ΖΩΗ ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πριν δύο περίπου χρόνια, από 24 Μαρτίου έως 1 Μαίου 2022, προσπάθησα να ανιχνεύσω σε ποια σημεία του βιβλίου αναφέρονται οι «179 «ανώδυνοι» στίχοι, με τους οποίους ο ζωγράφος Βερλέν συνοψίζει τα θέματα που θέλει να ζωγραφίσει, μ'άλλα λόγια ολόκληρο το βιβλίο»*.
Το αποτέλεσμα δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω αποτυχημένο, επιπέδου αντιπροέδρου Εδεσσαϊκού, αλλά η γλωσσική επιμέλεια ήταν, όπως βλέπω τώρα, απογοητευτική, σε σημείο που το νόημα να γίνεται κάποιες φορές ακατανόητο. Φαίνεται η βιασύνη από την έλλειψη ελεύθερου χρόνου και ο ενθουσιασμός να παρουσιάσω γρήγορα τα αποτέλεσμα της «έρευνάς» μου ήταν η αιτία της απογοητευτικής προσπάθειας.
Επ’ευκαιρία της αναθεωρημένης έκδοσης του βιβλίου το φθινόπωρο του 2023, επιχειρώ να επανατοποθετήσω την παραπομπή  των 179 στίχων  στην  νέα θέση που έχουν στο βιβλίο, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα, αφού η επιμέλεια τού κειμένου μου είναι περισσότερο προσεγμένη.
Φυσικά περιμένω με ανυπομονησία τη βοήθειά σας για λάθη, παραλήψεις και προχειρότητες που τυχόν υπάρχουν στην προσπάθειά μου.

*Σημειώσεις του μεταφραστή"
σελ.747-748


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

1 Ο Βαγιάρος που φιλοδωρεί την Γκρίζι με έναν καναπέ από μαόνι

Πιο πέρα ακόμα, πίσω από μια στοίβα στρατιωτικά συμπράγκαλα[....] ένας καναπές από μαόνι σε σχήμα S, ντυμένος μ’ένα λουλουδάτο ύφασμα, που τον είχε  κάνει, λέει, δώρο ένας ρώσος πρίγκηπας στην Καρλότα Γκρίζι, το 1892.

σελ.147

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΔ

2 Tο αγόρι που κατεβάζει τα σκουπίδια κι έχει  το νου του αλλού

[……] ενώ ο Ζιλμπέρ Μπερζέ κατεβάζει τα σκουπίδια με το μυαλό του στο πώς θα λύσει το  μπερδεμένο αίνιγμα της αστυνομικής επιφυλλίδα στο χολ της εισόδου

σελ.650

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

3 Ο λιμοκοντόρος που κατευοδώνει την κοσμογυρισμένη Αυστραλέζα

Ο ανηψιός της Ολίβια Ρορσάς [.....] ένα αγόρι γύρω στα δεκάξι, πανύψηλο, με κατάμαυρα μαλλιά που πέφτουν μπούκλες στους ώμους του, ντυμένος με γούστο που σίγουρα δεν είναι  της ηλικίας του: άσπρο πουκάμισο πολύ ανοιχτό στο στήθος, καρό γιλέκο, πέτσινο μπουφάν, βερικοκί φουλάρι, κανελί μπλουτζίν και φαρδιές τεξανές μπότες.

σελ.502

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΘ

4 Ο έμπορος ελαιολάδου που ανοίγει στο Παρίσι μια ψαροταβέρνα;

Το παράδειγμα το έδωσε ο κύριος Αρντί, ένας μαρσεγιέζος λαδέμπορος που έμενε στο δεύτερο αριστερά, [....] ο Αρνί Φερνέλ[....]αφού εργαζόταν ως αρχιμάγειρος στο εστιατιατόριο  που είχε ανοίξει ο κύριος Αρντί στο Παρίσι για να δείξει πόσο φρέσκα και εξαιρετικής ποιότητας ήταν τα προϊόντα του

σελ.289

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΜΘ

5 Ο νεαρός δισεκατομμυριούχος που διδάσκεται πώς να ζωγραφίζει

Και πράγματι, ο Μπάρτελμπουθ όχι απλώς δεν είχε ιδέα απ΄αυτή την ευαίσθητη τέχνη, την ακουαρέλα, αλλά δεν είχε πιάσει στη ζωή του πινέλο, για να μην πούμε και μολύβι. Έτσι, τον πρώτο χρόνο, ο Βαλέν έπιασε να του μαθαίνει να σχεδιάζει με κάρβουνο, με μολύβι, με κόκκινη κιμωλία, και τον έβαζε να του κάνει αντίγραφα μοντέλων πάνω σε χαρτιά καντριγιέ, σπουδές φωτοσκιάσεων με κιμωλία, ασκήσεις γραμμοσκιών, σύνθεσης και προοπτικής.

σελ. 161-162

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΣΤ

6 Ο μαχαραγιάς που καλεί έναν ρούσο Ευρωπαίο σε κυνήγι τίγρεων

 [ ....]είναι θρονιασμένοι ένας Ευρωπαίος(ρούσες φαβορίτες, κάσκα το κεφάλι) κι ένας μαχαραγιάς: το καφτάνι του πνιγμένο στο πετράδι, και στ’άσπιλο τουρμπάνι του ένα μικρό λοφίο που το κρατάει ένα θεόρατο διαμάντι· μπροστά τους, στην άκρη της ζούγκλας, έχοντας μισοπροβάλλει απ’τα χαμόκλαδα, με την κοιλιά ένα με το χώμα, το θηρίο ετοιμάζεται να χιμήξει

σελ.101

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΘ

7 Ο προσκυνητής ποιητής  που ναυαγεί λίγο έξω από τον Αρχάγγελο

Ήταν κάποτε ο Αλμπέρ Ντε Ρουτιζί (Βασιλεία, 1834- Κάπου στη Λευκή Θάλασσα, 1867. Γάλλος ποιητής και μυθιστοριογράφος. Μέγας θαυμαστής του Λομονόσοφ, αποφάσισε να κάνει ένα προσκύνημα στον Αρχάγγελο, γενέθλια πόλη του ινδάλματός του, αλλά το πλοίο του ναυάγησε λίγο πριν μπει στο λιμάνι.

σελ. 382

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ξ

8 Ο άφραγκος μάγος που μαντεύει τυχαίους αριθμούς στην Κεϋλάνη

Ο Μπλαντ Στάνλι, πανύψηλος, ωραίος σαν ήρωας ταινίας ουέστερν, με λακκάκια σαν του Κλαρκ Γκέιμπλ[.....] ντυμένος φακίρης, μάντευε διάφορα πράγματα με βάση κάποιους αριθμούς που τάχα έπεφταν στην τύχη

σελ.408-409

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΕ

9 Η ρωσίδα αοιδός που ακολουθεί τον Σένμπεργκ στο Άμστερνταμ

Η Βέρα Ορλόβα-μ’αυτό το όνομα είναι γνωστή στους μελομανείς-διέφυγε στη Δύση την άνοιξη του 1918 και εγκαταστάθηκε πρώτα στη Βιέννη, όπου υπήρξε μαθήτρια του Σένμπεργκ στο Verein für musikalische Privataufführung. Ακολούθησε τον Σένμπεργκ στο Άμστερνταμ, αλλά όταν εκείνος επέστρεψε στο Βερολίνο, τον αποχωρίστηκε, ήρθε στο Παρίσι κι έδωσε μια σειρά ρεσιτάλ στη Salle Erard.

σελ.39

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ

10 Ο τεχνοκριτικός που αφαιρεί ζωές για έναν πίνακα του Άγγλου

Παρ’όλα αυτά, ο Μπεσάντρ δεν έλεγε να βάλει κάτω: και το μοιραίο συνέβη πριν από δύο μήνες περίπου, στις 28 Απριλίου του 1975, την ίδια δηλαδή εβδομάδα που ο Μπάρτελμπουθ  τυφλώθηκε εντελώς: το τηλεοπτικό συνεργείο που “χε πάει στην Τουρκία και που ο οπερατέρ του θα πήγαινε εν συνεχεία στην Τραπεζούντα για να προβεί στην καταστροφή της τετρακοσιοστής τριακοστής όγδοης ακουαρέλας (το πρόγραμμα του Αγγλου είχε μείνει ήδη δεκαέξη μήνες πίσω) δε γύρισε ποτέ: δύο μέρες αργότερα, έγινε γνωστό ότι και οι τέσσερις του συνεργείου είχαν βρει το θάνατο σ’ενα πολύ περίεργο αυτοκινητικό δυστύχημα

σελ 572

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΖ

11 Η επιχειρηματίας που στεναχωριέται γιατί δε ζει στην επαρχία

Η κυρία Μορό σιχαινόταν το Παρίσι

σελ.137

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΓ

12 Η λαίδη απ’το Νιουκάστλ που συλλέγει ρολόγια μα κι αυτόματα

Η γηραιά Λαίδη ΦόρτραΪτ είχε μια συλλογή ρολογιών και αυτομάτων για την οποία ήταν πολύ υπερήφανη.

σελ.33

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ

13 Η μαγείρισσα που αποστρέφεται τις αυτοκαθαριζόμενες κουζίνες

Όμως η μαγείρισσα της κυρίας Μορό, μια ρωμαλέα Βουργουνδή, γέννημα-θρέμμα του Παρέ-λε-Μονιάλ, που λεγόταν Γερτρύντ, δεν παραμυθιάστηκε με όλα αυτά τα κόλπα και δήλωσε ευθύς εξαρχής στην κυρία της ότι δεν θα ΄ψηνε ούτε ένα αβγό σε μια κουζίνα σαν και δαύτην όπου τίποτα δεν ήταν στη θέση του και τίποτα δεν δούλευε όπως εκείνη είχε μάθει.

σελ.419

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΕ

14 Ο παραγουανός υπηρέτης που ετοιμάζεται να κάψει μια επιστολή

Ο Νιέτο, που φοράει ένα άσπρο κεντητό πουκάμισο κι ένα παντελόνι με φαρδιά ζώνη. και είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι· στο αριστερό του χέρι, που το ΄χει φέρει στο ύψος των ματιών του, κρατάει ένα γράμμα, το ρομβοειδές γραμματόσημο του οποίου απεικονίζει τον Σιμόν Μπολίβαρ, και στο δεξί, τον μέσο του οποίου κοσμεί ένα μεγάλο δαχτυλίδι chevaliere, έναν αναμμένο αναπτήρα, θαρρείς να κάψει το γράμμα που μόλις έλαβε.

σελ. 58

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ

15 Ο ορνιθόμυαλος πολιτοφύλακας που παραγγέλνει βαρέλια με άμμο

[....] Θυμόταν τον Μπερλού, τον αρχηγό της πολιτοφυλακής, έναν μικρολόγο κρετίνο με γκρίζα μπλούζα και μπερέ[....} έφερε κι έστησε στο χολ της εισόδου και στην αυλίτσα για τους σκουπιδοντενεκέδες κάτι βαρέλια γεμάτα άμμο που ποτέ δε χρησίμεψαν σε κάτι

σελ, 90

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ

16 Η υστερική Ελβετίδα που επιμένει να επιθεωρήσει τα υδραυλικά

Η κυρία Πιτσικανιόλι[....] που ήταν πρόδηλο ότι κατεχόταν από το άγχος της οικιακής ασφάλειας, απαίτησε να της εξηγήσουν τον τρόπο λειτουργίας όλων των ηλεκτρικών συσκευών και να της δείξουν που βρίσκεται κάθε διακόπτης, κάθε ασφάλεια, κάθε ρελέ.

σελ.552

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΣΤ

17 Η θυρωρός που ποτίζει τα φυτά όσων ενοίκων λείπουν σε ταξίδι

Η κυρία Νοσέρ, σαράντα τεσσάρων χρονών, κοντούλα, λίγο στρουμπουλή, πολυλογού και εξυπηρετική.[....] Δεν υπάρχει άνθρωπος στην πολυκατοικία που να μην του δόθηκε κάποτε η ευκαιρία να εκτιμήσει την καλοσύνη της ή να φύγει για διακοπές ήσυχος ότι τα χρυσόψαρα θα ταΐζονταν, το σκυλί θα ΄κανε τη βόλτα του, τα λουλούδια θα ποτίζονταν, οι ενδείξεις των μετρητών τα καταγράφονταν

σελ. 222-223

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕ

18 Ο Ορφανίκ που επιθυμεί την άρια της Αντζέλικα απ’το «Ορλάντο»

Και στη διάρκεια μιας δεξίωσης του κόμητος Ορφανίκ, κατά παράκλησιν του οποίου είχε πάει (η Βέρα Ορλόβα) για να τραγουδήσει την τελευταία άρια  της Αντζέλικας από την όπερα «Ορλάντο» του Αρκονάτι

Innamorata, mio cuore tremante

Voglio morire…

γνώρισε τον άντρα που έμελλε να γίνει σύζυγός της.

Σελ.40

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ

19 Η υπάλληλος του γραφείου επισκέπτεται το κενό διαμέρισμα

«Η γυναίκα που ανεβαίνει τις σκάλες δεν είναι η διευθύντρια του γραφείου, αλλά η βοηθός της. [.....} κι η γυναίκα έρχεται σήμερα για να επιθεωρήσει τα πράγματα με μεγαλύτερη προσοχή, να σχεδιάσει μία κάτοψη των χώρων με μεγαλύτερη ακρίβεια....

σελ.21-22

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α

20 Ο επιθεωρητής της Υπηρεσίας Υδάτων που προστατεύει τα πουλιά

Ο Λουί είχε σπουδάσει στη Βιερζόν και στην Τουρ, και εργαζόταν στην Υπηρεσία Υδάτων και Δασών. Την  επόμενη κιόλας που ξέσπασε ο πόλεμος, ενώ δεν είχε κλείσει καλά καλά τα 21 ,του ανατέθηκε  να οργανώσει ένα από τα πρώτα εθνικά πάρκα της Γαλλίας, στο Σεν-Τροζάν της νήσου Ολερόν.

σελ.361

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΗ'

21 Η νοσοκόμα που ξεφυλλίζει ανόρεχτα ένα φωτογραφικό περιοδικό

Η τρίτη γυναίκα είναι καθισμένη, αριστερά, λίγο απόμερα. Είναι μια νοσοκόμα. Ξεφυλλίζει  αδιάφορα ένα εικονογραφημένο περιοδικό, στο εξώφυλλο του οποίου βλέπουμε  ένα είδωλο του τραγουδιού: φοράει ένα φανταχτερό σμόκιν μπλε-πετρόλ με ασημένιες πούλιες, το πρόσωπό του είναι μούσκεμα στον ιδρώτα, κι έχει γονατίσει, με τα χέρια σταυρωμένα κι ανοιχτά τα πόδια, μπροστά σ’ ένα κοινό που παραληρεί 

σελ.104

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κ'

22 Ο κατασκευαστής των παζλ που μεταμορφώνεται σαν παίζει τάβλι

Εκείνος(ο Βενκλέρ) που η ηρεμία του άγγιζε τα όρια της απάθειας και δεν υπήρχε στεναχώρια που να μην την είχε περάσει με γλυκύτητα, με υπομονή και καρτερία, εκείνος, που κανείς δεν τον είχε δει να θυμώνει, ήταν ικανός, όταν π.χ. έριχνε ο Μορελέ κι έφερνε πεντάρες και του έπιανε τη μάνα[....]  ήταν λοιπόν ικανός να πιάσει το τάβλι με τα δυο του χέρια και να το εκσφενδονίσει, κατηγορώντας τον Μορελέ ότι έκλεβε, και πυροδοτώντας έναν τέτοιον τσακωμό, που καμιά φορά οι άλλοι θαμώνες δεινοπαθούσαν να τον διευθετήσουν.

σελ.55

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η'

23  Το λαϊκό ίνδαλμα που ξεκινάει για έναν ακόμα γύρο του κόσμου

Απόψε τα μεσάνυχτα, η Ολίβια Ρορσάς παίρνει το τρένο απ΄τον σταθμό Σεν-Λαζάρ  για τον 56ο της γύρο  του του κόσμου.

σελ.502

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΘ'

24 Ο έμπορος έργων τέχνης που του παίρνει τα μυαλά μια Ιταλιάνα

Ο γκαλερίστας Γκρομέκ που όλοι ξέρουν πως η γυναίκα του υπήρξε ερωμένη του ηθοποιού(Γκορμά) 

σελ.219

(Εδώ διατηρώ τις αμφιβολίες μου, αν και στην αρχή θεωορούσα τον Εμίλιο Γκριφαλκόνι)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΔ'

25 Ο ρέμπελος στρατιώτης που ξανασυναντά τον άτυχο καθηγητή του

Ο Ριρίκος λοιπόν, που υπήρξε για ένα χρόνο ο δυστυχής μαθητής του pH  το Κολέγιο Σαπτάλ [.......}  ένα Σάββατο απόγευμα, καθώς έκανε τη βόλτα του στην πόλη, μ’εκείνη την αφόρητη πλήξη που μαστίζει τους κληρωτούς, πήρε το μάτι του τον πρώην καθηγητή του:  όρθιος στην είσοδο ενός σούπερ μάρκετ, ντυμένος νορμανδός χωριάτης με μπλε φόρμα, κόκκινο καρό φουλάρι και κασκέτο, ο Πολ Εμπέρ  διαλαλούσε στους περαστικούς την πραμάτεια του: αλλαντικά του χωριού, εμφιαλωμένο μηλόκρασο, γλυκά της Βρετάνης και ψωμί ψημένο στα ξύλα.

σελ.173

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΖ'

26  Ο Γκιομάρ που αναδεικνύει μαγικά ένα σχέδιο του Χανς Μπέλμερ

“Το τελευταίο στάδιο της επιχείρησης δεν αφορούσε τον παρασκευαστή: το ανασυγκολλημένο παζλ, που ‘χε ξαναγίνει ακουαρέλα, κολλημένη πάνω σε μια λεπτεπίλεπτη φλούδα λεύκας, μεταφερόταν σ’ έναν συντηρητή τέχνης, τον Γκιομάρ, που αποκολλούσε με μια λεπίδα το φύλλο του χαρτιού Whatman, και απάλειφε από την οπίσθια όψη του κάθε ίχνος κόλλας. Υπόθεση λειτουργική, αλλά ρουτινιέρικη για έναν ειδικό όπως ο Γκιομάρ,  μια διασημότητα στο είδος του, χάρη στην αποκατάσταση τοιχογραφιών που ‘χαν καλυφθεί από απανωτά στρώματα σοβάδων και επιχρωματισμών, και στη διάσχιση(κατά πάχος) ενός φύλλου χαρτιού, πάνω στο οποίο ο Χανς Μπέλμερ  είχε σχεδιάσει κάτι recto verso

σελ.45

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Ζ'

27 Το κουφό και δίκορο γατάκι  που ζει στον όροφο με τις σοφίτες

Είναι ένας κεραμιδόγατος που, όταν εμφανίστηκε πριν από τρία - τέσσερα χρόνια, είχε μια ανοιχτή πληγή στο σβέρκο. Η κυρία Ορλόφσκα τον περιμάζεψε και τον φρόντισε. Όλοι πρόσεξαν αμέσως πως ήταν δίκορος: το 'να μάτι του ήταν γαλανό σαν κινέζικη πορσελάνη και τ'άλλο χρυσαφί. Χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός για να πάρουν είδηση πως ήταν και θεόκουφος

σελ.88

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΕ'

28 Ο ρακοσυλλέκτης που βάζει σε μπουκάλια αγαλματάκια από φελλό

Το φασαμέν της κυρίας Άπεντσελ, τ' ανθρωπάκια από φελλό που έφτιαχνε ο κύριος Τροκέ κι ύστερα τα ‘βαζε μέσα σε μπουκάλια κι έβγαινε τις Κυριακές να τα πουλήσει στα Σανζ- Ελιζέ, η γαλάζια εμαγιέ καφετιέρα που έμενε πάντα ζεστή στο μάτι της κουζίνας της κυρίας Φρενέλ

σελ.92

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ'

29 Ο αποκρουστικός ποδηλάτης που επιστρέφει ωραίος και πλούσιος

Το  άλλο πρωί,  χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας, κι ένας άνθρωπος εκπλάγου καλλονής εμφανίστηκε στο κατώφλι της: ήταν ο Μαργκέ αναστάς εκ των τεράτων.

Ο Λινό Μαργκέ δεν είχε γυρίσει μόνο ωραίος αλλά και πάμπλουτος. Αποφασισμένος να ξενιτευτεί, ανέθεσε στην τύχη να διαλέξει για λογαριασμό του τον τελικό του προορισμό· άνοιξε, λοιπόν, ένα βιβλίο γεωγραφίας και, δίχως να κοιτάζει, κάρφωσε μια βελόνα σ΄έναν παγκόσμιο χάρτη• η τύχη, μετά από κάμποσες φορές που ΄χε βουτήξει στον ωκεανό, του ΄δειξε τελικά τη Νότια Αμερική.

σ.469

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓ

30 Ο τέως ιδιοκτήτης που οραματίζεται να πλάσει ένα γνήσιο ήρωα

Η πρώτη είναι ένα σχέδιο μυθιστορηματικής υφής: το όνειρο του Γκρατιολέ είναι να πλάσει ένα ήρωα μυθιστορήματος, έναν αληθινό ήρωα• όχι σαν κάτι πολωνούς χοντροβασιλιάδες που δεν έχουν άλλο στο νου τους πάρεξ μακελειά και λουκάνικα, αλλά έναν αληθινό παλαδίνο, έναν ατρόμητο ιππότη, που προστατεύει χήρες και ορφανά, που δεν σηκώνει τ' άδικο, έναν ακατάβλητο στρατηλάτη, ένα αρχοντόπουλο με τα όλα του, έναν λεβέντη με καρδιά, μυαλό και πλούτη.

σελ.365

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΗ

31 Ο Ιταλός βιολιστής που εξαντλεί την υπομονή ενός πορτρετίστα

Το τέταρτο, τέλος, ήταν μια σπουδή σε παστέλ του Ζοζέφ Ντυκρέ για το πορτρέτο του βιολονίστα Μπέπο.  Αυτός ο ιταλός βιρτουόζος, που ήταν εξαιρετικά δημοφιλής τα χρόνια της Επανάστασης («Θα τζοκάρω το βιολίνο μου»,  είχε απαντήσει όταν, επί Τρομοκρατίας, τον ρώτησαν πώς σκόπευε να υπηρετήσει το Έθνος), έφτασε στη Γαλλία στις αρχές της Βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΣΤ’. Φιλοδοξούσε να ονομαστεί Βιολί του Βασιλέως, αλλά του πήρε τη θέση ο Λουί Γκενέ. Έξαλλος από ζήλια, ο Μπέπο ορκίστηκε να μην αφήσει τον αντίπαλό του σε χλωρό κλαρί.  Έτσι, όταν έμαθε ότι ο Φρανσουά Ντυμόν είχε μόλις τελειώσει μια μινιατούρα πάνω σε ελεφαντόδοντο με την προσωπογραφία του Γκενέ,  έσπευσε στον Ζοζέφ Ντυκρέ και του παράγγειλε το πορτρέτο του.

Σελ. 619-620

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΡΕ’

32 Ο οδηγός με το κασκέτο που γυαλίζει τον καθρέφτη της εισόδου

Ήταν παντρεμένη μ’έναν  φορτοεκφορτωτή της ποτοποιίας Nicolas, που διέσχιζε όλο το Παρίσι με το τρίκυκλό του, με το κασκέτο του να ‘χει γείρει μονόπαντα και τη γόπα κολλημένη στην άκρη των χειλιών του, και που τον έβλεπες καμιά φορά, όταν είχε σχολάσει κι είχε βγάλει το μπεζ πέτσινο μπουφάν του με τα χιλιάδες σκασίματα, να φοράει τη χνουδωτή ζακέτα που του ‘χαν αφήσει οι Ντανγκλάρ, και να δίνει ένα χεράκι στη γυναίκα του, είτε λουστράροντας τους μπρούντζους της  πόρτας του ασανσέρ, είτε περνώντας με στουπέτσι τον μεγάλο καθρέφτη της εισόδου, σιγοσφυρίζοντας ασταμάτητα ένα απ ΄τα σουξέ της εποχής: το “Romance de Paris”, το “Ramona”, ή το “Premier rendez-vous”.

σ.221

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕ’

33 Η λιτοδίαιτη φίλη που συγγράφει τη βιογραφία των πενταδύμων

Δυστυχώς, η υποδειγματική βιογραφία αυτών των πέντε Αδελφών Τρεβέν δεν αντέχει σε επισταμένη μελέτη, κι ο αναγνώστης που, μ΄όλα αυτά τα θρυλικά κατορθώματα, κάτι έχει αρχίσει να ψυλλιάζεται,  δεν αργεί να δει τις υποψίες του να δικαιώνονται:  διότι η κυρία Τρεβέν (την οποία, αντίθετα με τη δεσποινίδα Κρεσπί, την αποκαλούν «κυρία», και ας μην παντρεύτηκε ποτέ της) δεν έχει κανέναν αδελφό, πόσο μάλλον ανιψιές που να φέρουν το επώνυμό της.

σελ. 590-591

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΘ

34 Ο έμπειρος χημικός που εφαρμόζει τεχνάσματα ενός ιταλού χύτη

Ο Μορελέ  δεν διέθετε καμία από τις θεωρητικές γνώσεις που απαιτούνταν για τη λύση ενός τέτοιου προβλήματος, αλλά συνέστησε  στον Μπάρτελμπουθ τον προϊστάμενό του,  έναν χημικό γερμανικής καταγωγής, ονόματι Κουσέρ, που ισχυριζόταν ότι ήταν μακρινός απόγονος του μουσικοσυνθέτη[.....] Μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες όπου είχαν δοκιμαστεί όλων των ειδών οι ζωικές ή φυτικές κόλλες  και ποικιλώνυμα συνθετικά ακρυλικά, ο Κουσέρ επετέθη στο πρόβλημα με εντελώς διαφορετικό τρόπο.

(Συμπληρώστε εσείς τα υπόλοιπα)

Σελ.43

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ

35 Το χάμστερ που τρελαίνεται για ντόμινο και για ψημένο τυράκι

- μη ξεχάσεις ν’ αγοράσεις ψημένο ένταμ για τον Πολώνιο και να τον πηγαίνεις μια φορά την εβδομάδα στον κύριο Λεφέβρ  για το μάθημα ντόμινο.

σελ. 520-521

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑ’

36 Ο άφταστος ζωγράφος που προσθέτει ομίχλη σε γνωστούς πίνακες

Από μια ράγα, στερεωμένη σε ύψος δυόμισι μέτρων απ’ το πάτωμα, κρέμονται αρκετά μεταλλικά τρίγωνα, πάνω στα οποία ο ζωγράφος έχει αναρτήσει καμιά εικοσαριά πίνακες του, οι περισσότεροι μικρών διαστάσεων:  είναι όλοι έργα μιας προγενέστερης τεχνοτροπίας του καλλιτέχνη, εκείνης που ο ίδιος αποκαλεί «η ομιχλώδης μου περίοδος» και στην οποία οφείλει όλη τη δόξα του:  πρόκειται κατά κανόνα για αριστοτεχνικά αντίγραφα πασίγνωστων πινάκων – «Η Τζοκόντα,  «Ο Εσπερινός», «Η Υποχώρηση από τη Ρωσία», «Το Πρόγευμα στη Χλόη»,  «Το μάθημα Ανατομίας» κλπ.- πάνω στα οποία ο Χάτινγκ ζωγράφιζε διάφορα ποικίλης πυκνότητας νεφελώματα, ώσπου να γίνουν όλα μια γκρίζα θολούρα και τα ξακουστά πρότυπα να διακρίνονται μόλις και μετά βίας.

σελ.64-65

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ'

37  Ο ταλαίπωρος κλόουν της Πολωνίας που ζει με χυλούς στην πλαζ

Η Ελζμπιέτα λέει γι’αυτόν τον άνθρωπο, που δεν φαίνεται να τον συγκινεί πια τίποτα στη ζωή, ότι, πριν τον πόλεμο ήταν ο πιο κοσμαγάπητος κλόουν της Βαρσοβίας και ότι αυτός είναι στην αφίσα που έχει στην κάμαρά της. Γνωρίστηκαν πριν  τρία χρόνια στην παιδική χαρά της πλατείας Ανά–ντε-Νοάιγι. Η Ελζμπιέτα πρόσεχε τον γιο της που έπαιζε με τα χώματα,  όταν ήρθε και κάθισε δίπλα της, στο παγκάκι, ένας κύριος που διάβαζε μια πολωνική μετάφραση των «Κοριτσιών της φωτιάς –Sylwia  i inne opowiadania». Πιάσαν  την κουβέντα και έγιναν φίλοι. Εκείνος έρχεται δυο  φορές το μήνα και τρώει στο σπίτι της. Καθώς όμως δεν του ‘χει μείνει ούτε ένα δόντι, η Ελζμπιέτα  τον ταΐζει ζεστό γάλα και κρέμες. 

σελ.357-358

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΖ'

38 Οι τουρίστες που παλεύουν μάταια  με τους τούρκικους χαλκάδες

Μια μέρα, έπιασε να εξηγεί στον Βαλέν ότι τα δαχτυλίδια αυτά αποτελούσαν κι ένα είδος παζλ , - και μάλιστα από τα πιο δύσκολα:  Οι Τούρκοι τα λένε "Χαλκάδες του διαβόλου»: είναι φτιαγμένα από επτά, έντεκα ή δεκαεπτά χρυσούς ή ασημένιους κρίκους,  περασμένους ο ένας μέσα στον άλλον, έτσι ώστε να σχηματίζεται μια κλειστή,  τέλειας κανονικότητας, απόρθητη σπείρα: στα καφενεία της Άγκυρας,  οι πραγματευτές  πλευρίζουν  τους ξένους,  τους δείχνουν το κλειστό δαχτυλίδι κι αμέσως, με μία κίνηση απελευθερώνουν τους αλυσιδωτούς  κρίκους.

σ.51

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η’

39 Ο ιεροσπουδαστής που προτείνει πορνοέντυπα στους περαστικούς

Η γριούλα έμενε στον τέταρτο αριστερά, δίπλα στους Γκριφαλκόνι, και την έβλεπες συχνά να κάνει βόλτες στις σκάλες φορώντας μόνο το κομπινεζόν της. Ο γιος της ήθελε να γίνει παπάς. Πολλά χρόνια αργότερα, μετά τον πόλεμο, ο Βαλέν τον συνάντησε έξω από το Λούβρο,  να ΄χει πλευρίσει τους τουρίστες που ετοιμάζονταν να μπουν στα πούλμαν τους και να πουλάει πορνοπεριοδικά· μετά, έπιασε να διηγείται στον Βαλέν  μια ατέλειωτη ιστορία για λαθρεμπόριο χρυσού με την Ε.Σ.Σ.Δ.

σ.177

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΗ΄

40 Η νεάνις που κρατάει  με το χέρι προτεταμένο την ολυμπιακή δάδα;

[....] υπάρχει ακόμα σφηνωμένη μια καρτ-ποστάλ με μια(ασυζητητί Γιαπωνέζα) αθλήτρια να κρατά στο τεντωμένο χέρι της μια αναμμένη δάδα.

σ.51

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Η’

41 Ο γιος που φορτώνεται ένα κακόηχο όνομα προς τιμήν του Μπεκό;

Ο Ζιλμπέρ Μπερζέ λέγεται Ζιλμπέρ, παρά την ελαφρώς κακόηχη παρήχηση των δύο “μπερ” γιατί οι γονείς του, αμφότεροι φανατικοί θαυμαστές του Ζιλμπέρ Μπεκό, γνωρίστηκαν σε μια συναυλία που ΄χε δώσει ο Μπεκό στο θέατρο Empire το 1956, κατά τη διάρκεια του οποίου έσπασαν 87 καθίσματα.

Σελ.216

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΔ’

42 Ο καπνιστής του τεράστιου πούρου που ακούει μουσική από χωνί

Ένας άλλος νεαρός, ολόιδια ντυμένος, κάθεται σ’ένα καλαμένιο πουφ· με τα χέρια  χωμένα στις τσέπες του μπλέιζέρ του  και τα πόδια με τα μαύρα παπούτσια τεντωμένα μπρος του,  κρατάει ανάμεσα στα χείλια του, αφήνοντας το να αλαφρογέρνει, ένα μακρύ, σταχτόχρωμο πούρο, που  βρίσκεται στο πρώτο στάδιο της καύσης του, που δηλαδή δεν του’χει πέσει ακόμα η πρώτη στάχτη. 

σελ. 488

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΖ'

43 Ο Αμέρικο που μαθαίνει πριν ξεψυχήσει ότι βάπτισε μια ήπειρο

[....] η δε χρονολογία του αντιτύπου-1507- τερμάτιζε επιτέλους μια σκληρή διαμάχη τριών περίπου αιώνων που αφορούσε στον Αμέρικο Βεσπούτσι: Για τους μεν, ο Αμέρικο ήταν ένας έντιμος άντρας, ένας ακέραιος και ευσυνείδητος εξερευνητής, που ποτέ του δεν είχε διανοηθεί ότι θα το δινόταν κάποτε η τιμή να βαπτίσει μία ολόκληρη ήπειρο και που δεν έμελλε να το μάθει ποτέ, αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το πληροφορήθηκε στο νεκροκρέβατό του

σελ. 507-508

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Π’

44 Ο λωλαμένος  διπλωμάτης που ζει αποκλειστικά για να εκδικηθεί;

Ο Σβεν Έρικσον, ο οποίος θέλει να εκδικηθεί για τον θάνατο του γιου του.

(Η ιστορία του σουηδού διπλωμάτη)  

σελ. 187-206

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΑ’

 45 Ο τυφλός χορδιστής που τον συνοδεύει ο φιλομαθής εγγονός του;

Πάνε τώρα σαράντα χρόνια που ο χορδιστής του πιάνου έρχεται δύο φορές το χρόνο, κάθε Ιούνιο και Δεκέμβριο, στης κυρίας Ντε Μπομόν, κι είναι η πέμπτη φορά που συνοδεύεται απ’ τον εγγονό του, ο οποίος έχει πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο του, παρά το γεγονός ότι δεν έχει κλείσει ακόμα τα δέκα.

σ. 490

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΗ’

46 Ο ατομικός επιστήμονας που “διαβάζει” τα χείλη του κωφάλαλου

[....} ο Δρ. Κόλικερ, ο ατομικός επιστήμονας που ‘χε χάσει χέρια και πόδια κατά τον βομβαρδισμό του εργαστηρίου του και που τον θεωρούσαν ως τον πιο ανεπτυγμένο εγκέφαλο της εποχής του, παρ’όλο που από πάνω ήταν και κωφάλαλος: μονίμως περιστοιχισμένος από τέσσερις σωματοφύλακες και με τη βοήθεια ενός μηχανικού που ΄χε περάσει από ειδική εντατική εκπαίδευση για να διαβάζει  από τα χείλια του τις εξισώσεις και να τις μεταγράφει σε μαυροπίνακες.....

Σελ. 395

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΒ’

47 Η μελαγχολική κοπέλα που ρεμβάζει στο κρεβάτι του πατέρα της

Σήμερα, είναι η σειρά της Ιζαμπέλ να φροντίζει τον πατέρα της που αρρωσταίνει όλο και πιο συχνά. Ψωνίζει, χτυπάει τις ομελέτες, τρίβει τις κατσαρόλες, κρατάει το νοικοκυριό. Είναι ένα αδύνατο κοριτσάκι, με  θλιμμένο πρόσωπο, με μάτια γεμάτα μελαγχολία, που κάθεται ώρες μπροστά στον καθρέφτη της και διηγείται στον εαυτό της τρομαχτικές ιστορίες.

σελ.364

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΗ'

48 Ο οικτίρμων αβάς που βοηθάει έναν Γάλλο χαμένο στη Νέα Υόρκη

Ο Φρενέλ πήγε να ζητήσει βοήθεια από τον ιερέα της ενορίας, ο οποίος ίσως επειδή είχε συγκινηθεί  από την προφορά του, τον δέχτηκε. Ο ιερωμένος κούνησε θλιμμένα το κεφάλι μαθαίνοντας ότι ο Φρενέλ υπήρξε τσαρλατάνος, ταχυδακτυλουργός και θεατρίνος, αλλά μόλις άκουσε ότι παλιά διηύθυνε ένα εστιατόριο στο Παρίσι κι ότι μεταξύ της πελατείας του συγκαταλεγόταν η Μιστενγκέτ, ο Μορίς Σεβαλιέ, ο Λιφάρ, ο τζόκεϊ Τομ Λέιν, ο Νυνζεσέρ και ο Πικάσο, χαμογέλασε φαρδιά-πλατιά και, κατευθυνόμενος προς το τηλέφωνο, διαβεβαίωσε τον Γάλλο πως τα βάσανα του είχαν τελειώσει.

Σελ.343

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΕ’

49 Ο ντεκορατέρ που αξιοποιεί τον κόκκινο σκελετό του χοιριδίου

[.....]στην τρίτη, διάφορα αντικείμενα που ανήκαν κάποτε στον φυσιολόγο Φλουράν· ειδικότερα, ο κατακόκκινος σκελετός εκείνου του γουρουνόπουλου που ο σοφός επιστήμων τάιζε τη μητέρα, τις 84 τελευταίες μέρες της κύησης,  με τροφές ανακατεμένες με ερυθρόδανον, κοινώς ριζάρι, προκειμένου ν’αποδείξει πειραματικά ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ του εμβρύου και της μητέρας.

σ. 141

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΓ’

50 Ο Μινούς κι ο Πιπ ρίχνουν τη γαλατιέρα της κυρίας Τρεβέν

Τα δύο γατιά του σπιτιού, ο Πιπ και η Μινούς, κοιμούνται στο χαλί, με τα πόδια τελείως  απλωμένα και άσφιχτα, και με χαλαρωμένους τους μυς του αυχένα, στη στάση  δηλαδή που συνδέεται με τη λεγόμενη «παράδοξη» φάση του ύπνου και αντιστοιχεί, όπως γενικά πιστεύεται, με το ονειρεύεσθαι.

Δίπλα τους μια γαλατιέρα που απ’το πέσιμο έχει γίνει θρύψαλα.

Σελ.143

ΚΕΦΑΛΙΟ ΚΓ’

51 Η ογδοντάρα υπηρέτρια που ονειρεύεται τον μοχθηρό νεκροθάφτη

Η γριούλα δεσποινίς Κρεσπί είναι στην κάμαρά της, στον έβδομο, ανάμεσα στους Γκρατιολέ  και το δωμάτιο υπηρεσίας του Χάτινγκ.

Είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, κάτω από μια γκρίζα μάλλινη κουβέρτα. Κοιμάται, ονειρεύεται:  αντίκρυ της, στο κατώφλι της πόρτας, στέκεται ένας νεκροθάφτης, με τα μάτια να γυαλίζουν μοχθηρά. Τ’ αριστερό του χέρι υποβαστάζει ένα στρογγυλό μαξιλαράκι, πάνω στο οποίο είναι απιθωμένα δύο μετάλλια: το ένα είναι ο Σταυρός των Ηρώων του Στάλινγκραντ.

Σελ.89

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΣΤ

52 Το ρούσο γατάκι που στρογγυλοκάθεται στον ώμο της κυρίας του

Μόνο ένας γάτος θα μπορούσε να κυκλοφορεί μέσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα χωρίς να κάνει ζημιά και, πράγματι, ο Γκασπάρ και η Μαργκερίτ είχαν ένα γάτο, έναν στρογγυλό κοκκινοτρίχη, που στην αρχή τον φώναζαν Λερού, ύστερα Γκαστόν, ύστερα Σερί -Μπιμπί  και στο τέλος, μετά την έσχατη αφαίρεση Ριμπιμπί· ο Ριμπιμπί, λοιπόν, τρελαινόταν να περιδιαβάζει ανάμεσα σ’όλα εκείνα τα πράγματα χωρίς καν να τ’ ακουμπάει, βρίσκοντας πάντα κάποιον χώρο όπου κουλουριαζόταν με όλη του την άνεση, εκτός αν διάλεγε να στρωθεί στο σβέρκο της κυρίας του, αφήνοντας τα πόδια του να κρέμονται αμέριμνα εκατέρωθεν.

Σελ. 325-326

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΓ’

53 Ο ώριμος βιβλιοθηκάριος που πιστεύει εμμόνως  ότι ο Φύρερ ζει

Αν, όμως, ο κύριος Εσάρ -συνταξιούχος βιβλιοθηκάριος με μία μανία: ν’αποδείξει ότι ο Χίτλερ δεν είχε πεθάνει -ήταν η καλοσύνη προσωποποιημένη, η γυναίκα του αποδείχτηκε πραγματική στρίγγλα, που οι συνεχείς μουρμούρες της την ώρα του φαγητού δεν άργησαν ν’αναζωπυρώσουν τη διαμάχη.

Σελ.186

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Λ’

54 Ο Μ.Τουέιν που πληροφορείται το θάνατό του απ΄την εφημερίδα

Λίγα χρόνια νωρίτερα, είχε διαβάσει σε μια εφημερίδα την αναγγελία του θανάτου του και έσπευσε να στείλει στον αρχισυντάκτη το ακόλουθο τηλεγράφημα; ΕΙΔΗΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΟΥ ΑΚΡΩΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ!

Σελ. 612

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΡΔ’

55 Ο πορνόγερος που περιμένει την ώρα να σχολάσουν οι μαθήτριες

 [.....]  κάθισε και της έλεγε ότι υπήρχε ένας «πορνογραφικός» γέρος που την έπαιρνε από πίσω όταν σχολούσε  κι ότι  μια μέρα θα της ριχνόταν και θα της έσκιζε όλα της τα ρούχα και θα την ανάγκαζε να κάνει αηδιαστικά πράγματα.

Σελ. 524

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΒ’

56 Η ωραία Πολωνέζα που το σκάει από την Tύνιδα με το παιδί της

(Η Ελζμπιέτα Ορλόφσκα) άρχισε να μισεί τον άντρα της και, έχοντας αφιερώσει αποκλειστικά στο παιδί της όλη την αγάπη που μπορούσε να νιώσει για έναν άνθρωπο, πήρε την απόφαση να το πάρει και να φύγει. Με τη βοήθεια μερικών συμπατριωτών της,  κατάφερε να μπει λαθραία σ’ένα λιθουανέζικο καράβι, να βγει στη Νάπολη, κι από κει, δια ξηράς, να καταλήξει στη Γαλλία.

Σελ.356

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΖ’

57 Ο μαυροντυμένος πλασιέ που πουλά έναν καινούργιο ονειροκρίτη

Είναι δύο πλασιέ. Ο πρώτος πουλάει έναν ονειροκρίτη (Το νέο κλειδί για τα όνειρα) που δήθεν στηρίζεται στη  διδασκαλία ενός μάγου Γιάκι, όπως υποτίθεται ότι την απάνθισε  τον 17ο αιώνα ένας Άγγλος περιηγητής ονόματι Χένρι Μπάρετ, μα στην πραγματικότητα συντάχθηκε πριν μερικές εβδομάδες από κάποιον σπουδαστή τής βοτανικής στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης.

σελ.250

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΒ’

58) Ο οινόφλυξ βιοτέχνης που πεθαίνει στο δρόμο από την παγωνιά

Όμως ο Γκουτμάν, παρά τα αναρίθμητα ταλέντα του, δεν ήταν και πολύ καλός επιχειρηματίας.  Μόλις ξεπουλούσε, κατέβαινε στην πόλη και ξόδευε σε  δυο-τρεις μέρες ώς και την τελευταία δεκάρα του.  Ξαναγύριζε, λοιπόν, σπίτι του και ξανάρχιζε να λαξεύει, να υφαίνει, να πλέκει, να κεντάει, να ράβει, να πλάθει, να μπογιατίζει, να στιλβώνει, να κόβει, να συναρμολογεί, ώσπου να ξαναφτιάξει ένα γερό κομπόδεμα και να ξαναπάρει τους δρόμους για να το πουλήσει. Μια μέρα, έφυγε και δεν ξαναγύρισε.  Ο Βενκλέρ έμαθε αργότερα ότι είχε πεθάνει από το κρύο, στην άκρη του δρόμου, που περνάει ανάμεσα απ’το δάσος της Αργκόν, μεταξύ των Ιλέτ και του Κλερμόν.

σ.57

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η’

59 Ο νυσταλέος καφετζής που λαγοκοιμάται πάνω στα κατάστιχα του

Στις δύο, όταν καταλάγιαζε ο αναβρασμός, όταν η κυρία Ριρί ανέβαινε να πάρει έναν υπνάκο, όταν τα δύο κορίτσια έπλεναν τα πιατικά στην πίσω κουζινίτσα και ο κύριος Ριρί έπιανε τους νυσταλέους λογαριασμούς του, ο Βενκλέρ βρισκόταν πάντα εκεί, κάπου ανάμεσα στα αθλητικά και τις μικρές αγγελίες για μεταχειρισμένα αυτοκίνητα.

Σελ.54

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η’

60 Ο Μότσαρτ εκπλήσσει ως παιδί-θαύμα τον βασιλέα Λουδοβίκο

Το δεύτερο αντικείμενο είναι τοποθετημένο πάνω σ’ ένα μικρό καβαλέτο σε σχήμα λύρας. Είναι μία σπουδή του Καρμοντέλ- κάρβουνο περασμένο με παστέλ- για το πορτρέτο του Μότσαρτ- παιδί· διαφέρει σε πολλές λεπτομέρειες από τον τελειωμένο πίνακα που φυλάσσεται σήμερα στο Μουσείο Carnavalet.

σελ.  424

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΣΤ'

61  Ο αυτοδίδακτος ειδήμων που μηρυκάζει μνήμες απ’το σανατόριο

Τον περισσότερο καιρό, ο Λεόν Μαρσιά κάθεται ακίνητος κι αμίλητος, βυθισμένος στις αναμνήσεις του: μία απ’αυτές, που αναδύθηκε απ’τα βάθη της εκπληκτικής του μνήμης, τον βασανίζει εδώ και μερικές μέρες: πρόκειται για μια διάλεξη που έδωσε στο σανατόριο ο Ζαν Ρισπέν, λίγο καιρό πριν πεθάνει· το θέμα της ήταν ο Θρύλος του Ναπολέοντα. Κάποια στιγμή λοιπόν, ο Ρισπέν διηγήθηκε πως, όταν ήταν μικρός, άνοιγαν τον τάφο του Ναπολέοντα μία φορά το χρόνο και έφερναν όλους τους απόμαχους να δουν το πρόσωπο του ταριχευμένου αυτοκράτορα· το θέαμα προκαλούσε περισσότερη φρίκη παρά θαυμασμό, αφού το πρόσωπο ήταν οιδαλέο και χαλκοπράσινο, κι αυτός ήταν φυσικά ο λόγος που η αποκαλυπτική τελετουργία ατόνησε αργότερα.

σελ. 238

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΘ’

62 Ο ροκάς κιθαρίστας που αλλάζει φύλο και γίνεται η σουπερστάρ

Μέχρι το 1973, η “Ορτάνς”-έχει καθιερωθεί πια τ’όνομά της να γράφεται πάντα μέσα σε εισαγωγικά-ήταν άντρας και λεγόταν Σαμ Όρτον.

Σελ. 247

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΑ’

63 Ο σουλτάνος Σελίμ που εξακοντίζει  τη σαΐτα του στα 888 μέτρα

Με σχεδόν παραπλήσιο τρόπο, ο Μπομόν απέδειξε ότι, αν ληφθεί ως σημείο αναφοράς όχι το παγκόσμιο ρεκόρ που ‘χε κατακτήσει το 1798 ο Σουλτάνος Σελίμ Γ’ (888 μέτρα), αλλά οι (σπουδαίες, αν και όχι αξεπέραστες) επιδόσεις των άγγλων τοξοτών στο Κρισί, η έβδομη αίθουσα του πύργου της Λεμπτίτ, που θα πρέπει να είχε μήκος τουλάχιστον διακόσια μέτρα και ύψος που, αν συνυπολογιστεί και η κλίση της βολής, δύσκολα θα μπορούσε να ‘ναι χαμηλότερο των τριάντα μέτρων.

Σελ.26

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'

64 Ο Ιάπων μεγιστάν που ποζάρει υπομονετικά για το πορτρέτο του

Ο πελάτης του Χάτινγκ είναι Γιαπωνέζος: φοράει ματογυάλια με χρυσό σκελετό, επίσημο μαύρο κουστούμι, άσπρο πουκάμισο, γραβάτα γκρι-περλ, και το πρόσωπό του είναι γεμάτο ρυτίδες. Κάθεται σε μια καρέκλα, με τα χέρια ακουμπισμένα στα γόνατα, τα πόδια κολλημένα, την πλάτη ίσια και τα μάτια στραμμένα όχι προς τον ζωγράφο, αλλά προς ένα τραπεζάκι που h επιφάνεια του είναι μια ένθετη παράσταση του άβακα του ταβλιού και πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένα ένα λευκό τηλέφωνο, μία ανοξείδωτη καφετιέρα κι ένα πανέρι από λυγαριά γεμάτο εξωτικά φρούτα.

Σελ. 368

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΘ’

 65 Η άσπλαχνη μπαλαρίνα που ωθεί σε αυτοκτονία το χορογράφο της

Του τηλεφώνησε μαύρα μεσάνυχτα, ικετεύοντας τον να τη βοηθήσει. Γυρίζοντας σπίτι της, βρήκε καθισμένους γύρω απ΄το τραπέζι τής τραπεζαρίας, να ‘χουν αδειάσει ένα μπουκάλι καλβαντός, τον Ζαν-Ζακ Φρερ και δύο αστυνομικούς;  ο Μαξιμιλιέν είχε απαγχονιστεί την προηγούμενη. Στο σύντομο σημείωμα που ‘χε αφήσει για να εξηγήσει τη χειρονομία του, έγραφε μόνο πως δεν θα μπορούσε ποτέ να ζήσει με την ιδέα ότι η Μπλανς είχε αποδιώξει το παιδί του.

Σελ.578-579

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΗ’

66  Ο Ρώσος που λύνει γρίφους- κουίζ- σπαζοκεφαλιές των εφημερίδων;

Αυτό είναι το διαμέρισμα όπου έζησε, ως το 1965, η κυρία με το σκυλάκι της και  τον γιο της που προορίζονταν να γίνει παπάς. Πριν απ’αυτήν –και για πολλά χρόνια- έμενε εδώ ένας γηραιός κύριος που όλος ο κόσμος τον φώναζε Ρώσο, γιατί φορούσε χειμώνα-καλοκαίρι ένα γούνινο καλπάκι.[....] 

Το πραγματικό του όνομα ήταν Αμπέλ Σπες. Ήταν ένας καλοκάγαθος Αλσατός, πρώην στρατιωτικός κτηνίατρος, που περνούσε την ώρα του απαντώντας σε όλους του διαγωνισμούς και όλα τα τεστ των εφημερίδων. Έλυνε με ανησυχητική ευκολία τους γρίφους.

σελ.546

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕ'

67 Ο οιστρήλατος χημικός που γλιτώνει απ' το πολύφωτο κι εξηγεί

Κατά κακή της τύχη, βρισκόταν εκείνη τη στιγμή ακριβώς κάτω από ένα γιγάντιο πολύφωτο, κατασκευής του ξακουστού εργαστηρίου Baucis του Μουράνο. Το πολύφωτο έγινε θρύψαλα προκαλώντας τον θάνατο οκτώ ατόμων […]Η εκδοχή της εγκληματικής ενέργειας αποκλείστηκε γρήγορα. Ο Φρανσουά ντε Ντεντεβίλ, θείος της Λορέλ, που παρευρισκόταν στην δεξίωση έδωσε μια εξήγηση(“αιωρητική διαστολή που προκλήθηκε από τις αντίρροπες παλμικές συχνότητες του κρυστάλλινου ποτηριού και του πολύφωτου”), αλλά κανείς δεν θέλησε να την πάρει στα σοβαρά.

σελ.80

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΔ'

68 Ο ριψοκίνδυνος ακροβάτης που αρνείται να ζήσει προσγειωμένος

Ώσπου, μια ωραία μέρα ο ακροβάτης (φευ!) αρνήθηκε να ξανακατέβει. Μόλις είχε δώσει την τελευταία παράστασή του στο Gran Teatro του Λιβόρνο κι έπρεπε το ίδιο βράδυ να φύγει με το αυτοκίνητο για την Τραμπ. Παρά τις ικεσίες του Ρορσάς και του διευθυντή του μιούζικ-χολ, στις οποίες δεν άργησαν να προστεθούν και οι ολοένα και πιο στεντόρειες επικλήσεις των λοιπών μελών του θιάσου, των μουσικών, των υπαλλήλων και των τεχνικών του θεάτρου, αλλά και του κοινού που ‘χε αρχίσει ν’αποχωρεί και ξαναγύρισε πίσω ακούγοντας όλο αυτό το πανδαιμόνιο, ο ακροβάτης, με μια κίνηση υψηλοφροσύνης, έκοψε το σκοινί που τον συνέδεε με τη γη, κι έπιασε να εκτελεί με συνεχώς επιταχυνόμενο ρυθμό αδιάλειπτα γιγανταιωρήματα.

Σελ.73

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΓ'

69 Ο σοφέρ που βαριέται να κάθεται και το ρίχνει στην πασιέντσα

Ο Κλεμπέρ, ο σοφέρ, είναι καθισμένος σε μια απ' τις καρέκλες. Δεν φοράει τη λιβρέα του, αλλά ένα κοτλέ παντελόνι με φαρδιά ζώνη κι ένα άσπρο πουλόβερ με γυριστό γιακά. Έχει απλώσει πάνω στον μακρύ πάγκο μια τράπουλα, μ’ανοιχτά χαρτιά, σε τέσσερις αράδες, κι ετοιμάζεται ν' αρχίσει μια πασιέντσα.

σελ.160

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΣΤ'

70 Το αγοράκι που ταξινομεί τη συλλογή με τα ιατρικά στυπόχαρτα.

Ο Ρεμί, ο γιος των Πλασέρ, τακτοποιεί τη συλλογή του με τα διαφημιστικά στυπόχαρτα.

Σελ.265

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ'

71 Ο σερβιτόρος που ανεβαίνει στην πίστα να παρουσιάσει το σόου

Ο Σαρλ Μπερζέ δουλεύει τώρα στο La Villa d'Quest, ένα εστιατόριο-καμπαρέ κοντά στην Πορτ-Μαγιό, στο δυτικό Παρίσι (εξού και τ' όνομά του), που παρουσιάζει ένα σόου με τραβεστί και ανήκει σ' έναν πρώην συντονιστή μιας ομάδας πλασιέ. επονομαζόμενο Ντεριζέ, ή, στο πιο φιλικό ακόμα, Ντεντέ.

σελ.388

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΑ'

72 Ο Νο1 του Ξενοδοχειακού Τραστ που θυσιάζει το 1% στην τέχνη;

Σύμφωνα με την νομοθεσία του Πουέρτο-Ρίκο, η Marvel Houses International ήταν υποχρεωμένη να διαθέτει το 1% του κύκλου εργασιών της στην αγορά έργων σύγχρονης τέχνης[...] Η προτίμησή τους έκλεινε υπέρ του Σαρλ-Αλμπέρ Μπεσάντρ, ενός γαλλόφωνου ελβετού κριτικού που έγραφε τακτικά στις εφημερίδες La Feuille d'Avis de Fribourg και La Gazette de Genève, και ήταν ανταποκριτής στη Ζυρίχη μισής ντουζίνας γαλλικών, βελγικών και ιταλικών εφημερίδων και περιοδικών.

Σελ.564

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΖ'

73 Ο τελώνης που ξεψαχνίζει το σαμοβάρι της έξαλλης πριγκίπισας

Ένας πελάτης περιμένει να του ανοίξουν την πόρτα· είναι γύρω στα πενήντα, κοψιά στρατιωτικού, στιλ λεγεωνάριου, μαλλιά βούρτσα, γκρίζο κουστούμι, μεταξωτή γραβάτα με διαμαντάκι, βαρύ χρυσό ρολόι-χρονόμετρο. Κρατάει υπό μάλης μια πρωινή εφημερίδα, στην οποία μπορούμε να διαβάσουμε μια διαφήμιση καλσόν, μιαν αγγελία για την προσεχή προβολή της ταινίας του Γκεπ Φλάντερς «Έρωτας, μαράκες και σαλάμι» με την Φέι Ντολόρες και τον Σάνι Φίλιπς, καθώς και τον τίτλο ενός τρίστηλου: «Επέστρεψε η πριγκίπισα Ντε Φοσινύ-Λυσένζ!» πάνω από μια φωτογραφία όπου η πριγκίπισα (εν εξάλλω καταστάσει) είναι καθιστή σε μια πολυθρόνα modern style, ενόσω πέντε τελωνειακοί βγάζουν με χίλιες προφυλάξεις απ’το βάθος της τεράστιας κασέλας, που φέρει τις σφραγίδες όλων των χωρών του κόσμου, ένα ασημένιο σαμοβάρι και ένα μεγάλο καθρέφτη.

Σελ.348

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΣΤ'

74 Ο επιλοχίας που χάνει τη ζωή του από κατάποση τεμαχίων γόμας;

Ο Νοσέρ πέθανε στο Αλγέρι, όχι σε καμιά πολεμική επιχείρηση, αλλά από μια γαστρεντερίτιδα που οφειλόταν σε κατάχρηση κατάποσης τεμαχίων γόμας, όχι φυσικά ζαχαρωτής γόμας, που δεν θα μπορούσε να επιφέρει τόσο μοιραίες συνέπειες, αλλά γομολάστιχας.

σελ. 222

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕ'

75 Η νεαρή με το μαντό που μελετά ένα πλάνο του παρισινού μετρό

Μία απ’τις συμμαθήτριές της, ντυμένη μ' ένα μακρύ, άσπρο, λινό μαντό, στέκεται αντίκρυ στην πόρτα και δείχνει να μελετάει εμβριθώς ένα σχεδιάγραμμα του παρισινού μετρό.

Σελ.38

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ'

76 Ο τέως καθηγητής της Ιστορίας του πυρπολεί τα χειρόγραφα του

Όταν δέχτηκε και την τεσσαρακοστή έκτη οριστικά και κατηγορηματικά αρνητική απάντηση, ο κύριος Ζερόμ πήρε το χειρόγραφο του- πάνω από χίλιες διακόσιες απίστευτα πυκνογραμμένες σελίδες- και του 'βαλε φωτιά στο προαύλιο της Σορβόνης, κάτι που, άλλωστε, του στοίχισε μια νύχτα στο κρατητήριο.

Σελ.277

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΣΤ'

77 Ο εντεταλμένος που θεωρεί ατελέσφορα τα μυστικά των Γερμανών

Τα εντυπωσιακά άλματα προόδου που έκανε η επιστήμη εξαιτίας του πολέμου και το μυστικό της στρατιωτικής ανωτερότητας της Γερμανίας δεν ήταν από τα θέματα που συγκινούσαν μέχρι δακρύων τον Σιρίλ Αλταμόν, ο οποίος, παρ' όλα αυτά και παρά το γεγονός ότι τα 'βαζε στην ίδια μοίρα με τα παραμύθια των εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας για τους κρυμμένους θησαυρούς των SS και το τέρας του Λοχ Νες, είχε την ευσυνειδησία να παραπέμψει τον Βέχσαλ και τις μεθόδους του στους εμπειρογνώμονες. Οι περισσότεροι επιστημονικοί του σύμβουλοι χλεύασαν όλες εκείνες τις βαριές, άκομψες και παρωχημένες τεχνικές: στο κάτω κάτω, ποιος δεν ήξερε ότι κάποτε κατόρθωσαν να εκτοξεύσουν πύραυλο με βότκα ή ότι στον πόλεμο κινούσαν τα γκαζοζέν με ξυλάνθρακα.

Σελ.396-397

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΒ'

78 Η βεντέτα που διαλογίζεται πάνω σε συνταγή μουσελίν φράουλα

Ο τρίτος, βεντέτα του- γαλλικού- τραγουδιού, είναι μπροστά σ’έναν ογκώδη τόμο γαστρονομικής τέχνης, ένα απ’αυτά τα βιβλία που πλημμυρίζουν την αγορά τις μέρες των Χριστουγέννων. Το βιβλίο είναι πάνω σ' ένα αναλόγιο μουσικής. Είναι ανοιγμένο σε μια εικόνα απ'τη δεξίωση που έδωσε ο Λόρδος Ράντνορ, το 1890, στο Λόνγκφορντ Καστλ. Στην αριστερή σελίδα, πλαισιωμένη από γιρλάντες και ανθέμια modern style, δίδεται η εξής συνταγή:

ΜΟΥΣΕΛΙΝ ΦΡΑΟΥΛΑ

.......

σελ.30

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ'

79 Ο ιατρός που φιλοδοξεί να χαρίσει τ'όνομά του σε μια σαλάτα

Ο  Ντεντεβίλ τρέφει εδώ και καιρό ένα μυστικό πάθος: θα 'θελε να συνδέσει το όνομά του με μια συνταγή μαγειρικής· ταλαντεύεται ανάμεσα στο "Καβουροσαλάτα à la Ντεντεβίλ" και το "Καβουροσαλάτα Ντεντεβίλ", χωρίς ν’αποκλείει το ακόμα πιο αινιγματικό "Σαλάτα Ντεντεβίλ"

Σελ.282

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΖ'

80 Οι λαίμαργοι που τρώνε λουκάνικα και αφήνουν το ράδιο ανοιχτό

Ο Σαρλ και η Λιζ Μπερζέ κι οι δυο τους απαρτίζουν ένα από κείνα τα παχουλά ζευγάρια που τρελαίνονται για λουκάνικα, για σουκρούτ, για άσπρο κρασάκι ή για παγωμένη μπίρα.

σελ.387-391

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΑ'

81 Οι Μελανήσιες που γυμνάζονται με μουσική του Γκέοργκ Χέντελ;

[,,,[ η γυναίκα του, μια μικρόσωμη κοκέτα που τη λέγαν Μπάνι, ασχολιόταν με τα κορίτσια τού χωριού· κάθε Σάββατο πρωί, τους έκανε γυμναστική στην παραλία: τις έβλεπες, λοιπόν, με τις πλισέ φουστίτσες τους, τις κεντητές κορδέλες στα μαλλιά και τα κοραλλένια τους βραχιόλια, να λυγιούνται με τον ρυθμό ενός ορατόριου του Χέντελ που το κελαηδούσε ένα κουρδιστό γραμμόφωνο, προς μεγίστην  τέρψιν μερικών ρέμπελων εγγλέζων φαντάρων, τους οποίους  κυρία Μάκλιν δεν σταματούσε να κεραυνοβολεί με το βλέμμα.

σελ.459

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΒ'

82 Η πριγκιποπούλα που γονατίζει στην νεκρική κλίνη του βασιλιά

Στη δεύτερη( φωτογραφία) είναι η πριγκίπισα Μπέριλ γονατισμένη στο προσκέφαλο του παππού της, του βασιλιά Ούθερ Πέντραγκον("Σαν είδε ο βασιλιάς Ούθερ Πέντραγκον να τον ζυγώνει ο χάροντας, πρόσταξε να του φέρουν την πριγκίπισσα…").

σελ.61

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι'

83 Ο εργάτης που προσηλώνεται σ' ένα γράμμα την ώρα που σχολάει

Προς το παράθυρο, λίγο προς τ' αριστερά, ένας άντρας φορώντας μια φανταχτερή στολή-άσπρο παντελόνι, εμπριμέ σακάκι (φορτωμένο επωμίδες, σειρήτια, σπαθοθύλακους, μετάλλια), φαρδιά μαύρη κάπα, μπότες με σπιρούνια- είναι καθισμένος σ' ένα γραφείο ρουστίκ- ένα παλιό θρανίο δημοτικού σχολείου με την τρύπα- μελανοδοχείο και το πολύ ελαφρά γερτό αναλόγιο- πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένα μία καράφα με νερό, ένα από κείνα τα κολονάτα ποτήρια που τα λένε flûtes, κι ένα κηροπήγιο που η βάση του είναι ένα θαυμάσιο επάργυρο, αλαβάστρινο αβγό. Ο άντρας έχει μόλις λάβει ένα γράμμα και το διαβάζει εμβρόντητος.

σελ.297-298

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ν'

84 Ο  ρωμαίος πραίτωρ που εξολοθρεύει 30.000 λουζιτανούς πολίτες;

Στον αριστερό τοίχο, που είναι βαμμένος πράσινος ματ,  κρέμεται μια γυάλινη κειμηλιοθήκη με μεταλλική κορνίζα, η οποία περιέχει 54 αρχαία νομίσματα, όλα τους με την κεφαλή του Σέργιου Σουλπικίου Γάλβα, εκείνου του πραίτορα που ‘χε διατάξει  να σκοτώσουν σε μία μέρα τριάντα χιλιάδες Λουζιτανούς, κι είχε σώσει το κεφάλι του παρουσιάζοντας με συντριβή στο δικαστήριο τα παιδιά του.

Σελ.94

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΗ'

85 Ο ζονγκλέρ που έχει καταπιεί ένα μαχαίρι και βγάζει καρφάκια

Κάπου εδώ γύρω, πάνω σε μια σανίδα, δίπλα σε ραγισμένα μπουκαλάκια, χτυπημένα νεφροειδή και φιαλίδια δίχως ετικέτες, βρίσκεται το πρώτο ενθύμιο της ιατρικής σταδιοδρομίας του Ντεντεβίλ: ένα τετράγωνο κουτί, γεμάτο σκουριασμένα καρφάκια. Το ‘χε κρατήσει για πολλά χρόνια στο ιατρείο του και δεν του έκανε καρδιά να το πετάξει οριστικά.

Όταν ο Ντεντεβίλ εγκαταστάθηκε στη Λαβόρ, ένας από τους πρώτους ασθενείς του ήταν κάποιος ζονγκλέρ, ο οποίος, πριν μερικές βδομάδες, είχε καταπιεί ένα μαχαίρι. Μη ξέροντας τι να κάνει και μη τολμώντας να τον εγχειρήσει, ο Ντεντεβίλ του έδωσε να πιει για καλό και για κακό ένα εμετικό, οπότε ο άλλος ξέρασε καρφάκια.

Σελ.431

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΖ'

86 Η ένοικος η οποία αναβάλλει το ταξίδι και διεκδικεί τα φασολάκια

Για λόγους που δεν αποσαφηνίστηκαν πλήρως  αλλά δεν μπορεί παρά να είχαν σχέση με τις μακρόχρονες απουσίες του συζύγου της, η κυρία Αλταμόν δεν μπόρεσε να φύγει την προκαθορισμένη ώρα, και χρειάστηκε να μείνει σπίτι της γι' άλλες είκοσι τέσσερις ώρες· πήγε, λοιπόν, στην κυρία Νοσέρ και της εξήγησε, με κάποια αμηχανία είναι η αλήθεια, ότι δεν είχε τίποτα να φάει και ότι θα 'θελε να πάρει πίσω τα φασολάκια που της είχε δώσει το πρωί.

Σελ.223

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕ'

87 Η μεγαλόψυχη κυρά που συγκατανεύει στη διγαμία του άντρα της

Η πρώτη του κυρά χάρηκε τόσο πολύ με το γυρισμό του, ώστε συγκατατέθηκε στα πάντα, και δεν περνούσε στιγμή που να μην εκφράσει την ευγνωμοσύνη της στην ευεργέτιδα της. Μαθαίνουμε από την Ιστορία πως η Σαρακηνή δεν έκανε παιδιά και πώς αγάπησε σαν μάνα τα παιδιά της άλλης. Τι κρίμα, αλήθεια, που δεν έφερε στον κόσμο ένα πλάσμα να της μοιάζει!

σελ.61

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι'

88 Ο αρχαιολόγος που αναζητεί τα χνάρια των Αράβων στην Ισπανία

Το πρώτο λιμάνι στο οποίο  πήγαν, το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου του 1935, ήταν η Χιχόν, στον Κόλπο της Γασκόνης, όχι και πολύ μακριά από το μέρος όπου ο δυστυχής Μπομόν επέμενε ν' αναζητεί τα ερείπια μιας απίθανης πρωτεύουσας των Αράβων στην Ισπανία.

σελ.82

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΕ'

89 Ο ραντιέρης που σκέφτεται αν θα τα βγάλει πέρα με τόσα έξοδα

Ο διαχειριστής δεν ενθουσιάστηκε καθόλου με  την ιδέα, αφού θα χρειαζόταν να πληρώσει ολόκληρο σχεδόν το χαλί από την τσέπη του, και φρόντισε καταλλήλως να το θάψει.

σελ.292

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΘ’

90 Ο κοσμηματοπώλης που έξι άνθρωποι επιβουλεύονται τη ζωή του

Ο  ζάμπουλουτος ελβετός αδαμαντοπώλης, ονόματι Όσβαλντ Τσαϊτγκέμπερ.

σελ.299

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ν’

91 Ο ιμπρεσάριος που θαρρεί πως με τα καουρί θα πιάσει την καλή

Αυτό το τρίτο είδος καουρί λέγεται στην πιάτσα «καουρονόμισμα», ακριβώς γιατί είναι διαπραγματεύσιμο σχεδόν παντού· όμως στη Δυτική Αφρική, προπαντός στο Καμερούν και την Γκαμπόν, είναι σε τόσο μεγάλη εκτίμηση, που ορισμένες φυλές φτάνουν μέχρι να το εξαργυρώνουν και με χρυσάφι. Με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, έχεις βγάλει όλα σου τα έξοδα κι έχεις δεκαπλασιάσει το κεφάλαιο σου". Η επιχείρηση δεν έδειχνε να ενέχει το παραμικρό κίνδυνο, αλλά απαιτούσε όμως πολύ χρόνο. Ο Ρορσάς, που δεν ένιωθε να'χει τη στόφα του μεγάλου στρατηλάτη, δεν συγκινήθηκε και πολύ, αλλά η σιγουριά του εμπόρου του ΄χε κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση,  ώστε δέχθηκε αδίστακτα την πρόταση συνεργασίας που του έγινε μόλις ξεμπάρκαραν στο Άντεν.

Σελ.74

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΓ'

92 Η ζάμπλουτη Αμερικανίδα που ανεβάζει τη ζωή της σε μιούζικαλ

Η εκκεντρική και γενναιόδωρη Τουίνγκι συντηρούσε γύρω της μια  ολόκληρη αυλή με ανθρώπους του θεάματος (σκηνοθέτες, μουσικούς, χορευτές και χορογράφους, συγγραφείς, λιμπρετίστες,σκηνογράφους κ.λ.π) τους οποίους είχε προσλάβει για να γράψουν μια μουσική κωμωδία με θέμα τη θρυλική ζωή της.

Σελ.344

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΕ'

93 Ο θαλασσοπόρος εκ Διέπης που εξερευνά την Ήπειρο"Εξαδελφία"

Το μόνο που έμεινε απ’όλη αυτή την ιστορία είναι το γεγονός ότι το επιπεδοσφαίριο του 1503 ήταν ο μόνος χάρτης στον οποίο η ήπειρος, που είναι σήμερα γνωστή ως Αμερική, αναγραφόταν ως "Εξαδελφία". Η μοναδικότητα αυτή έφτασε στ’αυτιά του Τζέιμς Σέργουντ, ο οποίος, ένα χρόνο αργότερα, αξιώθηκε ν' αγοράσει το χάρτη, άγνωστο έναντι ποιου ποσού, από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου της Αβάνας. Κι έτσι εξηγείται πώς αυτός ο χάρτης βρίσκεται σήμερα κρεμασμένος σ' έναν απ’τους τοίχους της κρεβατοκάμαρας του Μπάρτελμπουθ.

Σελ.512-513

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Π'

94 Η φυλή που ξεγλιστράει αδιάκοπα απ’τον μειλίχιο ανθρωπολόγο

Πριν ένα χρόνο, ο Σοέλι είχε κατορθώσει να έρθει σ' επαφή με μια φυλή Κουμπού που το χωριό τους δεν ήταν χτισμένο πολύ μακριά απ'το ποτάμι. Όμως, όταν έφτασαν εκεί, μετά από τρεις βδομάδες πλεύση και πεζοπορία το χωριό- πέντε καλύβια πάνω σε πασσάλους- ήταν εγκαταλελειμμένο. Ο  Άπεντσελ κατάφερε να πείσει τον Σοέλι να συνεχίσουν τον ανάπλου του ποταμού. Δεν βρήκαν άλλο χωριό και, στις οκτώ μέρες πάνω,  ο Σοέλι αποφάσισε να γυρίσει στα παράλια.

σελ.152

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΕ'

95 Ο ομογάλακτος αδελφός που παρέχει στον ηθοποιό την αρωγή του

Καταστρώνει, λοιπόν, αυτό το διεστραμμένο σενάριο, με τη σύμπραξη του γιατρού Μπορμπέιγι, που δεν είναι άλλος από τον ομογάλακτο αδελφό του. Όμως ο Ζαν-Πολ Γκορμά,  ο γιος του ηθοποιού, είναι ερωτευμένος με την κόρη του γιατρού, την Ιζαμπέλ. Ο Γκορμά αντιδρά λυσσαλέα στο γάμο των παιδιών, αντίθετα με τον γιατρό που τον βλέπει με πολύ καλό μάτι.

σελ.220

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΔ'

96 Η υπο-βιβλιοθηκάριος που πλαισιώνει με κόκκινο τα αποκόμματα

Η υποβιβλιοθηκάριος διάβαζε όλες σχεδόν τις παρισινές εφημερίδες κι ένα σημαντικό αριθμό περιοδικών, επιθεωρήσεων και άλλων εντύπων, και πλαίσίωνε μ'ένα κόκκινο μολύβι οποιοδήποτε δημοσίευμα αφορούσε την Όπερα ως Λυρική Σκηνή (Ποιος θέλει να κλείσει η Όπερα;, Τα σχέδια για την Όπερα, Η σημερινή κατάσταση της Όπερας, Το Φάντασμα της Όπερας: μύθος και πραγματικότητα κ.λ.π) ή μια συγκεκριμένη όπερα· o βοηθός υποβιβλιοθηκάριος μερικής απασχολήσεως έκοβε τα άρθρα με το κόκκινο περίγραμμα και τα ΄βαζε, χωρίς να τα κολλήσει, μέσα σε ντοσιέ που λέγονταν "δευτερεύοντα αρχεία"(ΔΑ) και έκλειναν με λαστιχάκια.

σελ.315-316

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΒ'

97 Ο λαθρόβιος φοιτητής που κλειδώνεται 6 μήνες στην καμάρά του

Απ' αυτή την εμπειρία των 71 μηνών,  ο Μαρσέλ Άπεντσελ δεν είχε φέρει τίποτα μαζί του- ούτε ένα αντικείμενο, ένα τεκμήριο, μια σημείωση -κι ούτε που έλεγε τίποτα, με το δικαιολογητικό ότι, ενόψει της πρώτης ομιλίας του, ήθελε να κρατήσει ακέραιες στο νου του τις αναμνήσεις, τις εντυπώσεις και τις αναλύσεις του. Του πήρε έξι μήνες να τις βάλει σε τάξη.

Σελ.153

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΕ'

98 Η ραδιούργα γυναίκα που κλείνει συμφωνίες με τον Μεφιστοφελή

Κι εδώ, σ’ ένα καμπαρέ της Άγκυρας, το The Gardens of Heian-Kyo, πραγματοποιήθηκε ένα βράδυ η συνάντηση που έμελλε να παίξει αποφασιστικό ρόλο στη σταδιοδρομίας τους: όταν τελείωσε η παράστασή τους, ένας άντρας επισκέφθηκε την Ίνγκεμποργκ στο καμαρίνι της και της πρότεινε πέντε χιλιάδες στερλίνες αν μεσολαβούσε να τον φέρει σ'επαφή με τον Διάβολο- τον Μεφιστοφελή ειδικότερα-με τον οποίον ήθελε να κάνει τη γνωστή συμφωνία: την σωτηρία της ψυχής του για είκοσι χρόνια παντοδυναμίας.

Η Ίνγκεμποργκ  δέχτηκε.

Σελ.411

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΕ'

99 Ο ουρολόγος που φαντάζεται την πολεμική Ασκληπιάδη- Γαληνού;

Του πήρε γύρω στα τέσσερα χρόνια να ολοκληρώσει την εργασία του: ένα χειρόγραφο που ξεπερνούσε τις τριακόσιες σελίδες, από τις οποίες το πρωτότυπο και η μετάφραση του καθαυτό De structure renum  είναι ζήτημα αν έπιαναν τις εξήντα: όλο το υπόλοιπο ήταν κριτικό υλικό, που περιλάμβανε σαράντα σελίδες σημειώσεις και παραλλαγές ή διάφορες γραφές, εξήντα σελίδες βιβλιογραφία (το ένα τρίτο των οποίων αφορούσε τα errata της αντίστοιχης του Τσένερι) και μια εισαγωγή περίπου εκατό πενήντα σελίδων, στην οποία ο Ντεντεβίλ περιέγραφε με σχεδόν μυθιστορηματικό οίστρο τη μακραίωνα διαμάχη Γαληνού και Ασκληπιάδη[....].

σελ.626

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΡΣΤ'

100 Ο Ροβινσών Κρούσος που έχει βολευτεί μια χαρά στο νησάκι του

Υπάρχουν και τέσσερα έργα τέχνης που προσελκύουν ιδιαιτέρως την προσοχή. Το πρώτο είναι ένα ζωγραφικό έργο πάνω σε ξύλο, που το δίχως άλλο χρονολογείται από το πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Τιτλοφορείται: «Ο Ροβινσώνας κοιτάει να βολευτεί όσο μπορεί καλύτερα στο ερημονήσι του». Πάνω από τον τίτλο, που είναι γραμμένος σε δύο σειρές με μικρά λευκά κεφάλαια, βλέπουμε, σε μιαν αρκετά ναίφ απόδοση, τον Ροβινσώνα Κρούσο, μ' ένα μυτερό καπέλο και μια φανέλα από τραγόμαλλο, να κάθεται σε μια πέτρα· πάνω στο δέντρο που του χρησιμεύει για να μετράει το πέρασμα του χρόνου, χαράζει μια Κυριακή.

σελ.549-550

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΣΤ'

101 Η εργάτρια που κατασκευάζει πεντακόσια μαύρα κουτιά για παζλ

Σ’εκείινην (κυρία Ουρκάντ), φυσικά, λίγους μήνες πριν φύγει, το 1934, παράγγειλε ο Μπάρτελμπουθ  τα κουτιά όπου ο Βενκλέρ θα έβαζε τα παζλ, ένα ένα όπως θα τα ‘φτιαχνε: πεντακόσια oλόιδια κουτιά, μήκους είκοσι εκατοστών, πλάτους δώδεκα, ύψους οκτώ,  από μαύρο χαρτόνι, μια μαύρη κορδέλα που ο Βενκλέρ  σφράγιζε με βουλοκέρι, με μοναδική ένδειξη μια ετικέτα οβάλ όπου  γράφοταν τα αρχικά Ρ.Β. κι ένας αριθμός.

Σελ.67

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ

102 Ο όψιμος δερματέμπορος που πέφτει στην πιο δόλια χρεοκοπία

Τον Απρίλιο του 1931 (ενόσω γινόταν όλο και πιο σαφές ότι ο Φερντινάν, κύριος ενός αποθέματος σαράντα τόσων χιλιάδων ακατέργαστων δερμάτων που του ‘χαν κοστίσει τριπλάσια η τετραπλάσια απ' όσο θα μπορούσε ποτέ να τα πουλήσει, ήταν τόσο ανίκανος να τα συντηρήσει και να τα εξασφαλίσει όσο και ν’αντιμετωπίσει όλες τις άλλες υποχρεώσεις του) τα ντεπό της Λα Ροσέλ  όπου είχανε εναποθηκευτεί τα εμπορεύματα, έγιναν στάχτη.

Σελ. 116

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑ'

103 Ο λειψός υπολοχαγός που χαιρετάει τη σημαία με το ζερβό χέρι

[....] και τούτοι οι δύο που στέκονται μπροστά στο Ηρώον της Βηρυτού, φορτωμένοι παράσημα, που το δεξί μανίκι και των δυονών τους ανεμίζει άδειο, που χαιρετούν τη γαλλική σημαία με τ' αριστερό τους χέρι, είναι ο Μπερνάρ Λεαμό, ένας εξάδελφος της Μαρτ, της γυναίκας τού Φρανσουά, με τον παλιόφιλό του, τον συνταγματάρχη Ογκάστους Μπι Κλίφορντ, του οποίου υπήρξε διερμηνέας στο Γενικό Επιτελείο των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Περόν και ο οποίος, όπως άλλωστε κι ο ίδιος, έχασε το δεξί του χέρι όταν το ανωτέρω Γ.Ε.  βομβαρδίστηκε από τον Κόκκινο Βαρόνο στις 19 Μαΐου 1917.

σελ.214

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΓ'

104 Ο Λιστ και ο Σοπέν που ένας φίλος τους  συνθέτει μια "Σβούρα"

Εμανυέλ Ντε Ντεντερβίλ (1810-1849): φίλος του Λιστ και του Σοπέν, κυρίως γνωστός ως συνθέτης ενός εξουθενωτικού βαλς, που δικαίως επονομάστηκε "Η Σβούρα".

Σελ.79

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΔ'

105 Ο οκλάζων Γιαπωνέζος που μυεί με πυγμή τους Τρεις Ελεύθερους

Αυτός που κάθεται αντίκρυ στους τρεις άλλους είναι Γιαπωνέζος. Ονομάζεται Ασικάγκε Γιοσιμίτσου. Ανήκει σε μια αίρεση που ιδρύθηκε το 1960 στη Μανίλα από έναν δύτη, έναν ταχυδρομικό υπάλληλο και ένα βοηθό χασάπη. Το γιαπωνέζικο όνομα της αίρεσης είναι "Σίρα νάμι (" Το άσπρο κύμα")· το αγγλικό της, "The Three Free Men" (Οι Τρεις Ελεύθεροι").

σ.28

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ'

106 Ο υποπλοίαρχος που ξεθάβει το ύστατον μήνυμα του Φιτζ-Τζέιμς

[...]τότε, στη Γη του Βασιλέως Γουλιέλμου, ο ανθυποπλοίαρχος Χόμπσον, δεύτερος καπετάνιος του Fox, βρήκε τον τύμβο με το ύστατο μήνυμα που άφησαν οι πεντακόσιοι επιζώντες, στις 25 Απριλίου 1848, πριν εγκαταλείψουν τα ακινητοποιημένα πλοία τους και αποπειραθούν να προσεγγίσουν με τα έλκηθρα ή με τα πόδια τον Κόλπο του Χάτσον.

Σελ.262

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΔ'

107 Ο βοτανολόγος που αγωνίζεται να καθιερώσει δικό του επίφυλλο

Ο Σμοτφ δεν ξέρει ποια τι ήθελε να θυμηθεί μ’αυτό το τελευταίο. Το μόνο πράγμα που του 'ρχεται στο νου- και δεν το κατέγραψε ποτέ- είναι ότι αυτός ο Μίστερ Μάκλιν ήταν ένας βοτανολόγος, ηλικίας άνω των εξήντα, ο οποίος αφού έφαγε είκοσι χρόνια απ' τη ζωή του καταριθμώντας φτέρες και πεταλούδες στα υπόγεια του Βρετανικού Μουσείου, πήγε στην Κένυα για να συντάξει ένα συστηματικό κατάλογο της χλωρίδας της.

σελ.458

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΒ'

108 Η έξαλλη σπανιόλα θυρωρός που επιπλήττει τους εγκλωβισμένους

Έτσι λοιπόν, όταν συνέβη ό,τι συνέβη, γύρω στις τέσσερις το πρωί, μεταξύ τετάρτου και πέμπτου ορόφου, είχαν όλοι τα κέφια τους. Την πρώτη στιγμή βέβαια κατατρόμαξαν, αλλά μετά έπιασαν να φωνάζουν τη θυρωρό· δεν ήταν ακόμα η κυρία Κλαβό, αλλά μια υπερήλικη Σπανιόλα που ήταν εκεί από τότε που ‘χε χτιστεί η πολυκατοικία· την έλεγαν κυρία Αράνια(«αράχνη») και δεν θα μπορούσε να 'χει πιο ταιριαστό όνομα. Η κυρία Αράνια κατέφτασε, φορώντας ένα πορτοκαλί κλαδωτό πενιουάρ και μια βαμβακερή κάλτσα στο κεφάλι αντί για νυχτικό σκουφάκι, και τους είπε να σταματήσουν τις φωνές, και να κάνουν υπομονή, γιατί δε θα ‘πρεπε να ελπίζουν βοήθεια πριν περάσουν μερικές ώρες

Σελ.230

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΗ'

109 Ο Σπίλετ που εμφανίζει από την τσέπη του το τελευταίο σπίρτο

[....] την πτώση του αερόστατου που είχε δραπετεύσει από το το Ρίτσμοντ, την επανεύρεση ως εκ θαύματος του Κύρου Σμιθ, το τελευταίο σπίρτο που βρέθηκε σε μια τσέπη του γιλέκου του Γεδεών Σπίλετ, την ανακάλυψη του μπαούλου, μέχρι τις σπαρακτικές εξομολογήσεις του Άιρτον και του Νέμο που κλείνουν αυτές τις περιπέτειες, συνδέοντάς τες θαυμαστά με τα «Τέκνα του Πλοιάρχου Γκραντ» και τις «Είκοσι χιλιάδες λεύγες υπό την θάλασσαν». 

Σελ.48

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η'

110  Ο ιστορικός που για να ζήσει γράφει μυθιστορήματα της πλάκας

Η ερμηνεία της Αν Μπερντέλ ήταν μεν διαφορετική, αλλά στηρίζεται κι αυτή στα πολυάριθμα ανέκδοτα γύρω απ’την ερωτική ζωή της γιαγιάς της: η ρόμπα ήταν πράγματι δώρο ενός από τους εραστές της, ενός καθηγητή της Ιστορίας στο Carson College της Νέας Υόρκης, ονόματι Άρνολντ Φλέξνερ, διαπρεπούς συγγραφέα μιας πραγματείας με θέμα «Τα ταξίδια του Ταβερνιέ και του Σαρντέν», και «η εικόνα της Περσίας στην Ευρώπη από την Σκυντερί στον Μοντεσκιέ», καθώς και, υπό διάφορα ψευδώνυμα ( Μόρτι Ρόουλαντς, Κεξ Κάμελοτ, Τριμ Ζινέμεουιτς, Τζέιμς Ου.Λόντον, Χάρβι Έλιοτ) αστυνομικών μυθιστορημάτων, διανθισμένων με σκηνές, αν όχι πορνογραφικές, πάντως απροκάλυπτα ελευθέριες: «Φόνοι στο Πιγκάλ», «Καυτές νύχτες στην Άγκυρα» κ.λ.π.

σελ.239-240

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Μ'

111 Ο νικητής Πελάγιος που ενθρονίζεται βασιλιάς στην Κοβαδόνγκα

Πιο αναλυτικά, κατά τον Μπομόν, ο θρύλος της Λεμπτίτ περιέγραφε εκείνο που ο ίδιος αποκαλούσε "η κανταβρική πανωλεθρία των Μαυριτανών", μ' άλλα λόγια, τη μάχη της Κοβαδόνγκας, κατά την οποία ο Πελάγιος κατανίκησε τον εμίρη Αλχαμάχ, πριν στεφθεί επιτόπου, στο πεδίο της μάχης βασιλιάς των Αστουριών.

σ.26

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'

112 Η όχεντρα που κόβει το ζεστό νερό όταν ξυρίζεται ο σώγαμπρος

Αυτή η σκληρή ζωή κράτησε σχεδόν δύο χρόνια. Η κυρία Εσάρ, ανάλογα τα κέφια της, πότε ήταν όλο καλοσύνες, φτάνοντας μέχρι του σημείου να προσφερθεί να κάνει στην κόρη της ένα τσάι, και πότε τραβούσε το σκοινί ως το απροχώρητο, κόβοντας λ.χ. το ζεστό νερό ακριβώς τη στιγμή που ο Φιλίπ ετοιμαζόταν να ξυριστεί...

α .187-188

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Λ'

113 Ο κακόμοιρος "φονεύς των λέξεων" που τριγυρίζει στα παλιατζίδικα

Ο Σινόκ, που θα ‘ταν τότε γύρω στα πενήντα, ασκούσε ένα περίεργο επάγγελμα. Ήταν, όπως το 'λεγε ο ίδιος, "φονεύς λέξεων": εργαζόταν στην ενημέρωση των λεξικών Larousse. Ενώ, όμως, οι συνάδελφοί του συντάκτες αναζητούσαν νέες λέξεις και έννοιες, εκείνος, για να τους κάνει θέση, έπρεπε να διαγράψει όλες τις «εκφυλλοφορητέες» λέξεις και έννοιες, αυτές δηλαδή που είχαν περιπέσει σε αχρησία.

Σελ.381

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ξ'

114 Ο προϊστάμενος που απουσιάζει σχεδόν τέσσερις μήνες το χρόνο

Ο Ρεόλ είχε χάσει κάθε ελπίδα ότι η αίτηση του θα προχωρούσε κάποτε. Μεταξύ της 1ης Μαρτίου και της 30ης Νοεμβρίου, ο διευθυντής είχε καταφέρει να λείπει τέσσερις ολόκληρους μήνες, όπως δε κάθησε και τα υπολόγισε ο Ρεόλ, βάζοντας μέσα τα week-ends, τα παρατεταμένα week-ends, τις "γέφυρες", τα "τούνελ", τα υπηρεσιακά ταξίδια, τα εκπαιδευτικά ταξίδια, τις επιστροφές απ' τα ταξίδια, τα σεμινάρια και κάτι άλλες αδειούλες, είναι ζήτημα αν μέσα σ' αυτούς τους εννέα μήνες είχε πατήσει στο γραφείο του εκατό φορές όλες κι όλες.

σελ.641

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΡΗ'

115 Ο λεβέντης παππούς που εμπνέεται από έναν πίνακα από μυθιστόρημα

Ο Φουλρό εμπνεύστηκε τον πίνακά του από ένα αστυνομικό μυθιστόρημα- «Η Δολοφονία των χρυσόψαρων»- που τόσο πολύ το χάρηκε διαβάζοντας το, ώστε αποφάσισε να ζωγραφίσει έναν πίνακα όπου, σε μία στιγμή και μόνο, θα συγκέντρωνε όλα σχεδόν τα στοιχεία του αινίγματος.

σ.299

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ν'

116 Οι αυστριακοί πελάτες που ζητούν ένα χαμάμ με πολύ ατμό

Το ζευγάρι είναι αυστριακοί πελάτες. Ήρθαν ειδικά από το Σάλτσμπουργκ, για να διαπραγματευτούν την αγορά ενός από τους πλέον «ομιχλώδεις» Χάτινγκ, ενός πίνακα που μπορεί να είχε ως αφετηρία το πασίγνωστο «Χαμάμ», όμως η τεχνική "Χάτινγκ" τον έκανε να φαίνεται σαν να ‘χε συμβεί υπερέκλυση ατμού.

Σελ. 66

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ'

117 Ο συνθέτης που εισάγει στο Αμβούργο την γαλλοπρεπή ouverture

ΚΟΥΣΣΕΡ(KUSSER ή COUSSER), Γιόχαν Ζίγκμουντ: γερμανός μουσικοσυνθέτης ουγγρικής καταγωγής (Ποζσόνι,1660-Δουβλίνο,1727).[.....] Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της Όπερας του Αμβούργου, όπου και εισήγαγε την «overture ȧ française”, και ένας από τους προδρόμους του Χέντελ στον τομέα του ορατορίου

σελ.43.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ'

118 Η συνοικιακή αρωματοπώλις που διαλέγει τα έργα του οικοτέχνη

Ήταν τότε που ο Βενκλέρ το 'χε ρίξει στην κατασκευή δαχτυλιδιών και ο Βαλέν του είχε φέρει την κοπελίτσα από το αρωματοπωλείο της οδού Λοζελμπάκ, που ‘θελε να φτιάξει στο μαγαζί της μια γωνιά με κοσμήματα εν όψει των Χριστουγέννων. Κάθισαν, λοιπόν, και οι τρεις γύρω απ’το τραπέζι, κι ο Βενκλέρ άπλωσε όλα του τα δαχτυλίδια: πρέπει να 'ταν καμιά τριανταριά όλα όλα, παρατεταγμένα με γούστο πάνω σε καπιτονέ μαξιλαράκια από μαύρο σατέν.

Σελ.49

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η’

119 Ο έμπορος εξωτικών ειδών που θέλει να εξώσει τον γείτονά του

Δεν πέρασε καλά καλά ένας μήνας, κι ο διαχειριστής, που ήταν ο ιδιοκτήτης της κάμαρας, έφερε δικαστικούς κλητήρες και την σφράγισε· στους δύο μήνες πάνω, το δωμάτιο κηρύχθηκε ελεύθερο με συμβολαιογραφική πράξη, κι ο διαχειριστής πέταξε στο δρόμο τα λιγοστά του παλιοπράγματα:

σελ.321

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΒ' 

120  Ο  ρίψασπις που δεν τον νοιάζει αν θα επιζήσουν οι άντρες του

Ήταν τέτοιο το πάθος του για την Ίνγκεμποργκ, ώστε, μη μπορώντας να ζήσει ούτε στιγμή χωρίς αυτήν, δεν πρόλαβε καλά καλά ν’αποβιβαστεί, και λιποτάκτησε για να γυρίσει κοντά της. Το σφάλμα του ήταν ότι, όταν λιποτάκτησε, δεν βρισκόταν σε άδεια- είναι αλήθεια ότι είχε ζητήσει, μα δεν του έδωσαν-, αλλά ήταν επικεφαλής μιας περιπόλου κοντά στον τριακοστό όγδοο παράλληλο: μαζί με τον φιλιππινέζο οδηγό του, που δεν ήταν άλλος από τον τον Κάρλος(το πραγματικό του όνομα: Αουρέλιο Λόπες), εγκατέλειψαν τους έντεκα άνδρες της περιπόλου, καταδικάζοντας τους σε βέβαιο θάνατο, και ύστερα από μιαν απίστευτη περιπλάνηση, έφτασαν κάποτε στο Πορτ Άρθρουρ, απ‘ όπου πέρασαν στη Φορμόζα.

Σελ.408-409 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΕ'

121 Ο Σιπιόν που διατυπώνει ευρηματικότητα ζητούμενα σταυρολέξων

Η λύση ήταν εξίσου οφθαλμοφανής με το πόσο άλυτο του φαινόταν το πρόβλημα όσο δεν το 'χει λύσει ακόμα, όπως ακριβώς όταν λύνεις ένα σταυρόλεξο: ψάχνεις να βρεις την απάντηση οπουδήποτε αλλού εκτός από τον ίδιο τον ορισμό του ζητούμενου (θυμηθείτε εκείνον τον μεγαλοφυή ορισμό του Ρομπέρ Σιπιόν"du vieux avec du neuf" με έντεκα  γράμματα) ενώ όλη σου η προσπάθεια θα ‘πρεπε να κατατείνει στο να πραγματωθεί αυτή αναγκαία μετατόπιση που θα έδινε στον ορισμό ή στο κομμάτι του παζλ το νόημα του και θα καθιστούσε κάθε εξήγηση κουραστική και ανώφελη.

Σελ.443

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ο'

122 Ο μαλαίος μπάρμαν  που παζαρεύει ένα άγαλμα σε pidgin english;

Έπαθε τέτοια ταραχή, που έτρεξε στο ξενοδοχείο του, ξαναγύρισε με τον σταυρό και έπιασε με τον μαλαίο μπάρμαν μια ατελείωτη συζήτηση σε pidgin english για την οιονεί μηδενική στατιστική πιθανότητα να συναντήσει κανείς δύο φορές μέσα σε δεκατέσσερα χρόνια δύο αγάλματα με τρία κεφάλια, στο τέλος της οποίας συζήτηση ο Σμοτφ και ο μπάρμαν έδωσαν όρκο αιώνιας φιλίας και τον σφράγισαν με την ανταλλαγή των έργων τέχνης τους.

Σελ.86

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΕ'

123 Ο  ωραίος αεροπόρος που ψάχνει στο χάρτη τον Πύργο Κορμπενίκ

Ήταν ο ουαλός αεροπόρος που ήθελε να πάει στον Πύργο του Κορμπενίκ κι είχε χάσει το δρόμο απ’την ομίχλη. Του κάκου μελέτησε όλους τους χάρτες που είχε στο αεροπλάνο, κι όταν εκείνη τον πήγε στο χωριό, ούτε κι οι μεγάλοι μπόρεσαν να τον φωτίσουν.

Σελ.454

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΑ'

124 Ο τραπεζοκόμος που κάνει άπειρους παραγοντικούς υπολογισμούς

Ήδη από το 1930, ο Σμοτφ είχε αρχίσει τις προετοιμασίες: μάζευε τα χαρτιά που χρειάζονταν για να πάρουν βίζες, ενημερωνόταν για τις διατυπώσεις που ίσχυαν σε κάθε χώρα, άνοιγε σε διάφορα καίρια σημεία επαρκώς τροφοδοτούμενους λογαριασμούς καταθέσεων, συγκέντρωνε ταξιδιωτικούς οδηγούς, χάρτες, ωράρια και δρομολόγια, έκλεινε δωμάτια ξενοδοχείων και  αγόραζε ατμοπλοϊκά εισιτήρια.

Σελ.81-82

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΕ'

125 Η φυγάς που ζει με τον οικοδόμο σύζυγό της στο Σομόν-Πορσιέν

Δύο χρόνια πριν, η Ελιζαμπέτ είχε παντρευτεί έναν βέλγο οικοδόμο, τον Φρανσουά Μπρεντέλ. Ζούσαν στις Αρδένες, στο Σομόν-Πορσιέν. Είχαν αποκτήσει δύο κοριτσάκια, την Ανν, ενός χρόνου, και τη νεογέννητη Μπεατρίς.

σελ.41

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ'

126 Ο στρατάρχης που δέχεται στο κεφάλι ένα κρυστάλλινο πολύφωτο

Το πολύφωτο έγινε θρύψαλα, προκαλώντας τον θάνατο οκτώ ατόμων, μεταξύ των οποίων η Λορέλ και ο γέρος στρατάρχης Ντε Κρεσί-Κουβέ, τρία άλογα του οποίου, στη διάρκεια της Εκστρατείας στη Ρωσία, είχαν κυριολεκτικά ξεθεωθεί μέχρι τουφεκισμού.

σελ.80

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΔ'

127 Ο άτυχος παρασκευαστής που κινδυνεύει να του κόψουνε το χέρι

Το επεισόδιο αυτό του στοίχιζε όχι μόνο τα τρία δάχτυλα του αριστερού χεριού, αλλά και την εργασία του- η παρασκευή της μεταλλικής σχάρας απαιτούσε άκρα επιδεξιότητα-, κι έτσι ο Μορελέ υποχρεώθηκε να ζει με μια μειωμένη σύνταξη που του πλήρωνε μεμψίμοιρα το Πολυτεχνείο, κι ένα μικρό επίδομα από τον Μπάρτελμπουθ.

σ.45-46

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ'

128 H τολμηρή κρουπιέρισσα που μετατρέπεται σε ντροπαλή κυριούλα

Με το μικρό αυτό κεφάλαιο, εκείνη(Ελέν Γκρατιολέ) κι ο σύζυγός της μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Eκεί εξελίχθηκαν σε επαγγελματίες χαρτοπαίκτες, οργανώνοντας σε καταγώγια και νυχτερινά τρένα παρτίδες μπαρμπούτι, που καμιά φορά κρατούσαν και πάνω από μία εβδομάδα[….} Λίγες εβδομάδες αργότερα η Ελέν γύρισε στη Γαλλία. Ο ανιψιός της, ο Φρανσουά, όταν πέθανε ο Εμίλ, ένα χρόνο πριν, είχε κληρονομήσει την πολυκατοικία, της παραχώρησε ένα μικρό δυαράκι στον έκτο όροφο, δίπλα στους Ντεντεβίλ. Εκεί έζησε, φρόνιμη, ταπεινή και μαζεμένη, ως το θάνατό της, το 1947.

σελ.112

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑ'

129 Το τσιράκι του ξυλουργού που ανάβει μια φωτίτσα με ροκανίδια

Το τρίτο έργο είναι ένα σχέδιο με υπογραφή Πριού και τίτλο «Ο ξυλουργός του Πεδίου του Άρεως»: ένας νεαρός καμιά εικοσαριά χρονώn, ντυμένος μ'ένα μπαλωμένο πουλόβερ κι ένα παντελόνι δεμένο στη μέση με σχοινί, έχει ανάψει μια φωτιά από ροκανίδια και πασχίζει να ζεσταθεί.

σελ.436

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΘ'

130 Η οικιακή βοηθός χαίρεται γιατί τη θυμήθηκε το αγόρι της

Τελευταίος όροφος, κάτω απ΄τη στέγη: ένα δωματιάκι μια σταλιά, όπου μένει μια δεκαεξάχρονη Αγγλίδα, η Τζέιν Σάτον, οικιακή βοηθός των Ρορσάς.

Η κοπελίτσα στέκεται κοντά στο παράθυρο. Με το πρόσωπο ν'αστράφτει από χαρά και μασουλώντας μια φέτα ψωμί, διαβάζει- ίσως και να ξαναδιαβάζει για εικοστή φορά-ένα γράμμα.

σελ.60

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι'

131 Οι νταήδες που σκοτώνουν με ματσουκιές τον χοροδιδάσκαλο

Τα χαράματα της 11ης Σεπτεμβρίου 1935, ο Αντουάν Μπροντέν δολοφονήθηκε· τρεις νταήδες στους οποίους είχε αρνηθεί την είσοδο στη λέσχη του δύο μέρες πριν, τον έσυραν σ' ένα εγκαταλελειμμένο λατομείο του Τζεμάιμα Κρικ, καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα απ’την Πενσακόλα(Φλόριντα), και τον σκότωσαν με ματσουκιές.

σελ.112

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑ'

132 Ο Ολλανδός που λέει ότι κάθε άρτιος είναι άθροισμα 2  πρώτων

[...] εν πάση περιπτώσει, ο Χούμποτ δεν την μνημονεύει πουθενά), ιατρικής, πολιτικής (πρόταση δημοκρατικής διακυβέρνησης, που θα λάμβανε υπ’όψιν της, όχι μόνο την παραδοσιακή διάκριση των τριών εξουσιών, δηλαδή της νομοθετικής, της εκτελεστικής και της δικαστικής, αλλά και μια τέταρτη, που αποκαλεί-με ανησυχητική προορατικότητα -δημοσιογραφική), αριθμητικής άλγεβρας (μία σημείωση πάνω στην εικασία του Γκόλντμπαχ, που ζητάει ν' αποδειχθεί ότι κάθε άρτιος θετικός ακέραιος αριθμός μεγαλύτερος του 2 μπορεί να εκφραστεί ως άθροισμα δύο πρώτων αριθμών)....

Σελ.491

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΗ'

133  Τα ράθυμα τυφλά άλογα που σέρνουν μες στις στοές τα βαγονέτα

και πιο κάτω ακόμα, σήραγγες ορυχείου, με τυφλά και γέρικα άλογα να τραβάν τα βαγονέτα με το μετάλλευμα, κι από πίσω οι σιωπηλές πομπές των κρανοφόρων μεταλλωρύχων και λασπωμένα περάσματα, με μουχλιασμένα υποστηλώματα, που θ’οδηγούσαν, λέει, σε κάτι σκαλοπάτια γλιστερά, εκεί που θ’ακουγόταν να παφλάζει ένα μαυριδερό νερό.

Σελ.474-475

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΔ'

134 Ο λάτρης της όπερας που καταλείπει το αρχείο του στη Λυρική

Η δουλειά του δεν ήταν και τίποτα το συγκλονιστικό: ένας πλούσιος φιλότεχνος, ονόματι Ανρί Αστρά,  είχε κληροδοτήσει στη Βιβλιοθήκη μια συλλογή στοιχείων, στην οποία είχε αφιερώσει σαράντα χρόνια απ' τη ζωή του. Παθιασμένος λάτρης της όπερας, ο Ανρί Αστρά δεν είχε χάσει ούτε μία πρεμιέρα από το 1910, μη διστάζοντας να διασχίσει τη Μάγχη, ακόμα και (δυο-τρεις φορές) τον Ατλαντικό, προκειμένου ν' ακούσει τον Φουρτβένγκλερ να διευθύνει το «Δαχτυλίδι», την Τεμπάλντι να τραγουδάει τη’ Δυσδαιμόνα’ και την Κάλλας, «Νόρμα’.

σελ.314

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΒ'

135 Η αψίπλουτη τσιγκούνα που σημειώνει σ' ένα καρνέ κάθε δαπάνη

Με μιαν άτεγκτη σχολαστικότητα, χωρίς να παραβλέπει τίποτα, με τον ίδιο τρόπο που τον 19ο αιώνα η κυρία του σπιτιού ξεψάχνιζε το κατάστιχο της μαγείρισσας και δεν δίσταζε να της ζητήσει πίσω τη δεκάρα που έλειπε, η Αντέλ Πλασέρ δεν αφήνει μέρα που να μην κάνει σ' ένα σχολικό τετράδιο τον ανελέητο υπολογισμό των καθημερινών εξόδων της:

σελ.335

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΔ'

136 Το φανταράκι κιι η μέλλουσα συμβία που κλείνονται στο ασανσέρ

Τέσσερις άνθρωποι κλείστηκαν μέσα, κι αυτός είναι ο λόγος που η ασφαλιστική εταιρεία αρνήθηκε να καταβάλει το κόστος επισκευής του ασανσέρ, που ήταν μελετημένο για τρία άτομα ή διακόσια κιλά. Τα τέσσερα θύματα ήταν η κυρία Αλμπέν που τότε λεγόταν Φλορά Σαμπινί, ο Ρεμόν Αλμπέν, ο αρραβωνιαστικός της, που εκείνο τον καιρό υπηρετούσε τη θητεία του, ο κύριος Ζερόμ, νεαρός καθηγητής Ιστορίας, και ο Σερζ Βαλέν.

σελ.230

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΗ'

137 Το στέλεχος που δεξιώνεται μεγαλόπρεπα τους υφιστάμενους του

Η τραπεζαρία των Αλταμό, όπως όλα τα μπροστινά δωμάτιο του διαμερίσματος, έχει διακσευαστεί ειδικά για τη μεγάλη δεξίωση που θα δοθεί εκεί σε λίγο.

[.....] Ο κύριος Αλταμόν είναι ένας διεθνής  εμπειρωγνώμων που λείπει σχεδόν συνέχεια απ’το Παρίσι, κι απ’ό,τι φαίνεται, η μεγάλη αυτή δεξίωση γίνεται για να εορταστεί η ετήσια επιστροφή του

σελ. 150,158

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΕ'

138 Ο καλλιγράφος των σουκ που αντιγράφει μια σούρα του Κορανίου

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μπουμπάκερ ήταν να την πάει στον πατέρα του, που έβγαζε το ψωμί  του ως δημόσιος γραφιάς και καλλιγράφος. Δούλευε σ’ένα μαγαζάκι της  Μεντίνας και πουλούσε σάκες, κασετίνες και μολύβια, αλλά οι περισσότεροι πελάτες του έρχονταν για να τους γράψει τ’όνομά τους πάνω σε διπλώματα ή πιστοποιητικά, ή για ν’αντιγράψει κάποια φράση απ’το Κοράνι, πάνω σε περγαμηνές που μετά τις καδράριζαν και τις κρεμούσαν.

σελ. 354-355

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΖ'

139 Ο αλβανός αρματωλός που σέρνεται μπροστά στα πόδια μιας βαμπ

έναν αλβανό αρματωλό στα πόδια μιας βαμπ που φορά άσπρο κιμονό όλο μαύρα στίγματα.

σελ.608

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΡΓ'

140 Ο  Αέτιος που αναχαιτίζει τα στίφη του Αττίλα στα Καταλαυνικά

Όσο για τον τέταρτο θρύλο, κατά τον οποίο οι Βουργουνδοί του Γονδέριχου, όταν ο Αέτιος τους είχε υποχρεώσει να συμμαχήσουν με τους Σάξονες, τους Αλανούς, τους Φράγκους και τους Βησιγότθους, προκειμένου ν’αναχαιτιστεί ο Αττίλας και οι Ούννοι του, έφτασαν ατα Καταλαυνικά Πεδία...

σελ.124-125

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΒ

141 Η λιχούδα που φτιάχνει με βελόνες έναν πύργο τηλεπικοινωνιών

Οι δύο τελευταίες χρονιές της στο σχολείο, με την προετοιμασία της για τις εισαγωγικές εξετάσεις, και η ανάπτυξη των δορυφορικών τηλεπικοινωνιών ανέστειλαν για πάντα τα σχέδιά της, απ' τα οποία δεν μένει σήμερα παρά μια φωτογραφία κομμένη από εφημερίδα: η Αν, δώδεκα χρονών, ποζάρει μπροστά στη μακέτα που της πήρε έξη μήνες να κατασκευάσει, μια αέρινη μεταλλική σύνθεση, αποτελούμενη από 2715 ατσάλινες βελόνες γραμμοφώνου, λεπτοτεχνικά κολλημένες η μία με την άλλη, ύψους δύο μέτρων, φίνα σαν δαντέλα, αιθέρια σαν χορεύτρια, που είχε στην κορυφή της 366 μικροσκοπικές παραβολικές κεραίες.

σελ.244

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Μ'

142 Ο μικρανιψιός που εκποιεί την κληρονομιά λόγω της φορολογίας

Ο ανιψιός του, Γκρεγκουάρ Βολτιμάν, είχε σκοτωθεί το Μάιο του 1944, στη μάχη του Γκαριλιάνο, όταν οι σύμμαχοι διέσπασαν τη γραμμή Γκούσταβ. Χρειάστηκαν κάμποσοι μήνες στον συμβολαιογράφο για να ξετρυπώσει ένα μακρινό εξάδελφο του Βενκλέρ· λεγόταν Αντουάν Ραμό και εργαζόταν σε μια βιοτεχνία συναρμολογούμενων καναπέδων. Οι φόροι κληρονομιάς, στους οποίους προστέθηκαν και τα έξοδα αναζήτησης κληρονόμων, αποδείχθηκαν τόσο δυσβάσταχτοι, ώστε ο Αντουάν Ραμό αναγκάστηκε να τα βγάλει όλα στο σφυρί.

σ.21

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α'

143 Η πιστή χήρα που φυτοζωεί με μνήμες τυλιγμένες σ’εφημερίδες

Τα αντικείμενα που είναι πάνω στο τραπέζι, στο τζάκι και στα δύο τραπεζάκια, είναι τυλιγμένα με τα φύλλα της μόνης εφημερίδας που διαβάζει(η κυρία Αλμπέν) με ευχαρίστηση, της France-Dimanche. Θεωρείται μεγάλη τιμή να σου επιτρέψει να τα δεις· δεν τα ξετυλίγει ποτέ όλα μαζί, κι είναι πολύ σπάνιο να δείξει πάνω από δύο ή τρία σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο.

σελ.285-286

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΗ'

144 Ο ευπατρίδης με την μαύρη ρεντινγκότα που φορά τα γάντια του

Ο τρίτος, κι αυτός στα ολόμαυρα ντυμένος, ήταν καθισμένος κοντά στην πόρτα, με το ύφος του ευπατρίδη που περιμένει υπομονετικά κάποιον, βάζοντας για να μη χάνει χρόνο τα απολύτως εφαρμοστά, ολοκοκαίνουργια γάντια του.

σελ.22

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α

145 Οι νιόπαντροι που καταχρεώνονται για μια διπλή κρεβατοκάμαρα

Τότε, όμως, το λογιστήριο της εταιρείας αντιλήφθηκε ότι το ποσό των τοκοχρεολυσίων που κατέβαλλαν οι Ρεάλ για την αγορά της κρεβατοκάμαράς τους υπερέβαινε το επιτρεπόμενο όριο για τις περιπτώσεις οικιακού εξοπλισμού, ήτοι το 25% του καθαρού εισοδήματος μετά την αφαίρεση των δαπανών που αφορούν στην πρώτη κατοικία. Επομένως η πίστωση που τους είχε δοθεί ήταν παράνομη, και η επιχείρηση δεν είχε δικαίωμα να την τριτεγγυηθεί!

σελ.641

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΡΗ'

146 Ο κοσμήτωρ που κληροδοτεί στο Κολέγιο μια σημαντική συλλογή

Να, όμως, που πενήντα χρόνια αργότερα, το Πανάγιο Κύπελλο έκανε την επανεμφάνισή του: σε μια επιστολή, γραμμένη το 1765 στα ιταλικά, ο δημοσιολόγος Μπεκαρία αφηγούνταν στον προστάτη του Κάρολο-Ιωσήφ Ντε Φιρμιάν πως είχε επισκεφτεί την ξακουστή συλλογή αρχαιοτήτων που ο φιλόλογος Πιτίσκος, πεθαίνοντας, το 1727, είχε κληροδοτήσει στο Κολέγιο του Αγίου Ιερωνύμου της Ουτρέχτης του οποίου υπήρξε κοσμήτορας, και στεκόταν ειδικότερα «σ’ένα πήλινο κύπελλο, που μας είπαν ότι ήταν εκείνο του Μαρτυρίου».

σελ.127-128

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΒ

147 Ο ρέκορντμαν που δεν του αναγνωρίζουνε την παγκόσμια επίδοση

Έτσι, η επίδοσή του δεν αναγνωρίστηκε. Ο Μασί έδωσε σκληρή μάχη, κάτι που δεν ήταν καθόλου εύκολο έτσι όπως ήταν εγκλωβισμένος στο στρατόπεδό του, παρά το γεγονός ότι είχε την αυθόρμητη υποστήριξη όχι μόνο όλων των συναδέλφων του θαλάμου του, για τους οποίους, φυσικά, αποτελούσε ίνδαλμα, αλλά και των ανώτερων του, ακόμα και του συνταγματάρχη διοικητή του στρατοπέδου, ο οποίος, μάλιστα, προκάλεσε τη σχετική παρέμβαση στο Κοινοβούλιο του τότε Υπουργού Πολέμου, που δεν ήταν άλλος από τον Πολ Πενλεβέ.

σελ.464

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓ'

148 Οι επτά ηθοποιοί που ευγενώς αποποιούνται το ρόλο στο σίριαλ

Είναι δύσκολο να πεις πόση αλήθεια υπάρχει σ' αυτές τις εξηγήσεις, δεδομένου ότι, από τις τέσσερις εκπομπές, δύο δεν γυρίστηκαν ποτέ: εκείνη με τα εννέα επεισόδια, την οποία όλοι οι ηθοποιοί που βολιδοσκοπήθηκαν-Αλέρ, Ιρς, Κυβελιέ, Μαρεσάλ, Μπελμοντό, Μπουίζ, Μπουρβίλ- απέρριψαν ο ένας μετά τον άλλο, και το εκσυγχρονισμένο Rake's Progress, το κόστος του οποίου κρίθηκε υπερβολικό από το BBC.

σελ.96

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΗ'

149 Ο σοφός επιστήμων που πειραματίζεται με 2 δραστικά δηλητήρια;

Ο αμαξάς κοιμόταν σ’ένα πλαϊνό σπιτάκι, γιατί, πριν από λίγες μήνες ένας μοναχικός επιστήμονας είχε εγκατασταθεί όχι μακριά απ΄τον πύργο, σε ένα εργαστήρι όπου, κατά τα πρότυπα του Μαρτέν Μαγκρόν  και του τορινέζου Βέλα, μελετούσε στα ποντίκια την αλληλεξουδετέρωση της στρυχνίνης και του κουράριου, ενώ η γηραιά κυρία και ο αμαξάς της ήταν πεπεισμένοι πως ο "επιστήμονας" δεν ήταν παρά ένας ληστής που μόνο η απληστία τον είχε φέρει στα μέρη τους και που μηχανευόταν κάποιο σατανικό στρατήγημα για να βουτήξει αυτά τα πολύτιμα κοσμήματα.

σελ.34

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ

150 Ο παλαιοβιβλιοπώλης που πέφτει πάνω σε επιστολές του Β.Ουγκό

[.....] θυμόταν τον Τρουαγιάν, τον παλαιοβιβλιοπώλη, που το μαγαζί του ήταν στην οδό Λεπίκ και που ΄χε βρει μια μέρα μέσα σε μία στοίβα αστυνομικά βιβλία τρία γράμματα του Βικτόρ Ουγκό προς τον Ανρί Σαμυέλ, τον βέλγο εκδότη του σχετικά, με την έκδοση των «Τιμωριών».

σελ.90

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ΄

151 Ο ιατρός που χειρουργεί το αρχείο του αμερικανικού υποκόσμου

Όμως ο Μαργκέ δεν είχε τίποτα να χάσει, κι ο γιατρός εγχείρησε τον τέως πρωταθλητή υπό την απειλή τεσσάρων οπλοπολυβόλων.

σελ. 472

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓ'

152 Ο Ντον Περινιόν που δίνει στον Κολμπέρ να δοκιμάσει σαμπάνια

[...] μια λεζάντα με πολύ μικρά γράμματα διευκρινίζει ότι πρόκειται για τον Ντον Περινιόν, κελάρη του αβαείου του Οβιλιέ, κοντά στο Επερνέ, που ‘χε επινοήσει μια μέθοδο μετατροπής του οίνου της Καμπανίας σε αφρώδη και έδινε στον Κολμπέρ να δοκιμάσει την εφεύρεσή του.

σελ.598

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΡΑ'

153 Οι τασμανοί θαυμαστές που δωρίζουν στο ίνδαλμα 71 ποντικάκια

[....] ο σύλλογος The Olivia Fan Club of Tasmania, εβδομήντα ένα δασκαλεμένα άσπρα ποντικάκια που ήξεραν να παρατάσσονται έτσι ώστε να σχηματίζουν το όνομα Olivia.

σελ.505

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΘ'

154 Tο απείθαρχο παιδί που βλέπει το εξαίσιο γλυκό στον ύπνο του

[….] ακόμα ένα σχέδιο, κάποιου Ουίλιαμ Φόλστεν, αμερικανού σκιτσογράφου των αρχών του αιώνα, που τιτλοφορείται The Punishment(Η Τιμωρία) και παριστάνει ένα αγοράκι ξαπλωμένο στο κρεβάτι του, με το μυαλό του στην υπέροχη τούρτα που εκείνη τη στιγμή μοιράζεται η οικογένειά του-αυτό φανερώνει η εικόνα που μεσουρανεί ως σύννεφο πάνω απ' το κεφάλι του-και που τη στερήθηκε για κάποια αταξία που έκανε.

σελ.183

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΘ'

155 H νεαρή ηθοποιός που αδημονεί να υποδυθεί μιαν άκαρδη Βάντσι

Εκτός απ’αυτόν τον άχαρο τρόπο να βγάζει το ψωμί της, η Ζενεβιέβ Φουλρό παρακολουθεί μαθήματα δραματικής τέχνης κι έχει ήδη πάρει μέρος σε διάφορες ταινίες και σήριαλ. Δεν αποκλείεται και να είναι η πρωταγωνίστρια σε μια προσεχή τηλεοπτική σειρά εμπνευσμένη από μια νουβέλα του Πιραντέλο, που, μάλιστα, τη διαβάζει αυτή τη στιγμή ακριβώς, στην άλλη άκρη του διαμερίσματος της, κάνοντας το μπάνιο της: το πρόσωπό της σαν μαντόνας, τα μεγάλα φωτεινά της μάτια και τα μακριά κατάμαυρα μαλλιά της την έφεραν να επιλεγεί ανάμεσα σε τριάντα υποψήφιες για να ενσαρκώσει εκείνη την Γκαμπριέλα Βάντσι, που το ταυτόχρονα ανέμελο και σατανικό της βλέμμα έσπρωξε στην τρέλα τον Ρομέο Ντάντι.

σελ.257

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΓ'

156  Η γραμματεύς που ξεσκονίζει την φονική μάχαιρα του Αιγύπτιου

Στο σαλονάκι βρίσκονται τρία άτομα. Το ένα είναι μια γυναίκα γύρω στα σαράντα, που αυτή τη στιγμή κατεβαίνει τη στριφτή σκάλα· φοράει μια μαύρη πέτσινη φόρμα και κρατάει στο χέρι ένα λεπτό δουλεμένο ανατολίτικο λάζο που τον καθαρίζει μ'ένα κομμάτι δέρμα σαμουά. Με το μαχαίρι αυτό, κατά την παράδοση, ο φανατικός Σουλεϊμάν Ελ-Χαλέμπι σκότωσε τον στρατηγό Ζαν-Μπατίστ Κλεμπέρ, στο Κάϊρο, στις 14 Ιουνίου του 1800, μόλις δηλαδή ο ιδιοφυής εκείνος στρατηλάτης που τον είχε αφήσει ο Βοναπάρτης στο πόδι του μετά την μερική επιτυχία της Εκστρατείας στην Αίγυπτο, έδωσε την απάντηση στο τελεσίγραφο του ναυάρχου Κιθ, κατάγοντας τη νίκη της Ηλιούπολης.

σελ.65

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ'

157 Η κυρία με το πουά φόρεμα που πλέκει ήρεμη στην ακροθαλασσιάς

στο κέντρο, μια γυναίκα κάποιας ηλικίας, μ' ένα φουστάνι πουά και ένα καπέλο- καραβάκι από εφημερίδα, έπλεκε καθισμένη στα βότσαλα.

σελ.448

ΚΕΦΑΛΑΙΟ O'

158  Ο  λαθρόχειρ που περνιέται για αδέκαστος υπηρέτης της Θέμιδος

Η εξαφάνιση του δεύτερου προέδρου εφετών δεν θα μπορούσε, φυσικά, να περάσει απαρατήρητη, κι από την άλλη μέρα κιόλας, άρχισαν να κυκλοφορούν οι φήμες, γι' αυτό που δεν άργησε ν’αποκληθεί Υπόθεση Ντανγκλάρ: ήταν αλήθεια ότι ο ανώτατος δικαστικός δεχόταν τώρα τελευταία απειλές κατά της ζωής του; Ήταν αλήθεια ότι εδώ και πάνω από δύο μήνες τον παρακολουθούσαν συνεχώς αστυνομικοί με πολιτικά;

[...]Η απάντηση στα ερωτήματα έφτασε μία εβδομάδα αργότερα: ο υπουργός Εσωτερικών εξέδωσε μια ανακοίνωση, σύμφωνα  με την οποία η Μπερτ και ο Μαξιμιλιέν Ντανγκλάρ είχαν συλληφθεί στις 5 Ιανουαρίου,  ενώ προσπαθούσαν να περάσουν λαθραία στην Ελβετία.

σελ.526-527

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΓ'

159 Η αντικέρ που βουτάει τα δάχτυλά της σ' ένα βαζάκι με πίκλες

Η κυρία Μαρσιά βρίσκεται στην κρεβατοκάμαρά της. Είναι μια εύρωστη, τετράγωνη γυναίκα, γύρω στα εξήντα. Είναι μισόγδυτη, φοράει δηλαδή ακόμα ένα μαύρο νάιλον κομπινεζόν με δαντέλα, κορσέ, κάλτσες, μπικουτί στο κεφάλι, κι είναι καθισμένη σε μια μοντέρνα σκαλιστή πολυθρόνα με μαύρο δέρμα. Κρατάει στο δεξί της χέρι ένα μεγάλο, βαρελοειδές, γυάλινο βάζο, γεμάτο αγγουράκια τουρσί, και προσπαθεί να πιάσει ένα με το δείκτη και τον μέσο τού αριστερού της χεριού.

σελ.207

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΒ'

160 Ο ρομαντικός βιομήχανος που ζει μ ένα όνειρο: να μαγειρεύει

Η αλήθεια είναι ότι ο Χέρμαν Φούγκερ ήρθε επίτηδες τόσο νωρίς: καθώς είναι ερασιτέχνης μάγειρος, που βλέπει να περνούν τα χρόνια απαρηγόρητος επειδή οι δουλειές του δεν τον αφήνουν να βρίσκεται πιο συχνά πάνω απ’τις κατσαρόλες του, και προσβλέπει στην όλο και πιο απώτερη στιγμή που θα μπορέσει επιτέλους ν’αφοσιωθεί στην γαστρονομική τέχνη, ήρθε να προτείνει για την αποψινή δεξίωση μια δική του συνταγή("μπούτι αγριόχοιρου σβησμένου με μπίρα"), υποστηρίζοντας ότι το ποντίκι του αγριόχοιρου είναι ότι πιο νόστιμο υπάρχει στον κόσμο, αλλά οι Αλταμόν αρνήθηκαν μετά βδελυγμίας.

σελ.226-27

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΣΤ'

161 Η Μαργκερίτ που κοιτάει με φακό τη μινιατούρα προς επισκευήν

Την ξανάφερνε στο νου του να εξετάζει με το φακό τα λεπτεπίλεπτα αραβουργήματα ενός βενετσιάνικου κουτιού από επιχρυσωμένο χαρτόνι με ανάγλυφα εγκάρπια ή να ετοιμάζει τις μπογιές της πάνω στη μικροσκοπική φιλντισένια της παλέτα.

σελ.323

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΓ'

162  Η αργόσχολη μαγείρισσα που πληρώνεται για ένα αυγό την ημέρα

Η Ελέν, που είναι ακριβώς τριάντα χρονών, η  γυναίκα για όλες τις δουλειές- η οποία βρίσκεται σε απόγνωση για την τροφή του Μπάρτελμπουθ, που περιλαμβάνει ένα βραστό αυγό, ολίγη μπακαλιάρο ποσέ κι ένα φλυτζάνι σταυροβότανο, αυτά δηλαδή που, προς μεγίστην απόγνωσιν της Ελέν, αποτελούν εδώ και μερικούς μήνες τη μοναδική τροφή που δέχεται να βάλει στο στόμα του.

σελ.161

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΣΤ

163 Ο ραλλίστας με την κόκκινη φόρμα που μαρσάρει την μηχανή του

Εκείνο τον καιρό, ο Νταβίντ ήταν ένας αθλητικός νέος, που κοκορευόταν μέσα στην κατακόκκινη φόρμα του μοτοσικλετιστή: ήταν πέτσινη, ολόκληρη φοδραρισμένη με μετάξι, κι είχε στην πλάτη κεντημένο έναν χρυσό σκαραβαίο.

Σελ.429

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΣΤ'

164 Τα γκαρσόνια που κουβαλούν πιατέλες και ποτά για το φαγοπότι

Εισέρχονται πέντε εργάτες, που κουβαλούν διάφορα φαγώσιμα για την δεξίωση των Αλταμόν. Μπροστά πηγαίνει ο πιο κοντός, διπλωμένος απ’το βάρος ενός πουλερικού πιο μεγάλο από το μπόι του· ο δεύτερος μεταφέρει με αφάνταστες προφυλάξεις μια μεγάλη μπακιρένια πιατέλα φορτωμένη ανατολίτικα γλυκά- μπακλαβά, κέρατα γαζέλας, πίτες με μέλι και χουρμάδες - σε πυργοειδή διάταξη και περιζωσμένα από τεχνικά λουλούδια· ο τρίτος κρατάει στο κάθε χέρι κι από τρία μπουκάλια Wachenheimer Oberstnest εσοδείας· ο τέταρτος έχει στηρίξει πάνω στο κεφάλι του ένα τεράστιο μεταλλικό δίσκο κατάμεστο με καναπεδάκια, κρεατόπιτες και άλλα ζεστά μεζεδάκια· ο πέμπτος, τέλος, κλείνει την πομπή, κουβαλώντας πάνω στο δεξιό του ώμο μια κάσα ουίσκι, όπου είναι γραμμένο με ιχνάριο:

σελ.398

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΞΓ'

165 Ο καθηγητής των γαλλικών που διορθώνει εργασίες των διακοπών 

Δύο άνθρωποι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην αίθουσα αναμονής. Ο ένας είναι γέρος, κάτισχνος, πρόκειται για κάποιον συνταξιούχο καθηγητή γαλλικών, ο  οποίος συνεχίζει να παραδίδει μαθήματα δι'αλληλογραφίας, και περιμένει τη σειρά του στο ιατρείο διορθώνοντας μ'ένα καλοξυσμένο μολύβι ένα πάκο κόλλες διαγωνισμού.

σελ.280

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΖ

166 Η εξαπατημένη πελάτισσα που μετά τη βαφή δεν της μένει τρίχα

Ωστόσο, η ερευνητική του μανία διόλου δεν καταλάγιασε· αντίθετα, φούντωσε. Παρά τις αυστηρές συστάσεις τού Σμοτφ, του Βενκλέρ και του Βαλέν, ο Μορελέ επέμενε να κάνει πειράματα, τα περισσότερα των οποίων απέβαιναν άκαρπα, πειράματα αβλαβή κατά το πλείστον, αν εξαιρέσεις την περίπτωση μιας κάποιας κυρίας Σουάν, που του ΄χε παραγγείλει μια ειδική βαφή για τα μαλλιά της και δεν της έμεινε τρίχα μετά το λούσιμο.

σελ.46

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ'

167 Ο ραμολής αμαξάς που αφουγκράζεται κάποιο φανταστικό ποντίκι

Μια νύχτα, ο γεροαμαξάς ξύπνησε από ένα θόρυβο σχεδόν ανεπαίσθητο, που ερχόταν απ’την καμαρούλα. Φαντάστηκε πως ο διαβολικός επιστήμονας είχε δασκαλέψει κάποιο απ' τα ποντίκια του να πάει να κλέψει τα ρολόγια. 

σ.34

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ'

168 Ο ιταλός εβενουργός που ξεσκεπάζει το έργο ζωής του σαρακιού

Όμως ο Γκριφαλκόνι κούνησε αρνητικά το κεφάλι· είχε βρει, στις σοφίτες του château της Μυέτ, ένα ξεχαρβαλωμένο τραπέζι• η οβάλ επιφάνειά του, με θαυμάσια σεντεφένια ενθέματα, ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, αλλά το κεντρικό του πόδι, μια βαριά ατρακτοειδής κολόνα από ξύλο με νερά, αποδείχθηκε τελείως σαρακοφαγωμένο• τα σκουλήκια το 'χαν ρημάξει από μέσα, από βαθιά, είχαν ανοίξει εκατομμύρια σήραγγες γεμάτες κονιορτοποιημένο ξύλο.

σ.171

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΖ'

169 Ο τελειοθήρας τζαζίστας που ξεθεώνει τους σολίστ στην πρόβα

Όμως ο Γκουγκού είχε ένα τρομερό ελάττωμα: έπασχε από χρόνια τελειοθηρία και, μετά από κάθε εκτέλεση ενός κομματιού, θα 'βρισκε πάντα μια λεπτομέρεια που δεν του πήγαινε καλά, μια καθυστέρησούλα εδώ, ένα ανεπαίσθητο φαλτσάκι εκεί.

σ.480

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΕ'

170  Ο  αυτοκράτωρ που συμμαχεί με τον "Αετιδέα" κατά των Βρετανών

Εκείνη την εποχή, ο Ναπολέων αντιμετώπιζε ένα δυσεπίλυτο διπλωματικό πρόβλημα: ο βασικός κορμός του γαλλικού στόλου είχε καταστραφεί στο Τραφάλγκαρ, κι ο Αυτοκράτορας, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει τρόπο ν’αμφισβητήσει την αξιοθαύμαστη θαλάσσια ηγεμονία των Άγγλων, είχε σκεφτεί να ζητήσει τη συνδρομή του πιο ξακουστού κουρσάρου της Μπαρμπαριάς, του επονομαζόμενου Χοκάμπ ελ-Ουάκτ, που σημαίνει: ο Αετός της Στιγμής.

σ.492

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΗ'

171 Ο πλούσιος φαρμακοποιός που διαπραγματεύεται το Ιερό Κύπελλο

Ο άντρας αυτός- Τζέιμς Σέργουντ- υπήρξε το θύμα μιας από τις πιο ξακουστές απάτες όλων των εποχών: το 1896, δύο ιδιοφυείς αετονύχηδες του πούλησαν το Κύπελλο στο οποίο ο από Αριμαθαίας είχε συλλέξει το αίμα του Ιησού. Η γυναίκα-μια αμερικανίδα μυθιστοριογράφος ονόματι Ούρσουλα Σομπιέσκι- ασχολείται εδώ και τρία χρόνια με την ανασύνθεση εκείνης της σκοτεινής ιστορίας, που θ' αποτελεί το θέμα του επόμενου βιβλίου της, κι έχει έρθει στην πολυκατοικία, ελπίζοντας να βρει εδώ το στοιχείο που της λείπει για να κλείσει τις έρευνες.

σ.120

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΒ'

172 Ο πρίγκηψ Ευγένιος που προστάζει την καταγραφή των κειμηλίων

Με την ευκαιρία αυτής της συνθήκης, ο σουλτάνος ο Αχμέντ Γ' , θέλοντας να κατακτήσει την εύνοια του Ευγένιου, του έστειλε πεσκέσι ένα σωρό θαυμαστά κειμήλια, που ΄χαν βρεθεί σε μια κρύπτη ενός από τα τείχη της Αγίας Σοφίας [.....] Η λατρεία των κειμηλίων, σε μεγάλη έξαρση καθ'όλο το Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, είχε αρχίσει να υποχωρεί σοβαρά, και η εντολή του Ευγένιου στον Ζαν-Μπατίστ Ρουσό ν’απαριθμήσει όσα κειμήλια εξακολουθούσαν να λατρεύονται, διόλου δεν αποκλείεται να οφειλόταν αποκλειστικά σε μια παιχνιώδη διάθεση της στιγμής.

σ.127

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΒ'

173 Οι ερασιτέχνες του σαφάρι φωτογραφίζονται με τον ιθαγενή

Υπάρχει μια φωτογραφία τους απ’όταν είχαν πάει να κυνηγήσουν αρκούδες στις Άνδεις, στην περιοχή του Μακόντο· είναι μαζί μ’ένα άλλο ζευγάρι, που θαρρείς και βγήκε απ’το ίδιο καλούπι: κι οι τέσσερεις φορούν χακί τζάκετ, όλο τσέπες και φυσιγγιοθήκες. Σε πρώτο πλάνο, ο Λουβέ, μισογονατιστός, με το τουφέκι του στο χέρι· πίσω του, η γυναίκα του, θρονιασμένη σε μια σεζλόνγκ· οι άλλοι δύο είναι όρθιοι, πίσω απ’την σεζλόνγκ.

σελ.228-229

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΖ'

174 Ο ναζί αρχιμηχανικός που δολοφονείται στο ξενοδοχείο του

Ο Πφερντλάιχτερ σκοτώθηκε με μία σφαίρα στις δέκα παρά τέταρτο-ώρα Γερμανίας- στο μεγάλο σαλόνι του ξενοδοχείου, καθώς έπαιζε σκάκι μ’έναν απ’τους βοηθούς του, τον ιάπωνα μηχανικό ονόματι Ουσίντα.

σελ.255

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΓ'

175 Ο τεχνίτης του καλοριφέρ πού ελέγχει την ανάφλεξη του μαζούτ

Ένας άντρας είναι ξαπλωμένος μπρούμυτα πάνω στη σκέπη του λέβητα που θερμαίνει όλη την πολυκατοικία. Είναι γύρω στα σαράντα· δεν φαίνεται για εργάτης, αλλά μάλλον για μηχανικός η επιθεωρητής της Εταιρείας Αερόφωτος· δεν φοράει φόρμα, αλλά κοστούμι, γραβάτα με πουά και γαλάζιο πουκάμισο, συνθετικό.

σελ.110

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑ'

176 Ο σπουδαστής που πετάει κύβους ζωμού κρέατος στην χορτόσουπα

Θυμόταν τον νεαρό φοιτητή, που είχε νοικιάσει για μερικούς μήνες το δωμάτιο όπου τώρα έμενε η Τζέιν Σάτον και που τον είχαν πετάξει με τις κλωτσιές από το εστιατόριο για φυτοφάγους όπου δούλευε τα βράδια, γιατί τον είχαν πιάσει στα πράσα την ώρα που άδειαζε ένα μεγάλο μπουκάλι με ζωμό βοδινού στο καζάνι όπου σιγόβραζε η χορτόσουπα.

σ.90

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ'

177 Ο εκδότης της Δαμασκού που καταστρέφεται από τους εθνικιστές

[...] η  έδρα του εκδοτικού τους οίκου, που ‘χε καταστεί ένα από τα σύμβολα της γαλλικής κατοχής, έγινε στάχτη απ’τους εθνικιστές και, λίγες μέρες αργότερα, ο βομβαρδισμός της πρωτεύουσας από τις γαλλοβρετανικές δυνάμεις ισοπέδωσε το πολυτελές ξενοδοχείο στο οποίο οι Αλμπέν είχαν επενδύσει τα τρία τέταρτα της περιουσίας τους.

σελ.284-285

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΗ'

178 Η  λάγνα κυρία Προέδρου Εφετών που θρηνεί τα μαργαριτάρια της

Το μόνο που σώθηκε ήταν ένα βραχιόλι με πέρλες, που ο κύριος Ντανγκλάρ το ‘χε κάνει δώρο στη γυναίκα του για τα γενέθλιά της. Το ‘χε αγοράσει στον πλειστηριασμό ενός από τους απογόνους της Μαντάμ Ντε Λαφαγιέτ• τις πέρλες τής τις είχε δώσει η Εριέττη της Αγγλίας. Η κοσμηματοθήκη όπου ήταν κλεισμένες αντιστάθηκε γενναία στη φωτιά, αλλά οι πέρλες είχαν γίνει πίσσα.

σ. 295

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΘ'

179 Ο γερο-ζωγράφος που ζωντανεύει όλο το κτίριο στον πίνακά του

Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, με τα ρούχα, γαλήνιος και οιδαλέος, τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. Ένας μεγάλος τετράγωνος μουσαμάς, πάνω από δύο επί δύο, ήταν στημένος δίπλα στο παράθυρο, κόβοντας στη μέση τη στενή καμαρούλα όπου ο Βαλέν είχε ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο μουσαμάς ήταν σχεδόν απείραχτος: μονάχα μερικές προσεκτικές γραμμές με κάρβουνο τον χώριζαν σε κανονικά τετράγωνα, προσχέδιο κάτοψης ενός κτιρίου που κανένας δεν θα 'ρχόταν να ενοικήσει πια, ποτέ.

σελ. 654

ΕΠΙΛΟΓΟΣ


ΖΟΡΖ ΠΕΡΕΚ
"ΖΩΗ 
ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ"

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΕΠΙΜΕΤΡΟ
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ