Τώρα που απουσιάζει το αφεντικό του μαγαζιού αποφάσισα να ξεσαλώσω:
Ο άνθρωπος αυτός είναι γυναίκα
Πίνει
Ανάβει την πίπα της
Το πρόσωπό της χαμένο πίσω από τον καπνό
Κοιτάζει τις κουρτίνες που αργοσαλεύουν
Η φοβισμένη αχτίδα του φεγγαριού
Της χαιδεύει απαλά τα μαλλιά
Η φλέβα αριστερά στο λαιμό
Συμπυκνώνει αυτοστιγμεί όλους τους παλμούς της ζωής της
Η φλόγα του κεριού τρεμοπαίζει
Το «Where the wild roses grow” συνεχίζει
Το αίμα κυριαρχεί σε όλο το σώμα
Νικημένες τώρα πια σκέψεις, όνειρα, επιθυμίες,
Γλυστράει στο νερό
Βυθίζεται.......
Σκιρτώντας σαν κάτι να γνώριζε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου