Την είχε απορροφήσει το πνεύμα των Χριστουγέννων. Έφτιαχνε μελομακάρονα, κουραμπιέδες, που τόσο άρεσαν στα παιδιά, άκουγε χριστουγεννιάτικα τραγούδια, έβλεπε ταινίες με χριστουγεννιάτικο περιεχόμενο και δεν έχανε εορταστικό πρόγραμμα στην τηλεόραση.
Όλα τα άλλα πνεύματα, το πνεύμα των καλοκαιρινών διακοπών, των εθνικών εορτών, του δάσους, το πνεύμα του Ελληνισμού και της Ιστορίας, της Τέχνης, ακόμη και του μελισσιού, αυτές τις μέρες είχαν απομακρυνθεί από τον πνευματικό της ορίζοντα και περίμεναν τη σειρά τους αργότερα για να κυριαρχήσουν ξανά.
Μόνο ένα πνεύμα αντιστεκόταν. Το οινοπνευματώδες.
Αυτό την οδηγούσε κάθε χρόνο, παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, στην κεντρική πλατεία της πόλης για να πει τα κάλαντα, με τον συνοδευτικό ήχο του σιδερένιου τρίγωνού της, που διατηρούσε ευλαβικά από τα παιδικά της χρόνια, σ' ένα κοινό που την παρακολουθούσε και την αποθέωνε μετά το τέλος της εορταστικής παράστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου