ΑΛΦΑΒΗΤΟ

 

Κείμενό μου στο ηλεκτρονικό περιοδικό "Χάρτης"

Οκτώβρης 2022

https://www.hartismag.gr/hartis-46/poiisi-kai-pezografia/alfavito

"LAYS" ΧΩΡΙΣ ΑΛΑΤΙ

 

Κάνω το λάθος κι αφήνω τα κέρματα για να πληρώσω στον κυλιόμενο διάδρομο του ταμείου στο super market «Κρητικός». Η ταμίας δυσκολεύεται να τα μαζέψει, έχουν κολλήσει στο γκρίζο λάστιχο του ταμείου. Καθυστερούμε, είναι τριάντα δύο δεκάλεπτα ευρώ, που έχω επιμελώς μετρήσει από το τσίγκινο δοχείο όπου τα φυλάω μετά από κάθε μου συναλλαγή, ευτυχώς τώρα ελάχιστες λόγω των πιστωτικών καρτών, αποφεύγοντας να τα κουβαλώ στις τσέπες μου. Έχω αγοράσει δυο πακέτα chips «Lays”, χωρίς προσθήκη αλατιού, απαραίτητα αγχολυτικά εφόδια μετά τη διακοπή του καπνίσματος εδώ και τρεις μήνες, για την παρακολούθηση, μαζί με τον παιδικό φίλο και σύγγαυρο  Βαγγέλη Μαρινάκη, του τελικού Champion League μεταξύ Ολυμπιακού και Μπάγερν Μονάχου. 

Η ανθρώπινη ουρά που έχει σχηματιστεί πίσω μου αρχίζει  να δυσανασχετεί.

Αισθάνομαι άσχημα για την λανθασμένη απόφαση να αφήσω τόσα κέρματα στον διάδρομο της ταμειακής μηχανής, αντί να εφαρμόσω εναλλακτικές μεθόδους, να τα αφήσω δηλαδή στο χέρι της ταμία ή στο αλουμινένιο πλαίσιο της ταμειακής κατασκευής. Η δυσαρέσκεια της με αγχώνει περισσότερο από τους ανυπόμονους πελάτες, οπότε αποφασίζω να σκύψω πάνω από τα κέρματα, όχι πολύ κοντά, και να φυσήξω ελαφρά. Τα κέρματα από την οριζόντια θέση που βρίσκονται αλλάζουν θέση, σαν να έχουν αναστηθεί στέκονται κάθετα, ισορροπώντας, διευκολύνοντας την έκπληκτη ταμία να μαζέψει τα υπόλοιπα δώδεκα ταχύτατα, και τους περίεργους, τώρα πια, πελάτες, που με έχουν πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής, καταργώντας κάθε υγειονομικό μέτρο, να βγάζουν έναν αναστεναγμό ανακούφισης.

Σε ανταπόδοση για την βοήθειά μου, η ταμίας μαζί με την απόδειξη μού δίνει ένα εκπτωτικό κουπόνι, αν και δεν το δικαιούμαι, με 30% έκπτωση για αγορά σαμπουάν μαλλιών, αν και είμαι καραφλός, και με προτρέπει πως την επόμενη φορά θέλει να με δει με απαλά και λαμπερά μαλλιά, αφήνοντας ένα περιπαικτικό χαμόγελο  να ξεσπάσει  στο πρόσωπό της.

Η ΣΦΥΡΙΔΑ

Έφεραν την σφυρίδα, έξοχα ψημένη, σε  λευκή πορσελάνινη πιατέλα οβάλ, στολισμένη  με γαρνιτούρα φρέσκων λαχανικών. Η μυρωδιά της  χάϊδευε την όσφρησή μας, ο ανυπόμονος ουρανίσκος ήταν ήδη προετοιμασμένος  να δεχθεί την ευφραντική σάρκα της, το βλέμμα μας ήταν στραμμένο αποκλειστικά στη ροδόχρωμη εξουσία της.

Η απαλή συνοδευτική μουσική, οι χαμηλόφωνες κουβέντες στα διπλανά τραπέζια, κάποια πνιχτά οινοφόρα γέλια, τα μακρόσυρτα και προσεχτικά βήματα των σερβιτόρων, ο υπόκωφος θόρυβος των μαχαιροπήρουνων, συνέθεταν  το κατάλληλο σκηνικό και ατμόσφαιρα για ένα απολαυστικό γεύμα.

Την στιγμή όμως που ο σερβιτόρας άφηνε να χυθεί στο κρυστάλλινο ποτήρι μου το αλκοολούχο χρυσάφι «ΗΔΥΣΜΑ ΔΡΥΟΣ», ο συνδαιτημόνας μου δίχως καμιά προειδοποίηση, με μια αστραπιαία κίνηση, άρπαξε την σφυρίδα από το πιάτο και με μια μπουκιά την κατάπιε ολόκληρη, αμάσητη. 

Η  πράξη του επιβεβαίωσε οριστικά τι ήταν. Όχι βέβαια ότι δεν το είχα υποψιαστεί, αλλά δεν ήθελα να το παραδεχθώ.

Σηκώθηκα από το τραπέζι, τον άρπαξα απ' το αυτί και τον έσυρα έξαλλη προς την έξοδο, αν και με βεβαίωνε ανάμεσα στα αναφιλητά του ότι δεν θα το ξανακάνει. 

Επιστρέψαμε σπίτι, τον έβαλα να κοιμηθεί, αποφασισμένη να του ανακοινώσω  την επόμενη μέρα ότι θα πρέπει να φύγει από το σπίτι δίχως δεύτερη κουβέντα.

Femme assise avec poisson" 1942

Pablo Picasso