ΞΕΣΑΛΩΜΑ 2

Τώρα που λείπουν όλοι, όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά και οι ιδιοκτήτες τους απολαμβάνουν τα μπάνια τους, λέω να τα δώσω όλα!

Η στάλα κρεμασμένη στη σάρκα
Ίχνη από δόντια στο μυαλό
Κλωνάρι στο χειμωνιάτικο φως
Ένα κομμάτι κύμα
Σκιάζει αναιτίως
Τους λεμβούχους του θανάτου
Το οικείο κερί ανάβει το θαύμα
Στο χώμα πεταμένα πουλιά
Τραβιέται το στόμα της ψυχής
Γυμνό το πρόσωπο
Διατηρώντας νοερά φως σεληνιακό
Το ξεχασμένο χελιδόνι
Που απόψε φωτίζει
Ένα παιδί να τραβάει τα νερά
-Πολύ ωραία, δοκιμάστε την πληγή στο κρύσταλλο
Μας προκαλεί
Το παιδί εννοείται
Οι φωλιές των ληστών μακραίνουν
Τα βουνά μυρίζουν μήλα
Ανοιγμένα στα πόδια του Θεού.

ΤΙ ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

Ο Νίκος Μπακουνάκης στο χθεσινό άρθρο του με τίτλο «Τι θα πάρω μαζί μου» στο «Βήμα της Κυριακής», εδώ γράφει για τα βιβλία που θα πάρει μαζί του στις διακοπές. Αθροίζοντας τις σελίδες των βιβλίων που θα διαβάσει ο διακεκριμένος αρθρογράφος του «Βήματος» μάλλον για εξετάσεις πηγαίνει παρά για διακοπές. Το σύνολο των σελίδων που θα διαβάσει σ’ένα μήνα, υποθέτω, είναι περίπου 2225.
Οι αναγνωστικές απαιτήσεις χρειάζονται χρόνο. Η αφομοίωση του περιεχομένου απαιτεί χρόνο ικανό για την πρόσληψη της δημιουργίας του συγγραφέα, τον στοχασμό του, τις ενδείξεις, τα κενά, τις υποθέσεις της αφήγησης. Χρόνο απαραίτητο για την προσαρμογή μας στις συγκινήσεις, στη σύγκλιση συναισθημάτων, στις αμελητέες λεπτομέρειες , στις πολλαπλές σημασίες του κειμένου. Η εσωτερική συνοχή της γραπτής γλώσσας μεταλαμβάνει τον εσωτερικό ρυθμό του έργου στον αναγνώστη απαιτώντας αργούς ρυθμούς, σιωπές, διαλλείματα, ώστε ο αναγνώστης σε πείσμα του εξωτερικού χρόνου, να προσαρμοστεί στους εσωτερικούς χρόνους του βιβλίου, να συμβαδίσει με το ρυθμό του, να κατακτήσει μέσω της διαμεσολάβησης της διάνοιας του συγγραφέα τον κόσμο που φανερώνεται μπροστά του, αγνοώντας τις κοινωνικές νόρμες του εξωτερικού κόσμου . Ο κόσμος του βιβλίου διαφέρει από τον κόσμο μας στο ότι αγνοεί την ουσία του. Η ουσία του κόσμου που ζούμε είναι ότι δεν είμαστε ικανοί να συλλογιστούμε, να αναστοχαστούμε, να φανταστούμε, να ονειρευτούμε, να θυμηθούμε, να περιγράψουμε συναισθήματα, σκέψεις, επιθυμίες, πράγμα που κάνει ο κόσμος του βιβλίου που επιλέξαμε να διαβάσουμε. Διαβάζοντας λοιπόν με τους ρυθμούς του κόσμου που διαβιούμε, ακυρώνουμε την ουσιαστικό λόγο ύπαρξης του έργου. Να φτιάξει ένα κόσμο που θα ερωτά και θα αμφιβάλλει. Κάτι που λείπει από την ζωή μας.

Μαρίνας Καραγάτση Το Ευχαριστημένο ή Οι δικοί
μου άνθρωποι (εκδόσεις Αγρα). σ.225
Πέτρου Μάρκαρη Παλιά, πολύ παλιά (εκδόσεις
Γαβριηλίδη). σ.350
Ααρον Απελφελντ Μπαντενχάιμ 1939
(εκδόσεις Εστία, μετάφραση Μάγκυ Κοέν) σ.180
Χέιρτ Μακ Στην Ευρώπη (εκδόσεις
Μεταίχμιο, μετάφραση Ινώ Μπαλτά-Βαν Ντάικ). σ.864
Αμος Οζ Η νύχτα του συγγραφέα (εκδόσεις Καστανιώτη, μετάφραση Λουίζα Μιζάν) σ.183
Η συνείδηση ενός προοδευτικού του Πολ Κρούγκμαν (εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Αντώνης Παπαγιαννίδης σ.453

Ο κ.Σπύρος

Στη δουλειά

-Καλημέρα σας κ.Σπύρο!

-Γεια σας κ.Σπύρο!

-Τι κάνετε κ.Σπύρο!

-Είστε καλά, κ.Σπύρο;

-Ο κ.Σπύρος; Τι κάνετε;

-Μου είπαν να ζητήσω τον κ.Σπύρο!

-Καλή σας όρεξη, κύριε Σπύρο!

-Είστε στο γραφείο σας, κ.Σπύρο;

-Ο καφές σας κ.Σπύρο!

Στο σπίτι

-Εσένα λένε κύριο;

ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΗΣ

Μαζί με την "Κυριακάτικη Αυγή" προσφέρεται ο τόμος με κείμενα του Άγγελου Ελεφάντη.

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
«Ο ιδεόκοσμος του κόσμου της Αριστεράς –κοσμοείδωλο ή κοσμοαντίληψη την έλεγαν παλιά- ο κόσμος των πνευματικών και ιδεολογικών του επιλογών δεν είναι δεδομένος άπαξ και δια παντός καίτοι αγκυρώνεται γερά σε κάποιες θεμελιώδες αρχές. Ο πνευματικός κόσμος του αριστερού ανθρώπου, ο πολιτισμικός του ορίζοντας εν τέλει – κι όχι μόνο του αριστερού- μόνο οι ζηλωτές κατέχονται από την αιώνια, την απερινόητη, την ανέγγιχτη εξ Αποκαλύψεως αλήθεια- είναι μια συνεχής αμφιβολία, μια συνεχής αναζήτηση και συζήτηση με ανθρώπους και προβλήματα. Ακόμα και το συναισθηματικό κλίμα μέσα στο οποίο ζει και δρα ο αριστερός το δημιουργεί η σύγκρουση με τα προβλήματα που τον αφορούν, το πάθος για τα καθέκαστα της ζωής.
Και πια είναι τα προβλήματα που τον αποσχολούν; Τα πάντα. Από το ποδόσφαιρο ως τη λογοτεχνία, απ’τη ζωγραφική ως την παγκοσμιοποίηση, από μια παιδική χαρά της γειτονιάς ως τα μεγάλα θέματα της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής ισότητας. Αλλίμονο σ’κείνη την Αριστερά που έχει κακές σχέσεις με την ποίηση, την ιστορία, τη θεωρία. Πιάνεται τότε κι η ίδια στα δόκανα του λαικισμού, αδρανεί, παροπλίζεται, πελαγοδρομεί στο τέλμα του αυτονόητου».

(από το άρθρο του Άγγελου Ελεφάντη
«Ενθέματα: συνεχίζουμε, εναντίον απόταξης»
Η Κυριακάτικη Αυγή , 2.7.2000)

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ

Τώρα που απουσιάζει το αφεντικό του μαγαζιού αποφάσισα να ξεσαλώσω:

Ο άνθρωπος αυτός είναι γυναίκα
Πίνει
Ανάβει την πίπα της
Το πρόσωπό της χαμένο πίσω από τον καπνό
Κοιτάζει τις κουρτίνες που αργοσαλεύουν
Η φοβισμένη αχτίδα του φεγγαριού
Της χαιδεύει απαλά τα μαλλιά
Η φλέβα αριστερά στο λαιμό
Συμπυκνώνει αυτοστιγμεί όλους τους παλμούς της ζωής της
Η φλόγα του κεριού τρεμοπαίζει
Το «Where the wild roses grow” συνεχίζει
Το αίμα κυριαρχεί σε όλο το σώμα
Νικημένες τώρα πια σκέψεις, όνειρα, επιθυμίες,
Γλυστράει στο νερό
Βυθίζεται.......
Σκιρτώντας σαν κάτι να γνώριζε