Κυριακή, Δεκεμβρίου 27, 2020

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ


"Το θύμα δέχτηκε δυόμιση πυροβολισμούς. Η έλλειψη προσοχής και συγκέντρωσης εκ μέρους του δράστη στον αριθμό των πυροβολισμών, ίσως η σιγουριά ότι με δυόμιση σφαίρες ξεμπέρδεψε, είναι αυτό που έσωσε τον Ντίνο Τριγόνι. Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Παρακαλώ να περάσουμε στις ερωτήσεις".
-Πιστεύετε ότι έχουμε μια αποτυχία ανανέωσης της τέχνης του φόνου;
-Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να βγάλουμε τέτοια συμπεράσματα.
-Έχετε κάποιο στοιχείο που να σας βοηθά στην ερμηνεία της συγκεκριμένης επιλογής του δράστη;
-Όχι
- Ο Τριγόνι αναγνώρισε τον δράστη;
- Δεν έχει δώσει ακόμη κατάθεση. Εκτός των σοβαρών τραυμάτων του είναι και σε κατάσταση σοκ. Πότε θα δώσει θα το αποφασίσουν οι γιατροί. Αλλά προς τι η ερώτηση; Αν τον είχε αναγνωρίσει, ο δράστης θα είχε συλληφθεί. Επόμενη ερώτηση.
-Η υπόθεση όπως καταλαβαίνουμε όλοι είναι πρωτόγνωρη. Έχετε στα χέρια σας κάτι που να σας κάνει αισιόδοξο ότι θα προχωρήσετε γρήγορα στη διαλεύκανση της υπόθεσης;
-Η αστυνομία διεξάγει την έρευνά της. Η υπόθεση είναι δύσκολη, αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Είμαστε αισιόδοξοι ότι όλα θα πάνε καλά.
- Κατά την άποψή σας σημαίνει κάτι ότι δεν χρησιμοποίησε ακέραιο αριθμό για την τέλεση της πράξης του;
-Αυτό είναι κάτι που απασχολεί την αστυνομία. Τελευταία ερώτηση παρακαλώ.
-Πώς αισθάνεσθε ψυχικά μετά από αυτό το γεγονός;
-Τελειώσαμε



"Gun" 1981
Andy Warhol

Τρίτη, Δεκεμβρίου 22, 2020

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΥΡΙΟ, ΚΥΡΙΕ ΔΙΟΙΚΗΤΑ

«Επανεμφανίστηκε το φτερωτό τέρας Τάκης Μανωλάκος. Παρακαλούμε τους κατοίκους  να παραμείνουν κλεισμένοι σπίτια τους  για την ασφάλειά τους».
Τη στιγμή που άκουσε την είδηση από τα μεγάφωνα του χωριού, ο Μπάμπης Πνευματικός ήταν βυθισμένος στη δερμάτινη πολυθρόνα του, φορώντας τις ριγέ πιτζάμες του. Στο χέρι του κρατούσε το κρυστάλλινο ποτήρι του whisky, όπου μέσα έλαμπε μια γερή δόση Jack Daniels.
Αναστατωμένος από την είδηση χτύπησε το γκονγκ που κρεμόταν δίπλα του. Στη πόρτα υπηρεσίας φάνηκε το στητό, υψηλόσωμο κορμί του μπάτλερ.
-Κην, σε παρακαλώ, πες του σταβλίτη να ετοιμάσει το μόνιππο, είπε, προσπαθώντας να φανεί ψύχραιμος.
- Μα κύριε, μόλις επιστρέψατε, είπε ο Κην, ο οποίος είχε αποκτήσει μια οικειότητα με το αφεντικό του, που του επέτρεπε να διαλέγεται μαζί του, όσες φορές έκρινε απαραίτητο.
- Κάνε αυτό που σου λέω, είπε ο Μπάμπης Πνευματικός, επισημαίνοντας με τον τόνο  της φωνής του το ρόλο του καθενός στο σπίτι.
Ο Κην απομακρύνθηκε με χαμηλωμένο το κεφάλι, δείγμα ταξικού συμβιβασμού.
Μα είναι δυνατόν να επέστρεψε; αναρωτήθηκε, τη στιγμή που ίσιωνε τον κόμπο της κατακόκκινης γραβάτας του. Τον κρατούμε στις φυλακές σιδεροδέσμιο δεκαπέντε χρόνια, με σιδερένιες μπάλες βάρους εκατό κιλών η κάθε μια, δεμένες  στα τριχωτά πόδια του, έχουμε κόψει σύριζα τα φτερά του. Πώς είναι δυνατόν; επανέλαβε.
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, έφτασε στον αστυνομικό σταθμό σε λιγότερο από μισή ώρα. Αντιχαιρέτησε  τον φρουρό της πύλης, ανέβηκε τα σκαλιά τρέχοντας και μπήκε στο γραφείο του, όπου τον περίμενε η κοκκινομάλα γραμματέας του, με τα σαρκώδη χείλη, το εφαρμοστό φόρεμα που αναδείκνυε τις καμπύλες του κορμιού της και τα εκρηκτικά στήθη, με αινιγματικό ύφος αντιγραμμένο από πρωταγωνίστρια σε φιλμ νουάρ του Χάουαρντ Χοκς.
-Φώναξέ μου τον αξιωματικό υπηρεσίας, Νάνσυ, της είπε, δίχως να ρίξει ούτε μια ματιά στα επιμελώς περιποιημένα μάτια της και στους λικνιστικούς κυματισμούς του κορμιού της, προς μεγάλη απογοήτευση της αντισυμβατικής υπαστυνόμου.
Ο αξιωματικός υπηρεσίας έφτασε φουριόζος  με ύφος εορταστικό που εξέπληξε τον Πνευματικό.
-Τι εξελίξεις έχουμε, Λουτρόπουλε; Πώς συνέβη αυτό; απευθύνθηκε στον αξιωματικό υπηρεσίας σαν να ρωτούσε τον εαυτό του, ανάβοντας ένα Rothmans 100's.
-Κύριε Διοικητά, λήξις συναγερμού. Η πληροφορία ήταν λαθεμένη. Οφείλεται προφανώς  σε αβλεψία του Πεπονή.
-Του Πεπονή; Αυτός ήταν υπηρεσία;
-Μάλιστα, κύριε διοικητά!
-Μα δεν γνωρίζετε ότι ο Πεπονής γίνεται μυθομανής την παραμονή των Χριστουγέννων;
-Το γνωρίζουμε κύριε διοικητά, αλλά έχει προσκομίσει ιατρικές βεβαιώσεις ότι έχει θεραπευτεί.
-Γιατί δεν διασταυρώσατε την αναφορά του, Λουτρόπουλε; Με παρακάμψατε ανακοινώνοντας την πληροφορία δημόσια, τρομοκρατώντας τον κόσμο. Εκθέσατε την υπηρεσία; Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;
Ο Μιλτιάδης Λουτρόπουλος γνώριζε τι σήμαινε, αλλά αυτό δεν έσβησε το χαμόγελο από το πρόσωπό του.
-Χριστούγεννα αύριο, κύριε διοικητά. Ας το ξεχάσουμε προς το παρόν. Άλλωστε έχω προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για τη διάψευση της είδησης. Ας πιούμε κάτι, είπε και κάλεσε τον Πεπονή να ανέβει στο γραφείο του διοικητή με το μπουκάλι Moet & Chandon Dom Perignon και τέσσερα ποτήρια.
Ο Μπάμπης Πνευματικός πήγε στο παράθυρο, έλυσε τη γραβάτα του και ρούφηξε τη νύχτα στα πνευμόνια του, μαζί με μια γερή δόση από το τσιγάρο του.


The Holy Night (Adoration by the shepherds) 1523-1530
Antonio da Correggio



 

Σάββατο, Δεκεμβρίου 19, 2020

ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΒΡΥΟΥΛΩΝ*

 

Το βράδυ της Τετάρτης 22 Νοεμβρίου 2023, ο Γιάννης Κουπές και ο Βαν ντε Μόργκεσεν συναντήθηκαν έξω από το μπαρ «Άγιο Δισκοπότηρο», στον παράδρομο της οδού Βρυούλων, για να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους. Στάθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο, σκληροί, αδίστακτοι, αποφασισμένοι.  Τα λαμπρά στιλέτα τους άστραψαν στο φως της σελήνης.  Μετά από λίγες στιγμές ανακεφαλαίωσης της ταχτικής που θα ακολουθούσαν, έσυραν στο βρεμένο δρόμο τα βήματά τους, σαν να ανίχνευαν τον χώρο. Πρώτος επιτέθηκε ο Βαν ντε Μόργκεσεν επειδή θεωρούσε τον εαυτό του θιγμένο. Αυτός ήταν ο προσβλημένος που απαιτούσε εκδίκηση και εξιλέωση. Ο Γιάννης Κουπές οπισθοχώρησε, αφήνοντας χώρο στον αντίπαλό του, στοχεύοντας στην πνευματική και σωματική εξάντληση του Βαν ντε Μόργκεσεν. Με την αμυντική τακτική που είχε επιλέξει, έλπιζε ότι  θα κολάκευε την ματαιοδοξία του αντιπάλου του, θα τον άφηνε να νομίζει ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης και την κατάλληλη στιγμή θα επέλεγε να επιτεθεί. Η επιθετικότητα εκ μέρους του Βαν Ντε Μόργκεσεν όμως ήταν ανεξάντλητη, βίαιη, επαναλαμβανόμενη. Ο Κουπές αναγκάστηκε να αφήσει την αμυντική στάση, κινδύνευε άλλωστε να υποστεί  ντροπιαστική ήττα, που θα τον έστελνε στον άλλο κόσμο, και να περάσει στην αντεπίθεση, αιφνιδιάζοντας τον αντίπαλό του. Το στιλέτο του έσχισε τον αέρα, με εναλλαγές του καρπού και του σώματός του απείλησε την αυτοπεποίθηση  του Μόργκεσεν, που θεωρούσε ότι κυριαρχούσε, κι αυτό ήταν αλήθεια, στη μάχη. Ο Μόργκεσεν έκπληκτος από την αλλαγή στρατηγικής του αντιπάλου του  τραβήχτηκε λίγο δεξιά και πίσω. Μια σταγόνα ιδρώτα δάκρυσε στο πρόσωπό του, που σκλήρυνε από την ανέλπιστη αντεπίθεση του αντιπάλου του. Το φως της λάμπας από την κολώνα ηλεκτρισμού, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν σβηστό,  φώτισε τη σκηνή της μάχης σαν σκηνοθετικό εύρημα. Η μονομαχία τώρα απέκτησε ισορροπία, ισοτιμία, με επιμέρους σχεδιασμούς, αυτοσχεδιασμούς, επινοήσεις, ερασιτεχνισμούς κι από τα δύο μέρη. Αυτό μέχρι τη στιγμή, όπου από μια αμυντική απερισκεψία, οφειλόμενη σε  έλλειψη προσοχής εκ μέρους του Κουπέ, ο Βαν ντε Μόργκεσεν κατάφερε να του δώσει ένα θανάσιμο κτύπημα, καρφώνοντας  θριαμβικά το στιλέτο του στο στήθος του αντιπάλου του. 
Ο Γιάννης Κουπές έπεσε στην άσφαλτο, αφήνοντας μια κραυγή έκπληξης, που κανείς δεν γνώριζε αν προερχόταν από τον αιφνιδιασμό ή από τη θέα του άλλου κόσμου, που ένα μέρος του απλωνόταν μπροστά του και δεν ήθελε με κανένα τρόπο να επισκεφτεί.
Ο Βαν ντε Μόργκεσεν έσκυψε πάνω από το άψυχο σώμα, έκλεισε τα σβησμένα μάτια τού Κουπέ, και σκέπασε το πρόσωπό του με μια εφημερίδα, που ένα ξαφνικό φύσημα του αέρα την είχε φέρει δίπλα στα πόδια του. 
«ΒΡΕΘΗΚΕ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΜΠΛΟΚΗ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΠΕΣ. Ο ΔΡΑΣΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ» έγραφε στο πρωτοσέλιδό της.


*Από τη συλλογή κειμένων με τον τίτλο "ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΦΑΓΑΝ ΠΟΡΤΑ"


"Morder"
Edvard Munch


Δευτέρα, Δεκεμβρίου 14, 2020

Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΜΥΓΑΣ

 


Ο φίλος μου ο Μύγας συμπεριφέρεται σαν μύγα. Εισβάλλει σε σπίτια επιλογής του, όταν τα παράθυρα και οι πόρτες είναι ανοιχτές. Γαντζώνεται σε τοίχους, ταβάνια. έπιπλα, κι από κει παρακολουθεί τη ζωή που ξετυλίγεται μπροστά στα μυγοσκοπικά μάτια του.
Το καλοκαίρι παχαίνει αλλά το βάρος του δεν έχει καμιά επίπτωση στη συμπεριφορά του. Συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο και ενθουσιασμό τις επισκέψεις του. Τους χειμώνες χάνεται, δίχως κανείς να γνωρίζει που βρίσκεται.
Τι κερδίζει απ’αυτόν τον τρόπο ζωής ο Μύγας δεν το λέει ούτε στους πιο έμπιστους φίλους του. Ούτε εμάς βέβαια μας πέφτει λόγος να τον ρωτήσουμε. Του αρκεί μόνο να γίνεται ανεκτός, ώστε να μην τον κυνηγά κανείς με τη μυγοσκοτώστρα.



"Insects"
Theodor Severin Kittelsen(1857-1914)


Παρασκευή, Δεκεμβρίου 11, 2020

ΕΝΑΣ ΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΜΕΛΑΓΧΟΛΕΙ

 

Ο πυκνοκίνδυνος Σιού με το όνομα «Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο» στις μάχες που έδινε η φυλή του ενάντια στους επεκτατικούς αποίκους, αντί να αμύνεται χρησιμοποιώντας το τόξο του, πετούσε τα βέλη με το χέρι, με την ίδια ευστοχία και αποτελεσματικότητα.
Όταν έφτασε στην ηλικία που δεν του επιτρεπόταν, σωματικά, να χρησιμοποιεί τη νεανική ικανότητά και επιδεξιότητα του, αποσυρμένος από τις αιματηρές μάχες της νιότης, στεκόταν στην είσοδο της σκηνής  μελαγχολικός, παρακολουθώντας την εξέλιξη της μάχης. Αντί για βέλη πετούσε βρισιές, μονολογώντας στη γλώσσα των προγόνων του. Ένας πληθωρισμός σχολίων για το αναπόφευκτο της φθοράς του χρόνου. Ένας ρητορικός τρόπος να ξορκίσει το αδύνατο. 


"Indian Brave" 1898
Charles M. Russell


Τετάρτη, Δεκεμβρίου 09, 2020

ΠΩΛΙΝ


Πριν προλάβω να αντιδράσω η Πωλίν έτρεξε να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ένα Ford Focus, χρώματος ασημί, την κτύπησε, τινάζοντάς την ψηλά, τη στιγμή που  βρισκόταν λίγα βήματα πριν το πεζοδρόμιο. Κοίταξα απέναντι να δω τι ήταν αυτό που την προκάλεσε ώστε να πάρει αυτή την αιφνίδια απόφαση, δίχως να ελέγξει την κυκλοφορία σε τέτοιο πολυσύχναστο δρόμο. Το μόνο που είδα ήταν ένας λιθοαετός που πάσχιζε απεγνωσμένα να απελευθερωθεί από το σημείο εγκλωβισμού του, κουνώντας απελπισμένα τα πέτρινα φτερά του. Έσκυψα πάνω της και από το παραμορφωμένο πρόσωπό της έβγαινε μια βαριά, βραχνή, διακοπτόμενη ανάσα. Βγάζοντας από τη τσέπη το κινητό μου να ειδοποιήσω το ασθενοφόρο, ένοιωσα το φτεροκόπημα του λιθοαετού που κατάφερε να απελευθερωθεί και τώρα πετούσε ελεύθερος και επιβλητικός λίγα μέτρα πάνω από το κεφάλι μου, αφήνοντας έναν ήχο που έμοιαζε με αυτόν του ανθρακικού των αναψυκτικών, αλλά σε πολλαπλάσια ένταση.
Ανασήκωσα την  Πωλίν από την άβολη θέση της και την κράτησα στην αγκαλιά μου. Έβλεπα φοβισμένος το πρόσωπό της που αιμορραγούσε. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μ’έφτυσε στο πρόσωπο, σαν να ήμουν ο άγγελος θανάτου. Το σάλιο της κρεμόταν από την μύτη μου αλλά δεν έκανα καμιά προσπάθεια να το σκουπίσω. Φοβόμουν ότι ήταν το τελευταίο από τα υγρά της που γευόμουν. 
Όταν έφτασε το ασθενοφόρο, είκοσι λεπτά αργότερα, το σάλιο δεν είχε στεγνώσει ακόμη. Η λάμψη από τα μάτια της βούλιαζε ανέκφραστα στο κενό.


"Lola" 1899
Pablo Picasso

Σάββατο, Δεκεμβρίου 05, 2020

ΟΙ ΚΟΥΚΛΕΣ ΜΟΥ

«Άλλες σκέψεις κάνω όταν είμαι όρθιος, άλλες καθιστός, άλλες όταν περπατώ, άλλες ξαπλωμένος. Η κατάσταση αυτή μου προκαλεί πνευματική σύγχυση. Η επικοινωνία με τους ανθρώπους έχει γίνει πλέον αδύνατη. 
Γι’αυτό κι εγώ αποφάσισα να μιλάω μόνο στις κούκλες μου, που με ακούνε αμίλητες, πειθαρχημένες. Μόνο που στο τέλος με χειροκροτούν, αν και τους το έχω απαγορεύσει, αλλά αναγκάζομαι, τι άλλο να κάνω, να το αποδεχθώ. Πρέπει να κάνω κάποιες παραχωρήσεις για να μη μείνω δίχως ακροατήριο». 

Από τη σειρά "Συναντήσεις με τους φίλους μου"

"L'enfant a la poupee"
Henri Rousseau
1904 - 1905

 

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 04, 2020

ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ


 

Τα δόντια μου είναι τετράγωνα. Αστραφτερά, συμμετρικά, αλλά τετράγωνα.  Η γυναίκα μου επιμένει να τα τροχίσω, να αποκτήσουν τις απαραίτητες καμπύλες, είναι της μόδας οι αισθητικές επεμβάσεις, ναι ακόμη και στα δόντια, λέει. Αλλά πού καιρός και χρήματα για καλλωπισμό δοντιών.
 Όταν τα δείχνω, νομίζουν ότι είναι ψεύτικα. Όλοι θέλουν να τα χαϊδέψουν. Οι πιο τολμηροί, όταν είμαι αφηρημένος, χώνουν τα δάχτυλά τους στο στόμα μου και προσπαθούν να τα αγγίξουν. Με μια αστραπιαία κίνηση τους ρίχνω μια δαγκωνιά και τους κόβω το δάχτυλο.  Η απρόβλεπτη, βίαιη αντίδρασή μου έχει θετικά, αποτρεπτικά αποτελέσματα. Κανείς δεν θέλει να τα πλησιάσει χωρίς την άδειά μου. Τα αξιοποιώ όμως ως αξιοθέατο, αφήνοντας τους πιο συνετούς να απολαμβάνουν τη θέα τους, εξ αποστάσεως, ανοίγοντας διάπλατα το στόμα μου, όταν μου ζητούν με σεμνότητα και ευγένεια να το κάνω.


"The Guilt of Gold Teeth" 1982

Jean-Michel Basquiat