Τρίτη, Μαρτίου 11, 2008

http://www.histats.com/

Μιλώντας ή γράφοντας έχουμε την ανάγκη να γνωρίζουμε αν το γλωσσικό και νοηματικό πλέγμα που καταθέτουμε, ο εκφερόμενος προφορικός ή γραπτός λόγος συναντά την επιδοκιμασία ή την απόρριψη του ακροατή ή αναγνώστη στον οποίo απευθυνόμαστε.
Μιλώντας λοιπόν έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε την αποδοχή του προσφερόμενου λόγου μας , από την σωματική ή νοηματική έκφραση του συνομιλητή μας. Η θέαση λοιπόν εκπληρώνει την επιθυμία, ότι η σκέψη που εκφέρω με τον προσωπικό γλωσσικό κώδικα , συναντιέται με τον νοηματικό κόσμο του συνομιλητή μου, ώστε μαζί να επανευρίσκουμε τον κόσμο.
Η δυσκολία της επανατοποθέτησης της κοσμικής αντινομίας ξεκινά από την στιγμή που η λεκτική παράσταση γίνεται γραπτός λόγος. Η κειμενική μορφή επικοινωνίας στερεί την ικανότητα της άμεσης ανταπόκρισης, η λεκτική μάζα πετιέται γενναιόδωρα και αφειδώλευτα, δίχως να γνωρίζουμε ποιος θα σκύψει να την μαζέψει. Η γλωσσική παράσταση παίζεται δίχως θεατές, ή μάλλον με θεατές αόρατους. Απευθυνόμαστε σ’ένα κοινό αόρατο, σ’ένα τίποτα. Παράλληλα γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα απεριόριστο αναγνωστικό κοινό εν δυνάμει, που επιθυμεί να επικοινωνήσει, να μεταφέρει τις γλωσσικές ή νοηματικές του δυνάμεις σε μια συνάντηση υπαρκτών αλλά ταυτόχρονα απροσδιόριστων οντοτήτων, στοχεύοντας να διακριθεί από την απροσδιοριστία του απείρου. Το στοίχημα είναι να συναντηθώ με το μη υπαρκτό αλλά συνάμα τόσο υπαρκτό. Πως όμως θα το ορίσω, πως θα το δω; Πως η ματαιοδοξία μου θα υπερπηδήσει αυτή την αντίφαση; Το χίασμα ορατού και αόρατου πως θα καλυφθεί; «Οι πάσαλλοι» των λόγων μας απουσίαζουν αλλά είναι ταυτόχρονα και τόσο υπαρκτοί.
Η αντίφαση και η δυσκολία φαίνεται να λύνεται για τους δημοφιλείς μπλοκάρχες μας με την στατιστική. Μέτρηση λοιπόν που περιορίζει την επικοινωνία, αλλά θρέφει την ματαιοδοξία και την αυταρέσκειά τους.
Η δημοσιοποίηση της αποδοχής της κειμενικής κατάθεσής τους, η επικύρωση και επιβράβευσή τους από το κοινό του διαδικτύου, μπορεί να θρέφει την ματαιοδοξία τους , αλλά παράλληλα λειτουργεί εξουσιαστικά επικυρώνοντας την λεκτική επινόηση, ιεροποιώντας τους αριθμούς, δημιουργώντας βαθύτατα συντηρητικά κριτήρια που απαξιώνουν τις άλλες αφηγηματικές προτάσεις, δημιουργώντας μια όψιμη μπλογκοθέαση που επιβραβεύει τους ικανούς και επαρκείς.
Δεν είναι τυχαίο ότι την προσπάθεια αυτή προκρίνουν οι κτήτορες της επιδοκιμασίας, στατιστικώς, μπλογκάρχες. Διαφορετικά τα στοιχεία που έχουν στη διαθεσή τους δεν θα τα αντέγραφαν στο ιστολόγιό τους, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, για να μας πείσουν για την πρωτοκαθεδρία τους. Λες και η ποιότητα μετριέται με αριθμούς. Ακριβώς η αναίρεση της ουσίας της λογοτεχνικής γραφής. Να χαίρονται την επισκεπτιμότητα! Και εις ανώτερα, με περισσότερους on line επισκέπτες, και περισσότερους visitors, και να το δείχνουμε!!

8 σχόλια:

Spyros Vlahos είπε...

Έφτασα μέχρι τη μέση αλλά γνόταν πολύπλοκο και τ' άφησα.
Είμαι 55, μεγαλώνω και παλεύω να απλοποιηθώ
Humanotherapy.blogspot.com

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@spyros vlahos
Εγώ σε τι μπορώ να βοηθήσω;

Churchwarden είπε...

To διάβασα όλο. Δύο φορές. Μία επειδή οφείλω δια να ομιλώ, και μία επειδή μου άρεσε.

Ως, Άνθρωπε, θα έχετε αντιληφθεί, ο άνθρωπος έχει δύο ιδιότητες (μεταξύ άλλων):

α) Δεν μπορεί να θυμάται άπειρα ονόματα. Μπορεί να θυμάται μερικά μόνον. Συνέπεια: αρέσκεται να πιστεύει ότι θυμάται τα "κοσμικώς" σημαντικά.

β) Δεν μπορεί να επισκέπτεται άπειρα blogs. Μπορεί να επισκέπτεται μόνο μερικά. Συνέπεια: αρέσκεται να πιστεύει ότι επισκέπτεται τα blogs των "κοσμικώς" σημαντικών ονομάτων.

Η επίδειξη της επισκεψιμότητας, μικρή σημασία έχει. Η κάστα της επισκεψιμότητας, μεγάλη.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@churchwarden
Καλησπέρα σας!
Αυτό που φαίνεται να κυριαρχεί στα κοσμικά blogs, μεταφέρεται και σε blogs που προσθέτουν αντοχές στον κόσμο που εγώ αντιλαμβάνομαι . Η μανία της blogAGB κτυπά τους επαρκείς εκ πεποιθήσεως ψυχογνώστες της ανθρώπινης εμπειρίας.
Κλείνοντας : “ Η γνώση δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός υποκειμένου, του οποίου το πνεύμα αρθρώνεται ως καθρέφτης απέναντι σε ένα αντικείμενο, είτε η φύση είναι αυτό είτε η κοινωνία. Η σκέψη είναι μια δραστηριότητα που περιλαμβάνει την εσωτερική βεβαιότητα αλλά ταυτόχρονα βιώνει την εξωτερική ανασφάλεια. Ο,τι αναπαρίσταται στο πνεύμα δεν συμπίπτει με αυτό που πράγματι υπάρχει. Ούτε φυσικά και το πνεύμα είναι το ακριβές αντίγραφο της πραγματικότητας. Οταν ο άνθρωπος σκέφτεται ακροβατεί ανάμεσα σε αυτό που συλλαμβάνει και σε αυτό που δεν μπορεί να σκεφθεί”
Σας χαιρετώ

μαριάννα είπε...

Καλημέρα!
Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε!(το έλεγε κι ο Μπόμπος στη δασκάλα του...)
Συμφωνώ απολύτως με όσα γράφεις. Θλιβερό το θέαμα και η αγωνιώδης προσπάθεια όλων αυτών των στερημένων. Στην αρχή μ' ενοχλούσε κι εμένα, κυρίως γιατί μου χάλαγε την εικόνα που είχα στο μυαλό μου για πολλούς.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, μέσα από τα ιστολόγια και τα γραφόμενα των ιστολόγων, όπου είναι φωτογραφία ψυχής και δεν μπορεί κανένας να την κρύψει όσο έξυπνος και να είναι, απομυθοποίησα πολλούς που θαύμαζα μέσα από τα βιβλία τους ή από τα κείμενα και τα έργα τους.
Αυτό από μια μεριά είναι πικρό. Από την άλλη όμως, μου αρέσει γιατί έπαψα να παραμυθιάζομαι από λαμπερές γραφές κι έμαθα να ξεχωρίζω το πραγματικό από το δήθεν. Κι επίσης συχνά, αφορμής δοθείσης, να καταλαβαίνω τους ανθρώπους πολύ καλύτερα από το να τους έβλεπα σε μια μάζωξη με καμουφλαρισμένα πρόσωπα και χαμόγελα. Ο γραπτός λόγος ξεγυμνώνει την ψυχή.
Αυτή την ψυχή που βγάζουν κάποια κείμενά σου που διάβασα και μου άρεσαν πολύ...

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ είπε...

@γητεύτρια
Κατ'αρχάς ευχαριστώ για την κρίση σας για τα κείμενά μου.
Όσον αφορά τους "στερημένους" όπως γράφετε, επιμελώς ανιαρούς θα τους ονομάσω εγώ, γνωρίζουμε ότι οι βεβαιότητες γεννούν ιεραρχίες, αποδυναμώνοντας την δυναμικής της γραφής. Έστω κι έτσι υπάρχουν ακόμα και θα εξακολουθούν να υπάρχουν αναγνώστες που θα αμφισβητούν την γλωσσική συμβατικότητα, όποια μορφή κι αν λαμβάνει, συγκεκριμένα δε απέναντι σε λαικίστικες καταγραφές, μεταμφιεσμένες έστω ασυνειδήτως ή λόγω ανικανότητας, όταν αυτές εμφανίζονται με το πρόσχημα της υβριδικής και ανατρεπτικής κειμενικής μορφής.
Σας καλησπερίζω!

Ανώνυμος είπε...

Α, πολύ μου άρεσε το κείμενό σας.
Το βρήκα εξαιρετικό, ειδικά οι παράγραφοι για την αγωνία της επικοινωνίας όλα τα λεφτά.

Τα περαιτέρω δεν μου λένε τίποτα, αν και είναι έτσι ακριβώς όπως τα λέτε.

Προσωπικά, πέρα από την (εσωτερική) ανάγκη για επικοινωνία δεν θέλω πια να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν.

κ.κ.

Ανώνυμος είπε...

χεραιτε βρισκουμε καπου το εκτο και εβδομο κεφαλαιο?