Με τον αδελφικό μου φίλο, ανώτατο υπάλληλο της διεύθυνσης εγκληματολογικών ερευνών, Γιάννη Καποδίστρια,
συναντιόμαστε κάποιες Κυριακές και κάνουμε τις βόλτες μας στους δρόμους της πόλης.
Ο Γιάννης μού εξιστορεί, με τον μοναδικό τρόπο που μόνο αυτός ξέρει, ένας
συνδυασμός χαρισματικού αφηγητή και βραβευμένου με το πρώτο θεατρικό βραβείο "Χορν", ανεξιχνίαστες αστυνομικές υποθέσεις, ασύλληπτους δολοφόνους,
σκοτεινές ίντριγκες του οργανωμένου εγκλήματος. Βαδίζοντας παίρνουμε τις
απαραίτητες προφυλάξεις από υποτιθέμενους εχθρούς, που θα ήθελαν να βγάλουν από τη μέση τον αδιάφθορο
συνομιλητή μου, βραβευμένο δύο φορές από την υπηρεσία του, πληρωμένους
δολοφόνους, μαφιόζικες επιθέσεις αντεκδίκησης, εκφοβιστικές απειλές με
προειδοποιητικές βολές. Μεθόδους που χρησιμοποιεί ο υπόκοσμος για να κλείσει το
στόμα αστυνομικών που μένουν πιστοί στον καθήκον τους.
Κρυβόμαστε πίσω από
αυτοκίνητα, κορμούς αειθαλών δένδρων,
αδιέξοδα στενά, εισόδους πολυκατοικιών. Όταν βρεθούμε αρκετά στριμωγμένοι για
να ξεφύγουμε υιοθετούμε τρόπους διαφυγής που έχουμε παρακολουθήσει σε αστυνομικές
ταινίες, ως φανατικοί θεατές του είδους.
Όταν διαπιστώσουμε ότι είμαστε ασφαλείς , έχοντας αποκομίσει ελάχιστες αμυχές,
όταν οι διώχτες μας έχουν αποχωρήσει άπραγοι, κατεβαίνουμε το δρόμο για τη
θάλασσα, να απολαύσουμε μια παγωμένη μπύρα με τους φίλους μας, οι οποίοι όταν μας βλέπουν να πλησιάζουμε σηκώνονται από τις καρέκλες και χειροκροτούν για την ευτυχή
κατάληξη της περιπέτειάς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου