Ακόμη κι όταν σε φωνάζω συννεβούλα, τις ώρες αιχμής του μυαλού μου, εσύ έρχεσαι, συννεφούλα μου. Είσαι ίδια κι απαράλλακτη, γλυκιά και τρυφερή. Αναγνωρίζεις την αλλαγή των συμφώνων στο κάλεσμά μου. Όταν σε λέω, κάποιες φορές, αυννεγούλα, συννεδούλα, συννεζούλα, συννεθούλα, συννεκούλα, συννελούλα, συννεμούλα, συννενούλα, συννεξούλα, συννεπούλα, συννερούλα, συννεσούλα, συννετούλα, συννεχούλα, συννεψούλα, το κατανοείς, είναι ένα λεκτικό παιγνίδι, μια άσκηση ελέγχου της νοηματικής σου αντίληψης, μαλλιαρό μου όνειρο.
Δεν πειράζει που είσαι μια επινόηση, η φωτογραφία σου με παρηγορεί όταν την κρατώ στην αγκαλιά μου.
"Red Haired Man on a Chair" 1962 - 1963
Lucian Freud
4 σχόλια:
Ιδιαίτερα όμορφο !
Καλό ξημέρωμα
Ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ.
Γνωρίζετε ότι αμφιβολίες είναι αναγκαία συνθήκη στη γραφή. Η γνώμη σας που έχει γίνει απαραίτητη.
Καλή σας μέρα!
Να που αποδεικνύονται γονιμότατες..
Η γνώμη μου είναι φωναχτή σκέψη, όχι κριτική
Το αντιλαμβάνεστε φαντάζομαι
Καλησπέρα Σας
Οι σκέψεις όταν εκφράζονται δίχως περιορισμούς είναι πυρήνας ανεξαρτησίας και της δημιουργίας.
Καλό σας βράδυ
Δημοσίευση σχολίου