Το βάθος του κόσμου ορατό
Το φίδι που σαλεύει ακόμη
Στο δέρμα άφθαρτο
-Κορμί θεμέλιο τραβήξου στο χώμα
Καπνός φυλλωμάτων
Ας γεμίζουν μύγες οι ψυχές
Θα απαλλοτριώσουμε το διάκοσμο του νοητού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου