ΠΩΛΙΝ

Πριν προλάβω να αντιδράσω η Πωλίν έτρεξε να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ένα Ford Focus, χρώματος ασημί, την κτύπησε, τινάζοντάς την ψηλά, τη στιγμή που  βρισκόταν λίγα βήματα πριν το πεζοδρόμιο. Κοίταξα απέναντι να δω τι ήταν αυτό που την προκάλεσε ώστε να πάρει αυτή την αιφνίδια απόφαση, δίχως να ελέγξει την κυκλοφορία σε τέτοιο πολυσύχναστο δρόμο. Το μόνο που είδα ήταν ένας λιθοαετός που πάσχιζε απεγνωσμένα να απελευθερωθεί από το σημείο εγκλωβισμού του, κουνώντας απελπισμένα τα πέτρινα φτερά του. Έσκυψα πάνω της και από το παραμορφωμένο πρόσωπό της έβγαινε μια βαριά, βραχνή, διακοπτόμενη ανάσα. Βγάζοντας από τη τσέπη το κινητό μου να ειδοποιήσω το ασθενοφόρο, ένοιωσα το φτεροκόπημα του λιθοαετού που κατάφερε να απελευθερωθεί και τώρα πετούσε ελεύθερος και επιβλητικός λίγα μέτρα πάνω από το κεφάλι μου, αφήνοντας έναν ήχο που έμοιαζε με αυτόν του ανθρακικού των αναψυκτικών, αλλά σε πολλαπλάσια ένταση.

Ανασήκωσα την  Πωλίν από την άβολη θέση της και την κράτησα στην αγκαλιά μου. Έβλεπα φοβισμένος το πρόσωπό της που αιμορραγούσε. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μ’έφτυσε στο πρόσωπο, σαν να ήμουν ο άγγελος θανάτου. Το σάλιο της κρεμόταν από την μύτη μου αλλά δεν έκανα καμιά προσπάθεια να το σκουπίσω. Φοβόμουν ότι ήταν το τελευταίο από τα υγρά της που γευόμουν. 

Όταν έφτασε το ασθενοφόρο, είκοσι λεπτά αργότερα, το σάλιο δεν είχε στεγνώσει ακόμη. Η λάμψη από τα μάτια της βούλιαζε ανέκφραστα στο κενό.

"Lola" 1899

Pablo Picasso