ΟΥΤΕ ΚΡΟΥΑΣΕ ΟΥΤΕ HOTEL-DIEU

Ένας γαλήνιος παπαγάλος φωλιάζει στο κεφάλι μου τις κρύες μέρες του χειμώνα. Κάθε στιγμή διακρίνω τις φτερούγες του να κρέμονται στα μάτια μου, αισθάνομαι τον κτύπο της καρδιάς του όταν ανοίγω το στόμα μου, και το γυμνό κεφάλι του να προβάλει πότε στο αριστερό και πότε στο δεξί αυτί μου.
Όταν νυχτώνει αρχίζει να παίζει με το μυαλό μου, χαιδεύει νοσταλγικά τις φλέβες μου, κυλάει την ανηφοριά γελώντας, πετάει ανατολικά χρονομετρώντας το πέταγμά του, και κάπου κάπου με προσκαλεί στο παιγνίδι του.
Όταν πια ησυχάζει αίμα κυλά από τα μάτια μου.

Το καλοκαίρι, άάά! το καλοκαίρι τι ωραία όταν ανάβει φωτιά και καίει τις φτερούγες του!

ΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΒΟΗΘΕΙΑ, ΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ!!

Η είδηση λες και θέλει να ακυρώσει τις προσπάθειες μας για την αντιμετώπιση της υψηλής θερμοκρασίας.
Αντιγράφω:
"Στην απονομή που έγινε παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ Κ.Παπούλια, ο εκ των διευθυντών συντάξεως του "Βήματος της Κυριακής" κ.Ι.Κ.Πρετεντέρης βραβεύτηκε για τη διεισδυτική και μαχητική δημοσιογραφία που διαπερνά κομματικές γραμμές και υ π ε ρ β α ί ν ε ι πολιτικά στερεότυπα"!!!
Δεν την γλυτώνουμε την αποπληξία τελικά. Έλεος!!!!!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΞΗ Η ΩΡΑ

Κυρίες και κύριοι,
Οι λέξεις που βλέπετε στον πίνακα πρέπει να δαχτυλογραφηθούν. Ο χρόνος είναι δεκαπέντε λεπτά.
Ευχαριστώ!

κατερώτων, κρατερώτων, κρατερερώτων, κρεισσερώτων, κροισερώτων, χρυσερώτων, ακριβερώτων, γεραρερώτων, κρημνερώτων, κεραγερώτων, αμυγδαλερώτων, πολυδαιδαλερώτων, ημερερώτων, εφημερερώτων, εφιδρερώτων, ερυθρερώτων, καλλιρειθρερώτων, καλλιρειθρερυθρερώτων, υπερηλιερώτων,
υποσκιερώτων, παραλυκαυγερώτων, προσλυκοφωτερώτων, δριμυτευχερώτων, ασπασιοπλαστερώτων, αστρερώτων, αστραπτερώτων, αστραφτερώτων, απαστραφτερώτων, πεφταστερώτων, λικνερώτων, τραπεζερώτων, καθεκλερώτων, πορτοθυρερώτων, σκαλοπατερώτων, πατωματερώτων, ιδιαιρώτων, αιδοιοερώτων, αναιδοιετερώτων, ευδιερώτων,

-Έλα αγάπη μου τι έχεις; ρώτησα την Μαρία που είχε ανασηκωθεί δίπλα μου κάθιδρη.
-Τί ώρα είναι; ρώτησε. Στην άκρη των χειλιών της φάνηκαν τα χνάρια από το χιόνι του ύπνου.
-Είναι νωρίς ακόμα, ησύχασε, θέλουμε δυο ώρες για το διαγώνισμα, της απάντησα καθησυχαστικά.
Γύρισε στο πλάι, άπλωσε τον καταράχτη των μαλλιών της να πλημμυρίσει το μουσκεμένο μαξιλάρι, και άφησε μια γλυκιά κραυγή ανακούφισης, που ξέφυγε από το δάσος των συλλογισμών της.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

Καλοκαιράκι έρχεται και σαν καλός καθοδηγητής, ιδεολογικός ενοείται, προτείνω κι εγώ μερικά λογοτεχνικά βιβλία που θα μας συντροφέψουν στις απέραντες ακρογιαλιές, απαραίτητο συμπλήρωμα του αντιλιακού, της ξαπλώστρας, του καπέλου, και φυσικά του ξένοιαστου και ανέμελου ύφους.
Αρχίζω λοιπόν;
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ: Ρόμπερτ Μούζιλ, τόμοι 2, εκδόσεις "Οδυσσέας" (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου)
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ: Μαρσέλ Προυστ, Τόμοι 7(Πέντε από την «Εστία», «Η δραπέτισσα» από τον «Ζαχαρόπουλο», "Ο ξανακερδισμένος Χρόνος" από τις εκδόσεις «Διώνη»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ: Λώρενς Ντάρρελ, τόμοι 4
Ο ΙΩΣΗΦ ΚΑΙ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΑΥΤΟΥ: Τόμας Μαν, τόμοι 4, εκδόσεις «Gutenberg»
ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ: Λέων Τολστόι, Τόμοι 4, εκδόσεις «Γκοβόστη»
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Joyce, εκδόσεις «Κέδρος»(Μαζί απαραίτητα και το «Οδηγός ανάγνωσης» του Άρη Μαραγκόπουλου).
PARADISO:Χοσέ Λεσάμα Λίμα, εκδόσεις «Ινδικτος»
ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ: Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, τόμοι 4, εκδόσεις «Γκοβόστη»
ΥΠΝΟΒΑΤΕΣ: Μπροχ, τόμοι 3, εκδόσεις «Μέδουσα»
USA: Τζον Ντος Πάσος, τόμοι 3, με έξοχες μεταφράσεις, εκδόσεις «Οδυσσέας»(για να μην αφήσουμε παραπονεμένους και τους αμερικάνους φίλους μας, λογοτέχνες εννοώ.


Για παιδιά και εφήβους:
ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ, εκδόσεις «Ηριδανός» (για τα παιδιά να μην μας ενοχλούν στην μελέτη μας. Ακλόνητο επιχείρημα σε τυχόν αμφισβητήσεις, ότι ήταν το αγαπημένο βιβλίο του Προυστ).
ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ, 2 τόμοι, μετάφραση Ηλία Ματθαίου.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ

ΕΡΧΟΜΑΣΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

Διά χειρός Γιώργου Χειμωνά

"Αλίμονο στον ποιητή που ξέρει
τι είναι και τι δεν είναι λόγος"

ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ

…..γεννάει στον αναγνώστη μιαν αίσθηση, που ολοένα μεγαλώνει, ότι έχει πέσει θύμα μιας βιβλιοθήκης που άξαφνα ξεχύθηκε με ιλιγγιώδη ορμή, και που όλοι οι τόμοι της θ’αρχίσουν να προσφέρουν τα εκατομμύρια τις λέξεις τους την ίδια στιγμή, κι ότι όλοι οι φάκελλοι θ’αδειάσουνε μονομιάς τα σχέδια και τους πίνακες που κλείνουν. «Έχει διαβάσει πολύ», λένε για το συγγραφέα, όπως λένε «έχει πιεί πολύ», για το μεθυσμένο.

Paul Valery "Varietes" τόμος Ι
Για την αντιγραφή Bouvard

ΛΟΓΟΚΛΟΠΗ;

O λόγος γάλα της ψυχής
Λαιμός εντός μου
Επιστροφή επιμελής
Νεοιδρυμένων οριζόντων

Το ένοιωθες όταν ομολογούσες
Ότι το ποίημα είναι
Άχνη από σώμα
Που διδάσκεται το θάνατο

ΣΚΕΨΕΙΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΑΠΙ

Διάβασα πριν δυο τρεις βδομάδες, στο λογοτεχνικό ένθετο «Βιβλιοδρόμιο» την πρόταση του Γιώργου Βέη για την έκδοση του βιβλίου «Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου» του Φλωμπέρ, σε μετάφραση Γιώργου Ξενάριου από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα». Ο ποιητής για να δικαιολογήσει την επιλογή του, έγραψε ότι είναι ένα πολυπρισματικό έργο, ενίοτε σιβυλλικό, αριστούργημα του ύστερου ρομαντισμού(καλά τώρα, μην παπαγαλίζουμε κιόλας).
Συλλογίζομαι γιατί αυτή η έκδοση τώρα. Ποιος θα σπεύσει να αγοράσει τον «Πειρασμό...» ενώ παράλληλα κυκλοφορούν πλήθος αριστουργημάτων που το κοινό τα επιβραβεύει με την αγορά τους; Είμαι σίγουρος ότι καιροφυλακτεί η Σώτη Τριανταφύλλου να μας παρουσιάσει το καινούργιο της βιβλίο, καλοκαίρι έρχεται, η Φακίνου συνομιλεί με τον Γονατά, άκουσον άκουσον. Με τη συνδρομή της λιβανίστριας Χαρτουλάρη, μαθαίνουμε ότι έγραψε ένα αφήγημα, σύμφωνα με την Μικέλα, με ταπεινότητα!λιτότητα!λακωνικότητα! και πειθαρχία!!!, όπου η Φακίνου εντελώς ανερυθρίαστα λέει ότι ενώ σκέφτεται μεγαλειώδη πράγματα, αρκείται στα μικρά, αλλά μακρυγορώ, λέω λοιπόν ότι έχουμε τα φαβορί για να μας λιμάρουν τα νεύρα, τη Γαλανάκη, την Δούκα(ποιος δεν θυμάται την «Ουράνια μηχανική», το πρόσφατο «Αθώοι και Φταίχτες», την αγαπημένη μας(τους) Καρυστιάνη, το πουλαίν Τατσόπουλο, που οργώνει όλη τη χώρα , με το βιβλίο του «Η καλοσύνη των ξένων», μπορεί να μας εμφανιστεί από το πουθενά κανένας Σταμάτης, Μιχαηλίδης(ά ρε Κούρτοβικ ξύλο που το χρειάζεσαι), ο Χειμωνάς υιός φυσικά, για να αναφέρω τους πρωτοκλασσάτους. Α ξέχασα, ο Αύγουστος Κορτώ, που θα πάει θα βγάλει κι άλλο βιβλίο, βρε μη το ξεχάσω τη διαρκώς υπότροφη Μιχαλοπούλου, τον Νίκο Θέμελη που σκίζει τη γάτα, και την εμβληματική Παυλίνα Νάσιουτζικ.
Που πας βρε Καραμήτρο με τέτοιον καιρό, και μου εκδίδεις τον «Πειρασμό....»;
Για να τον βρούμε μετά από κανα δυο τρία χρόνια, πεταμένο πάνω στους πάγκους των προσφορών, στο δεκαήμερο εκπτώσεων τον Φεβρουάριο, στην παράγκα της Πλατείας Κλαυθμώνος και πάλι να μην τον αγγίζει χέρι;

Η ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ Η ΤΡΩΓΩΝΤΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΟΡΕΞΗ

Αναρωτιόμουν το τελευταίο διάστημα, τι λέω, τα τελευταία περίπου δύο - τρία χρόνια, που οφείλεται αυτή η αιφνίδια όρεξή μου για φαγητό. Εγώ, σκεφτόμουν, που πάντα ήμουν λιτοδίαιτος, επιλεκτικός στα φαγητά μου, πως στο καλό αυτή η αλλαγή; Να φτάσω δηλαδή στο σημείο, από το αθώο πείραγμα της κόρης μου, μπαμπά πότε θα γεννηθεί το μωράκι, ρωτούσε, στην εύστοχη, ελπίζω, απάντηση που έδωσα στον διευθυντή του ξενοδοχείου που εργάζομαι, όταν με ρώτησε, με περιπαικτική διάθεση, πιστεύω, για το μέγεθος της κοιλιάς μου, ότι στόχος μου είναι το βάρος του Κραουνάκη, μην πω του Πάγκαλου που τον έχω στην μπούκα, για να αποφύγω τον σκόπελο, γι’αυτόν εννοείται, της επιμήκυνσης της συζήτησης, που θα κατέληγε αν συνεχιζόταν φυσικά σε θρίαμβο μου, και δεν ήθελα να δω την σκιά της απογοήτευσης να σκεπάζει, σαν τσαχπινιάρικο σύννεφο που παίζει με τον ήλιο , το ροδαλό πρόσωπο του γεραλέου αλλά κραταιού όπως φαινόταν διευθυντή, μέχρι τις φρενοβλαβικές εκλάψεις του μάγειρα όταν φωνάζει με μακρόσυρτη φωνή που με αφοπλίζει, όταν μπαίνω στην κουζίνα για φαγητό, γιατί εκείνη την ώρα το στόμα του είναι μπουκομένο με την τηγανισμένη γλώσσα παγκάσιους, πάλι θα φας Σπύρο...!, φωνάζει επαναλαμβάνω, αφήνοντας το όμικρον να κυλάει στον ουρανίσκο του μαζί με την καημένη την γλωσσίτσα. Βέβαια ήθελα να δώσω ένα σκληρό και τελειωτικό μάθημα σ’όλους τους αυτόκλητουςσχολιαστές της προσωπικής μου εμφάνισης αλλά τελικά το ανέβαλα , όπως και τόσα άλλα στη ζωή μου, γι’αυτό πληρώνω αυτά που πληρώνω τώρα. Τι να του λεγα δηλαδή, ότι τα Zoloft ήταν η αιτία που είχα αρχίσει να αποκτώ βάρος, να τον στείλω δηλαδή; Είχα καταλήξει σ’αυτό το συμπέρασμα με την ερασιτεχνική διάγνωση που είχα βγάλει, μετά από τόσους προβληματισμούς, ερωτήματα και στοχασμούς.
Είχα καταλήξει δηλαδή και είχα αποδεχτεί την παρουσία μου στον μάταιο τούτο κόσμο, συμβιβασμένος με το σαρκίο που μου ‘λαχε, όταν διαβάζοντας την εγκυκλοπαιδικό έργο του Φλωμπέρ «Μπουβάρ και Πεκυσέ», έφτασα στο σημείο όπου οι δυο παντογνώστες, όπως νομίζουν, και προσπαθεί να τους βοηθήσει σ’αυτήν την ατέρμονη αναζήτηση και ο Φλωμπέρ, για να γελάει, ή να θλίβεται άραγε, από την ματαιοδοξία της διαρκούς απόκτησης γνώσης από τους ανθρώπους, αναζητούν στην κασίδα την δική τους και των άλλων συγχωριανών τους, τη λύση για τα προβλήματα που τους απασχολούσαν. Αντιγράφω για όσους δεν το γνωρίζουν ή το έχουν ξεχάσει μέσα σ’αυτό τον ποταμό των πληροφοριών και φυσικά των προσωπικών αναγκών. Εδώ πριν ξεκινήσω την αντιγραφή θα αναφέρω ότι ήταν αδύνατον να εφαρμόσω αυτό που αναφέρεται στο ίδιο βιβλίο, ότι δηλαδή ο Σανκτόριους ξόδεψε μισόν αιώνα να ζυγίζει την τροφή του μαζί μ’όλα τ’απεκκρίματα, και ζυγιζόταν κι ο ίδιος, μη παίρνοντας ανάπαυλα παρά για να γράψει τους υπολογισμούς του, γιατί θα με παίρναν με τις λεμονόπουπες. Επανέρχομαι λοιπόν και αντιγράφω: “ Έπειτα μετάφεραν την εξέτασή τους στον Μαρσέλ. Το πιο μεγάλο του ελάττωμα, που δεν αγνοούσαν άλλωστε, ήταν η υπερβολική όρεξη. Ωστόσο, ο Μπουβάρ κι ο Πεκυσέ τρόμαξαν όταν βρήκαν, πάνω απ’το αυτί, στο ύψος του ματιού, το εξόγκωμα το σχετικό με τη θρέψη. Με τα χρόνια, ο υπηρέτης τους θα γινόταν σαν εκείνη τη γυναίκα της Σαλπετριέρ που έτρωγε καθημερινά οχτώ λίβρες ψωμί, κατέβασε μια φορά δεκατέσσερις σούπες και μιαν άλλη εξήντα κούπες καφέ. Δεν μπορούσαν ν’ανταποκριθούν σε τέτοια έξοδα.” Κι λογικό άλλωστε, συμπληρώνω εγώ.
Ως όχι εντελώς καραφλός έτρεξα στον μπαρμπέρη μου και στήθηκα μισή ώρα πριν ανοίξει το μαγαζί , περιμένοντας τον κατά φαντασίαν λυτρωτή μου, δίχως ο απέριττος επαγγελματίας να φαντάζεται τι συνέβαινε εκείνη την ώρα στην κρεμασμένη μέχρι το στήθος γκλάβα μου, γιατί η αγωνία μου είχε κορυφωθεί. Εάν έβρισκα κι εγώ κάποιο εξόγκωμα στο κεφάλι μου, στο ύψος του ματιού, αφού το χρονικό διάστημα που η αφόρητη όρεξή που με καταδυνάστευε ήταν αρκετά μακρύ, άρα σκέψεις για κάτι κακό έπρεπε να αποκλειστούν, είχα μπροστά μου, καλύτερα πάνω στο κεφάλι μου, μια άλλη εκδοχή και μάλιστα επιστημονική, για την επίλυση του φαινομένου. Προσπαθούσα λοιπόν να διακρίνω κάποιο σημάδι την ώρα που με κούρευε, αλλά μάταιος κόπος , γιατί ο μπαρμπέρης μού είχε βγάλει τα γυαλιά , για να δουλεύει καλύτερα το ψαλίδι στις δύσκολες περιοχές, και ώς γνωστόν με 5,5 βαθμούς μυωπίας είναι αδύνατο να διακρίνεις σ’ένα καθρέφτη που είναι τοποθετημένος σε απόσταση 1,5 μέτρπυ, λεπτομέρειες του κεφαλιού σου, αλλά ούτε να διακρίνεις πως βάδιζε το κούρεμα, γι’ αυτό κι εγώ πάντοτε όταν τελείωνε ο μπαρμπέρης, όταν με ρωτούσε πως σου φαίνονται, δίχως να μου δώσει να φορέσω τα γυαλιά μου, γιατί ίσως προέβλεπε ότι θα χρειαζόταν κανένα μερεμετάκι, του απαντούσα πάντα, τέλεια-τέλεια,δις, και ξεμπέρδευα.
Δεν ξέρω ή μάλλον ξέρω τι κατάληξη είχαν οι μάταιες προσπάθειες των αγαπητών μου Μπουβάρ και Πεκυσέ, αλλά η συγκεκριμένη προσπάθεια μέσα στις τόσες άλλες αποτυχημένες, τουλάχιστον για μένα είχε ευτυχή κατάληξη. Η έγγραφη διάγνωσή τους, καλύτερα να πω βοήθειά τους , μπορεί στον Μαρσέλ να απέτυχε, αλλά εμένα με βοήθησε να αποτινάξω τις βεβαιότητές μου ή τις αποκυρυγμένες αμφιβολίες μου, και να χρησιμοποιήσω τα αποτελέσματα της έρευνάς τους, σε οποιονδήποτε μου επέβαλε στον μέλλον το τοξοβόλο ερώτημα: Πως επάχυνες έτσι, ρε παιδί μου, τι κοιλιά είναι αυτή που έκανες;
Κοντεύεις να γίνεις τροφαντός!

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΑΠΙ

Η λεξιλαγνεία και η λεξιπενία, αλλά όχι, βεβαίως-βεβαίως, η λεξιπενιά, οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα. Στην αποδυνάμωση του κειμένου.

ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΚΟΛΟΣΣΟΣ!

Στον Κολοσσό της φωτογραφίας δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο, εκτός της διαφοράς της θέσης του δεξιού χεριού, που λυγισμένο ακουμπά σφιχτά στη μέση του, δίνοντας ένα τόνο αποφασιστικότητας, σε συνδυασμό με το αυστηρό, και ίσως γελοίο πρόσωπο, και τους έντονα σμιλεμένους κοιλιακούς μύες, που νομίζω ότι κάνουν το άγαλμα αυτό μοναδικό στο είδος του.

Η ΑΤΑΚΑ!!!

" Έχω το ελάττωμα να παράγω πολιτική,

δεν είμαι πολιτικός της μπαρούφας, της

επανάληψης και της αερολογίας"

Θεόδωρος Πάγκαλος

"Βήμα της Κυριακής"

03.06.2007

Άλλο ήθελα να ποστάρω, αλλά ελώλησα όταν διάβασα την μεγαλειώδη αυτή δήλωση!

Στην υγειά μας!