ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΠΙ

"Πάρτε χαρτοπετσέτες να σκουπίσετε τα γυαλάκια σας", μου είπε. "Βρέχει έξω".
Δίνοντάς μου τα ρέστα, τράβηξε το χέρι της, πριν προλάβω ν'αγγίξω το χαλάκι της ζωής της, σαν μια πεταλούδα που πάει να κρυφτεί στις αντιλήψεις μιας σκιάς.

ΘΩΡΗΚΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ!!! ΣΕΡΓΚΕΙ ΑΙΖΕΝΣΤΑΙΝ!

Την Παρασκευή 28.03.2008, ώρα 24:00, η ΕΡΤ παρουσιάζει την ταινία "Θωρηκτό Ποτέμκιν" στη σειρά "Κινηματογραφική Λέσχη". Η ταινία είναι η μέρος του αφιερώματος στον Σοβιετικό κινηματογράφο.
Υ.Γ Ίσως η ταινία να μην προβληθεί την συγκεκριμένη ώρα, λόγω της έκτακτης συνεδρίασης της Βουλής. Εμείς όμως θα περιμένουμε, διαφορετικά τα βίντεο θα γράφουν όλη τη νύχτα.


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΣ ΜΙΑ ΠΡΟΓΕΥΣΗ.

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΚΔΟΣΗΣ. ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ "ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ"

Αγάπησα τον Προυστ έφηβος. Τον αγάπησα, όχι διαβάζοντας το έργο του, αδύνατον άλλωστε σ’ αυτή την ηλικία, αλλά ακούγοντας γι’αυτόν σε bars του Κολωνακίου, χάρις στην πρόσβαση που είχα, ελέω του αείμνηστου, μέγα ζωγράφου Δημήτρη Κακκουλίδη. Αδελφικός φίλος μου ήταν και παραμένει ο Νίκος, ένας από τους γιους του Δημήτρη , ο άλλος είναι ο Γιώργος , σπουδαίος και γνωστός στη λογοτεχνική πιάτσα ποιητής. Ο Νίκος , λοιπόν, ήταν η πρόσβασή μου σ’αυτούς τους μυθικούς τότε χώρους, τότε, τώρα δεν ξέρω και δεν μ’ενδιαφέρει άλλωστε, αξιόλογος ζωγράφος, που προσπαθώ να τον πείσω να μου επιτρέψει να φωτογραφίσω ωρισμένους πίνακες του, για να τους αναρτήσω στο μπλογκ μου. Έχω γράψει ένα κειμενάκι για τη ζωγραφική του και θέλω να το προβάλω μαζί με τους πίνακές του, για να μη μιλώ στον αέρα. Ξεφεύγω και επανέρχομαι στο λόγο που μ’έκανε να γράψω αυτές τις γραμμές. Έγινε λοιπόν ο Προυστ μυθικό πρόσωπο για μένα, όπως σε πολλούς, υποθέτω από μας.
Αφού λοιπόν ξεμπέρδεψα με την Φακίνου, τη Δούκα, τον Κουμανταρέα, τον Ραυτόπουλο, τον Τατσόπουλο, την Μιχαλοπούλου, την Καρυστιάνη, αλλά και τον Καζαντζή, τον Φάις, τον Πεντζίκη, τον Ιωάννου επανήλθα στον Προυστ. Φτάσαμε λοιπόν το 1998 όπου το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» άρχισε να δημοσιεύεται ξανά από το Γαλλικό Ινστιτούτο, με την προοπτική να ολοκληρωθεί το έργο μέχρι το 2000. Ο κ. Παναγιώτης Πούλος στην παρουσίαση του βιβλίου του Λάκη Προγκίδη «Η κατάκτηση του μυθιστορήματος» , αναφέρει ότι έκδοση είναι πλέον γεγονός, αναφέροντας ότι και οι επτά τόμοι θα ολοκληρωθούν μέσα στο 2000. Ο κ. Παναγιώτης Πούλος ανέλαβε την επιμέλεια του έργου, και την συνέχεια της μετάφρασης από κει που σταμάτησε ο Παύλος Ζάννας. Η αναφορά του κ Πούλου στην εφημερίδα «Το Βήμα» για την εφαρμογή του πλάνου λειτούργησε καθυσυχαστικά. Η ροή της έκδοσης συνεχιζόταν κανονικά, σύμφωνα με το πρόγραμμα, με μικρές καθυστερήσεις. Ώσπου φτάσαμε στην έκδοση του 5ου τόμου «Η φυλακισμένη» το 2004, κι εδώ τέλος.
Η καθυστέρηση του επόμενου τόμου «Η δραπέτισσα» μ’έκανε να ψάξω να βρω το λόγο της καθυστέρησης. Ήδη είχα ηχογραφήσει τους πέντε τόμους. Αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Θα μιλήσω κάποτε γι’αυτό. Κατάφερα, λοιπόν, να συνομιλήσω με τον κ. Πούλο, βρίσκοντας το τηλέφωνό του στον τηλεφωνικό κατάλογο. Ρισκάρισα λίγο, αλλά τελικά το βρήκα. Με διαβεβαίωσε ότι ο τόμος θα κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα. Το τηλεφώνημα έγινε το Ιούνη, αν θυμάμαι καλά του 2005. Η πληροφορία δεν επιβεβαιώθηκε. Άρχισα να διαβάζω τους δυο τόμους στα Αγγλικά, μέσω διαδικτύου. Τους είχα βρει στο Gutenberg σε μετάφραση Scott Moncrieff και Stephen Hudson. Δεν γνώριζα ακόμη ότι είχαν κυκλοφορήσει απο τον «Ζαχαρόπουλο», ήδη από το 1987, «Μετά την εξαφάνιση της Αλμπερτίν» σε μετάφραση Έλλης και Γιάννη Αγγέλου, και από την «Διώνη» ο «Ο ξανακερδισμένος χρόνος» σε μετάφραση Παντελή Ανδρικόπουλου και Δημήτρη Δημουλά.
Εξακολουθούσα να ενδιαφέρομαι πότε θα κυκλοφορήσει η συνέχεια του έργου.
Η «Εστία» που ανέλαβε εν τω μεταξύ το έργο, στα επανειλλημένα τηλεφωνήματά μου δεν μπορούσε να δώσει απάντηση στο ερώτημά μου. Κοίταξα να δω ποιος είχε κάνει τις διορθώσεις τυπογραφικών δοκιμίων, τουλάχιστον του τελευταίου τόμου. Διάβασα το όνομα του Παντελή Μπουκάλα. Του τηλεφώνησα στην «Καθημερινή». Ούτε αυτός μπορούσε να μου δώσει απάντηση. Το ίδιο συνέβη όταν τηλεφώνησα στις γραφικές τέχνες «Corfu», που έκδοσε τον τελευταίο τόμο.
Εν τω μεταξύ, οι εργασίες που αναφέρονται στο έργο του Προυστ, πλήθαιναν. Αυτός είναι ο λόγος που με παρακίνησε να γράψω αυτό το κείμενο. Πως αυτή η άνθιση για ένα έργο που δεν έχει ολοκληρωθεί η μετάφρασή του; Η μετάφραση του «Ζαχαρόπουλου» και της «Διώνης» δεν της χρησιμοποιώ, για τη συγγραφή αυτού του κειμένου. Ειδικά την πρώτη, δεν την λαμβάνω υπόψη μου. Με ενδιαφέρει η «ενιαία» μετάφραση, που αυτή της «Εστίας» πληρεί τις προυποθέσεις, κυρίως του βαραίνοντος ονόματος του Παύλου Ζάννα, και φυσικά του Παναγιώτη Πούλου, κατά δεύτερο λόγο, όχι βεβαίως αξιολογικώς. Βέβαια είχε προυπάρξει η βιογραφία του Painter “Proust”, αλλά πάντα στις βιογραφίες το κοινό δεν ενδιαφέρεται για το έργο, αν και οι σημαντικές βιογραφίες φωτίζουν την ανάγνωση του πρωτότυπου έργου.
Αναφέρω λοιπόν ωρισμένες εργασίες που αναφέρονται στο κορυφαίο έργο του Προυστ.
Πιέτρο Τσιτάτι «Το πληγωμένο περιστέρι. Ο Μαρσέλ Προυστ και η Αναζήτηση»
Εκδόσεις «Ωκεανίδα» 2006
Ζιλ Ντελέζ «Ο Προυστ και τα σημεία». Εκδόσεις «Ράππας»
Εβελύν Μπλοχ-Ντανό «Η κυρία Προυστ» Εκδόσεις «Εστία»
«Πως ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου» Alain de Botton. Μέγα best seller!!!
Αντώνη Ζέρβα «Μαρσέλ Προυστ, Η νεκρώσιμη ακολουθία της Βέρμας»
Ρότζερ Σατάκ, «Από τη μεριά του Προυστ». Μετάφραση Α.Ίσαρης. Εκδόσεις «Μεταίχμιο».
Αθανάσιος Ντινόπουλος «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο. Μια νευροβιολογική ανάγνωση».
Jean – Yves Tadie «Βιογραφία,Τόμοι Ι,ΙΙ». Εκδόσεις «Τραυλός».
«Ο ερωτευμένος Προυστ». Εκδόσεις «Μεταίχμιο».

Τα ερωτήματα παραμένουν ακόμα.

ΣΤΙΓΜΕΣ

Αποφασίσαμε να παίξουμε τους γιατρούς. Για ασθενής προσφέρθηκε η Βούλα. Την ξαπλώσαμε σ’ένα σιδερένιο κρεβάτι στην αυλή. Την σκεπάσαμε με μια ελαφριά κουβέρτα και βάλαμε τα κεφάλια μας από κάτω. Η εγχείρηση απαιτούσε τομή που δεν αργήσαμε να τη βρούμε. Το μουνί της Βούλας. Μετά από πολύωρη επέμβαση όπου τα δάχτυλά μας άγγιζαν, χάιδευαν, μάλαζαν την πολυφίλητη τομή μεταφέραμε την ασθενή στο δωμάτιό της. Ένοιωσα μια πρωτόγνωρη γλύκα να ποτίζει το σώμα μου, κι από 'κείνη τη στιγμή περίμενα πότε θα έκανα την επόμενη επέμβαση.

http://www.histats.com/

Μιλώντας ή γράφοντας έχουμε την ανάγκη να γνωρίζουμε αν το γλωσσικό και νοηματικό πλέγμα που καταθέτουμε, ο εκφερόμενος προφορικός ή γραπτός λόγος συναντά την επιδοκιμασία ή την απόρριψη του ακροατή ή αναγνώστη στον οποίo απευθυνόμαστε.
Μιλώντας λοιπόν έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε την αποδοχή του προσφερόμενου λόγου μας , από την σωματική ή νοηματική έκφραση του συνομιλητή μας. Η θέαση λοιπόν εκπληρώνει την επιθυμία, ότι η σκέψη που εκφέρω με τον προσωπικό γλωσσικό κώδικα , συναντιέται με τον νοηματικό κόσμο του συνομιλητή μου, ώστε μαζί να επανευρίσκουμε τον κόσμο.
Η δυσκολία της επανατοποθέτησης της κοσμικής αντινομίας ξεκινά από την στιγμή που η λεκτική παράσταση γίνεται γραπτός λόγος. Η κειμενική μορφή επικοινωνίας στερεί την ικανότητα της άμεσης ανταπόκρισης, η λεκτική μάζα πετιέται γενναιόδωρα και αφειδώλευτα, δίχως να γνωρίζουμε ποιος θα σκύψει να την μαζέψει. Η γλωσσική παράσταση παίζεται δίχως θεατές, ή μάλλον με θεατές αόρατους. Απευθυνόμαστε σ’ένα κοινό αόρατο, σ’ένα τίποτα. Παράλληλα γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα απεριόριστο αναγνωστικό κοινό εν δυνάμει, που επιθυμεί να επικοινωνήσει, να μεταφέρει τις γλωσσικές ή νοηματικές του δυνάμεις σε μια συνάντηση υπαρκτών αλλά ταυτόχρονα απροσδιόριστων οντοτήτων, στοχεύοντας να διακριθεί από την απροσδιοριστία του απείρου. Το στοίχημα είναι να συναντηθώ με το μη υπαρκτό αλλά συνάμα τόσο υπαρκτό. Πως όμως θα το ορίσω, πως θα το δω; Πως η ματαιοδοξία μου θα υπερπηδήσει αυτή την αντίφαση; Το χίασμα ορατού και αόρατου πως θα καλυφθεί; «Οι πάσαλλοι» των λόγων μας απουσίαζουν αλλά είναι ταυτόχρονα και τόσο υπαρκτοί.
Η αντίφαση και η δυσκολία φαίνεται να λύνεται για τους δημοφιλείς μπλοκάρχες μας με την στατιστική. Μέτρηση λοιπόν που περιορίζει την επικοινωνία, αλλά θρέφει την ματαιοδοξία και την αυταρέσκειά τους.
Η δημοσιοποίηση της αποδοχής της κειμενικής κατάθεσής τους, η επικύρωση και επιβράβευσή τους από το κοινό του διαδικτύου, μπορεί να θρέφει την ματαιοδοξία τους , αλλά παράλληλα λειτουργεί εξουσιαστικά επικυρώνοντας την λεκτική επινόηση, ιεροποιώντας τους αριθμούς, δημιουργώντας βαθύτατα συντηρητικά κριτήρια που απαξιώνουν τις άλλες αφηγηματικές προτάσεις, δημιουργώντας μια όψιμη μπλογκοθέαση που επιβραβεύει τους ικανούς και επαρκείς.
Δεν είναι τυχαίο ότι την προσπάθεια αυτή προκρίνουν οι κτήτορες της επιδοκιμασίας, στατιστικώς, μπλογκάρχες. Διαφορετικά τα στοιχεία που έχουν στη διαθεσή τους δεν θα τα αντέγραφαν στο ιστολόγιό τους, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, για να μας πείσουν για την πρωτοκαθεδρία τους. Λες και η ποιότητα μετριέται με αριθμούς. Ακριβώς η αναίρεση της ουσίας της λογοτεχνικής γραφής. Να χαίρονται την επισκεπτιμότητα! Και εις ανώτερα, με περισσότερους on line επισκέπτες, και περισσότερους visitors, και να το δείχνουμε!!

Στο πληρέστατο παράρτημα του γοητευτικού βιβλίου «Ζωή, Οδηγίες χρήσεως» του Ζωρζ Περέκ, μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη,έκδοση του 1991, η ύπαρξη των κεφαλαίων του μυθιστορήματος, νομίζω ότι είναι απαραίτητη προσθήκη για την κατανόηση, και την διαφορετική ανάγνωση του έργου.
Προσθέτω, τολμώντας, την καταχώριση των κεφαλαίων του βιβλίου, για τους μελλοντικούς αναγνώστες ή για κείνους που θα επιστρέψουν στην ανάγνωσή του, αναγνωρίζοντας την διαρκή επικαιρότητά του.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ
Στη σκάλα: 19, 75, 147, 179, 188, 206, 237, 289, 358, 403, 412, 505
Μπωμόν: 22, 159, 197
Τρίτος δεξιά: 26, 153, 503
Μαρκιζώ: 29, 155, 202
Φουρλό: 33, 207, 244
Δωμάτια Υπηρεσίας: 34, 50, 52, 280
Μορελλέ: 37
Ουενκλέρ: 41, 213, 267
Χάττινγκ: 54, 304, 432, 520
Ρεόλ: 57, 524
Ρορσάς: 59, 79, 141, 426, 453, 508
Ντεντεβίλ: 66, 231, 513
Σμωτφ: 68
Δεσποινίς Κρεσπί: 75
Σινόκ: 314, 445
Μπερζέ: 321, 450
Αλταμόν: 84, 127, 325, 359, 474
Μορώ: 86, 116, 337, 371, 486
Στο λεβητοστάσιο: 91, 331
Στο χωλ της εισόδου: 101, 491
Μαρσιά: 123, 173, 193, 348, 379, 394
Μπάρτελμπουθ: 134, 362, 416, 457, 539
Κάβες: 175, 356, 375, 397, 495
Το θυρωρείο: 183
Λουβέ: 189, 401, 498
Μηχανοστάσιο του ασανσέρ: 190, 390
Πλασσέρ: 218, 260, 273
Κύριος Ζερόμ: 227
Κυρία Αλμπέν: 234
Βαλέν: 250
Ορλόφσκα: 291
Γκρατιολέ: 298, 429

Υ.Γ 1. Ο Σμώτφ, η δεσποινίς Κρεσπί, ο Μορελλέ, η κυρία Αλμπέν, ο Βαλέν, Κυρία Ορλόφσκα, καταχωρούνται σε ξεχωριστά κεφάλαια, αν και στο βιβλίο αναφέρονται ως μέρη των κεφαλαίων «Δωμάτια Υπηρεσίας».
Υ.Γ 2. Τα κεφάλαια δεν χωρίζονται σε αντιστοιχία με τα μέρη του βιβλίου, αλλά αποτελούν ενιαίο σύνολο, για την καλύτερη ανάγνωση του μυθιστορήματος.

ΣΤΙΓΜΕΣ

Η κηδεία του παππού μου γινόταν την Κυριακή. Παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας μου έμεινα στο σπίτι μόνος . Ήπια κονιάκ, έβαλα το ράδιο δυνατά, βγήκα στο μπαλκόνι και άναψα τσιγάρο. Απολάμβανα την ελευθερία μου.