ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΜΙΑ ΤΟΜΑΤΑ

- Πώς σε λένε;

-Σπύρο, εσένα;

-Τομάτα. Τι θέλεις εδώ;

-Ήρθα να σε πάρω

-Γιατί;

-Γιατί μου αρέσεις. Ειδικά το καλοκαίρι.

- Αλήθεια λες;

-Ναι. Γιατί να σου πω ψέμματα

-Με κάνεις να κοκκινίσω

-Όχι, θα ωριμάσεις πολύ. Δεν μου αρέσεις ώριμη˙ δεν θα τρώγεσαι

-Θα τρώγομαι;

-Ναι

-Εγώ δεν θέλω να με φας

-Μα γι’αυτό σε θέλω

-Τι είμαι και θέλεις να με φας;

-Τομάτα

-Αυτό το ξέρω˙ παρακάτω

-Υπάρχεις για να τρώγεσαι. Δεν έχεις άλλο λόγο ύπαρξης

-Ύπαρξης; Τι είναι ύπαρξη;

-Ότι υπάρχεις

-Αφού υπάρχω γιατί θέλεις να με φας;

-Γιατί είσαι εμπόρευμα και νόστιμη.

-Τι είναι αυτό πάλι;

-Ποιο;

-Το εμπόρευμα

-Ένα αγαθό που μπορεί να γίνει αντικείμενο εμπορικής συναλλαγής

-Δεν σε καταλαβαίνω

-Δεν χρειάζεται˙ άλλωστε σε λίγο δεν θα υπάρχεις

-Πού το ξέρεις;

-Από μένα εξαρτάται η ύπαρξή σου.

- Άντε πάλι η ύπαρξη.

-Θα στο επαναλάβω˙ το ότι μιλάμε αυτή τη στιγμή μεταξύ μας, σημαίνει ότι υπάρχουμε

-Πριν μιλήσουμε δεν υπήρχαμε;

-Υπήρχαμε

-Τότε;

- Ωραία˙ θα στο πω διαφορετικά. Όταν σε φάω δεν θα υπάρχεις

- Εσύ θα υπάρχεις;

- Θα υπάρχω

-Είσαι σίγουρος;

-Σίγουρος

- Επειδή δεν θα σε έχει φάει κανείς;

-Ναι

-Εσένα δεν πρόκειται να σε φάει κανείς;

-Όχι

-Γιατί;

-Γιατί είμαι άνθρωπος

-Τι είναι άνθρωπος;

-Εν συντομία˙ θνητός

-Θνητός;

-Θνητός είναι αυτός που πεθαίνει

-Πεθαίνει;

-Παύει να υπάρχει στη ζωή

-Δηλαδή δεν θα συνεχίσεις να υπάρχεις για πάντα;

-Ναι, ευτυχώς

-Υπάρχει κανείς που δεν πεθαίνει;

-Όχι˙ μόνο ο Θεός

-Τον τυχερό! Αυτός γιατί δεν πεθαίνει;

-Γιατί είναι αιώνιος

-Αιώνιος;

 -Αυτός που υπάρχει για πάντα

- Εσύ πού  το ξέρεις; Τον είδες;

-Όχι˙ τον είδαν όμως άλλοι

-Άνθρωποι;

-Ναι

-Και τους πιστεύεις;

-Ναι

-Γιατί;

-Τους εμπιστεύομαι

- Θα πεθάνεις λοιπόν. Δεν θα υπάρχεις, χωρίς να φαγωθείς

-Αυτό το είπαμε.

- Με τι τρόπο;

-Δεν ξέρω

-Ξέρεις τουλάχιστον πότε;

-Ούτε αυτό το ξέρω

-Είμαστε και δυο καταδικασμένοι δηλαδή

-Κατά κάποιον τρόπο ναι

- Αφού θα πάψω να υπάρχω, προτιμώ να με φας εσύ

-Γιατί;

-Γιατί γνωριστήκαμε. Ξέρω τώρα τις προθέσεις σου. Αν με έπαιρνε κάποιος άλλος δεν θα ήξερα για ποιο σκοπό το κάνει. Δεν νομίζω να αλλάξεις γνώμη;

-Δεν αλλάζω γνώμη. Έχω πάρει τις αποφάσεις μου.

-Έτσι είστε εσείς. Δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς τομάτες

-Απ’ό,τι φαίνεται όχι

-Είναι περιορισμένες οι επιλογές σας

-Μα δεν τρώμε μόνο τομάτες.

-Τι άλλο τρώτε;

- Όλα αυτά που βρίσκονται γύρω σου

-Όλα αυτά; Δεν είναι πολλά;

-Δεν τα τρώμε όλα μαζί. Παίρνουμε λίγα λίγα, μόνο αυτά που μας αρέσουν

-Όπως οι τομάτες

-Ακριβώς!

-Αν δεν υπήρχαμε θα σας λείπαμε;

-Δεν ξέρω˙ δεν σου λείπει κάτι που δεν υπάρχει

-Τώρα τι θα κάνεις;

-Θα σε αγοράσω

-Θα με αγοράσεις;

-Ναι˙αφού είσαι εμπόρευμα

- Το εμπόρευμα το αγοράζεις;

-Ναι

- Θα πάψει να υπάρχει κάποτε;

-Ποιο το εμπόρευμα;

-Ναι

-Τα εμπορεύματα θα υπάρχουν πάντα

-Τι; Είναι κι αυτά θεοί;

-Κατά κάποιο τρόπο ναι˙ ας πούμε ότι είναι μικροί θεοί

-Με τι με αγοράζεις;

-Με λεφτά˙ έχεις ανταλλακτική αξία

- Πού τη βρήκα;

-Σου τη δώσανε

-Ποιοι;

-Κάποιοι

-Μπορώ να μάθω;

-Όχι. Όλα θέλεις να τα μάθεις.

-Όταν θα με αγοράσεις τι θα κάνεις;

-Θα σε πάω σπίτι, θα σε βάλω στο ψυγείο, μαζί με άλλες τομάτες, που δεν είναι τόσο περίεργες σαν εσένα, και κάθονται αδιαμαρτύρητα δίπλα σου, περιμένοντας να τις καταναλώσουν

-Να τις καταναλώσουν;

-Να τις φάνε

-Α!

-Μπορείς να το κάνεις αυτό σε μένα;

-Ποιο;

- Να με καταναλώσεις. Είδες που μαθαίνω;

- Μην γίνεσαι συναισθηματική.

-Ωραία τελειώσαμε˙ μπορούμε να πηγαίνουμε

"Помидоры"

 Ольга Владимировна Розанова) (22 June 1886 – 7 November 1918, Moscow