Βιβλία
διαβάζουμε αρκετά, όσοι τέλος πάντων διαβάζουμε. Εγώ διαβάζω ελάχιστα και πολύ καλά κάνω. Η ζωή δεν μπορεί να
περιοριστεί στις σελίδες ενός βιβλίου. Η ομορφιά βρίσκεται έξω από το τυπωμένο
χαρτί. Αυτή είναι η επιλογή μου και την χαίρομαι.
Από τα ελάχιστα βιβλία που διαβάζω , αναρωτιέμαι ποια είναι εκείνα που με
κάνουν να σταθώ περισσότερο χρόνο μαζί τους, που δεν θα τα εγκαταταλείπω μετά την ανάγνωσή
τους στα ράφια της βιβλιοθήκης μου, αλλά νοιώθω την επιθυμία να επανέρχομαι
συχνά σ’αυτά. Είναι τα βιβλία που νοιώθω
την ανάγκη να μιλήσω γι’αυτά, να κάνω
μια δημόσια εξομολόγηση για την αφηγηματική γενναιοδωρία που μου πρόσφερε η ανάγνωσή τους.
Να μεταφέρω την απόλαυση που μου προκάλεσε η αφήγηση της ιστορίας, ενός
αποσβεσμένου εγώ,στη δική μου επικράτεια,τ η λαχτάρα να αποκτήσει το εγώ μου
νέα σύνορα, να διαρρήξει την μικροαστική ατομικότητα της ανάγνωσης, να γίνει
ασύνορη ευχαρίστηση, και η μελαγχολία του αναγνωστικού εγωτισμού να διευρυνθεί
σε μια συλλογικότητα που θα οικειώνει τον
αναγνώστη με τους εσωτερικούς τόπους ενός άλλου σώματος και σκέψης.
Ωραία όλα αυτά, αλλά πώς ένα κείμενο που σε γοήτευσε, η μυθοπλαστική εικόνα
ενός άλλου κόσμου, ανοίκειου με τον κόσμο που ζεις, μια εικασία για την
πραγματικότητα, θα μεταφερθεί ώστε να γίνει προσβάσιμη και αποδεκτή από τον
εμπράγματο κόσμο που κυριαρχεί στην νόηση των ανθρώπων στους οποίους
απευθύνεσαι; Πώς το αλλότριο του πράγματος θα αποκτήσει γνωστικό ενδιαφέρον,
δηλαδή από επιφύλαξη θα γίνει γνωστικό αντικείμενο; Ο περιορισμός γίνεται όλο και
πιο περιοριστικός όταν θέλεις να γράψεις για βιβλία που δεν υιοθετούν μια περιγραφική αφήγηση, αλλά είναι ένας
υπαινικτικός σχολιασμός για την νοητική υπερβολή
της γλωσσικής γεωγραφίας;
Στα ερωτήματα αυτά δεν βρήκα κάποια ικανοποιητική απάντηση, που να με οδηγήσει
σε μια ακόμη συμβατική παρουσίαση ενός βιβλίου που με εξέπληξε, εφαρμόζοντας τους
δικούς μου κώδικες, που έτσι κι αλλιώς είναι αυθαίρετοι, καθαρά προσωπικοί,
ελλειπτικοί και ενστικτώδεις .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου