Εκνευρισμένος που το αβγοξυπνητήρι εξακολουθεί να χτυπάει την προγραμματισμένη ώρα αφύπνισης, ενώ εγώ δεν έχω καμιά διάθεση να ξυπνήσω, μετά τη χθεσινή οινοφόρο κραιπάλη μου, του δίνω ένα χτύπημα με το χέρι και το πετάω κάτω από το κομοδίνο. Το πάτωμα γεμίζει ελατήρια από τον ωρολογιακό μηχανισμό, λεπτοδείκτες, ασπράδι, κρόκο και τσόφλια αυγού.
Γυρίζω πλευρό να συνεχίσω τον ύπνο μου, ησυχασμένος, αν και η μυρωδιά από το σπασμένο αβγοξυπνητήρι με ενοχλεί αφάνταστα.
"Constellation Awakening at Dawn" 1941
Joan Miro
2 σχόλια:
Εγώ όταν σπάω το παλιοξυπνητηρι μου στο πάτωμα.. το σκάει από μέσα ο παγιδευμένος χρόνος..
Γεμίζει το δωμάτιο παλιά τικ και τακ.. παλιές μυρωδιές..
Γυρνώ πλευρό κι ονειρεύομαι ψωμί καμωμένο από χρόνο.. ψημένο σε ξυλοφουρνο κι έναν παλιό εαυτό να γλείφει τα δάχτυλά του..
Όμορφο
Ευχαριστούμε
Πόσο υπέροχο και ποιητικό!
Σας ευχαριστώ για το δώρο
Καλή σας νύχτα!
Δημοσίευση σχολίου