Φαινόταν να βρίσκεται σε κινητική αναταραχή καθισμένος στην πολυθρόνα του, μια δερμάτινη καφέ, με έντονα τα σημάδια της πολυχρησίας.
Τα μάτια του έκαναν μεγάλη προσπάθεια να εστιάσουν στο πρόσωπό μου.
-Καθίστε παρακαλώ, μου λέει και δείχνει μια καρέκλα ξύλινη, ντυμένη με βυσσινί ύφασμα, κάτω από ένα πεύκο.
-Τι ονειρεύεστε περισσότερο, ήταν η πρώτη του ερώτηση.
-Συνήθως αλσύλια, πάρκα, δάση, κήπους, πουλιά, του απαντώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου